ความลับในห้องทำงาน
จังหวะที่ลอร์ดแอชตันกำลังให้ความสนใจกับแขกคนอื่นๆ เอดิสันก็ฉวยโอกาสพาเมรี่เข้าไปในห้องทำงานของเขาได้อย่างแนบเนียน ห้องทำงานโอ่อ่าและเต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารมากมาย มีกลิ่นหนังและกระดาษเก่าๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ "เรามีเวลาน้อยมากครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "เราต้องหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธให้ได้มากที่สุด" เมรี่พยักหน้า เธอเริ่มค้นหาเอกสารบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เอดิสันกำลังค้นหาในตู้หนังสือและลิ้นชักต่างๆ "คุณเอดิสันคะ หนูเจออะไรบางอย่างค่ะ!" เมรี่กระซิบ เธอหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา มันเป็นสมุดบันทึกส่วนตัวของลอร์ดแอชตัน "คุณเห็นอะไรบ้าง?" เอดิสันถาม "เขาเขียนบันทึกเกี่ยวกับการทดลองบางอย่างค่ะ" เมรี่ตอบ "มันเป็นสูตรเคมีที่ซับซ้อนมาก และมีคำว่า 'ควันสีม่วง' และ 'หายตัวไป' ปรากฏอยู่หลายครั้ง" เอดิสันเดินเข้ามาดูสมุดบันทึก เขาสังเกตเห็นว่ามีบางหน้าถูกฉีกออกไปอย่างระมัดระวัง "ดูเหมือนว่าลอร์ดแอชตันกำลังทำการทดลองอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมายนะครับ" เอดิสันกล่าว "และผมก็เชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของภรรยาของเขาด้วย" "แล้ว 'ควันสีม่วง' คืออะไรคะ?" เมรี่ถาม "ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นแก๊สชนิดหนึ่งครับ" เอดิสันตอบ "แก๊สที่สามารถทำให้คนหายตัวไปได้ หรืออาจจะเป็นแก๊สที่ทำให้คนหมดสติ" เมรี่รู้สึกขนลุกซู่ นี่มันไม่ใช่เรื่องลึกลับธรรมดา แต่มันเป็นเรื่องที่อันตรายถึงชีวิต! "แล้วอเล็กซานเดอร์กับเฟรเดอริคเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "ผมคิดว่าเฟรเดอริคอาจจะรู้เรื่องการทดลองนี้ครับ" เอดิสันตอบ "และเขาก็พยายามจะเปิดเผยความจริง แต่เขากลับถูกจับตัวไปเสียก่อน ส่วนอเล็กซานเดอร์...เขากำลังสืบสวนเบื้องหลังการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธ และอาจจะกำลังตามรอยการทดลองนี้อยู่ด้วย" ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกห้องทำงาน เอดิสันรีบซ่อนสมุดบันทึกไว้ใต้เสื้อโค้ท และพาเมรี่ไปซ่อนตัวอยู่หลังผ้าม่านผืนใหญ่ที่บังหน้าต่าง ประตูห้องทำงานเปิดออกช้าๆ ลอร์ดแอชตันเดินเข้ามาในห้อง เขาดูเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ลอร์ดแอชตันเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของเขา เขาพยายามหาอะไรบางอย่างบนโต๊ะ แต่ก็ไม่พบ เมรี่และเอดิสันยังคงซ่อนตัวอยู่เงียบๆ หลังผ้าม่าน หัวใจของเมรี่เต้นรัวด้วยความกลัว ลอร์ดแอชตันถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เขามองไปรอบๆ ห้องทำงาน และจ้องมองมาที่ผ้าม่านที่เมรี่และเอดิสันซ่อนอยู่ "ใครอยู่ในนั้น!" ลอร์ดแอชตันตะโกน "ออกมาเดี๋ยวนี้!" เมรี่และเอดิสันมองหน้ากัน พวกเขารู้ว่าพวกเขาถูกจับได้แล้ว เอดิสันพยักหน้าให้เมรี่ เมรี่เดินออกมาจากหลังผ้าม่านอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอซีดเผือด "มิสแบล็ควู้ด!" ลอร์ดแอชตันกล่าวด้วยความตกใจ "เจ้ามาทำอะไรในห้องทำงานของข้า!" "ฉัน...ฉันแค่หลงทางค่ะท่านลอร์ด" เมรี่ตอบ เธอพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด "หลงทางอย่างนั้นหรือ!" ลอร์ดแอชตันหัวเราะเยาะ "เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเรื่องโกหกเช่นนี้หรือ!" เอดิสันเดินออกมาจากหลังผ้าม่าน "ท่านลอร์ดครับ ขออภัยด้วยครับ หลานสาวของผมยังไม่คุ้นเคยกับคฤหาสน์ของท่านดีครับ" "เกรย์สัน! เจ้ามาทำอะไรกับเด็กสาวคนนี้ในห้องทำงานของข้า!" ลอร์ดแอชตันตะโกนด้วยความโกรธ "เจ้ากำลังคิดจะขโมยอะไรบางอย่างใช่ไหม!" "เปล่าครับท่านลอร์ด" เอดิสันตอบ "เราไม่ได้คิดจะขโมยอะไรทั้งนั้นครับ เราแค่กำลังมองหาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับคดีของมิสซิสอลิซาเบธครับ" ลอร์ดแอชตันเบิกตากว้าง "คดีอะไรกัน! เจ้าพูดถึงเรื่องอะไรกัน!" "เราทราบดีครับท่านลอร์ดว่ามิสซิสอลิซาเบธไม่ได้หายไปอย่างลึกลับ แต่เธอหายไปเพราะการทดลองบางอย่างของท่าน" เอดิสันกล่าวอย่างตรงไปตรงมา "และเราก็พบหลักฐานบางอย่างแล้วด้วยครับ" ใบหน้าของลอร์ดแอชตันซีดเผือด เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า "เจ้า...เจ้าไปรู้เรื่องนี้มาจากไหนกัน!" "เรามีแหล่งข่าวของเราครับท่านลอร์ด" เอดิสันตอบ "และเราก็รู้ด้วยว่าการทดลองนี้เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยใช่ไหมครับ" ลอร์ดแอชตันตัวสั่นเล็กน้อย เขามองเอดิสันและเมรี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและโกรธแค้น "พวกเจ้า...พวกเจ้ากำลังเล่นกับไฟอยู่นะ!" ลอร์ดแอชตันกล่าว "พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่าพวกเจ้ากำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่!" "เราทราบดีครับท่านลอร์ด" เอดิสันตอบ "และเราก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันครับ" ลอร์ดแอชตันถอนหายใจ เขานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก "เอาล่ะ...ในเมื่อพวกเจ้าล่วงรู้ความลับนี้แล้ว ข้าก็ไม่มีอะไรจะปิดบังอีกแล้ว" ลอร์ดแอชตันเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมด เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่หมกมุ่นอยู่กับการทดลองสร้างแก๊สที่สามารถทำให้คนหายตัวไปได้ เขาต้องการสร้างแก๊สนี้เพื่อใช้ในการปฏิบัติการลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' แต่ในวันเกิดเหตุ การทดลองของเขากลับผิดพลาด แก๊สควันสีม่วงได้พวยพุ่งออกมาจากเครื่องทดลอง และมิสซิสอลิซาเบธที่บังเอิญเดินเข้ามาในห้องก็สูดดมแก๊สเข้าไป และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย "ผมไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน" ลอร์ดแอชตันกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย "ผมพยายามตามหาเธอทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่พบเธอเลย" "แล้วนักข่าวคนนั้นกับเฟรเดอริคเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "นักข่าวคนนั้นพยายามขุดคุ้ยเรื่องราวเกี่ยวกับการทดลองของผมครับ" ลอร์ดแอชตันตอบ "และเขาก็รู้เรื่องการหายตัวไปของอลิซาเบธด้วย ส่วนเฟรเดอริค...เขาได้รับมอบหมายให้สืบคดีการหายตัวไปของนักข่าวคนนั้น และเขาก็เข้ามาใกล้ความจริงมากเกินไป จนทำให้ถูก 'เงาแห่งลอนดอน' จับตัวไป" "แล้วเขาถูกจับตัวไปที่ไหนคะ!" เมรี่ถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ลอร์ดแอชตันส่ายหน้า "ผมไม่ทราบแน่ชัดครับ 'เงาแห่งลอนดอน' มีสถานที่ลับหลายแห่ง พวกเขาจะพาคนที่รู้ความลับมากเกินไปไปขังไว้ในที่ที่ไม่มีใครสามารถหาเจอได้" "แต่คุณต้องรู้เบาะแสอะไรบางอย่างสิคะ!" เมรี่กล่าวด้วยความมุ่งมั่น "คุณต้องบอกฉัน!" ลอร์ดแอชตันเงียบไปครู่หนึ่ง เขามองไปที่ภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธบนผนัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด "มีสถานที่แห่งหนึ่งครับ" ลอร์ดแอชตันกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา "เป็นโกดังเก่าแห่งหนึ่งในย่านท่าเรือของลอนดอน ที่นั่นคือสถานที่ที่ 'เงาแห่งลอนดอน' ใช้เป็นที่กักขังนักโทษ และเป็นที่ที่พวกเขามักจะทำการทดลองบางอย่างด้วย" เมรี่และเอดิสันมองหน้ากัน พวกเขาเจอเบาะแสที่สำคัญที่สุดแล้ว! "ขอบคุณมากค่ะท่านลอร์ด" เมรี่กล่าว "คุณได้ช่วยเราไว้มากจริงๆ ค่ะ" ลอร์ดแอชตันพยักหน้า "ผมหวังว่าพวกคุณจะสามารถช่วยเฟรเดอริคและนักข่าวคนนั้นได้นะครับ และผมก็หวังว่าพวกคุณจะสามารถเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้โลกได้รับรู้ด้วย" เมรี่และเอดิสันเดินออกมาจากห้องทำงานของลอร์ดแอชตันด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน พวกเขาได้ไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธแล้ว และพวกเขาก็ได้เบาะแสสำคัญที่นำไปสู่การตามหาเฟรเดอริค แต่พวกเขาก็รู้ว่าการเดินทางไปยังโกดังเก่าในย่านท่าเรือนั้นเต็มไปด้วยอันตรายสองสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่การล่มสลายของ 'กาลเวลา' องค์กรลับที่เคยบงการโลกเบื้องหลังฉาก เมรี่และทีมกลับมาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้งในลอนดอน แม้จะมีชื่อเสียงในฐานะวีรบุรุษผู้กอบกู้ แต่พวกเขาก็เลือกที่จะเก็บตัวและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ หมอเจเน็ตยังคงดูแลคลินิกใต้ดินของเธอ มิสเตอร์คลาร์กได้กลับไปใช้ชีวิตในฐานะผู้จัดการสำนักพิมพ์ที่ซื่อสัตย์ ส่วนนักสืบโธมัสก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งและเป็นที่ยอมรับมากขึ้นในวงการตำรวจเช้าวันหนึ่งที่สดใส เมรี่กับเฟรเดอริคตัดสินใจออกมาเดินเล่นที่ตลาดนัดคอเวนต์การ์เดน ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่าน เสียงดนตรีจากนักแสดงข้างถนนดังคลอเคลียกับเสียงหัวเราะของผู้คนที่เดินจับจ่ายซื้อของ บรรยากาศดูผ่อนคลายและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา"นี่แหละชีวิตที่แท้จริง!" เฟรเดอริคกล่าวพร้อมกับสูดหายใจลึกๆ "ไม่ต้องมีเรื่องวุ่นวาย ไม่ต้องมีองค์กรลับมาตามล่า"เมรี่ยิ้ม เธอเห็นด้วยกับพี่ชายอย่างเต็มที่ แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าบางอย่าง...ราวกับว่าชีวิตที่ไร้ความตื่นเต้นมันไม่ใช่สิ่งที่เธอโหยหาอีกต่อไปขณะที่พวกเขากำลังเลือกซื้อดอกไม้อยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงระเ
เสียงสัญญาณเตือนภัยดังลั่นไปทั่วศูนย์บัญชาการลับขององค์กร 'กาลเวลา' แสงไฟสีแดงกะพริบไปมา สร้างบรรยากาศที่ตึงเครียดและอันตรายยิ่งกว่าเดิม เมรี่และทีมต้องเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดวิลเลียมส์และเหล่า 'ยมทูต' ที่พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง"พวกแกไม่มีทางทำลาย 'แกนกลาง' ของข้าได้หรอก!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำราม "ข้าได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว!"เขากดปุ่มบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในข้อมือของเขา และทันใดนั้นเอง กำแพงเหล็กขนาดใหญ่ก็เลื่อนลงมาปิดกั้นทางเข้าออกทุกทาง ทำให้พวกเขาติดอยู่ในห้องควบคุมแห่งนี้"ไม่นะ!" เฟรเดอริคอุทาน "เราติดกับแล้ว!""ไม่ต้องห่วงครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ผมรู้ทางออกครับ!"เขาชี้ไปที่ช่องระบายอากาศขนาดเล็กที่อยู่บนเพดาน "เราต้องเข้าไปในนั้น!"แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว เขามีพละกำลังและความว่องไวที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปราวกับว่าเขามีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นคอยเสริม"แกจะต้องเป็นคนแรกที่ตาย!" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์คำรามใส่เมรี่เมรี่หลบการโจมตีของเขาได้อย่างหวุดหวิด เธอใช้มีดสั้นป้องกันตัวเองจากคมมีดของท่านลอร์ดวิลเลียมส์ที่พุ่งเ
รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กแล่นฉวัดเฉวียนไปตามถนนในลอนดอนอย่างรวดเร็ว โดยมีรถของหัวหน้าใหญ่แห่ง 'ยมทูต' เป็นเป้าหมาย พวกเขาขับผ่านผู้คนและรถยนต์คันอื่นๆ อย่างไม่ลดละ การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานคร"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของพวกเขาได้!""สำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย"มันอยู่ในใจกลางเมืองครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเจอเลย"ในที่สุด รถของ 'ยมทูต' ก็แล่นเข้าไปในอาคารสูงระฟ้าแห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่าย แต่กลับมีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาอย่างน่าตกใจ"นั่นไงครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "พวกเขาเข้าไปในนั้นแล้ว!""เราจะเข้าไปได้อย่างไรครับ?" เฟรเดอริคถาม "ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก""เราไม่ต้องเข้าไปครับ" มิสเตอร์คลาร์กยิ้ม "เราจะใช้ทางลับ"เขาพาพวกเขาไปยังทางเข้าอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารนั้น มันเป็นทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น"อุโมงค์นี้จะนำเราไปสู่ทางเข
สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่ลอนดอน ชีวิตของเมรี่และทีมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้เป็นแค่นักสืบธรรมดาอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นวีรบุรุษผู้เปิดโปงองค์กรลับที่สั่นสะเทือนสังคมอังกฤษทั้งประเทศ ข่าวของพวกเขาถูกตีพิมพ์ลงบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ และชื่อของตระกูลแบล็ควู้ดก็กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งในฐานะนักสืบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้เช้าวันหนึ่ง จดหมายฉบับหนึ่งจากราชสำนักได้ส่งมาถึงพวกเขา มันเป็นจดหมายเชิญให้พวกเขาไปรับรางวัลเกียรติยศที่พระราชวังบักกิงแฮม ในฐานะผู้ที่มีส่วนช่วยในการคลี่คลายคดีสำคัญของประเทศ"นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราจะได้ไปพระราชวังบักกิงแฮม!""เราไม่ได้ไปเที่ยวครับพี่เฟรเดอริค" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราไปในฐานะผู้ได้รับเชิญให้ไปรับรางวัล"เมรี่มองไปที่จดหมายเชิญ เธอรู้สึกดีใจและภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความกังวลบางอย่างที่ไม่อาจทราบสาเหตุ"ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ" เอดิสันกล่าว "เราจะไปพระราชวังกันวันนี้"พวกเขาแต่งกายในชุดสูทและชุดราตรีที่ดูสง่างาม และนั่งรถม้าคันหรูที่ราชสำนักส่
ท้องฟ้าเหนือลอนดอนเป็นสีเทาหม่น แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านก้อนเมฆหนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัดราวกับกำลังรอคอยบทสรุปของเรื่องราวที่ยืดเยื้อมานาน เมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดเอียน เกรย์ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำมหิต"คิดว่าการจับกุมผู้การฟิลลิปส์จะหยุดย้าข้าได้งั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนกล่าว "ข้าคือ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่แท้จริง และพวกเจ้าทุกคนจะกลายเป็นเถ้าธุลีอยู่ตรงนี้!"เขาไม่ได้มาคนเดียว ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด รายล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง"พวกแกมีกันแค่หกคน" ท่านลอร์ดเอียนเยาะเย้ย "จะสู้กับคนจำนวนมากอย่างพวกเราได้อย่างไร!""เราสู้เพื่อความถูกต้อง!" เมรี่ตะโกน "ความจริงจะเปิดเผยทุกอย่าง!""ความจริงอย่างนั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนหัวเราะ "ข้าคือความจริง! ข้าคือผู้กำหนดชะตากรรมของลอนดอน!"การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้นแล้ว!เบ็นกับเอดิสันที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี พยายามเข้าจัดการกับลูกสมุนของท่านลอร์ดเอียนอย่างสุดกำลัง เฟรเดอริคกับอเล็กซานเดอร์ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อปกป้องเลดี้อลิซาเบธ เมรี่คว้ามีดสั้นที่มิสเตอร์คลาร์กเก็บไว้ให้เ
รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กจอดนิ่งอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืน ผู้การฟิลลิปส์ยืนจ้องมองพวกเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ใบหน้าของเขาดูเย็นชาและน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก"ส่งสมุดบันทึกนั่นมาให้ข้า!" ผู้การฟิลลิปส์คำราม "แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกแกทุกคน!""ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตอบ เขาคว้าปืนพกที่เก็บซ่อนไว้ในรถขึ้นมาเล็งไปที่ผู้การฟิลลิปส์"คิดว่าปืนกระบอกเดียวจะทำอะไรข้าได้งั้นหรือ!" ผู้การฟิลลิปส์ยิ้มเยาะ "ข้ามีกำลังคนมากกว่าที่พวกแกคิดนัก!"ทันใดนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ ผู้การฟิลลิปส์ แล้วชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำหลายคนก็ลงมาจากรถ"นี่ไง! พวกเขาทั้งหมดก็อยู่ที่นี่แล้ว!" หนึ่งในนั้นตะโกนสถานการณ์ดูเลวร้ายลงเรื่อยๆ เมรี่รู้ว่าพวกเขาตกอยู่ในวงล้อมแล้ว"เราต้องสู้ครับ!" เอดิสันกล่าว เขาพยายามพยุงตัวเองให้ยืนได้ด้วยขาที่บาดเจ็บ"เราจะสู้ด้วยกัน!" เลดี้อลิซาเบธกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวการต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือด!เฟรเดอริคและเบ็นพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนของ 'เงาแห่งลอนดอน' อย่างรวดเร็ว พวกเขาต่อสู้กันอย่างไม่ลดละ ส่วนอเล็กซานเดอร์ก็ยิงปืนใส่คนร้ายอย่างแม่นยำเมรี่และเอดิสัน