บทที่ 7 อร่อย

แสงแดดอ่อน ๆ ส่องรอดผ่านผ้าม่านเข้ามาที่เตียงหรู ทำให้ห้องที่เปิดไฟสลัว ๆ ในตอนแรกนั้น เริ่มสว่างขึ้นทำให้รู้ว่าตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นวันใหม่แล้ว แต่คนบนเตียงทั้งสองที่ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ก็ยังคงขยับโยกอย่างเมามันต่อเนื่องกันไม่พัก

กึก! กึก! กึก!

เสียงของแผ่นหลังขาวกระแทกกับหัวเตียง ติด ๆ กัน ดังไปทั่วห้องนอนหรู สองร่างเปลือยนั่งบดเบียดแนบชิดอยู่หัวเตียง สะโพกหนาของหนุ่มจีน ยังคงโถมกระหน่ำอัดกระแทกใส่อีกฝ่ายอย่างดุเดือด จนทำให้คนโดนกระแทกตัวแนบติดไปกับหัวเตียง ขาทั้งสองข้างยกขึ้นหนีบแน่นอยู่ที่สะโพก ปลายเท้าจิกเกร็งด้วยความเสียวซ่าน

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊ะะ!.อะ..อ๊าาส์!!”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสาน กับเสียงร้องควรญครางจนแทบแยกไม่ออก บาร์เทนเดอร์หนุ่มกดสะโพกกระแทกเข้าออกถี่ ๆ สองสามครั้ง เมื่อรู้ว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันอีกรอบ ไม่นานน้ำขาวขุ่นก็ถูกฉีดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทำให้คนโดนกระแทกร้องครางดังลั่น พร้อมกระตุกสั่นระริกไปทั้งตัว

เอริคหลับตาพริ้มพิงกับหัวเตียง ร่างกายอ่อนระทวยแทบไม่มีเรี่ยวแรง หูอื้อตาลายพร่าเบลอไปหมด ปากก็อ้าพยายามสูบเอาอากาศเข้าปวด เพราะหลายชั่วโมงที่ผ่านมา เขาถูกไอ้จีนหน้าขาวจับกระแทก ติดต่อกันจนแทบไม่มีเวลาหายใจ

“ไอ้เฟย นี่มึงไปตายอดตายที่ไหนมาวะ” เสียงแหบแห้งพูดถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

เมื่อเอริคสัมผัสถึงริมฝีปากบางของคนตรงหน้า ที่เริ่มกลับมาคลอเคลียอยู่แถวซอกคอ ส่วนมือก็เริ่มบีบขยำคลึงอยู่ที่ก้นของตัวเองอีกครั้ง ทั้งที่อีกฝ่ายพึ่งจะหยุดกระแทกตัวเองไปยังไม่ถึงห้านาทีเลยด้วยซ้ำ ไอ้จีนบ้านี่ มันจะหื่นเกินไปแล้วนะ

เอริคไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเฟยไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนหนักหนา ถึงได้จับเขากินไม่หยุดแบบนี้ สำหรับเอริคแล้วถึงเขาจะรู้สึกถูกใจคู่นอนที่ถูกใจมากขนาดไหน ก็แค่สองถึงสามครั้งคือจบ จากนั้นก็ต่างคนต่างแยกย้าย แต่นี่อะไร? ไอ้จีนหน้าหวานคนนี้ เล่นจับเขากินเกือบสี่ห้าชั่วโมงติดต่อกันแล้ว

...เอริคจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกทำให้เสร็จไปกี่ครั้งแล้ว...

สภาพของเอริคตอนนี้เหมือนถูกผู้ชายนับสิบรุมโทรมยังว่าน้อยไป เพราะเขาถูกเฟยจับพลิกไปพลิกมาทั้งคืนไม่พัก เนื้อตัวมีแต่รอยถูกดูดถูกกัดเต็มตัวไปหมด จนตอนนี้เช้าแล้ว คนตรงหน้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพักเลยสักนิด

ถึงตอนนี้เฟยจะยอมแก้เนกไทที่มัดข้อมือออกให้แล้ว แต่สภาพของเอริคก็แทบจะไม่ต่างจากตอนที่ถูกมัดอยู่เลย เพราะเขาถูกอีกฝ่ายสูดเอาพลังชีวิตไปเกือบหมด ร่างกายอ่อนแรงขยับไม่ได้ดั่งใจคิด สิ่งที่เอริคทำได้ในเวลานี้มีเพียง ส่งเสียงร้องและประคองสติอันน้อยนิดเอาไว้เท่านั้น

“ก็นาน ๆ จะได้เจอของอร่อย สด ๆ ถูกใจสักทีนี่ครับ” รอยยิ้มแสนร้ายกาจ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อขาว ทันทีที่ได้ยินคำบ่นเฟยก็เงยขึ้น แล้วเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงหวานเยิ้ม

เฟยไม่ได้โกหกเขารู้สึกถูกใจเอริคมาก ไม่ว่าจะกัดกินไปมากเท่าไหร่ ก็ไม่รู้สึกอิ่มสักที ยิ่งพอได้ยินเสียงร้องครางของอีกฝ่าย เลือดในกายของเขามันก็สูบฉีดขึ้นมาทุกครั้ง และอีกอย่างคนนิสัยไม่ดี ชอบบังคับคนอื่นอย่างเอริค ต้องโดนสั่งสอนซะบ้าง ต่อไปจะได้ไม่กล้าขู่บังคับให้ใครนอนเดียวอีก

...และที่สำคัญยังมีอีกเหตุผลหนึ่งด้วย นั่นก็เพื่อ...ทวงเวลาให้เอริคอยู่ในห้องนี้กับเขานานที่สุดนั้นเอง...

เฟยจับตัวของเอริคพลิกให้มานั่งคร่อมบนตัก แล้วจ้องมองเรือนร่างตรงหน้า พร้อมค่อย ๆ ไล่สายตาลงมอง ตั้งแต่หัวเลื่อนต่ำลงจนมาหยุดตรงหว่างขา ที่แก่นกายของเขาถูกอีกฝ่ายกลืนกินไปจนไม่เห็น

“มองอะไรของมึง” เอริคพูดขึ้นเสียงแข็ง

พอเอริคเห็นสายตาหื่นกระหายของเฟย มองมาราวจะกลืนกินตัวเองเข้าไป ก็รีบยกมือขึ้นมาปิดตรงหว่างขาจุดที่เชื่อมกันอยู่ ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา เพราะทั้งรู้สึกอายทั้งรู้สึกโกรธเกลียดตัวเอง ที่ต่อต้านขัดขืนอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลยสักนิด เอริคไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีวันที่ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่แบบนี้

“มองเมียไงครับ” เฟยยกยิ้มมุมปากขึ้น ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบพูดที่ข้างหู ของคนตรงหน้าอย่างหยอกล้อ

“ใครเมียมึง” เอริคยกมือขึ้นดันอกขาวให้ออกห่าง ก่อนจะว่ากลับไปอย่างหัวเสีย เมียงั้นเหรอ? กล้ามากนะที่บอกว่าเขาเป็นเมียของมัน

“นั่นสิครับ ใครกันนะเป็นเมียของผม”

เฟยไม่สนใจสีหน้าและน้ำเสียงของอีกฝ่าย ทำหน้าทะเล้นใส่กลับ ก่อนจะเอ่ยพูดเย้าหยอกต่ออย่างสนุกปาก จากนั้นก็ยกมือทั้งสองข้างจับที่เอวของคนบนตัก แล้วกดกระแทกลงแรง ๆ ลงไปหนึ่งที เพื่อให้เอริคได้รับรู้ว่าตอนนี้อยู่สภาพไหน แล้วคนที่เขาพูดนั้นหมายถึงใคร

“อ๊ะ!!...ไอ้เฟย!”

เอริคสะดุ้งเฮือกจนตัวง้อ ร่างกายแนบซบลงที่ไหล่ขาวอย่างหมดแรง ก่อนจะหันมาส่งสายตาอาฆาตให้อีกฝ่ายด้วยความโกรธ เมื่ออยู่ ๆ ก็ถูกเฟยจับเอวกดลงแบบไม่ทันตั้งตัว ทำให้แท่งเนื้อที่สอดอยู่ภายใน แทงลึกเข้าไปจนรู้สึกจุกแน่นท้องขึ้นมา

“ครับบบ” เฟยขานรับเสียงนุ่ม ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานเยิ้ม ให้กับคนตรงหน้าอย่างท้าทาย ส่วนมือก็จับขยำเคล้าก้นแน่นเล่นไปด้วย

เอริคกัดฟันกรอดเมื่อเห็นท่าทางทะเล้นของเฟย เขารู้สึกเจ็บใจมาก ทั้งที่ตอนนี้มือสองข้างเป็นอิสระแล้วแท้ ๆ แต่กลับยังต้องตกเป็นเบี้ยล่าง ให้ไอ้จีนหื่นลูบคลำเล่นสนุก กับร่างกายของตัวเองเหมือนเดิม โดยที่ต่อต้านอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

คลืน! คลืน! คลืน!!

เสียงสั่นของโทรศัพท์เครื่องหรู อยู่ ๆ ก็ดังขึ้น ทำให้เฟยที่กำลังซุกไซร้คอขาวของคนบนตักอยู่นั้น ต้องหยุดชะงักค้าง แล้วหันหน้าไปมองต้นเสียงที่มาขัดจังหวะความสุขของตัวเอง

เฟยเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาของเอริคขึ้นมาดู แล้วกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเป็นสายของใคร

“หึหึ ดูเหมือนว่าลูกน้องทั้งสองคนของคุณ จะเริ่มสงสัยพวกเราขึ้นมาแล้วนะครับ” แทงใจดำพูดขึ้น พร้อมยื่นโทรศัพท์ส่งให้เอริคไป

“มึงไม่กลัวกู บอกให้ลูกน้องเข้ามาฆ่ามึงเหรอ”

เอริคจ้องมองโทรศัพท์ในมือสลับกับใบหน้าของเฟยอย่างงง ๆ ก่อนจะถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่คิดว่าคนตรงหน้า จะยอมให้ตัวเองคุยโทรศัพท์กับลูกน้องง่าย ๆ แบบนี้

นี่มันไม่กลัวเขาสั่งให้ลูกน้องเข้ามาฆ่าเลยหรือไงนะ

“หึหึ ก็เข้ามาสิครับ เดี๋ยวผมจะจับคุณกระแทกโชว์ ก่อนตายสักยกสองยกให้ดูด้วย” เฟยพูดท้าออกไปอย่างไม่เกรงกลัว บอกเลยเวลานี้ ถ้าเอริคกล้าให้ลูกน้องเข้ามาช่วยจริง ๆ เขาก็กล้าจับอีกฝ่ายกระแทกโชว์จริง ๆ เหมือนกัน

“มึง...” เอริคมองเฟยตาขว้าง เมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดบอก

“ผมรู้ดี เจ้าของคาสิโนที่มีอิทธิพลอย่างคุณ ไม่กล้าให้พวกลูกน้องรู้เรื่องน่าอายของตัวเองอย่างแน่นอน ใช่ไหมครับ” เฟยพูดขึ้นอย่างรู้ทัน คนที่มีลูกน้องนับพันอย่างเอริค ไม่กล้าเอาเรื่องที่ตัวเองถูกข่มขืน ไปบอกใครอย่างแน่นอน เรื่องนี้เฟยรู้ดี

เอริคคว้าโทรศัพท์ในมือของเฟยมาอย่างหงุดหงิด เพราะสิ่งที่เฟยพูดออกมานั้นมันแทงใจดำเขามาก ใช่เรื่องน่าอายพวกนี้เขาจะให้พวกลูกน้องรู้ไม่ได้ ความน่าเกรงขามที่เขาสร้างมาหลายปี มีหวังได้พังทลายกันหมดพอดี

“อืม ว่าไง” เอริคพยายามปรับน้ำเสียงให้ปกติที่สุด แล้วพูดกับคนในสายไป

(เออ…คือว่า) เสียงของแซมดังขึ้นอย่างตะกุกตะกัก เมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นยะเยือกของเจ้านายตัวเอง

“มีอะไร” เอริคถามย้ำอีกครั้ง เมื่อปลายสายไม่ยอมพูดตอบกลับมาซะที

(เออ..พวกผมเห็นว่าตอนนี้มันเช้าแล้ว แต่เจ้านายยังไม่ออกมา ก็เลย…) แซมพูดขึ้นอย่างสงสัยและแปลกใจ เพราะปกติเอริคไม่เคยอยู่กับคู่นอนจนเช้าแบบนี้มาก่อน เขาเลยรู้สึกสงสัยและแปลกใจมาก ที่ครั้งนี้เอริคอยู่นานปิดปกติ

ทั้งสองที่กำลังรอฟังคำตอบของเอริคอยู่เงียบ ๆ ก็ต้องหันมองหน้ากันด้วยความตกใจ เมื่อเสียงที่ดังลอดออกมาจากปลายสาย มันไม่ใช่เสียงของเจ้านอยพวกเขาอย่างที่คิด

“คุณเอริคครับ ผมยังไม่อิ่มเลย พวกเรามาต่อกันอีกรอบนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มดังแทรกเข้ามาในสาย เมื่ออยู่ ๆ เฟยก็นึกสนุกเอ่ยพูดแกล้งคนตรงหน้าออกไป

“ไอ้เฟย!!” เอริคร้องเรียกชื่อของคนชอบแกล้งออกมาเสียงดังลั่น พร้อมหันไปส่งสายตาดุใส่อย่างเหลืออด

(เออ…) แซมกับเซ็นได้ยินเสียงทั้งสองคนดังลอดมา ก็ทำตัวกันแทบไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี

อีกอย่างพวกเขาไม่คิดว่าทั้งสองที่อยู่ในห้อง ยังจะไม่หยุดทำกิจกรรมบนเตียงกันอีก ดูถ้าเจ้านายของพวกเขาจะชอบบาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนี้มากจริง ๆ สินะ ถึงได้เล่นสนุกกันยาวจนเช้าแบบนี้

(เออ เจ้านายกับคุณเฟยจะรับข้าวเช้ากันไหมครับ เดี๋ยวพวกผมไปสั่งมาให้) เซ็นที่ยืนฟังอยู่ เลยรีบเปลี่ยนเรื่องพูดถาม เพราะกลัวเจ้านายตัวเองจะโกรธ ที่โทรมารบกวนช่วงเวลาสนุก

“อื้ออ...เออ ไม่ต้อง แค่นี้ล่ะ”

เอริครีบตอบน้องลูกตัวเองกลับ ก่อนจะกดวางสายหนี เมื่ออยู่ ๆ เฟยก็กระแทกสะโพกสวนขึ้นมาแบบไม่ได้ตั้งตัว จนเมื่อครู่เขาเกือบส่งเสียงร้องครางดังเข้าไปในสาย ไอ้บ้านี่มันจงใจแกล้งเขาชัด ๆ เลย

“สนุกมากไหม” เอริคมองใบหน้ายิ้มทะเล้นของเฟยด้วยความขุ่นเคือง ไอ้จีนหื่นอย่าให้ถึงทีของเขาบ้างก็แล้วกัน เขาจะเอาคืนกับเป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย

“ผมไม่ได้คิดจะแกล้งคุณนะครับ แต่…ผมยังไม่อิ่มจริง ๆ” เฟยโน้มใบหน้าพูดกระซิบข้างหูเสียงเบา ก็เขายังไม่อิ่มจริง ๆ นี่นา

“ไอ้เฟย! กูบอกว่าพอแล้วไงวะ อ๊ะ! โธ่เว้ย!” เอริคร้องโวยวายขึ้นอย่างสุดจะทน เมื่อสะโพกของเฟยเริ่มกลับมาขยับต่ออีกครั้ง

เฟยไม่ฟังเสียงร้องท้วง จับตัวของเอริคพลิกกลับไปติดกับหัวเตียงเหมือนเดิม ก่อนจะเริ่มโยกสะโพกเข้าออกต่อ โดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายที่ดังอยู่ข้างหู

จากนั้นศึกอันเร่าร้อนครั้งใหม่ก็เริ่มขึ้น ไม่นานเสียงร้องโวยวายก็เปลี่ยนเป็นเสียงร้องควรญครางดังออกมาอีกครั้ง เจ้าของคาสิโนหนุ่มถูกบาร์เทนเดอร์หน้าหวาน จับกระแทกพลิกซ้ายพลิกขวา อยู่บนเตียงครั้งแล้วครั้งเล่า โดยที่ขัดขืนหรือต่อต้านอะไรไม่ได้เลย...