/ โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 23 การหมั้นที่ไม่เต็มใจ

공유

ตอนที่ 23 การหมั้นที่ไม่เต็มใจ

last update 최신 업데이트: 2025-04-18 11:40:36

ตอนนี้โนเตอร์รู้สึกเหมือนถูกหักหลังและติดอยู่ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ ความเสียใจค่อยๆ กัดกินเขาจากภายใน เมื่อจ๊าบถามถึงการหมั้น เตอร์พยายามตอบด้วยเสียงเรียบ แต่มันก็ไม่สามารถซ่อนความเจ็บปวดในใจได้

"ก็อย่างที่กูเล่าให้มึงฟังแหละ" เตอร์พูดเสียงเบา แต่ภายในนั้นเต็มไปด้วยความขมขื่น รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้ก้าวเข้าสู่การหมั้นที่เขาไม่เต็มใจแม้แต่น้อย

ความเงียบเกิดขึ้นสักพัก ก่อนที่จ๊าบจะเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ "แล้วฝั่งนั้นเขารับหมั้นโดยที่มึงไม่ได้เต็มใจเนี่ยนะ"

เตอร์พยักหน้า แม้หัวใจจะหนักหน่วงเหมือนถูกบีบ ความรู้สึกสิ้นหวังคล้ายจะท่วมท้น "เออ...ไม่แล้วกูก็ไม่ได้ไปด้วย"

เขาพูดจบก็ถอนหายใจลึกๆ พยายามกลั้นอารมณ์ที่เริ่มจะปะทุภายใน จ๊าบมองเพื่อนด้วยความเห็นใจ "แม่มึงนี่เนาะ...อันนี้มันสมัยไหนแล้ววะ" เขาส่ายหัว ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงยังใช้วิธีการบังคับแบบนี้อยู่

ในขณะที่พวกเขากำลังเดินคุยกันไปยังคณะ จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกที่คุ้นเคย "พี่เตอร์"

เสียงนั้นทำให้เตอร์หยุดเดินและหันไปมอง เป็นเนตรที่เดินเข้ามาหาพร้อมกับเสื้อช็อปในมือ "พี่ลืมเสื้อช็อป...คุณป้าเลยให้เนตรเอามาให้"

เพียงแค่เห็นหน้าเธอ ความโกรธที่ถูกเก็บไว้นานก็พุ่งขึ้นมา เตอร์คว้าเสื้อออกจากมือเธออย่างแรง โดยไม่สนใจความรู้สึกของเธอ "ขอบใจ...แต่ทีหลังไม่ต้องยุ่งกับของ

ของฉัน"

เขาพูดเสียงเรียบทำหน้าเย็นชา ก่อนจะหันหลังเดินหนีไปกับจ๊าบ ทิ้งให้เนตรยืนอยู่คนเดียวท่ามกลางสายตาของคนรอบข้าง ความรู้สึกเหมือนถูกปิดกั้นทุกอย่างทั้งความรักและอิสรภาพ ทำให้เขาเดินไปด้วยความหนักหน่วง รู้สึกว่าตนเองกำลังติดอยู่ในกรงขังที่ครอบครัวสร้างขึ้นโดยไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหน

"หน้าตาก็ดีทำไมตื้อมึงขนาดนี้วะ" จ๊าบพูดขึ้นอย่างอึดอัดใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องราวระหว่างเตอร์กับเนตรถึงได้ซับซ้อนขนาดนี้ ทั้งที่เพื่อนของเขามีชีวิตที่ดูจะสมบูรณ์แบบทุกอย่างอยู่แล้ว

เตอร์ถอนหายใจยาว "ก็ประมาณว่าเกี่ยวกับธุรกิจครอบครัวด้วยแหละ... ฝั่งนั้นเขาเคยมีบุญคุณกับแม่กู"

จ๊าบพยักหน้าเข้าใจทันที "อ๋อ...แบบนี่นี้เองแม่มึงเลยจะเอามึงใส่พานถวายให้ยัยนี่ไป" เขาทำหน้าเห็นอกเห็นใจ แต่ก็ยังอดพูดต่อไม่ได้ "แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับความรักเปล่าวะ? ถ้าเกิดน้องหวันมึงรู้เรื่องนี้ งานงอกเลยนะมึง"

เตอร์ฟังแล้วก็เงียบไป เขารู้ดีว่าถ้าดาหวันรู้เรื่องการหมั้นที่เขาไม่ได้เต็มใจ เรื่องราวอาจจะบานปลายไปไกล และดาหวันคงรับไม่ได้ง่ายๆ กับการที่เขาโดนบังคับให้หมั้นกับคนอื่น

"กูรู้..." เตอร์ตอบเสียงเบา แววตาเต็มไปด้วยความกังวล "กูแค่ไม่อยากให้เรื่องนี้มันไปกระทบกับหวัน... เธอไม่ควรต้องมาเจออะไรแบบนี้"

จ๊าบส่ายหัวเล็กน้อย "แล้วมึงจะทำไงต่อ?"

"กูก็ยังไม่รู้... แต่กูจะไม่ยอมให้ใครมากำหนดชีวิตกูอีกแล้ว" เตอร์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม้ในใจจะรู้ดีว่าการต่อสู้กับความคาดหวังของครอบครัวไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เพื่อดาหวัน...เขาพร้อมจะทำทุกอย่าง

ทะเลบังเอิญเห็นเหตุการณ์ ในตอนนั้นเขารู้สึกไม่สบายใจจึงรีบเดินตามเนตรและเอ่ยปากเรียกเธอไว้

"เดี๋ยวก่อน...หยุด" เขาเดินเข้ามาใกล้เนตร ก่อนจะหายใจหนักด้วยความคับข้องใจ

เนตรหยุดเดินและหันกลับมาหาคนที่เรียกเธอ น้ำเสียงสงสัยแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการรำคาญ "มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

ทะเลไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้อีกต่อไป "เมื่อกี้เธอมาหาไอ้เตอร์... เธอเป็นอะไรกับมัน?"

เนตรทำหน้างงเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะถูกถามแบบนี้ ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ฉันเป็นคู่หมั้นของเขา"

คำตอบนั้นทำให้ทะเลชะงักทันที หัวใจเขาเหมือนถูกบีบจนเจ็บ เขาพยายามทำใจเย็นแล้วถามต่อ "หมั้นกันจริงเหรอ? แสดงว่าเธอเป็นแฟนไอ้เตอร์สินะ"

"อืมแน่นอนฉันเป็นแฟนเขา"

ทะเลรู้สึกใจคอไม่ดีเลยกลัวดาหวันจะเสียใจกับเรื่องนี้

"ว่าแต่พี่เป็นอะไรกับพี่เตอร์เหรอค่ะ"

เนตรเอ่ยถามเพราะเห็นอีกคนเงียบไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"อ๋อ..เป็นเพื่อนมันนะ"

"ค่ะ..งั้นไปก่อนนะขอตัว"

ทะเลพยักหน้าให้เธอเล็กน้อยในขณะที่หัวใจตอนนี้สับสนไปหมดเขาควรจะบอกดาหวันเพื่อนรักเขาดีไหม

"ไอ้เตอร์มึงนี่นะไอ้หน้าหม้อมีคู่หมั้นแล้วยังมาหลอกเพื่อนกูอีก"

ทะเลโมโหจนเลือดขึ้นหน้าอยากจะเดินไปบอกเพื่อนแต่ก็นะถ้าเกิดมันเสียใจจะทำยังไงไม่อยากเห็นเพื่อนอกหักเพราะเขาก็อกหักจากเธอมาและรู้ว่ามันเจ็บปวดเสียเหลือเกิน

"ทะเล.." เสียงเรียกทำให้ทะเลมองหาเจ้าของเสียงทัันที

"อ้าว!!อะไรมึง"

"กูเห็นนะแหน่ๆ ใครวะผู้หญิงเมื่อกี้"

"กูจะไปรู้เหรอเขาแค่มาถามทาง"

"ถามทาง?เชื่อก็ออกลูกเป็นควายแหละ"

"ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง"

"เดี๋ยวเถอะมึง...แต่จะว่าไปกูเคยเห็นอีผู้หญิงคนนี้มาก่อนมึงอีก"

"มึงเห็นที่ไหน" ทะเลชักถามมิเกล

"กูเห็นมาหาพี่เตอร์....แต่กูไม่ได้เล่าให้ไอ้หวันฟังนะ"

"ดีแล้วมึงอย่าไปเล่าให้มันคิดมากนะ"

"แล้วที่มาถามทางมึงโกหกกูใช่ไหมเนี่ย"

"เออ"

"มึงเล่ามามีอะไรปิดบังกู"

"กูไว้ใจมึงได้ไหมเนี่ยเกล"

"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงไอ้ทะเล...จากที่กูไม่อยากรู้เท่าไหร่นะเนี่ยเรื่องนี้เกี่ยวกับไอ้หวันใช่ไหม"

"อืม..กูเห็นผู้หญิงคนนั้นมาหาไอ้เตอร์พอเธอเดินออกมากูเลยตามติดเพื่อถามนั้นแหละว่าเป็นอะไรกับไอ้เตอร์"

"แล้วมันบอกมึงไหมอย่า..ทำหน้าอ้ำอึ้ง"

"บอก...เธอบอกว่าเป็นคู่หมั้นไอ้เตอร์"

"ห้ะ!!!!คู่หมั้น"

"จุ้ๆ มึงจะเสียงดังทำไมเดี๋ยวแม่มึงก็ได้ยินหรอกเหยียบไว้ก่อนนะกูขอร้อง"

"มันไม่ยุติธรรมกับไอ้หวันเลยนะ"

"เถอะน่าเดี๋ยวกูจะหาโอกาสไปถามมันให้รู้เรื่องกูไม่ยอมให้มันมาทำร้ายใจไอ้หวันหรอก"

เมื่อตกลงกันแล้วทะเลกับมิเกลเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนเพราะไม่อยากให้ดาหวันต้องคิดมาก ยังไงก็ต้องไปถามเอาความจริงกับเตอร์ก่อนว่าเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูดมาเป็นความจริงไหมการที่เตอร์บอกใครๆว่าคบกับดาหวันอาจจะส่งผลให้ผู้หญิงคนอื่นที่ชอบเขาอิจฉาก็ได้เพราะความจริงมีแต่โนเตอร์เท่านั้นที่จะสามารถยืนยันเรืี่องนี้ได้

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status