“นั่นสินะครับ” เจ้ากระต่ายข่าวพยักหน้าเห็นด้วย หลังจากนี้ไปโลกคงไม่มีวันกลับไปปกติสุขเช่นทุกวันอีกแล้ว มีแต่ต้องดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่ให้ถึงวันพรุ่งนี้ให้ได้
ใกล้หกโมงเช้า กลุ่มทหารรับจ้างทุกคนก็ตื่นจากนิทราแล้วแยกย้ายไปล้างหน้าล้างตาคนละมุมห้อง
“วันนี้จะเข้าไปตรวจในโรงงานกันต่อ ถ้าเครื่องจักรยังใช้ได้คงต้องเคลียร์ซอมบี้ด้านในให้เรียบร้อย” จากนั้นก็แจ้งให้ทางฝั่งฐานพันธมิตรส่งคนมาควบคุมดูแลต่อ ส่วนรถบรรทุกที่นำมาด้วยจะขนเสบียงอาหารกลับไปด้วยบางส่วน เพื่อให้ฐานมีแจกจ่ายให้กับประชาชนธรรมดาที่สามารถทำงานแลกอาหารได้ แน่นอนว่าตรงนี้ก็จะมีส่วนแบ่งของพวกเขาด้วย
“คุณเฉินจะเข้าไปด้วยกันหรือจะไปสำรวจที่อื่นต่อล่ะ” อธิบายให้คนในทีมฟังเสร็จก็หันไปถามสมาชิกพิเศษ ในระหว่างที่พูดคุยก็สำรวจว่าทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับออกไปด้านนอกหรือยัง เสียงซอมบี้นั้นเหลือไม่มากก็จริง แต่มันก็ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ไม่ได้ไปไหนไกล
“ผมว่าจะไปดูโกดังปลากระป๋องถัดไปครับ” ก็คือพวกเขาคงต้องแยกทางกันตรงนี้ แต่ละคนล้วนมีหน้าที่ของตนเอง
“โอเค ยินดีที่ได้พบคุณนะ” โจเซฟหันไปยิ้มให้ เขาไม่รู้ว่าคนที่ดูบอบบางนี้จะอยู่ได้นานเท่าไร
“...” นิโคลัสมุ่นคิ้วคิดหนัก
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลมากเลยนะครับ” เฉินเฟิงหันไปค้อมศีรษะให้กลุ่มทหารรับจ้าง ถ้าไม่เจอคนกลุ่มนี้ เขาก็ยังคงเหมือนคนถูกปิดหูปิดตา ไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“หัวหน้า เหมือนมีคนไม่อยากไปกับเรานะคะ” หงส์เหล่มองเพื่อนร่วมกลุ่มอย่างรู้ทัน ฆ่าซอมบี้สีหน้าไม่เคยเปลี่ยน จะแยกกับหนุ่มน้อยเข้าหน่อยล่ะคิดมาก
“ขอออกไปเคลียร์ข้างนอกก่อนแล้วกันนะ” ตุ่นหันไปบอกหัวหน้าโดยมีทีโอเตรียมเปิดประตูโกดัง ชายหนุ่มหูสุนัขเคยเป็นทหารอาสาและเคยกลับมาสมัครอยู่ในหน่วยรบพิเศษ ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการปรับตัวหลังวันสิ้นโลกมากนัก นับได้ว่าเป็นตัวแทงค์ของทีมเลยก็ว่าได้ ส่วนทีโอขี้เกียจอยู่ฟัง ขอออกไปจัดการซอมบี้ฆ่าเวลาดีกว่า
คราแรกเฉินเฟิงเลิ่กลั่กเล็กน้อย นึกว่าหญิงสาวหมายถึงเขา แต่เมื่อมองตามสายตาไปกลับเห็นว่าเธอกำลังมองนิโคลัสอยู่
คงเป็นเรื่องภายในกลุ่มมั้ง... รีบไปดีกว่า
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวออกไปพร้อมกับคุณตุ่นเลยก็แล้วกันนะครับ” เจ้ากระต่ายไม่รู้ว่าในกลุ่มเกิดอะไรขึ้น หรือว่าจะมีการทะเลาะกัน ดังนั้นไม่ยุ่งด้วยจะดีที่สุด
นิโคลัสมองตามการก้าวเดินของชายหนุ่มตาแดง คิ้วหนาก็ยิ่งขมวดพันกันแน่น
“อ้าว พ่อหนุ่มหูกระต่ายก็จะมาด้วยเหรอ” ตุ่นเอ่ยทักในขณะที่สองมือกระชับมีดยาวในมือ ด้านหลังสะพายปืนกล
“ครับ ผมว่าจะไปดูโกดังปลากระป๋องข้าง ๆ น่าจะได้อาหารกลับไปบ้าง” เฉินเฟิงพยักหน้า จับขวานในมือแน่น
“ไปคนเดียวจะดีเหรอครับ” ขนาดมาโกดังน้ำตาลยังแทบแย่ ถ้าไม่ได้พวกเขาช่วยไว้ป่านนี้กลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว
“ไม่ไหวก็ต้องไหวครับ” กระต่ายขาวยิ้มแหย ครั้งนี้คงต้องระวังทุกฝีเก้ามากกว่าเดิม
“จะเปิดแล้วนะ” ตุ่นให้สัญญาณ
“ใครว่าหมอนี่จะไปคนเดียว” นิโคลัสเดินเข้ามาใกล้
“...” เฉินเฟิงที่จับต้นชนปลายไม่ถูก
“...” ตุ่นที่มือหนึ่งปลดล็อกประตูโกดังเป็นที่เรียบร้อย
“ฉันก็จะไปด้วย”
ตึง!
ประตูโกดังถูกเปิดออกเผยให้เห็นซอมบี้เดินโซเซอยู่ด้านนอกกว่ายี่สิบตัว
กรรรซ์!
“วิ่ง!” แพทย์หนุ่มกระตุกมือเล็กของกระต่ายขาวพาออกไปยังจุดที่เล็งเห็นว่ามีซอมบี้น้อยที่สุด ฟากตุ่นที่เหมือนเพิ่งได้สติก็รีบตวัดมีดยาวในมือออกไปด้านหน้า ไม่ถึงวินาทีหัวของอดีตมนุษย์ก็ร่วงหล่นลงพื้น
ตุบ
พร้อมกับหัวใจของคนในทีม
แพทย์ทหารหนีตามผู้ชายไปแล้วโว้ยยยย!!!
คนที่ถูกติ๊กผ่านด้วยปากกาสีน้ำเงินคือคนธรรมดา แต่ถ้าถูกติ๊กช่องผ่านด้วยปากกาสีแดงหมายความว่าเป็นคนที่องค์กรนั้นทำการโคลนนิ่งมาแทนที่คนเก่าที่ต้องแบ่งแยกสีก็เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตเกินไป ถ้าหนอนบ่อนไส้ตกรอบกันหมด พวกองค์กรนั้นต้องบุกโจมตีพวกเขาอีก ดังนั้นจึงต้องคละ ๆ กันไป แต่คนที่ถูกติ๊กด้วยปากกาสีน้ำเงินจะถูกพิจารณาคัดเลือกไปเป็นหนึ่งในกองกำลังพิเศษเมื่อครบกำหนดการฝึกฝนร่างกายส่วนพวกหนอนก็ปล่อยให้ทำงานจิปาถะในค่าย หรือไม่ก็พาไปทำภารกิจแล้วถือโอกาสเก็บกวาดเสียตรงนั้น กลับมาก็ค่อยแจ้งว่าตายในหน้าที่แผนการนี้ถูกคิดอย่างรอบคอบโดยท่านนายพลอธิและโจเซฟ ต้องทำให้พวกมันตายใจให้มากที่สุด งานเบื้องหลังจะได้ราบรื่นนอกจากงานคัดเลือกทหารประจำการแล้ว สำนักงานภารกิจยังออกภารกิจใหม่ให้กับผู้ที่มีพลังพิเศษสายโลหะและพลังกายโดยเฉพาะ นั่นก็คือการก่อสร้างเส้นทางรถไฟมิตรภาพเชื่อม 5 ประเทศเข้าด้วยกันหลังจากประกาศภารกิจนี้ไปได้ไม่นานก็มีคนหลั่งไหลเข้ามาสมัครเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนต่างชาติที่ติดอยู่ภายในประเทศไม่สามารถหาทางกลับบ้านตนเองได้ ถือโอกาสติดสอยห้อยตามกลับประเทศบ้านเกิด ต่อให้ไปเป็นกรรมกรขน
…“เชิญนั่งเลยครับ” เมื่อเข้าประตูห้องสอบสัมภาษณ์ก็ได้พบกับชายแปลกหน้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“...? ” เขาเป็นกระบอกเสียงซุบซิบนินทามาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งค่าย มั่นใจว่าต่อให้ไม่รู้จักมักจี่ก็จำหน้าคนในค่ายได้เกือบหมดแต่กับชายตรงหน้า… ทั้งที่มีหนวดโค้งเป็นเอกลักษณ์แท้ ๆ ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นเลยล่ะ?“มีอะไรติดหน้าผมเหรอครับ” วิทย์เกิดอาการร้อนตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คนที่เข้ามาใหม่เป็นมนุษย์กลายพันธุ์แมว แถมตั้งแต่เข้ามาก็จ้องหน้าเขาไม่เลิกหรือว่าคนคนนี้จะเป็นหนอนบ่อนไส้!! แล้วเริ่มระแคะระคายว่าเขาไม่ใช่คนในค่ายนี้!!ฉิบหายแล้ว!“เปล่าครับ ผมคิดว่าคงจำคนผิดเฉย ๆ ขอโทษที่เสียมารยาทด้วยครับ” ชายหนุ่มโค้งศีรษะ รอกระทั่งเจ้าหน้าที่อนุญาตถึงยอมไปนั่งเก้าอี้สำหรับสัมภาษณ์ปากบอกว่าจำคนผิด แต่แมวหนุ่มก็ยังคลางแคลงใจไม่หาย“ครับ งั้นเรามาสัมภาษณ์กันเลยดีกว่า” วิทย์รู้ดีว่าตนเป็นประเภทโกหกไม่เก่ง ทางเดียวที่จะรอดได้ก็คือเบี่ยงไปเรื่องอื่น“จากที่ผมอ่านใบสมัครที่คุณกรอกมา เหตุผลที่เข้ากองทัพเป็นเพราะอยากแข็งแกร่งขึ้น ถูกไหมครับ” วิทย์ถามพลางแสร้งเงยหน้าสบตากับผู้เข้าสมัคร และทันทีที่อีกฝ่ายต้องสบต
“ในการสร้างทางรถไฟครั้งนี้จะต้องเป็นที่จับตามองของคนในองค์กรนั้นแน่ ผมเลยคิดว่าในระหว่างที่ความสนใจถูกเบี่ยงไปทางอื่น พวกเรามาเตรียมกองกำลังให้พร้อมสำหรับการโต้กลับกันดีกว่า”“คุณก็จะเข้าร่วมด้วยเหรอ” โจเซฟเลิกคิ้วมองไปที่ชาวต่างชาติคนเดียวในกลุ่ม“แน่นอนสิ เรื่องสนุกแบบนี้ผมไม่พลาดหรอก” คนติดเล่นยิ้มหัวเราะ“คุณนี่นะ เพลา ๆ เรื่องเล่นบ้างเถอะ” อดีตลูกจ้างชั่วคราวส่ายหัว ตอนเขารับงานของอีกฝ่ายก็ปวดหัวไม่หาย รู้ว่ามีฝีมือพอตัว แต่นายจ้างไม่ควรมาอยู่แนวหน้าหรือเปล่า?“...”“อะแฮ่ม เรื่องการโต้กลับผมเห็นด้วยเต็มที่ครับ ลูกทีมของผมเองก็คงอยากตั๊นหน้านายท่านใจแทบขาดเหมือนกัน” โดยเฉพาะคนที่สูญเสียครอบครัวไป“แล้วจะใช้ที่ไหนฝึกซ้อมกันล่ะครับ จำนวนคนที่ต้องหาเพิ่มอีก” มีแค่พวกเขาไม่กี่คนน่ะ ไปไม่รอดหรอกนะ ถ้าฐานบัญชาการของพวกมันอยู่ที่ทะเลจริงละก็ อยากบอกว่าปลาพวกนั้นน่ากลัวจนขนหัวลุกเลยล่ะ“นั่นแหละเป็นเรื่องที่พวกเรากำลังเครียดกันอยู่ เลยอยากมาขอคำปรึกษาว่าคุณพอจะมีที่ดี ๆ ในใจบ้างหรือเปล่า” ให้ฝึกซ้อมที่ค่ายก็กลัวว่าจะถูกจับตามอง“จะบอกว่ามีก็มีนะครับ” โจเซฟนึกถึงหมู่บ้านด้วงสาคู เขาเพิ่งไ
เขาโชคดีมากที่ชาล็อตไม่ใช่กระต่ายธรรมดาทั่วไป หลังจากรักษาตัวได้ไม่กี่วันอาการบาดเจ็บก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่ก็แลกมากับการกินอาหารในปริมาณมาก“มีความเป็นไปได้สูง เอบอกว่าตอนที่หมอนั่นถูกฉีดยาก็มีสีหน้าดีใจมาก” นายพลอธิพูดเสริม“แล้วคนที่มารับข่าวล่ะ”“พอฉีดยาให้เสร็จก็กางปีกบินไปเลย” เอประเมินตนเองแล้วว่าไม่สามารถไล่ตามต่อได้จึงกลับมารายงานแทน“แล้วเรื่องคริสตัลสีเขียวล่ะ” ยามาโมโตะที่นั่งนิ่งมานานถามสิงหาบ้าง ในวันนั้นพวกเขาเห็นกับตาว่ามนุษย์ค้างคาวกลืนคริสตัลสีเขียวลงไป จากนั้นไม่นานจากที่เสียเปรียบก็มีพละกำลังมากขึ้นอย่างน่าตกใจตอนที่ฟังเรื่องการต่อสู้ของยามาโมโตะกับมนุษย์ค้างคาว โจเซฟหวนนึกไปถึงคริสตัลสีเขียวที่นิโคลัสมีไว้ในครอบครอง อีกฝ่ายเองก็ไม่รู้วิธีใช้มันเช่นกัน ได้แต่เก็บไว้ก่อน“ได้ความแล้วครับ คริสตัลสีเขียวเป็นคริสตัลที่จะเกิดขึ้นเฉพาะมนุษย์กลายพันธุ์ที่กลายเป็นซอมบี้” สิงหาหยิบคริสตัลออกมาจากกระเป๋าในอกเสื้อ “ซอมบี้ทั่วไปจะให้คริสตัลสีใส คริสตัลสีเหลืองจะช่วยในการเลื่อนระดับพลัง ส่วนสีเขียวจะช่วยเพิ่มพลังให้เกินขีดจำกัดในระยะสั้น” อันที่จริงในตลาดมีการขายสิ่งนี้อยู่บ้าง
พวกเขาไม่ได้เร่งจัดการเรื่องหนอนบ่อนไส้ในทันทีตามคำแนะนำของนายพลอธิ แต่จะคอยจับตามองอย่างใกล้ชิด นอกจากนี้งานบางส่วนที่เป็นความลับก็ต้องเติมแต่งข้อมูลเสียใหม่ ไม่ให้ถูกเข้าถึงได้อย่างง่ายดายเกินไปนักส่วนเชลยในห้องสอบสวนก็พบว่ากลายเป็นศพไปแล้วในเช้าวันถัดมา ซึ่งดูจากสภาพแล้วอาจกลายเป็นซอมบี้ในอีกไม่นานเมื่อสิงหาเก็บตัวอย่างของมนุษย์ค้างคาวเรียบร้อยก็กำจัดทิ้งพร้อมกับเผาในคราวเดียวกัน ไม่ยอมให้กลายเป็นซอมบี้เพิ่มปัญหาเด็ดขาดท่านนายพลแสร้งทำสีหน้าเจ็บใจ ทั้งยังระบายเรื่องที่ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยจากมนุษย์ค้างคาวกับเลขาฯ คนสนิท พอสบโอกาสหนอนบ่อนไส้ก็รีบออกไปนอกค่ายแล้วทำงานของตนเองอย่างแข็งขันด้วยการติดต่อกับคนที่คาดว่าน่าจะคอยรับข้อมูลเหล่านี้ไปแจ้งให้นายท่านของพวกมันทราบส่วนคนที่รับหน้าที่สะกดรอยตามไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเอ ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านนายพลนั่นเอง ด้วยความที่ชายหนุ่มเป็นมนุษย์กลายพันธุ์หมาป่า ย่อมมีประสาทการฟังที่ดีเยี่ยม ไม่ต้องติดตามในระยะใกล้ก็สามารถตามไปโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวได้การทำงานภายใต้ความรู้สึกที่ว่า กำลังถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา ช่างเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่
“เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ห้ามคุณยามาโมโตะไว้ไม่ทัน” เลขาฯ หนุ่มมีสีหน้าไม่ดีนักราวกับว่าตนทำงานผิดพลาด ทั้งที่ไม่ได้ยื้อหัวหน้าหนุ่มแห่งค่ายประเทศ L อย่างจริงจังมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้ามาภายในห้องสอบสวนเพื่อตรวจดูว่า W01 ถูกสอบสวนไปหรือยัง แล้วเรื่องที่ตนเป็นหนอนบ่อนไส้ถูกแพร่งพรายออกไปหรือไม่“ไม่เป็นไร จริงสิ ช่วยลิสต์รายการอาวุธที่เสียหายด้วยนะ จะได้ให้ช่างประจำกองทัพตรวจดูอีกที” นายพลอธิไม่อยากเห็นหน้าเลขาฯ คนนี้นานนัก เขายังทำใจไม่ได้ที่ลูกน้องคนสนิทเปลี่ยนไปถ้าเป็นการโคลนนิ่งเขาก็ยินดีแก้แค้นแทนให้ แต่ถ้าเป็นการหักหลัง… เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคนพวกนั้นยื่นข้อเสนออะไร ถึงทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างกายเขานับสิบปียอมสวามิภักดิ์ด้วย“ผมจะรีบจัดการให้ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายยังสั่งงานเหมือนเดิม ตุ้มถ่วงในใจถึงเบาบางลงและรีบออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่ของตนตามคำสั่ง“ลูกน้องคุณนี่กระตือรือร้นดีนะ” ยามาโมโตะเอ่ยทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณน่าจะตรวจสอบเขาสักหน่อยนะ ตอนที่ผมถามเรื่องมาที่ห้องนี้เขาก็ทำเป็นห้าม แต่ก็ยอมบอกทางให้” แถมยังพาตัวเองเข้ามาพร้อมเขาอีก หากเป็นคนอื่นถ้ากล