บทที่ 3

แล้วเพื่อนรักฉัน นางก็เดินไปนั่งบาร์ตรงโน้นเพราะรีบหาที่ว่างนั่นแหละ 

“คุณลูกค้ารับอะไรดีครับ” ฉันรู้ในทันทีว่าทำไมคนก่อนหน้าถึงได้สั่งช้า ก็คนหล่อตรงหน้านี่ไง เขาถามว่าอะไรนะ น้องนายหูดับไปแล้วค่ะ

“ลูกค้าครับ”

“เอาอะไรก็ได้ที่เข้มกว่าเอสเพรสโซค่ะ” ฉันตั้งสติได้ก็สั่งอะไรที่เป็นโคดลับของพี่รหัส

“คุณลูกค้า ไม่มีอะไรที่เข้มกว่าเอสเพรสโซแล้วครับ” เออ..ไม่มีอะไรเข้มกว่าเอสเพรสโซแล้ว หรือว่าไม่ใช่ที่นี่ พี่รหัสฉันอาจไม่ได้อยู่ที่นี่

ฉันกำลังจะเปลี่ยนเมนูเพราะไม่อยากให้คนที่ต่อคิวด้านหลังรอนานมากกว่านี้ ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา 

“ไอ้โง่! เข้มกว่าเอสเพรสโซก็เอสเพรสโซดับเบิลช็อตไง” คนพูดคือหนุ่มหล่อ สูงขาว ถ้าวัดระดับความหล่อยกให้เป็นที่สองรองจากพี่เต็งหนึ่งแล้วกัน

“ใช่เหรอวะไอ้พัทธุ์” พี่คนที่รับออร์เดอร์ดูไม่ค่อยแน่ใจ คงกลัวเพื่อนอำนั่นเอง

“เออใช่ ไม่เชื่อมึงลองถามน้องเขาดู” พี่คนชื่อพัทธุ์บอกให้เพื่อนหันมาถามฉันอีกครั้ง ว่าที่เข้มกว่าเอสเพรสโซ ใช่เอสเพรสโซดับเบิลช็อตหรือเปล่า

“ใช่ไหมครับลูกค้า”

“ใช่ค่ะ” เอ่อ ที่ต้องตอบว่าใช่คืออายไง ไม่รู้จะทำยังไงดี

เพราะกาแฟที่รอนานทำให้เราสองคนเลือกที่จะนั่งรอชั้นสองของร้าน ชั้นหนึ่งนี่เต็มจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจ พลังของผู้ชายหล่อดึงดูดได้ทุกอย่างจริง ๆ

“นังเจส กูว่าไม่น่าจะใช่ที่นี่นะ” ฉันมองแล้วไม่มีทีท่าว่าจะใช่ที่นี่ พี่รหัสฉันน่าจะเป็นพวกตัวดำ ๆ เหมือนกาแฟมากกว่ามั้ง เลยบอกว่าเข้มกว่าเอสเพรสโซ

“อ้าว ทำไมล่ะแก ไม่ไช่เหรอ กูว่าก็น่าจะใช่นะ”

“ก็ที่นี่มีแต่คนหล่อ พี่รหัสกูไม่น่าจะหล่อขนาดนี้ ถ้าหล่อระดับทำงานที่นี่ได้ คงรีบมาหากูแล้วละ ดูทรงแล้วคงไม่หล่อ เลยไม่กล้าสู้หน้ากู คือกูสวยไง” ฉันใช้สองมือประคองหน้าตัวเองเหมือนดอกไม้ สวยใช่ไหมล่ะ สวยจนเพื่อนตะลึง

“นังนาย! มึงเอาความมั่นหน้ามั่นโหนกมาจากไหน” นอกจากเพื่อนไม่ตะลึงแล้วยังว่าอีก

“ถ้าไม่สวย กูจะได้เป็นดาวคณะแล้วไปประกวดดาวมหา’ลัยเหรอ” เออใช่ ตอนนี้ฉันมีตำแหน่งดาวคณะนะจะบอกให้ และกำลังเข้าประกวดดาวมหาวิทยาลัยด้วย

“อีรุ่นพี่พวกนี้ตาไม่ถึง กูสวยกว่ามึงตั้งเยอะ” เป็นเรื่องยากที่จะให้นังเจสมันยอมรับฉัน

“เออ อีสวย กูยอมมึงก็ได้เรื่องสวยเนี่ย ต้องยอมรับว่าหมอทำให้มึงมาดี โมหน้าใหม่ให้มึงจนพ่อกับแม่ต้องตรวจดีเอ็นเอถึงจะเชื่อว่าเป็นลูก”

          “นังนาย เดี๋ยวแม่ตบ”

ก่อนที่ฉันจะโดนนังเจสสิก้าตบ กาแฟที่สั่งก็มาพร้อมกับหนุ่มหล่อพอดิบพอดี

“เข้มกว่าเอสเพรสโซได้แล้วครับ” พี่พัทธุ์ หรือพี่ว้ากปีสอง ความหล่อ ความดีงามไม่น้อยหน้าพี่เต็งหนึ่ง ฉันกะพริบตาปริบ ๆ ไล่ความตกใจก่อนจะถามขึ้น

“พี่รหัส 185 ไหมคะ” ไม่รู้โว้ย ถามไปเลยแล้วกัน เผื่อใช่

“ใช่ครับ พี่รหัส 185”

สุดยอด ผลบุญที่ลูกทำมา ปลาที่ลูกเคยปล่อย เต่าที่ลูกเคยช่วยไว้ ส่งผลแล้วในชาตินี้

“จริงเหรอคะ พี่เป็นพี่รหัสของนายรึเปล่าคะ” ฉันถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

“ใช่ครับ”

อย่าค่ะ พี่พัทธุ์อย่ายิ้มให้น้อง หัวใจของน้องมอบให้พี่เต็งหนึ่งไปแล้ว คนอื่น ๆ น้องไม่รับค่ะ น้องรักเดียวใจเดียว และตอนนี้กำลังรักข้างเดียว

“สวัสดีค่ะ นาย ชญาดาค่ะ” แก้มฉันปวดไปหมดแล้ว เขินคนหล่อ

“ครับ พี่พัทธุ์ครับ”

“พี่พัทธุ์ นี่เจสค่ะ เพื่อนของนาย” ฉันแนะนำให้พี่รหัสได้รู้จักกับเพื่อนที่ตอนนี้นอนสงบศพสีชมพูไปแล้ว

“สวัสดีครับน้องเจส”

“พี่พัทธุ์ ใกล้ ๆ คือหล่อมาก ขอโทษนะคะ คือหนูทำใจไม่ได้เลย ขอจับมือหน่อยได้ไหมคะ”

นี่ขนาดนางทำใจไม่ได้นะ นางขอจับมือพี่รหัสฉันเนี่ยนะ

“แล้วสายรหัสเรามีใครบ้างคะ” หลังจากปล่อยให้นังเพื่อนตัวดีได้ดอมดมพี่รหัสฉันไปบ้างแล้ว ฉันจึงเริ่มถามถึงสายรหัสตัวเอง จะได้ไม่ต้องไปวิ่งตามหาอีก

“พี่รหัสของพี่ ก็พี่เต็งหนึ่งไง รู้จักไหม”

รู้จักค่ะ หนูรู้จักพี่เขาดีเลย ส่วนพี่เขารู้จักหนูหรือเปล่าไม่รู้

“เหรอคะ ดีจัง” ฉันยิ้มให้พี่พัทธุ์ บุญที่หนูยอมไปวัดกับแม่ตั้งแต่ตอนหกขวบ สวดมนต์ข้ามปีกับพ่อตั้งแต่สิบสาม ส่งผลแล้วจริง ๆ ในชาตินี้

น้ำตาจะไหล ไม่เรียกบุพเพสันนิวาสจะให้เรียกอะไร ได้พี่เต็งหนึ่งเป็นสายรหัส ต้องได้ต้องโดน ต้องได้เขาเป็นพ่อของลูกแล้วงานนี้

คิดถึงใบหน้าดุ ๆ แบดบอยของพี่เต็งหนึ่งแล้วบอกเลยว่า เราต้องคู่กัน…คู่กันดั่งสวรรค์สร้าง

หนูนายพี่หนึ่ง แค่ชื่อก็เนื้อคู่แล้วเธอ