บทที่ 60

บทล่าสุด

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 776

  ขณะเดียวกันนั้นเอง ยวี่เจี่ยกวงก็มองเห็นรถม้าเขายืนมือไพล่หลัง แสร้งตั้งกายให้ตรงแน่ว ทำท่าทีเสมือนเป็นสุภาพชนผู้แสนเรียบร้อย ทว่าดวงตากลับฟ้องสิ่งที่อยู่ในใจเขายวี่จี๋มองไม่เห็นเขา จึงก้าวลงจากรถม้า ตรงไปเคาะประตูไป๋หลีเหลือบตามอง ก่อนเปิดม่านถามขึ้นว่า “นี่ เจ้ามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่หรือ”ยวี่เจี่ยกวงยิ้มเจื่อน เอ่ยด้วยท่าทีถ่อมตนว่า “ข้าบังเอิญเดินผ่าน เห็นจันทราเพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า จึงหยุดยืนชื่นชมอยู่ครู่หนึ่ง”เขาเห็นว่าตนเองแสดงออกได้ดี ไม่ถ่อมตนเกินควร มิทะนงตนเกินงาม เหตุผลที่ยกมาก็ฟังขึ้นไม่น้อยแต่ใครจะรู้ว่าไป๋หลีกลับกลอกตาแล้วว่า “เจ้าสติไม่ดีหรือไร อยากชมจันทร์ก็ไปบนเขาสิ มายืนใต้ต้นหลิวหน้าบ้านผู้อื่นจะชมอะไรได้!”“อีกอย่าง ขนมที่เจ้าซื้อมาเมื่อเช้า มีสิ่งสกปรกปนอยู่! โชคยังดีที่คุณหนูของข้าไม่ได้ลิ้มรสเข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่จบง่ายๆ กับเจ้าแน่!”ไป๋หลีปาแผ่นกระดาษที่ขยำเป็นก้อนสองใบออกไป แล้วขว้างขนมตามออกมา ตกกระแทกใส่ยวี่เจี่ยกวงพอดิบพอดียวี่เจี่ยกวงก้มหน้าลง ก็เห็นบทกวีรักสองบรรทัดบนกระดาษ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความกระดากอาย“ยังจะเขียนว่าสาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็น

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 775

  เจียงซุ่ยฮวนหลับตาพักสายตา เอ่ยวาจาว่า “ไม่ต้องไปใส่ใจเขา”วันขึ้นปีใหม่ไม่ได้เปิดร้านมาหลายวัน วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อแน่นขนัดด้วยผู้คน เจียงซุ่ยฮวนขึ้นไปบำรุงผิวให้ลูกค้าบนชั้นสอง ส่วนองครักษ์ทั้งสี่ช่วยกันจำหน่ายเครื่องบำรุงผิวอยู่ที่ชั้นล่าง แม้กระนั้นก็ยังมิอาจรับมือไหวยามเที่ยง เจียงซุ่ยฮวนนั่งพักที่ชั้นล่าง แลเห็นจางรั่วรั่วชะโงกหน้าอยู่หน้าประตู จะเข้ามาก็ลังเลไม่กล้า“รั่วรั่ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียก นางจึงค่อยก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด “ซุ่ยฮวน ข้าต้องขออภัย”“เหตุใดจึงต้องเอ่ยคำขอโทษ”“เจ้าช่วยข้าจากสุสานร้าง แต่เมื่อเจ้าพุ่งเข้ากองเพลิง ข้ากลับมิได้ติดตามไป แต่กลับบ้านเสียแทน”จางรั่วรั่วทอดถอนใจ “แต่เล็กจนโต ข้าปรารถนาจะเป็นวีรสตรี แต่คราวนี้ข้าช่างทำไม่ถูกต้องนัก!”เจียงซุ่ยฮวนยืดหลังตรง เอ่ยถาม “เรื่องนี้ เจ้าได้บอกผู้ใดแล้วหรือไม่”“ยังมิได้บอกผู้ใดเลย แม้แต่ท่านพ่อท่านแม่ก็ไม่รู้” จางรั่วรั่วพึมพำ “หากพวกท่านล่วงรู้ คงกักขังข้าไม่ให้ก้าวเท้าออกจากเรือนอีกแน่”เจียงซุ่ยฮวนสบตานาง “รั่วรั่ว วันนั้นเจ้ามองผิด ผู้ที่ฝ่ากองเพลิงไป มิใช่ข้า”“หา” นางเกาศีรษ

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 774

  ยวี่จี๋กับจางอวิ๋นพยักหน้ารับคำอย่างต่อเนื่อง “พวกข้าเข้าใจแล้วขอรับ”“หากเขายังกล้าก่อเรื่องอีก ข้าจะเป็นคนจับตัวเขาไปส่งที่ทางการด้วยตนเอง!” ยวี่จี๋กล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่“ฟ้ามืดแล้ว พวกเจ้าออกไปก่อนเถิด” เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นยืน “ข้าจะไปกินข้าวเย็นแล้ว”จางอวิ๋นพับแขนเสื้อขึ้น “คุณหนูอยากกินอะไรหรือเจ้าคะ ข้าจะไปจัดทำให้”“ไว้พรุ่งนี้เถิด วันนี้หงหลัวคงทำกับข้าวเสร็จแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนกล่าวพลางเดินออกไปอย่างไม่ใส่ใจ “ฝีมือของนางก็ใช่ย่อยอยู่”……ค่ำคืนล่วงผ่าน เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นล้างหน้าแต่งกายแต่เช้าตรู่ วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง จำต้องไปถึงก่อนเวลานางขึ้นรถม้าออกจากจวน แต่พลันได้ยินเสียงยวี่เจี่ยกวงดังมาจากภายนอก “ท่านพ่อ!”ยวี่จี๋หยุดรถม้า ถามเสียงดัง "เจ้ามาทำอะไรที่นี่""ข้าผ่านมาทางนี้ตอนจะไปหาเพื่อน เลยซื้อขนมติดไม้ติดมือมาฝากท่านบ้าง"ยวี่เจี่ยกวงยัดของใส่มือพ่อ พลางถามว่า "ท่านพ่อ จะไปที่ใดแต่เช้าหรือ""ข้ากำลังไปส่งคุณหนูที่ร้าน" ยวี่จี๋ตอบยวี่เจี่ยกวงพยักหน้า ชี้ไปที่ขนมในอ้อมแขนพ่อ "ข้าซื้อมาหลายอย่าง ท่านลองชิมดูบ้าง แบ่งให้คุณหนูชิมด้วย

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 773

  เมื่อเห็นว่านางเชื่อฟังถึงเพียงนี้ จึงพลันพูดไม่ออก รู้สึกราวกับตนเป็นผู้แยกคู่รักให้ต้องพรากจากกัน“หยิ่งเถา เจ้าเป็นคนที่ข้านำออกมาจากจวนโหว ตอนนั้นเร่งรีบจนมิทันนำสัญญาค้าทาสของเจ้าติดมือมา”“หากเจ้ามีผู้ที่เจ้ารักอยู่ในใจ ก็ไปได้เลย ข้ามิขัดขวาง”หยิ่งเถารีบทรุดกายคุกเข่าลง สีหน้าซีดเผือด น้ำเสียงแฝงสะอื้น “คุณหนู ข้าผิดไปแล้ว เดิมทีเพียงเห็นว่าเขาสุภาพอ่อนน้อม จึงรู้สึกดีเท่านั้น”“ข้าจะไม่คิดถึงเขาอีกแล้ว ขอร้องคุณหนูได้โปรดอย่าไล่ข้าไปเลย!”เจียงซุ่ยฮวนประคองนางลุกขึ้น กล่าวเสียงอ่อนโยน “ข้ามิได้คิดจะไล่เจ้าไป เพียงแต่หวั่นใจว่าเจ้ามองคนไม่ทะลุปรุโปร่ง”“หากเจ้าได้แต่งกับชายดีมีคุณธรรม ข้าจะเป็นผู้จัดงานแต่งให้เจ้าด้วยตนเอง”หยิ่งเถาพยักหน้าไปพลางร่ำไห้ “คุณหนู ข้ารู้แล้วเจ้าค่ะ”เจียงซุ่ยฮวนบีบสันจมูกเบา ๆ เอ่ยว่า “พวกเจ้าออกไปก่อน รอให้ยวี่จี๋กับจางอวิ๋นกลับมาแล้วให้พวกเขามาหาข้า”“เจ้าค่ะ” สองสาวใช้โค้งกายคารวะเล็กน้อย ก่อนถอยออกไปเจียงซุ่ยฮวนพลิกอ่านตำราต่อไป กระทั่งยามฟ้าสีหม่น เสียงยวี่จี๋ดังขึ้นหน้าประตู “คุณหนู พวกเรากลับมาแล้วขอรับ”“เข้ามาเถิด” เจียงซุ่ยฮวน

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 772

  หยิ่งเถาชะงักงัน ความเขินอายที่เคยมีเปลี่ยนเป็นความสงสัยไม่กระจ่างชัดในดวงใจหงหลัวอ้าปากเล็กน้อย จ้องมองหยิ่งเถาหนึ่งที แล้วหันไปมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยความสงสัยว่า “เหตุใดยวี่เจี่ยกวงจึงไม่เหมาะหรือ”เจียงซุ่ยฮวนเช็ดคราบน้ำบนปกหนังสือให้แห้ง ดึงหนังสือวางราบบนโต๊ะนิ่งงันอยู่นาน จากนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า “เพราะเขาเคยเป็นนักพนันมาก่อน”“แต่ว่าในบัดนี้เขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว คุณหนูก็ได้เห็นด้วยตา บัดนี้เขากลายเป็นบัณฑิตผู้มีความรู้ มีวาจาอ่อนหวาน”หงหลัวใช้สองมือประคองโต๊ะ ยืนปลายเท้ากล่าวว่า “คราแรกที่คุณหนูเดินกลับเรือนมาแล้ว เขายังกล่าวว่าจะรอสอบราชการให้ได้ชื่อเสียง แล้วจะพาลุงยวี่จี๋กับป้าจางอวิ๋นกลับไปพักผ่อน แสดงถึงความกตัญญูอย่างงดงามนัก”นี่เป็นสิ่งที่ทำให้หยิ่งเถาเริ่มรู้สึกหวั่นไหว หงหลัวไม่ประสงค์ให้ผิดหวัง จึงใช้ปัญญาสรรเสริญยวี่เจี่ยกวง “มีคำกล่าวหนึ่ง ทำนองว่า ‘ผู้หลงผิดกลับตัว สิบปีก็ไม่สาย’ ใช่หรือไม่”“……”เจียงซุ่ยฮวนแก้ไขว่า “คำกล่าวที่ถูกต้องคือ ‘ผู้หลงผิดกลับตัว นั้นมีค่ามากกว่าทองคำ’”หงหลัวพยักหน้าแน่น “ใช่ ๆ เจ้าค่ะ! ยวี่เจี่ยกวงเคยเป็นนักพนัน แต่บัดนี้

• วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 771

  เจียงซุ่ยฮวนปรายตามองยวี่เจี่ยกวงขึ้นๆ ลงๆ คราหนึ่ง ไม่เอ่ยสิ่งใด จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าห้องไปยวี่เจี่ยกวงจ้องมองแผ่นหลังของเจียงซุ่ยฮวน แววตาพลันฉายประกายเฉียบคมวูบหนึ่งยามที่ยวี่จี๋ต้อนม้าเข้าโรงม้า จางอวิ๋นก็เดินเข้าห้อง ควักตั๋วเงินยื่นให้ยวี่เจี่ยกวง “การสอบราชการนั้นเหน็ดเหนื่อย เจ้าจงเก็บเงินนี้ไว้ซื้อของกินบำรุงร่างกายบ้างเถิด”ยวี่เจี่ยกวงเบิกตาถามอย่างตกใจ “มากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ท่านแม่ ท่านไปนำเงินมากมายถึงเพียงนี้มาจากที่ใด”“คุณหนูเป็นผู้มอบให้ พวกเรามิได้มีเหตุจะใช้ พอดีเจ้ากลับมา ก็จงเก็บไว้เถิด”ยวี่เจี่ยกวงจ้องตั๋วเงินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ท่านแม่ เงินนี้เป็นเงินเลี้ยงชีพยามชราของท่านกับท่านพ่อ ข้ารับไว้ไม่ได้”จางอวิ๋นรู้สึกทั้งตกใจทั้งตื้นตัน แต่แรกนั้น หากเป็นยวี่เจี่ยกวงคนก่อน ป่านนี้คงแย่งตั๋วเงินไปแล้วนางยัดตั๋วเงินใส่มือลูกชาย “ลูกเอ๋ย รับไว้เถิด แม่กับพ่อของเจ้าใช้ไม่หมดดอก”ทั้งสองเกี่ยงกันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยวี่เจี่ยกวงยังคงปฏิเสธหัวชนฝา “ท่านแม่ ข้ามิอาจรับไว้ได้จริงๆ”“ตลอดสองสามเดือนมานี้ ข้าได้ตระหนักถึงหลายสิ่ง ท่านทั้งส