ตอนที่8 บัตรเช่าบทนางเอก

ชุดเกราะแวววาวสะท้อนแสงอาทิตย์เข้าตาเธอแสบวาบ...

กลิ่นความหล่อผสมกลิ่นสมุนไพรเย็นจางๆ ลอยแตะจมูก และกลิ่นอะไรอีกนะถุงหอมสิท่า

มือที่กุมรอบเอวไม่ได้เบาแต่ก็ไม่รุนแรง...

วงแขนมั่นคงเสียจนไม่รู้สึกกลัวแม้แต่นิดเดียว...

หว่านชิงลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วเงยหน้ามองเจ้าของวงแขน...ในวินาทีนั้น โลกทั้งใบก็พลันชะงัก ราวกับเสียงรอบข้างหายไป เหลือเพียงหัวใจที่เต้นแรงยิ่งกว่ากลองศึก

บุรุษตรงหน้าสูงใหญ่ ใบหน้าคมกริบราวกับถูกสลักจากหยกดำ คิ้วเรียวยาวดุจพู่กันพู่มังกร ดวงตานิ่งเฉยราวสายน้ำแข็งลึก แต่กลับมีประกายที่ราวกับจะทิ่มแทงทะลุใจใครต่อใครได้ในพริบตาเดียว หญิงเห็นหญิงรักชายเห็นชายหลง…เฮ้

เส้นผมดำขลับมัดรวบอย่างเรียบร้อย แต่ทิ้งเส้นหนึ่งพาดข้างแก้มอย่างไม่ตั้งใจ ทว่า...ก็ยังดูดีอย่างไร้ที่ติ แม้เพียงยืนเฉยๆ ก็เหมือนรูปปั้นแม่ทัพสวรรค์ที่หล่นลงมาจากแดนเทพ ออร่าที่แผ่ออกมาราวคลื่นร้อนทำเอาหว่านชิงแทบลืมหายใจ

นี่คือพระเอก...นี่มันพระเอกจริงๆ!

ในใจมีแต่เสียงกรี๊ดแบบ กรี๊ดดดดดด!!! ทำไงดี! เขาหล่อขนาดนี้! นี่มันฉากในนิยายเลย! เขากอดฉัน! แล้วชุดเกราะสะท้อนแสงแบบนี้! ช่วยด้วย! เขาไม่พูดแต่เท่มาก! เขาไม่ยิ้มแต่หล่อสุดๆ เห้ย! เขาเป็นพระเอกจริงๆ ไม่ผิดแน่! นี่น่ะพระเอก

หว่านชิงยืนนิ่ง หน้าแดงจัด ริมฝีปากเม้มแน่น พยายามนิ่งเข้าไว้ และบางที...นั่นอาจเป็นสัญญาณแรกของโชคชะตาที่เริ่มเดินหมากแล้วก็เป็นได้…ซะเมื่อไหร่ล่ะ

“ตื่นๆๆ”

ในขณะที่หว่านชิงยังอยู่ในห้วงแห่งประสบการณ์อันหวานละมุนราวกับฉากสโลว์โมชั่นจากนิยายรักโรแมนติกที่อ่านจนตาลายมาแต่ไหนแต่ไร จู่ๆ มือแข็งแรงของแม่ทัพเหวินหลงกลับผลักหว่านชิงออกไปอย่างไม่มีเยื่อใยจนร่างบางเซไปด้านหลัง ถ้าไม่ใช่เพราะซื่อซื่อที่ไหวตัวเข้ามารับไว้ทัน หว่านชิงคงได้ไปสัมผัสพื้นหินเย็นเฉียบของตำหนักเป็นแน่แท้ และถึงตอนนั้นไม่ศอกก็เข่าจะต้องเขียวซ้ำ

"เฮ้ย!" หว่านชิงอุทานในใจ หน้าเหวออย่างควบคุมไม่อยู่

‘อะไรกัน! แค่นี้เองเหรอ! ฉากรักแรกพบเหรอ?! บัตรเช่าบทนางเอกหนึ่งชั่วโมงฉันขอคืนได้มั้ย นี่ยังไม่ครบเลยนะขอชมอีกหน่อยสิ!’

แม่ทัพเหวินหลงที่เมื่อครู่ยังดูเหมือนจะเป็นบุรุษผู้หล่อเหลาเยือกเย็นในฝันของเหล่านางเอก กลับเปลี่ยนโหมดอย่างฉับพลัน 

ด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดขีด แล้วหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมามอง หว่านชิงยังคงยืนงงอยู่ในมุมเดิม ใจร้ายยโสเจ้าทึ่มนี่ใจร้ายแล้วยังหยิ่งยโส ฉันองค์หญิงใหญ่นะเฟ๊ย

‘นั่นไงล่ะ ของจริงเลย พระเอกยังไงก็เป็นของนางเอกสินะ ข้าเป็นนางร้ายก็ผลักเลยแฮะ ไม่พูดไม่จาก่อนเลย ไม่ถามไถ่ชื่อเสียงเรียงนามสักคำเหรอ บัตรเช่าจริงๆ ด้วย’

ยังไม่ทันให้สมองของหว่านชิงประมวลผลจบ ระบบสุดปั่นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง พร้อมเสียงประกาศอัตโนมัติในหัวที่ดังขึ้นชัดแจ๋วราวกับประกาศในสถานีรถไฟใต้ดิน

【ติ๊ง! ระบบของจักรวาลจีบหนุ่มวังหลวงโบราณ เวอร์ชัน 9.3.7 ทำการตรวจพบ ‘แก่นหลักของโลก’ แล้ว ยินดีด้วยเจ้าค่ะ~~】

【ขณะนี้สามารถเปิดใช้ฟังก์ชันสนับสนุนเพื่อความสะดวกสบายได้อย่างเต็มรูปแบบ】

【พลังงานของระบบจะลดลงตามการใช้งานเครื่องมือ หากพลังงานหมด โปรดใกล้ชิดกับแก่นหลักของโลกเพื่อฟื้นฟูพลังงานต่อไป~】

“ห๊ะ…” หว่านชิงเบิกตากว้าง อ้าปากพะงาบ ๆ อย่างกับปลาทองลืมหายใจในตู้

ตัวหนังสือล่องลอยขึ้นตรงหน้าราวกับหน้าจอ AR พร้อมแสงวิบวับและอินเทอร์เฟซที่ดูล้ำยุคเกินเหตุไปมากสำหรับโลกย้อนยุคในวังหลวง เสื้อคลุมของหว่านชิงยังไม่ทันปัดฝุ่นดีเลย หน้าจอก็มาลอยอยู่ตรงหน้าเหมือนยัยระบบจะประกาศว่า “ชีวิตนี้เธอจะได้พักเมื่อไหร่เหรอ? ไม่มีจ้า แรงงานทาสตัวท็อป”

“แก่นหลักของโลก...หมายถึง... เขาเหรอ พระเอกสินะ โลกหมุนรอบตัวนายเลยสินะ” 

หว่านชิงชี้นิ้วไปทางประตูที่เพิ่งปิดลง แล้วก็รีบหดนิ้วเก็บ เธอกะพริบตาปริบๆ ยืนมองข้อความที่ลอยผ่านไปมาพลางปัดตัวช้าๆ คุยกับระบบไปด้วยอย่างแนบเนียน

【ระบบ: หว่านชิงสามารถใช้ฟังก์ชันช่วยเหลือ เช่น แผนที่เส้นทางรัก, แนะนำคำพูดล่อใจ, พลังแสงออร่านางเอก, หรือแม้แต่ "เอฟเฟกต์ตาโตใสขอความเมตตาหรือน้ำตาใสๆ ไหลริน" ก็ยังมีน้า】

หว่านชิงถึงกับอ้าปากเหวออีกรอบ

‘นี่มันเป็นระบบจีบหนุ่มที่ดีจริงๆ มีเครื่องมืออำนวยความสะดวกหรือนี่ ใครออกแบบเนี้ยช่างเป็นคนที่เข้าใจผู้เล่นดีจริงๆ ว่าแต่มีDLCไหม’

【ระบบ: รับฟังคำแนะนำแล้ว ความคิดเห็นจะถูกส่งไปพิจรณาและตอบกลับเร็วๆ นี้】

‘ดีๆ ไปพัฒนามาเพื่อผู้เล่นหน่อย เดี๋ยวมีรีวิวห้าดาวให้เลย’

【ระบบ: ไม่ต้องการ ฮิฮิ】

‘เอ้า! นางนี่นิ’ 

หว่านชิงกำลังอ้าปากเถียง หัวใจดวงเท่ากระสอบข้าวสารก็ร่วงลงมาจากด้านบน หว่านชิงตาโตหลบก็ไม่ทัน นี่สินะอย่าล้อเล่นกับระบบ แต่ไม่เป็นดั่งคาด หัวใจดวงโตกระเด้งบนหัวหว่านชิงและกลิ้งไปทางอื่น…

【ระบบ: ลืมประกาศ…แต้มพระเอกสับสน +5 แต้ม】

【ระบบ: แต้มพระเอกลังเล +5 แต้ม】

‘ห๊ะ สองแต้มนี้มันต้องสิบแต้มบวกยี่สิบแต้มเป็นสามสิบไม่ใช่หรอ ทำไมน้อยกว่าที่ตกลงกันไว้’

【คะแนนขึ้นอยู่กับความมากน้อยทางอารมณ์ของพระเอกเจ้าค่ะ ตอนนี้ระบบเหนื่อยแล้วลาก่อยเจ้าคร้าาา~】

หว่านชิงนิ่งอึ้ง นี่เรียกว่าสับสนแล้วเหรอมองๆ ไปเหมือนกำลังหัวเสียมากกว่า อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เหวินหลงก็ตกใจและสับสนเหมือนกัน ละที่บอกลังเลคือลังเลว่าจะต่อยหรือฟันให้ตายดีงี้เรอะ