Novels by CherryKT

“ไม่ต้องกลัวครับ ผมจะพยายามทำมันออกมาให้เบาที่สุด ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับผม…แต่ผมก็จะพยายามทำมันเพื่อคุณนะครับชานม”ความป่าเถื่อนถูกกดซ่อนเอาไว้อยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจ แล้วเปลี่ยนไปเป็นถ้อยคำอันหวานล้ำที่พยายามเอ่ยอย่างหลอกล่อเหยื่อตัวน้อยของตนเองอย่างใจเย็น“อื้อ…”สำเร็จ!ดันเต้เผยยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้ยินคำตอบรับตกลงจากมนุษย์หน้าสวยใต้ร่าง พร้อมกันกับในวินาทีถัดมาที่ร่างสูงของแวมไพร์หนุ่มผมเทานั้นได้จัดการเอื้อมมือหนาทั้งสองข้างไปกอบกุมที่มือเรียวเล็กของชานมเอาไว้ พลางออกแรงดึงให้คนตัวบางลงไปนอนราบอยู่บนเตียงนุ่มด้วยความรวดเร็ว ตามด้วยร่างของดันเต้ที่โน้มตัวลงไปคร่อมทับตาม ดวงตาของพวกเขาทั้งสองต่างจ้องมองสอดประสานกันอยู่แบบนั้นอย่างแน่นิ่งท่ามกลางความมืดมิดภายในห้องนอนที่มีเพียงแค่แสงสว่างจากแสงไฟสีอ่อนจากภายนอกระเบียงส่งผ่านมาและนัยน์ตาสีแดงชาดกับนัยน์ตากลมโตสีฟ้าน้ำทะเลที่ได้จ้องมองสบตากันอย่างสะท้อนไปที่ใบหน้าของกันและกันและเพียงแค่ชั่วอึดใจ ริมฝีปากหยักของดันเต้ก็ได้จัดการเริ่มประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากบางอันบวมเจ่อของคนใต้ร่างอีกครั้ง จนชานมนั้นเผลอสะดุ้งเฮือกด้วยความ

“ฉันตกลงที่จะยอมให้นายกินเลือดของฉันแล้วนะ แต่ถ้าหากว่านายกัดหรือว่าทำฉันแรงๆ ล่ะก็…ฉันสัญญาว่าฉันจะถีบนายให้ตกเตียงเลยคอยดู!!”ดันเต้เหยียดยิ้มขำขันขึ้นมาในทันทีที่ได้ฟังจบ พลางจัดการยื่นหน้าเข้าไปใกล้กันกับใบหน้าหวานของคนตัวบางอีกครั้ง แล้วจัดการเอ่ยออกมาที่ข้างใบหูนิ่มด้วยน้ำเสียงแหบต่ำที่ฟังดูอันตรายไปด้วย“คงจะยากแล้วล่ะครับคนสวย เพราะว่าผมบังเอิญเป็นแวมไพร์ที่ชอบมีเซ็กส์ซาดิสม์ด้วยนี่สิ”ดวงตาคู่กลมที่มองดูคล้ายกันกับลูกแก้วสีฟ้าใสได้แต่จัดการเบิกค้างเอาไว้อยู่แบบนั้นด้วยความตกใจให้กับสิ่งที่ตนเองนั้นได้ยิน พร้อมกับในวินาทีถัดมาที่มือเรียวนั้นได้ยกขึ้นมาดันที่หน้าอกแกร่งของแวมไพร์หน้าหล่อที่กำลังเอาแต่จุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากด้วยความพึงพอใจ พลางพยายามที่จะโน้มใบหน้าเข้ามากัดที่ปากของเธออีกรอบนึงไปด้วยเพราะติดใจในรสชาติของเลือดที่ยังคงแตะสัมผัสอยู่ที่ปลายลิ้นอย่างหอมหวาน“แบบนี้มันเป็นการขี้โกงกันนี่!! ทำไมนายถึงไม่บอกฉันก่อนว่านายเป็นประเภทที่ชอบใช้ความรุนแรงอ่ะ!! แบบนี้ฉันจะไม่ช้ำตายคาอกของนายหรอห๊ะ!!”“อันนั้นผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ”“นี่!!!”“แต่ในเมื่อคุณตกลงที่จะให้ผมกินเลื

ดูเหมือนว่าเขาจะได้เจอเข้ากับเหยื่อที่น่าสนใจขึ้นมาจริงๆซะแล้วล่ะตัวก็หอม หน้าก็หวาน ผิวก็ขาวน่ากัดเห็นแล้วคันเขี้ยวเลยเนี่ย!!!และเมื่อได้เจอเข้ากับเหยื่อที่ถูกใจ ดันเต้จึงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปประชิดเข้ากับร่างบางของมนุษย์หน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างกัน อย่างต้องการที่จะทำความรู้จักและเข้าใกล้อย่างมากยิ่งขึ้นเพื่อที่จะได้แอบสูดดมความหอมหวานนั่นได้อย่างมากกว่าเดิม หากแต่ว่ายังไม่ทันที่ร่างสูงของดันเต้นั้นจะทันได้ก้าวเดินเข้าไปใกล้กันกับอีกฝ่ายขึ้นอีก มือเรียวของมนุษย์หญิงคนสวยตรงหน้าก็ได้จัดการยกขึ้นมาดันที่แผงอกแกร่งของเขาเอาไว้เสียก่อน พลางเอ่ยออกมาอย่างกับรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรต่อไปด้วย“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ฉันไม่ค่อยถูกชะตากับพวกแวมไพร์เสียเท่าไหร่นัก”“ทำไมล่ะครับ?ใบหน้าหวานได้จัดการเบนหันมามองที่ใบหน้าของแวมไพร์หนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกันอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ในวินาทีถัดมาดวงตาคู่กลมโตเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าดูสดใสที่รับกันกับเส้นผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ และริมฝีปากบางที่ดูคล้ายกันกับกลีบของดอกกุหลาบสีชมพูสวยจะได้จัดการเอ่ยออกมา พลางจ้องมองมาที่ใบหน้าของเขาด้วยสายตาที่แอบแฝงไปด้วยความโกรธไปด้ว

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 จนถึงศตวรรษที่ 21 ‘แวมไพร์’ เคยถูกขนานนามให้เป็นปีศาจร้ายที่บ้าเลือดและคลั่งไคล้ในการฆ่าผู้คน โดยการสูบดูดกินเลือดและฆ่าเหยื่อให้เหลือแต่เพียงแค่หนังหุ้มกระดูกของร่างที่ไร้วิญญาณและเลือดเนื้ออย่างน่าสยดสยอง ความโหดร้ายและการฆ่าล้างกันเพื่อการอยู่เอาตัวรอดในแต่ละเผ่าพันธ์ุประวัติศาสตร์ที่เคยถูกขีดเขียนมาทั้งหมดและการออกล่าตามฆ่าเหล่าแวมไพร์ที่เคยมีมาตลอดหลายร้อยปีทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านั้นที่ล้วนแต่เคยเป็นขนบธรรมเนียมประเพณีและความเชื่อในตำนานเรื่องเล่าเหล่านั้น ได้ถูกทำลายลงไปด้วยความเชื่อของคนสมัยใหม่ที่สวมรอยเข้ามาแทนที่กันแทน แล้วเปลี่ยนจากการที่แวมไพร์นั้นต้องเคยอยู่อย่างการเป็นผู้ล่าในรัตติกาล ไปเป็นการผลันตัวมาอาศัยอยู่ร่วมกันในสังคมที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายกับมนุษย์ โดยมีสื่อกลางที่ช่วยรักษาความปลอดภัยระหว่างกัน ที่ถูกเรียกเอาไว้อย่างเลิศหรูว่า ‘ธนาคารเลือดสำหรับแวมไพร์สายคิ้วท์ที่เบื่อหน่ายการออกล่า’ซึ่งกฏระหว่างแวมไพร์กับมนุษย์ที่ถูกตั้งขึ้นมาอย่างชัดเจนนับตั้งแต่ปีศตวรรษที่ 22 นี้เป็นต้นไป นั่นก็คือ1. แวมไพร์ไม่สามารถที่จะล่าเหยื่อหรือฆ่ามนุษย์อย่างตาม