공유

ตอนที่ 6.

last update 최신 업데이트: 2025-06-24 18:25:19

ตอนที่ 6.

นทิชาพาร่างที่บอบช้ำทั้งกายและใจซมซานกลับมาที่ห้องนอนของตนเอง... ห้องนอนที่ถูกจัดไว้เป็นห้องหอสำหรับคู่บ่าวสาวที่รักกัน แม้มันไม่ใช่สำหรับหล่อนและรัชชานนท์ เพราะเขาเกลียดแสนเกลียดหล่อน แทบจะเหยียบย่ำทุกครั้งที่มีโอกาส โอ้ ไม่ใช่สิ... ไม่มีโอกาสเขาก็ยังทำ...

        “คุณนนท์ใจร้าย...”

ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนด้วยความอ่อนล้า ดวงตากลมโตบวมเป่งหลังจากร้องไห้มาอย่างหนักปิดลงช้าๆ ลมหายใจหอบกระชั้นพาก้อนสะอื้นไห้หลุดออกมาจากลำคอเป็นระยะ

ไม่เคยคิดเลยว่า... กริยาที่รัชชานนท์แสดงออกมาตลอดเวลาที่หล่อนคอยดูแลเขานั้นมันจะเป็นความรู้สึกจริงๆ ในหัวใจของผู้ชายคนนี้ และทั้งๆ ที่เขายังไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าของหล่อน จะทำให้รัชชานนท์โกรธเกลียดหล่อนอย่างฝังใจเยี่ยงนี้

ทุกอย่างมันดูไร้เหตุผลไปหมด...

ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน มึนงง สาวน้อยจึงเลือกที่จะตัดปัญหาทุกอย่างรอบกายด้วยการปล่อยใจให้เคลิ้มหลับและก็ต้องมาสะดุ้งตื่นอีกครั้งเมื่อประตูห้องนอนถูกเคาะเบาๆ หลายครั้งติดๆ กัน

“คุณมีนคะ ส้มโอเองค่ะ...”

เมื่อรู้ว่าใครที่มายืนอยู่หน้าห้องก็ทำให้สาวน้อยโล่งอกราวกับยกภูเขาลูกใหญ่ออกไปเลยทีเดียว จะเป็นใครก็ได้ขอเพียงอย่าเป็นเขาเท่านั้น ผู้ชายใจร้าย ที่ชื่อ รัชชานนท์

“เข้ามาเถอะจ้ะส้มโอ มีนไม่ได้ล็อคประตู...”

ไม่ช้าประตูก็เปิดกว้างออก ด้วยมืออวบของส้มโอ สาวใช้ร่างตุ้ยนุ้ยเดินฉีกยิ้มเข้ามาหา แต่พอเจ้าหล่อนเห็นใบหน้าของนายสาวเท่านั้นแหละ ก็ทำท่าทางราวกับถูกผีหลอก

“นี่คุณมีนไปฟัดกับหมา เอ๊ย... กับใครมาคะ ทำไมปากถึง...”

นทิชาหน้าเหวอด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากของตนเองไว้ พลางหลบสายตาสอดรู้สอดเห็นของส้มโอด้วยความไม่สบายใจ น้ำตาปริ่มจะไหลอีกรอบ

“ดูสิตาก็บวม ปากก็บวม... แล้วนั่นที่คอคุณมีนอีก... โอ้ พระเจ้า...” ส้มโอรำพันด้วยความตกใจ

“มีนไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แค่...”

พูดได้แค่นั้นน้ำตาก็ร่วงแหมะลงมาบนตักอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และแค่นี้ส้มโอผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าก็รู้ทันทีว่า ที่นทิชาเป็นแบบนี้เพราะฝีมือของใคร

“คุณนนท์โหดร้ายจริงๆ เลย เป็นคนหรือเปล่านี่... อย่างนี้มันน่าแจ้งมูลนิธิปวีณาให้เข้าคุกเสียให้เข็ด โทษฐานรังแกเมีย...” ส้มโอพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้นแทนนทิชา

“พูดจบหรือยังล่ะส้มโอ...”

น้ำเสียงกระด้างที่เต็มไปด้วยความเย็นชาดังขึ้นข้างหลัง ไม่ต้องให้ใครมาป่าวประกาศบอก หล่อนก็รู้ว่ามันเป็นเสียงของใคร

“คุณนนท์...” สองสาวต่างก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน

“จะแจ้งก็รีบไปแจ้งสิ ไปเลย และก็ขนข้าวขนของออกไปจากบ้านฉันซะด้วย...”

รัชชานนท์คำรามอย่างดุดัน ขณะจ้องมองสองสาวผ่านแว่นดำด้วยความเดือดดาล ร่างกายสูงใหญ่ยืนตระหง่านราวกับมองเห็นทุกอย่างโดยไร้ทั้งรถเข็นและไม้เท้าช่วยพยุง

นทิชาหันมองหน้าส้มโอด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยปากขอร้องกับรัชชานนท์อย่างขอความเห็นใจ “อย่าไล่ส้มโอออกเลยนะคะคุณนนท์ มีนผิดเอง จะทำโทษอะไรก็มาลงที่มีนเถอะค่ะ มีนผิดเอง...”

ชายหนุ่มแสยะยิ้ม “ผีนางเอกเข้าสิงอีกแล้วสินะ...”

“คุณนนท์คะ ส้มโอขอโทษค่ะ แต่ว่าคุณนนท์ก็ทำกับคุณมีนเกินไป เธอพึ่งฟื้นไข้นะคะ ทำไมถึงได้ข่มเหงเธอแบบนั้นล่ะคะ...”

ส้มโอเงยหน้าประสานสายตากับดวงตาคมที่ซ่อนอยู่ภายใต้เลนส์แว่นอย่างดีของเจ้านายหนุ่มด้วยความเคารพแต่ไม่คิดจะเกรงกลัว

“ส้มโอ อย่าพูดแบบนี้ ส้มโอออกไปเถอะ เดี๋ยวมีนคุยกับคุณนนท์เอง ออกไปสิ...”

นทิชาหันไปบอกส้มโอด้วยท่าทางร้อนรน ขณะจ้องมองใบหน้าหล่อเหลากระชากลมหายใจของชายหนุ่มอย่างขอความเห็นใจ

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเจ้านายคนดีของเธอเลยส้มโอ... แค่จูบ และก็จูบเท่านั้น...”

คำพูดที่บ่งบอกการกระทำของเขาทั้งหมดทำให้สาวน้อยหน้าแดงซ่าน หล่อนก้มหน้าลงมองพื้นด้วยความอับอาย

“แต่ทำไม...” สาวใช้ร่างท้วมกำลังจะเอ่ยปากถามอีก แต่รัชชานนท์ก็ไล่ออกไปเสียก่อน

“ถ้าไม่อยากหอบผ้าหอบผ่อนออกไปจากบ้านนี้ล่ะก็ หุบปาก และก็ออกไปรอนอกห้องเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันเรียกแล้วค่อยเข้ามา...”

“ไปสิส้มโอ ไปเถอะ คุณนนท์ไม่ทำอะไรมีนมากไปกว่านี้หรอก...” นทิชาเร่งส้มโอด้วยความเป็นห่วง หล่อนกลัวว่าส้มโอจะต้องมาเดือดร้อนเพราะหล่อน

และเมื่อร่างของส้มโอหายไปกับบานประตูที่ถูกปิดลงแล้ว ร่างสูงใหญ่น่ากลัวของรัชชานนท์ก็ย่างสามขุมเข้ามาหาหล่อนที่กำลังนั่งนิ่งอยู่บนเตียง

“มันยังมีอะไรมากไปกว่านี้อีก คนสวย... รับรองคืนนี้เธอได้รู้แน่...” มือแกร่งสีแทนตรึงปลายคางเอาไว้แน่น ก่อนจะสะบัดมันออกเมื่อเขาพูดจบ

ร่างงามที่อ่อนแรงอยู่แล้วล้มพับไปบนเตียง น้ำตานองหน้า “อยากจะฆ่าก็เชิญเลยค่ะ มีนไม่กลัวอยู่แล้วความตาย เพราะมันน่ากลัวน้อยกว่าการอยู่กับผู้ชายใจร้ายแบบคุณนนท์เสียอีก”

“ขอบใจมากนะที่บอกฉันมาแบบนี้... ก็ดีเลยงั้นเธอจะต้องฝืนใจอยู่กับฉันไปอีกนาน นานจนกว่าฉันจะพอใจ หรือจนกว่าเธอจะมีลูกให้กับฉัน และความตายสำหรับเธอนั้นมันจะเป็นเรื่องสุดท้ายในโลกที่ฉันจะปล่อยให้มันเกิดขึ้น”

รัชชานนท์แสยะยิ้ม ขณะหย่อนร่างสูงของตนเองลงบนเตียงใกล้ๆ กับตำแหน่งที่ร่างอรชรของนทิชานั่งอยู่อย่างแม่นยำ หญิงสาวรีบถอยกรูดออกห่างด้วยท่าทางหวาดกลัว

“เธอจะต้องทุกข์ทรมานยิ่งกว่าการตายเสียอีก...” ชายหนุ่มหัวเราะร่วนด้วยความสะใจ

“มีนไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองไปทำอะไรไว้กับคุณนนท์ ทำไมคุณนนท์ถึงได้ใจร้ายกับมีนนัก ช่วยบอกทีเถอะค่ะ เพื่อมีนจะได้รู้ว่าตัวเองเคยไปทำชั่วอะไรเอาไว้ เจ้ากรรมนายเวรถึงได้จองเวรหนักหนาถึงเพียงนี้...” กลีบปากที่บวมช้ำเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อกั้นเสียงสะอื้น

ใบหน้าคมสันที่เปื้อนรอยยิ้มสะใจอยู่เมื่อครู่นี้แปรเปลี่ยนเป็นความเดือดดาลทันที คล้ายกับว่าคำพูดของหล่อนไปสะกิดต่อมอะไรของเขาเข้าอย่างนั้น

“สักวันเธอจะได้รู้แน่...”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 40.

    ตอนที่ 40..“ส้มโอ...” ชายหนุ่มเรียกสาวใช้เสียงดังลั่น“คะ คุณนนท์...”“ต่อจากนี้ไป ทุกคนกลับไปทำงานของตัวเองเหมือนเดิมได้แล้ว... นทิชาหมดหน้าที่แล้ว...”ส้มโอทำหน้าประหลาดใจ “ทำไมล่ะคะ งั้นอย่างนี้คุณมีนก็ชูคอเป็นเมียอยู่เฉยๆ น่ะสิ คุณนนท์ไม่ชอบเมียแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ” ส้มโอแกล้งประชดประชันเจ้านายหนุ่มดวงตาคมกล้าตวัดมองสาวใช้ด้วยความเกรี้ยวกราด “หุบปากแล้วก็ทำตามที่ฉันบอก...!”กรามแกร่งขบกันเป็นสันนูนด้วยความเดือดดาล ก่อนจะก้าวยาวๆ มุ่งหน้าไปยังห้องครัว ที่มีเหยื่อสาวแสนหวานที่รบกวนสมาธิของเขาอยู่ภายในนั้นส้มโอมองตามแผ่นหลังกว้างที่หายวับเข้าไปในห้องครัวด้วยสายตารู้ทัน “คงจะเก็บคุณมีนไว้ในห้องนอนอย่างเดียวล่ะสิ... ติดใจเขาแล้วยังจะมาทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนอีก...”สาวร่างอ้วนหัวเราะคิกคัก เพราะพอจะสังเกตออกว่าเจ้านายของตนเองนั้นคงจะใช้งานนทิชาหนักหน่วงแค่ไหนเมื่อคืนนี้ เพราะดูสิ คุณมีนของหล่อนดูบอบช้ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว ปากก็บวมช้ำ คอก็เป็นรอยแดงช้ำ และไม่ต้องสงสัยเลยว่าภายในเสื้อผ้ามิดชิดที่นทิชาสวมใส่นั้นจะมีร่องรอยป่าเถื่อนของรัชชานนท์อยู่มากมายแค่ไหนร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยของรั

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 39.

    ตอนที่ 39.เสียงรถที่พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วเต็มไปด้วยโทสะนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนขับ หญิงสาวทรุดตัวนั่งบนขอบเตียงด้วยความอ่อนล้า มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาเป็นครั้งที่ร้อยทิ้งด้วยความเจ็บปวดเขาหลอกลวงหล่อนมาตลอดเวลา... และหล่อนก็โง่เง่าให้เขาสนตะพายได้โดยไม่เอะใจ น้ำตาไหลพราก หล่อนนี่มันปัญญาอ่อน สิ้นคิดที่สุด แค่ได้ยินหมอคนนั้นบอกก็เชื่อจนสนิทใจ ทำไมไม่คิดว่าคนอย่างรัชชานนท์นั้นทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งบังคับหมอให้ทำตามความต้องการของตนเองเพื่อหลอกลวงคนโง่อย่างหล่อน“มีนเกลียดคุณ... คนใจร้าย...” สะอื้นไห้ออกมาด้วยความเสียใจพยายามจะไม่ใส่ใจกับความสัมพันธ์ที่มันรุดหน้าไปไกลระหว่างเขากับหล่อน แต่ดูเหมือนว่าแกล้งลืม มันก็ยิ่งจดจำ จำได้ทุกรายละเอียดของบทรักที่เขาร่ายมนต์ใส่ จำได้แม้กระทั่งน้ำเสียงครวญครางที่ตัวเองร้องอ้อนวอนเขาออกไปมือบางยกขึ้นปิดใบหน้างามด้วยความอับอายสุดกำลัง ร่องรอยสวาทที่เขาตราตรึงเอาไว้ในส่วนลึกสุดของร่างกายยังคงเต้นเร่าร้องหาบางอย่างที่มีแต่เพียงเขาเท่านั้นที่จะมอบให้ได้หล่อนหลงรักเขา ติดใจในรสสวาทที่เขามอบให้ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้ร

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 38.

    ตอนที่ 38.สาวน้อยวาบหวามในอก เนื้อตัวร้อนระอุดุจไฟลามเลีย ทั้งๆ ที่พึ่งจะจบสิ้นการร่วมรักอันดุเดือดเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ แต่แค่อยู่ใกล้เขา เลือดเนื้อของหล่อนก็เดือดพล่านขึ้นมาอย่างน่าละอาย ลืมไปทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งว่าเขาร้ายกาจกับหล่อนมากแค่ไหนแต่สุดท้ายความเคลิ้มฝันนั้นก็มีอันต้องสะบั้นลง เพียงเพราะคำพูดที่น่าตบปากของรัชชานนท์เท่านั้น กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง“หลงฉันขนาดนี้ แล้วอย่ามาปฏิเสธอีกล่ะว่าไม่ต้องการฉัน... นทิชา...”เขาพูดเตือนช้าๆ แต่ชัดเจนยิ่งนักในสมองของหล่อน พร้อมๆ กับมองรอยยิ้มหมิ่นแคลนให้อีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องหญิงสาวล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงด้วยความหมองเศร้า น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว หล่อนกลายเป็นตัวตลกให้เขาขบขันได้ตลอดเวลา หัวใจรู้สึกราวกับถูกขยี้จนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี นทิชากล้ำกลืนความเจ็บช้ำให้ไหลกลับเข้าไปในอกด้วยความยากลำบาก ก่อนจะลุกขึ้น ก้าวลงจากเตียง และเดินหายเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังสุดของห้องนอนร่างสูงตระหง่านที่ก้าวยาวๆ ลงบันไดบ้านลงมาทำให้ส้มโอที่กำลังเดินเข้าไปในครัวต้องหยุดมองด้วยความฉงนสนเท่ห์ ใบหน้าที่ห

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 37.

    ตอนที่ 37.“แต่อย่าฝันไปเลย เพราะเธอจะไม่มีวันที่จะได้นอนกับผู้ชายคนไหนได้อีก ถ้าฉันยังใช้เธอไม่คุ้ม...” ใบหน้างามซีดเผือด เงยหน้าประสานสายตากับเขาด้วยความปวดร้าวรู้หรอกว่าเขาแค้นเคือง แต่ก็ไม่น่าทำร้ายจิตใจกันรุนแรงถึงเพียงนี้... เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดี แถมยังราดน้ำกรดตามลงมาอีก“ที่ได้ไปยังไม่พอใจอีกหรือไง ยังต้องการอะไรจากมีนอีก หรือว่าจะต้องทำให้แหลกคามือไปเลย...”รัชชานนท์รู้สึกเจ็บแปลบในอกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อความชอกช้ำระกำใจของสาวน้อยตรงหน้ากระแทกเข้ามาในความรู้สึก แต่ก็พยายามข่มมันเอาไว้หล่อนเป็นศัตรู ท่องเอาไว้สิ ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ... ชายหนุ่มร้องสั่งตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะแสยะยิ้มและประหัตประหารนทิชาด้วยคำพูดต่อไป“เธอไม่ตายหรอก แค่อาจจะสึกหรอเร็วเกินไปสักหน่อยก็แค่นั้น... แล้วก็อย่าลืมสิว่า เธอมีหน้าที่ผลิตลูกให้กับฉัน... และจากที่ฉันคำนวณจำนวนครั้งที่เรา...ร่วมรักด้วยกัน ป่านนี้เธอคงอุ้มท้องลูกของฉันแล้วล่ะ”ใบหน้างามซีดเผือด ไม่จริง หล่อนท้องไม่ได้ จะท้องไม่ได้ “ไม่... ไม่มีทาง... มีนไม่คิดว่า... แค่นี้...จะท้อง... ไม่จริง... คุณนนท์หล

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 36.

    ตอนที่ 36.นทิชารีบลนลานสวมเสื้อคลุมด้วยมือไม้ที่สั่นเทา และเมื่อสามารถซ่อนตัวเองให้พ้นจากสายตาคมกล้าที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามได้แล้ว หญิงสาวจึงค่อยๆ ขยับตัวออกมาจากใต้โต๊ะ“มะ มีน... จะ...กลับ...ห้อง...”น้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไร้ความมั่นใจ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองเขา สมองยังไม่สั่งการเต็มที่ รู้อย่างเดียวว่าจะต้องไปให้ไกลจากห้องนี้ ห้องที่หล่อนพึ่งจะมีเซ็กซ์ที่ดุเดือดกับรัชชานนท์เขาคงจะสะใจ สมใจ สำราญใจ แต่หล่อนล่ะ หล่อนมีแต่ความเจ็บปวด และอับอาย... น้ำตาไหลพราก พยายามกัดฟันแน่นเพื่อกั้นเสียงสะอื้นรัชชานนท์ซ่อนร่างกำยำแข็งแรงเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาจนมิดชิดแล้ว แสยะยิ้ม จ้องมองสาวน้อยแสนหวานที่กำลังจะเดินผ่านหน้าไปด้วยสายตาหยามหยันแม้จะเกลียดหล่อน... แต่เขาก็ต้องการหล่อนมากพอๆ กัน หรือบางที...มันอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป“อย่าพึ่งสิ... ฉันยังไม่ได้สมนาคุณเธอเลย ที่อุตส่าห์มาให้ฉันฟัดถึงที่ แม้มันจะผิดพลาดไปหน่อยที่เราจบกันบนโต๊ะทำงานแทนที่จะเป็นโซฟาตัวยาวก็ตาม แต่มันก็เร่าร้อน รุนแรง และถึงใจไม่เบา เธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า...” มือหนารั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด สาวน้อยพยายามดิ้นรน รู้

  • เจ้าบ่าวอสูร   ตอนที่ 35.

    ตอนที่ 35.สะโพกงามยกแอ่นขึ้นเพื่อให้เขาได้ล้วงลิ้นเข้าไปในซอกหลืบสาวได้ถนัดถนี่ เปลวปรารถนาลามเลียไม่หยุดหย่อน มันร้อนเร่าจนเลือดในกายแทบจะระเหยกลายเป็นไอ และเมื่อมาถึงขีดสุดเสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมที่แสนหวานก็ดังออกมาจากกลีบปากช้ำไม่ขาดสาย ร่างบางดิ้นเร่าไขว่คว้าหาความแข็งขืนของเขาวุ่นวายชายหนุ่มปล่อยขากลมกลึงให้เป็นอิสระ ก่อนจะคว้าสะโพกผายเข้ามาหาตัว ความแข็งชันที่ผงาดอลังการดุนดันร่องสาวที่ทั้งลื่นทั้งร้อนผ่าวไม่หยุดหย่อน เขาดึงหล่อนเข้ามาหา จัดท่าทางให้เหมาะสมที่สุด ก่อนจะโถมจ้วงเข้าไปในร่องสาวที่เล็กแคบนั้นด้วยความรุนแรงความเสียวกระสันแล่นปรู๊ดไปทั่วสรรพร่าง ยิ่งเขาส่ายสะโพกเพรียววนไปมา พร้อมกับถอนร่างออกเกือบหมดความยาว และโถมเข้าใส่อีกครั้ง และอีกครั้งไม่หยุดหย่อน ร่างทั้งร่างที่ร้อนผ่าวใกล้แตกดับอยู่แล้วก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยงอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวีดร้องเมื่อเขาควบพาหล่อนทะยานผ่านยอดฟ้าขึ้นไปสู่วิมานแสนหวานดังขึ้นครั้งแล้ว ครั้งเล่า ก่อนจะถูกกลืนหายเมื่อเขาก้มลงดูดปากอิ่มด้วยริมฝีปากที่เร่าร้อนของเขาหญิงสาวนอนระทดระทวย ร่างกายสั่นพลิ้วกับการปลดปล่อยที่รุนแรง ดุเดือด ขณะที่ร

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status