LOGINShare
บทที่ 26 (1/2) : ข้าล้วนเต็มใจทำให้ (1)
Last Updated:
2025-08-07 19:15:35จินเฟยหลงเมื่อเห็นว่าเหรินเหยียนชิงพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมารดาของเจ้าตัวแล้ว เขาจึงดึงมือของตนเองกลับมา ยามนี้เขาคงทำได้เพียงนั่งอยู่กับที่เงียบ ๆ เพื่อคอยอยู่เคียงข้างและคอยให้กำลังใจคนตัวเล็กอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น
เฉิงเจียวจินเมื่อได้ยินประโยคแนะนำตัว และได้เห็นใบหน้าของบุรุษที่มาพร้อมกับจินเฟยหลง นางก็ถึงกับตัวชา และเมื่อนางสามารถดึงสติของตัวเองกลับมาได้ นางก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหันหลังให้กับเหรินเหยียนชิงและจินเฟยหลง จากนั้นนางจึงเอ่ยปากพูด...
“เฟยหลง วันนี้น้าคงไม่สะดวกต้อนรับพวกเจ้าแล้ว น้าขอโทษ...น้ากับพวกเด็ก ๆ จะต้องรีบเก็บของเพื่อเตรียมตัวออกจากที่นี่”
เหรินเหยียนชิงเมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็รีบลุก แล้วเดินออกไปยืนอยู่ด้านหลังของเฉิงเจียวจินทันที
“ฮูหยินรองเยว่ ยามนี้ข้า...ข้าสามารถเรียกท่านว่า ‘ท่านแม่’ ได้หรือไม่ขอรับ?”
“คุณชายท่านนี้ ข้าว่าคุ
Latest chapter
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 27 (2/2) : ยังไม่มีสิทธิ์ (2)
จิงเสี่ยวจางเมื่อเห็นว่าเหรินเหยียนชิงหันไปสนใจน้องชายต่างบิดา เขาจึงเอ่ยปากถามเรื่องที่สงสัยกับจินเฟยหลง “เฟยหลง ว่าแต่เมื่อครู่เจ้าไปพูดอย่างไร อาเจี้ยนถึงได้กล้าเดินตามเยว่ซือซือออกไปแบบนั้น” “ข้าก็แค่บอกว่า หากอยากคุยก็ให้รีบตามไป” “แค่นั้น!” “อืม...” เมื่อได้รับคำตอบจากจินเฟยหลง จิงเสี่ยวจางก็เริ่มรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม เขาจึงเอ่ยพูดต่อ “ทีกับข้านะ ทั้งผลัก ทั้งดัน ทั้งพูดประชด ไม่เห็นอาเจี้ยนจะกล้าเข้าไปพูดกับนางสักที แต่พอเจ้าเข้าไปพูดแค่นี้...อาเจี้ยนกลับกล้าขึ้นมาเฉยเลย” “ก็เพราะยามปกติเจ้ามักจะชอบพูดมากอย่างไรเล่า เลยดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือ” “เหยียนชิง เจ้าก็พูดมากไม่ต่างไปจากข้าเลย” จิงเสี่ยวจางตอบกลับคำเย้าของเหรินเหยียนชิง และคิดจะเอื้อมมือไปขยี้ผมของอีกฝ่ายเล่น แต่ติดตรงสหายหน้าตายบา
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 27 (1/2) : ยังไม่มีสิทธิ์ (1)
หลังจากวันที่จินเฟยหลงพาคนในครอบครัวของของเหรินเหยียนชิงเข้ามาพักอยู่ที่จวนของเขา ทุกคนในจวนต่างก็คอยดูแลคนในครอบครัวของคนตัวเล็กเป็นอย่างดี แล้วตัวของเขาเองก็ยังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิม คือ หลังจากที่เขาเลิกงานก็รีบเดินทางกลับจวน จากนั้นเขาก็จะตรงไปรายงานการออกไปทำงานในแต่ละวันของเขาให้เหรินเหยียนชิงฟัง แล้วดูเหมือนว่ายามนี้อีกฝ่ายก็คงจะเริ่มชิน เพราะเจ้าตัวได้ออกมานั่งรอเขาอยู่ในศาลาหน้าเรือนพักรับรองที่พวกเขามักจะใช้นั่งพูดคุยกันในทุก ๆ เย็น แล้วหลังจากวันที่คนในครอบครัวของเหรินเหยียนชิงเข้ามาพักอยู่ในจวนแม่ทัพ จินเฟยหลงก็มักจะเห็นจิงเสี่ยวเจี้ยนแวะเข้ามาเที่ยวหาพวกเขาที่นี่ในช่วงเย็นของทุกวัน ซึ่งในช่วงแรก ๆ ที่มีเพียงเหรินเหยียนชิงมาพักอยู่ที่จวนของเขา ก็จะมีเพียงแค่จิงเสี่ยวจางที่คอยหาเรื่องแวะเวียนมาหาคนตัวเล็กของเขาเท่านั้น แต่กับจิงเสี่ยวเจี้ยนนาน ๆ ครั้งเจ้าตัวถึงจะตามแฝดผู้น้องของตนเองเข้ามาหาพวกเขาที่นี่ด้วย และในระยะหลังที่จิงเสี่ยวเจี้ยนมาหาพวกเขาที่จวน จินเฟยหลงก็มักจะเ
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 26 (2/2) : ข้าล้วนเต็มใจทำให้ (2)
“จากนี้ท่านแม่กับพวกน้อง ๆ ย้ายไปอยู่กับข้าที่จวนตระกูลเหรินนะขอรับ” เหรินเหยียนชิงเอ่ยขึ้น หลังจากที่พวกเขาได้พูดคุยเปิดใจ และตัวเขาเองก็ได้ทำความรู้จักกับคนทั้งสามด้วยความจริงใจเรียบร้อยแล้ว และเมื่อเขาเห็นสายตาที่แสดงออกถึงความลังเลของผู้เป็นมารดา เขาจึงรีบพูดต่อ “นะขอรับท่านแม่ จากนี้ข้าขอเป็นคนดูแลท่านแม่กับพวกน้อง ๆ เองนะขอรับ” ตอนแรกเฉิงเจียวจินได้ตั้งใจจะพาบุตรอีกสองคนของนางย้ายกลับไปพักอยู่ที่จวนตระกูลเฉิงชั่วคราว แล้วหลังจากนั้นพวกนางก็ค่อยหาทางขยับขยายไปอยู่ที่อื่นกันอีกที ซึ่งตัวนางเองก็ได้พูดคุยและตกลงกับบุตรอีกสองของนางเอาไว้แล้วด้วย เพราะถึงแม้ว่า...ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเฉิงเจียวจินกับผู้คนในจวนตระกูลเฉิงจะดูห่างเหิน เนื่องจากมารดาของนางได้สิ้นใจลงไปแล้ว หลังจากที่ตัวนางแต่งให้กับคนตระกูลเยว่ได้เพียงแค่สามปี และก็เป็นเพราะเฉิงเจียวจินไม่อยากพาบุตรอีกสองคนของนางไปรบกวนเหรินเหยียนเป่า เพราะหลังจากอีกฝ่ายรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับพวกนาง ท่านลุ
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 26 (1/2) : ข้าล้วนเต็มใจทำให้ (1)
จินเฟยหลงเมื่อเห็นว่าเหรินเหยียนชิงพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมารดาของเจ้าตัวแล้ว เขาจึงดึงมือของตนเองกลับมา ยามนี้เขาคงทำได้เพียงนั่งอยู่กับที่เงียบ ๆ เพื่อคอยอยู่เคียงข้างและคอยให้กำลังใจคนตัวเล็กอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น เฉิงเจียวจินเมื่อได้ยินประโยคแนะนำตัว และได้เห็นใบหน้าของบุรุษที่มาพร้อมกับจินเฟยหลง นางก็ถึงกับตัวชา และเมื่อนางสามารถดึงสติของตัวเองกลับมาได้ นางก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหันหลังให้กับเหรินเหยียนชิงและจินเฟยหลง จากนั้นนางจึงเอ่ยปากพูด... “เฟยหลง วันนี้น้าคงไม่สะดวกต้อนรับพวกเจ้าแล้ว น้าขอโทษ...น้ากับพวกเด็ก ๆ จะต้องรีบเก็บของเพื่อเตรียมตัวออกจากที่นี่” เหรินเหยียนชิงเมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็รีบลุก แล้วเดินออกไปยืนอยู่ด้านหลังของเฉิงเจียวจินทันที “ฮูหยินรองเยว่ ยามนี้ข้า...ข้าสามารถเรียกท่านว่า ‘ท่านแม่’ ได้หรือไม่ขอรับ?” “คุณชายท่านนี้ ข้าว่าคุ
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 25 (2/2) : เชื่อข้า... (2)
เช้าวันถัดมา จินเฟยหลงก็เริ่มด้วยการพาเหรินเหยียนชิงมาร่วมรับสำรับเช้ากับคนในครอบครัวของเขาที่เรือนใหญ่ ซึ่งในขณะที่พวกเขากำลังรับสำรับเช้าด้วยกัน จินเฟยหลงก็ถูกผู้เป็นบิดาและพี่ชายของเขาว่ากล่าวด้วยเรื่องของบาดแผล และเรื่องที่ตัวเขาไม่ยอมดูแลรักษาร่างกายของตนเอง จินเฟยหลงจึงรีบให้สัญญาว่า หากจบจากคดีนี้เขาจะหาวันหยุดพักสักวันสองวัน เพื่อให้คนสำคัญทั้งสองของเขาได้คลายความเป็นกังวล และหลังจากที่พวกเขารับสำรับเช้าร่วมกันเสร็จ จินเฟยหลงก็ได้เอ่ยฝากฝังพวกเหรินเหยียนชิงไว้กับคนในครอบครัว ก่อนที่ตัวเขาจะออกไปจัดการงานในส่วนของตนเอง พอตกเย็นเมื่อจินเฟยหลงเดินทางกลับมาถึงจวน เขาก็ตรงไปเล่าเรื่องการไต่สวนที่เกิดขึ้นในศาลวันนี้ให้เหรินเหยียนชิงฟัง แต่จินเฟยหลงได้ตัดเรื่องการข่มขู่ไม่ว่าจะทั้งทางวาจาหรือทั้งทางสายตาของคนตระกูลเยว่ที่คอยส่งไปให้กับพวกเฉิงเจียวจินออกไป เพราะถึงแม้ว่าคนทั้งตระกูลเยว่จะข่มขู่สามแม่ลูกนั้นอย่างไร แต่ก็ไม่อาจทำอะไรคนทั้งสามได้อยู่ดี
ข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด บทที่ 25 (1/2) : เชื่อข้า... (1)
“ก็ที่ผ่านมา เจ้าไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวของเจ้าให้ข้าฟังเลยสักครั้ง ข้า...ข้าขอโทษเจ้า” จินเฟยหลงรู้สึกเหมือนยิ่งเขาพยายามอธิบาย ก็ยิ่งเหมือนกับเขาพยายามหาข้อแก้ตัว เขาจึงตัดสินใจยอมรับผิดกับเหรินเหยียนชิงตามตรง “อืม...ช่างเถอะ แต่ถ้าให้ข้าเดา เจ้าก็คงอยากรู้ว่า...เหตุใดข้าถึงแยกไปพักอยู่ที่เรือนพักท้ายจวนใช่หรือไม่?” “ใช่!” “อย่างนั้น ยามนี้เจ้าก็คงจะได้รับคำตอบมาแล้ว?” เหรินเหยียนชิงเมื่อเห็นอีกฝ่ายส่ายหน้าตอบกลับมา เขาจึงเริ่มเอ่ยเล่าเหตุผลในอดีต ให้คนตรงหน้าฟัง... “ในวันที่ข้าเดินทางกลับจวนครั้งแรก หลังจากที่ตัวข้าย้ายเข้าไปพักอยู่ในสำนักศึกษาหลวง... วันนั้นเมื่อข้าก้าวเท้าเข้าไปในเรือนใหญ่ ข้าก็ได้เห็นบิดาของข้ากำลังโอบกอดบ่าวสตรีสองนางเดินเข้าไปในห้องพัก แล้วหลังจากวันนั้นข้าก็ได้รู้มาอีกว่านอกจากบ่าวสตรีสองนางนั้น ก็ยังมีบ่าวสตรีในจวนอีกสามนางที่เป็นบ่าวอุ่นเตียงของท่านพ่อ&
You may also like
![ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg]
หย่งฟู่426 viewsนิลคีรี อุรคแห่งผืนป่าต้องห้ามทิศใต้
สินปา431 viewsปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine)
Saturnlonely 52632 viewsสถานะลับ(รับ)สถานะรัก [เมะxเมะ]
คุณลูกเกด755 viewsใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)
เนตรน216 viewsเสียงเพรียกแห่งสวนรัตติกาล | Whispers of the Midnight Garde
Snowflake on Cherry Blossom137 viewsคู่หมั้นคุณภพ mpreg
Meithimm195 viewsบาร์เทนเดอร์อยากมีรัก(อัลฟ่าxเบต้า)
ซังกง139 views
