หมับ!
“อื้อ!พี่แทน” แทนคุณตามขึ้นไปคร่อมตัวมาริษา จับข้อมือเล็กทั้งสองข้างกดแนบกับโซฟาแน่น ใบหน้าคมคายซุกไซร้ซอกคอขาว ขบกัดผิวเนื้ออ่อนทั้งซ้ายและขวาสลับกันค่อนข้างแรงระบายอารมณ์คุกรุ่นในใจ จนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของคนใต้ล่าง
กลิ่นหอมละมุนคล้ายดอกไม้บนตัวภรรยาสาวชั่งเย้ายวนใจ อย่างที่ไม่เคยได้กลิ่นที่ไหนมาก่อน ปลุกเร้าอารมณ์หื่นกระหายได้เป็นอย่างดี
“ปล่อยสานะพี่แทน! อะ…อื้อ!” ดูเหมือนเสียงประท้วงของเธอจะไม่ได้ผล เมื่อคนข้างบนเคลื่อนย้ายใบหน้ามาประกบจูบ เรียวลิ้นสากใช้จังหวะที่เธออ้าปากพูดสอดใส่เข้ามาตวัดเกี่ยวพันกับเรียวลิ้นเล็กไปมา กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วในปาก
“…” มาริษาดีดดิ้นสุดกำลัง แต่ไม่สามารถต้านทานแรงยักษ์ของคนตัวใหญ่กว่าได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูเมามายมาก จนดูเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงก็ตาม
จ๊วบ!คนเจ้าอารมณ์ทั้งบดขยี้ทั้งขบเม้มริมฝีปากที่บวมเบ่งอย่างไม่อ่อนโยนราวกับต้องการให้ปากเธอฉีกขาด ส่งผลให้บริเวณท้องน้อยรู้สึกวาบหวามอย่างห้ามไม่ได้ นานเกือบนาทีที่คนข้างบนจะผละจูบออก
“ถึงเวลาที่เธอต้องทำหน้าที่เมียให้ฉันแล้วล่ะ”
“สะ…สาไม่ทำอะไรทั้งนั้น ปล่อย!” มาริษาหันหน้ากลับไปจ้องสู้สบตากับคนด้านบนอย่างใจเด็ด ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความประหม่า เพราะสีหน้าแววตาตอนนี้ของแทนคุณน่ากลัวเหลือทน
“เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!” แทนคุณตวาดลั่นเมื่อถูกขัดใจ จนมาริษาสะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นระส่ำ
แขวก!
“กรี๊ดด!” เสื้อยืดสีขาวบนตัวมาริษาถูกแทนคุณฉีกกระชากอย่างป่าเถื่อน จนขาดวิ่นเป็นสองส่วนคล้ายเศษผ้า เผยให้เห็นเต้าใหญ่อันขาวเนียนล้นทะลักออกมานอกมาเชียร์ ทำเอาแทนคุณแววตาลุกวาว
“ซ่อนรูปหนิ” ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจกับขนาดทรวงอกของภรรยาสาว แต่กลับต้องหงุดหงิดเมื่อเธอยกมือขึ้นปิด
“คนบ้า!” เธอทั้งอายทั้งกลัวจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
“ฉันบ้าได้กว่านี้อีก”
หมับ!
“พี่แทน อย่านะ!” มาริษาหน้าตาตื่น เมื่อแทนคุณดันบราเชียร์ขึ้นเหนือเนินอก ทำให้เต้าใหญ่เด้งดึ๋งดั๋งออกมาให้เห็นชัดเจน ก่อนที่ข้อมือทั้งสองข้างจะถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะ เพียงมือใหญ่ข้างเดียว
“อ๊ะ!” ใบหน้าจิ้มลิ้มเปื้อนน้ำตาเหยเก ครั้นยอดปทุมถันสีชมพูถูกลิ้นอุ่นตวัดเลียรัว ๆ จนเปียกชุ่ม ส่วนอีกข้างมือหนาบีบขย้ำอย่างมันมือ พลันก่อเกิดความรู้สึกแปลกใหม่ ส่งผลให้แพตตี้ตัวจิ๋วเปียกแฉะด้วยน้ำรักที่ผุดซึมออกมาตามธรรมชาติ เมื่อถูกกระตุ้นอารมณ์
“อ้า~” ยอดประทุมถันถูกทารุณจนแข็งเป็นไต รู้สึกเสียววูบวาบไปทั่วท้องน้อยจนเธอไม่สามารถกั้นเสียงได้ อีกทั้งบริเวณน้องสาวยังคันยุบยิบแปลก ๆ
แทนคุณหยอกเย้ายอดประทุมจนพอใจ แล้วดันตัวลุกขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวออกอย่างรวดเร็วจนหมด ส่งผลให้แก่นกายใหญ่ผงาดสู่สายตาร่างเล็กที่นอนหอบหายใจหนัก ๆ บนโซฟา
“o” มาริษาเบิกตากว้างตกใจกับขนาดน้องชายของแทนคุณ ที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวตรงหน้า เส้นเอ็นที่โอบอุ้มรอบลำใหญ่ยิ่งดูยิ่งน่ากลัว เธอรวบรวมสติรีบดันตัวลุกขึ้น ในจังหวะที่แทนคุณสวมถุงยางอนามัยให้น้องชายตัวเอง
หมับ!
“อ๊ะ!” แทนคุณคว้าข้อมือเล็กกระชากเข้าหาตัว มาริษาดิ้นขลุกขลิกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งไม่หยุด
“จะรีบไปไหน”
“สาจะกลับบ้านแล้ว” มือบางดันแผงอกแกร่งให้ออกห่าง ขณะที่หน้าท้องแบนราบสัมผัสได้ถึงของแข็ง ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่ามันคืออะไร
“เธอดื้อด้านที่จะอยู่เองช่วยไม่ได้ ถึงจะกลับไปเธอก็หนีฉันไม่พ้นอยู่ดี เพราะยังไงบ้านหลังนั้นก็เป็นบ้านฉัน แล้วเธอก็เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้”
พรั่ก!
“อ๊ะ!” ว่าจบแทนคุณก็ผลักร่างเล็กลงบนโซฟาตัวใหญ่อีกครั้ง โดยที่ไม่ปล่อยให้เธอได้ตอบโต้อะไร เพราะตอนนี้อารมณ์มาเต็มเปี่ยม ยากที่จะปล่อยให้เรือนร่างอรชรน่าลิ้มลองหลุดมือไป
แทนคุณจัดการถอดกระโปรงยีนสั้น และ แพตตี้ตัวจิ๋วสีครีมออกจากช่วงล่างของร่างเล็กพร้อมกัน โดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว
“…” มาริษาเนื้อตัวสั่นเทา น้ำตาไหลไม่หยุด เธอกลัวว่าสิ่งที่หวงแหนที่สุดจะถูกพรากไป ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะเป็นผู้ชายที่เธอรักมากก็ตาม
“อ้าขาออก”
มาริษาส่ายหน้าพัลวัน แก้มนุ่มทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อราวกับลูกตำลึงสุกงอม ตั้งแต่โตมาเธอยังไม่เคยนอนเปลือยร่างกายให้ผู้ชายคนไหนเห็นมาก่อน แต่ถึงเธอจะปฏิเสธให้ตายอย่างไร สุดท้ายเขาก็จับขาของเธอแยกออกจากกันจนกว้างด้วยตัวเองอยู่ดี
“คงดูแลเป็นอย่างดีเลยสินะ” กลีบกุหลาบขาวอมชมพูฉ่ำน้ำรักเหนียวหนืดไร้ซึ่งขนอ่อนปกคลุมสวยงามเหลือเกิน ราวกับของเด็กแรกเกิด
“พี่แทน สาไม่อยากทำ” มาริษาเอื้อมมือไปปิดน้องสาวตัวเอง ส่งสายตาเว้าวอนขอความเมตตา เธอยังไม่พร้อมที่จะสูญเสียความบริสุทธิ์ไปตอนนี้ แม้รู้ดีว่าเรื่องบนเตียงระหว่างสามีภรรยา สักวันจะต้องเกิดขึ้น อีกทั้งตอนนี้เขายังเมา สติไม่เต็มร้อย
“อย่าทำหวงเนื้อหวงตัวไปหน่อยเลย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอก็อยากเป็นเมียฉันตัวสั่นไม่ใช่เหรอ นี่ไง!…ฉันกำลังจะสนองให้ความเป็นเมียของเธอสมบูรณ์แบบไง”
“…” มาริษาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น วาจาร้ายกาจของคนเป็นสามีเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ เธอไม่ได้ปรารถนาเป็นแค่ภรรยาในสมรส แต่ต้องการเป็นคนรักของเขาด้วย
“หึ ถึงกับพูดไม่ออกเลยล่ะสิ” สิ้นสุดประโยค แทนคุณแทรกกลางลำตัวมาริษา พร้อมทั้งจับรวบมือบางขึ้นเหนือศีรษะกดแนบลงกับโซฟา ครั้นใบหน้าคมคายโน้มลงหวังบดจูบ แต่เธอกลับเบือนหน้าหนี
“จะเล่นตัวไปถึงไหน!” คนตัวเล็กหลับตาปี๋บีบน้ำตาออกมาไม่หยุดจนน่ารำคาญ “หันหน้ากลับมา!”
น้ำเสียงดุดันตวาดพลอยทำให้มาริษาสะดุ้งตัวโหยง ด้วยความกลัว เธอค่อย ๆ หันหน้ากลับไปโดยที่ยังหลับตา
“ลืมตา! อย่าให้ฉันต้องโมโหไปมากกว่านี้นะ”
มาริษาค่อย ๆ ปรือตาขึ้นสบตากับคนเจ้าอารมณ์อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ริมฝีปากสั่นระริกขยับเอ่ย “พะ…พี่เมามากแล้วนะ ไปนอนเถอะค่ะ อีกอย่างสาเพิ่งนึกได้ว่าพรุ่งนี้มีเรียนเช้า ระ…เราอย่าเพิ่งทำอะไรกันตอนนี้เลยนะ”
“แล้วยังไง เธอคิดว่าฉันสน?”
“…” มาริษากัดริมฝีปากล่างแน่นอย่างสิ้นหวัง และ ขุ่นเคืองคนตรงหน้า แต่เธอกลับไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย แม้ว่าจะโกรธมากเพียงใดก็ตาม เขาใจร้ายกว่าที่เธอคิดไว้มากจริง ๆ
--------------------
สามปีต่อมา งานรับปริญญาภายในงานรับปริญญาบัตรพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบัณฑิตจบใหม่ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องของแต่ละคณะ และ ญาติมิตรที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลาน หรือ คนรู้จัก“สา” มนัสรินทร์ที่เห็นน้องสาวเป็นคนแรก เธอขานเรียกพลางโบกมือ ส่งสัญญาณว่าอยู่ทางนี้มาริษาอยู่ในชุดครุย ใบหน้าน่ารักถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางที่ค่อนข้างเข้มจัด สวยหวานราวกับเจ้าหญิง เธอโบกมือตอบรับพี่สาว รีบเร่งฝีเท้าเดินบนรองเท้าคัทชูตรงดิ่งเข้าไปหาบิดามารดาและ เพื่อนสนิทที่มาร่วมแสดงความยินดีในความสำเร็จของเธอ เธอเรียนจบหลังเพื่อน เพราะต้องดรอปเรียน เพื่อดูแลลูกสาวที่ตอนนี้อายุได้สามขวบเศษ“คูณแม่~” เจ้าของแก้มป่องราวกับลูกซาลาเปา ตากลมโต ฉีกยิ้มกว้างสดใส ตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ ปล่อยมือจากผู้เป็นน้าสาว วิ่งเตาะแตะเข้าไปหามารดาด้วยความคิดถึง มาริษาย่อตัวลงอ้าแขนรับลูกสาว อุ้มขึ้นแนบอกฟอด~ มาริษาหอมแก้มป่องลูกสาวเจ้าของใบหน้าน่ารักฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงและเอ็นดู ขณะเพื่อน ๆ และคนในครอบครัว ต่างก็เดินเข้ามาสบทบ ยกเว้นเสียแต่พ่อของลูกที่ติดงานด่วนที่ต่างประเทศไม่สามารถมาวันสำคัญของเธอได้“ยินดีด้วยนะสา” จีน่าพ
หนึ่งเดือนต่อมา @คฤหาสน์ พีรพัฒน์ “สบายขึ้นไหม?” บนเตียงขนาดคิงไซซ์แทนคุณกำลังนวดเรียวขาทั้งสองข้างของมาริษาบนตักแกร่งอย่างเบามือ เนื่องจากเธอมีอาการปวดเมื่อยบริเวณขาทั้งสองข้าง เพราะท้องใกล้คลอดขนาดใหญ่มหึมา ครั้นจะนอนหรือนั่งก็ขยับพลิกตัวลำบากไปหมด“ค่ะ~” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยตอบเบา ๆ ด้วยความปวดขึ้นเรื่อย ๆ บริเวณอุ้งเชิงกราน จนน้ำตาเล็ด ถึงจะปวดไม่มากแต่ก็รู้สึกทรมานพอสมควร“ปวดท้องเหรอ?”“…” มาริษาพยักหน้าหงึก ๆ หยาดน้ำค่อย ๆ ไหลกลิ้งอาบแก้มใส มือบางกุมเข้าหากันแน่นอย่างอดทนกับอาการต่าง ๆ ของคนท้องใกล้คลอดที่ต้องเจอ เพื่อลูกคนแรกของเธอ“ทนอีกหน่อยนะ อีกไม่กี่วันเราจะได้เจอหน้าลูกกันแล้ว” แทนคุณเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้ามาริษาก็ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าด้วยความสงสาร นิ้วยาวเอื้อมไปเช็ดน้ำตาบนแก้มนุ่มอย่างปลอบประโลม“ให้พี่นวดต่อไหมหรือนอนพัก”“นวดค่ะ สารอให้อาการปวดหายไปอีกสักนิดค่อยนอน”“ครับ งั้นพี่ร้องเพลงให้เอาไหม?” แทนคุณฉีกยิ้มให้กำลังใจมาริษา ในเมื่อไม่สามารถรับเจ็บปวดแทนเธอได้ เขาขอเป็นคนสร้างพลังบวกและคอยอยู่เคียงข้างเธอไม่ไปไหนมาริษากะพริบตาปริบ ๆ สีหน้าไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ มือ
หลายอาทิตย์ต่อมา คฤหาสน์ พีรพัฒน์ ดึก~“ฮึ ตัวเล็กถีบหน้าพ่อซะแรงเลยนะลูก” ภายในห้องนั่งเล่นคนที่กำลังเป็นพ่อคนแนบหูฟังเสียงเต้นหัวใจของลูกน้อยในครรภ์ของภรรยาตัวเล็กตรงโซฟาตัวยาว แต่แก้มสากกลับสัมผัสได้ถึงแรงดิ้นลูกน้อยในท้องค่อนข้างแรง ไม่รู้ว่าเป็นการทักทายหรือกลั่นแกล้งพ่อกันแน่ “ดูสิสาลูกเราดิ้นใหญ่เลย”แทนคุณเงยหน้าขึ้นกล่าวกับมาริษาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เป็นครั้งแรกที่ลูกในท้องดีดดิ้นอย่างซุกซน จนเห็นการเคลื่อนไหวเป็นคลื่น ๆ ตรงท้องป่องชัดเจน“สงสัยแกอยากออกมาเล่นกับพ่อเขาแล้วมั้งคะ” มาริษายิ้มปริ่มมีความสุขไปกับแทนคุณ แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเมื่อลูกในท้องดิ้นแรงเกินไปแต่เธอก็ยอมอดทน เธอท้องได้เจ็ดเดือนย่างเข้าเดือนที่แปด ท้องจึงโตตามอายุครรภ์ ไปไหนมาไหนก็ค่อนข้างยากลำบากแทนคุณฉีกยิ้มดีใจใหญ่ทาบมือบนท้องป่องตรงจุดที่ลูกในท้องดีดดิ้น “เบา ๆ หน่อยนะครับ เดี๋ยวแม่เจ็บ”“ขออนุญาตค่ะ” ระหว่างนั้นสาวใช้ก็เดินเข้ามาโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายทั้งสอง ก่อนจะกล่าวรายงานในเวลาต่อมา “คุณหมอธัน คุณหวาน คุณเทวินแล้วก็คุณมิลินมาถึงแล้วค่ะ”“อือ” แทนคุณครางตอบรับสาวใช้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
เช้าวันต่อมา “อื้อ~” หญิงสาวบนเตียงนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ อย่างรู้สึกตัวตื่น เมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างกำลังยุ่มย่ามตรงกลางความเป็นสาว จนรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งร่าง มือบางขยุ้มผ้าปูเตียงโดยทันที ขณะที่สมองเริ่มกลับมาประมวลอีกครั้งแผล็บ แผล็บ แทนคุณตวัดปลายลิ้นสากเลียกลีบกุหลาบสวยที่ไม่ได้เชยชมมานานหลายเดือนอย่างละเมียดละไม กลืนกินน้ำหวานบนกลางความเป็นสาวราวกับของอร่อย เหลือบตาขึ้นมองมาริษาที่ยังไม่ลืมตา แต่มือบางกลับเอื้อมลงมาผลักศีรษะให้ออกห่างจากความหอมหวาน“ยะ…อย่า~” ใบหน้าน่ารักเหยเกด้วยความเสียวในรอบสี่เดือน จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหาคนตรงกลางหว่างขา ผลักไสยังไงก็ไม่เป็นผล คืนดีกันได้ไม่ถึงวันคนพี่ก็ลักหลับเธอเสียแล้ว เป็นคืนแรกที่เธอตื่นสายและรู้สึกว่าได้หลับเต็มอิ่ม หากไม่ถูกปลุกเสียก่อนก็คงนอนเพลินจนไม่รู้ตื่นกี่โมง“น้ำเมียพี่ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเงยขึ้นไปสบตากับร่างเล็กที่ยังงัวเงียด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ แววตาหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความหื่นกามอย่างเห็นได้ชัด“คนลามก ออกไปเลยนะ! สาไม่อนุญาตให้พี่ทำอะไรกับร่างกายสาทั้งนั้น” วาจาหยาบโลนทำ
ภายในรถสปอร์ตหรูสีฟ้าตกอยู่ในความเงียบสงัดตั้งแต่ขับออกมาจากโรงพยาบาล xxx มีเพียงเสียงลมหายใจของคนสองคนที่พ่นออกมาเป็นจังหวะ แทนคุณทำหน้าที่ขับรถ หันมองมาริษาที่นั่งเงียบ หันหน้าออกหน้าต่างตลอดทางบ่อยครั้งด้วยความเป็นห่วง “หิวไหม เดี๋ยวพี่จอดเซ่เว่นข้างหน้า ลงไปซื้อของกินมาให้” “ไม่” น้ำเสียงห้วน ๆ ตอบกลับ บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังหงุดหงิด แทนคุณพยายามทำความเข้าใจกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนท้อง แม้ว่าค่อนข้างยากก็ตาม โดยนิสัยเป็นคนใจร้อนและขี้รำคาญ แต่ครั้งนี้เขาจะยอมทำเพื่อคนน้องและหัวใจตัวเอง “อือ ถ้าหิวหรืออยากเข้าห้องน้ำก็บอกพี่นะ” “…” คำตอบที่ได้กลับมาจากคนมาริษาคือความเงียบ เธอมองวิวนอกหน้าต่างรถ ตามทางส่วนมากเป็นบ้านคน และ ต้นไม้สลับกันไป ในหัวครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องตรวจ ยามที่นอนบนเตียงเพื่ออันตราซาวดูลูกในครรภ์เป็นวันแรก เธอเห็นหยดน้ำตาคนพี่หยดแหมะลงบนเตียง ขนาดที่หมอกำลังอธิบายอวัยวะต่าง ๆ ของลูกในท้อง เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นมุมอ่อนไหวของเขา บ้านสวนหวาน “ปลานึ่งมีทั้งโปรตีนทั้งโฟเลท สร้างเนื้อเยื่อให้กับร่าง
@บ้านสวน หวาน ปัง!ประตูรถกระบะถูกปิดเสียงดังด้วยฝีมือของหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เธอเดินสะบัดตูดเข้าบ้านโดยไม่รอชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวขาเดินลงจากรถ“เปลี่ยนไปเยอะแฮะ” แทนคุณเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู การกระทำน่าหงุดหงิดของมาริษา ไม่ได้ทำให้รู้สึกโกรธเลยสักนิดเดียว กลับมองว่าน่ารักเสียมากกว่า ถึงแม้ไม่ใช่มาริษาคนเดิมที่รู้จักก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธออยู่ก็ในสายตา เขาต้องทำให้เธอกลับมาเป็นมาริษาคนเดิมให้ได้“…” แทนคุณส่ายหน้าไปมา แล้วสาวเท้าเดินตามหลังมาริษาเข้าบ้าน แต่ไม่ทันได้เดินตามเข้าห้องนอน มาริษากลับปิดประตูใส่หน้าเสียก่อน ใบหน้าหล่อ ๆ แทบถูกประตูกระแทก“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ” นิ้วแกร่งชี้ย้ำ ๆ อย่างคาดโทษคนตัวเล็ก มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง“ผู้ชายอะไรดื้อด้านเป็นที่สุด!” เจ้าของดวงตาสวยมุ่ยหน้าหงุดหงิดพลางหย่อนสะโพกนั่งบนเตียงนุ่มอย่างเจ็บใจพ่อของลูก แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของคนพี่ เขาดูใจเย็น พูดจาดีขึ้นเยอะ หากเป็นเมื่อก่อนพี่ไม้คงเละเป็นโจ๊ก “ทำไมใบหน้าดูซูบลงไปเยอะจัง”“…” ความสงสัยและความเป็นห่วงแทรกเข้ามาแทนที่ความโกรธ ใบหน้าน่ารักมีแ