บทที่ 4

‘โฆษณาแชมพูสระผม’

‘รับเชิญละครกำลังที่กำลังออนแอร์’

‘รับบทนางร้ายที่บทโดดเด่นไม่แพ้นางเอก’

ทุกอย่างที่กล่าวมาถูกยกเลิกจนหมดสิ้น แองจี้ให้เหตุผลเดียวคือเธออาจกำลังมีปัญหากับทางผู้ใหญ่ ซึ่งเอาเข้าจริงๆ แล้ว นางแบบสาวมองว่านั่นไม่ใช่ปัญหา คำพูดของใครบางคนที่เคยทิ้งท้ายเอาไว้ว่ายังไงซะเธอก็จะติดต่อกลับไปหาเขา นั่นต่างหากล่ะที่เธอคิดว่ามันเป็นสาเหตุของทุกเรื่อง

แล้วเขาเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน มีสิทธิ์บงการทุกอย่างได้ขนาดนี้ มันไม่ปกติเลยสักนิด ไม่ปกติเลย!

เพนท์เฮาส์หรูริมแม่น้ำ

มาเฟียหนุ่มยกขวดน้ำหอมราคาแพงมาฉีดเข้าบริเวณลำคอตามด้วยข้อมือหนาสลับกันทั้งสองข้าง จนน้ำหอมส่งกลิ่นฟุ้งเป็นการเพิ่มเสน่ห์ให้กับตัวเอง

อลันสลัดลุคที่ทุกคนคุ้นตา จากที่ใส่เชิ้ตตลอด เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีดำแบรนด์นอกกับกางเกงผ้าขายาวสีเดียวกันตัดกับผิวขาวละเอียด ขายาวก้าวออกมานั่งรอบริเวณโซฟาติดระเบียงเพื่อมองทิวทัศน์ด้านนอก นิ้วยาวเหยียดเคาะลงบนต้นขาของตัวเองอย่างใจเย็นขณะรอเวลา

“นายหญิงมาถึงแล้วนะครับ” แซมเข้ามารายงานผู้เป็นนาย ที่กล้าใช้สรรพนามนี้เพราะเห็นความเปลี่ยนแปลงค่อนข้างชัด

ที่แสดงออกว่าสนใจ ที่แสดงออกว่าอยากได้ มันก็ชัดเจนพอแล้ว

“ว่าไงนะ” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากัน มาเฟียหนุ่มสบตากับลูกน้องคนสนิทตาเป็นประกาย

“อ๋อ ผมจะบอกว่าคุณข้าวฟ่างมาถึงแล้วครับ” อลันสบตากับลูกน้องคนสนิท ยิ่งสนิทก็ยิ่งกวนตีน กล้าหยอก กล้าเล่น แต่ครั้งนี้จะปล่อยผ่าน ถือว่ามันพูดถูกใจ

“ปล่อยเขาเข้ามา และห้ามคนรบกวน”

“รับทราบครับเฮียลัน” แซมยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไป จากนั้นเชิญผู้หญิงของเจ้านายเข้ามาในห้องนี้แทน

“…เฮียลันเชิญคุณข้าวฟ่างด้านในครับ” นางแบบสาวที่ยืนรอและเผลอสำรวจอะไรหลายๆ อย่างดึงสายตากลับมามองที่คู่สนทนาตามเดิม

“ทำไมที่นี่ถึงมีคนดูแลเยอะขนาดนี้”

“อ้อ นั่นผู้ติดตามครับ”

“ผู้ติดตามงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงต้องมีผู้ติดตามเยอะขนาดนี้ เจ้านายคุณเขาเป็นใครกันแน่ เขาทำอะไรที่มันผิดกฎหมายหรือเปล่า”

“ผมว่าคุณถามเฮียเองดีกว่านะครับ เชิญครับ เฮียรออยู่ด้านใน” นางแบบสาวกัดปากตัวเองเบาๆ ตั้งแต่ตอนที่เธอมาถึงที่นี่ ผู้ชายคนนี้รอรับเธอตั้งแต่อยู่ด้านล่าง พอมาถึงด้านบนหน้าห้องก็ยังมีคนเฝ้าอยู่อีก ทำไมเขาต้องทำตัวซับซ้อนแบบนี้ด้วย เขาเป็นใครกันแน่

ข้าวฟ่างเดินเข้ามาในโซนด้านในถัดออกมาจากห้องนอนที่เธอเคยหลับนอน ตากลมหันไปสบตากับคนที่นั่งไขว้ห้างรอที่โซฟา ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นกายที่หอมสะอาดสะอ้าน เผลอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลา พอเริ่มรู้ตัวว่าเธอมองเขานานเกินไปก็กดสายตาลงต่ำ มองลำคอขาวสะอาดสะอ้านของผู้ชายตรงหน้าแทน

“คุณมาหาผมเร็วกว่าที่คิดนะครับ ผมให้เวลาคุณสามวัน แต่นี่เพิ่งจะวันที่สองเอง”

“ฉันมีเรื่องที่ต้องถามคุณ”

“มานั่งกับผมสิครับ แล้วเราค่อยคุยกัน” ขายาวที่ไขว้ห้างในตอนแรกตวัดกลับ ขยับขาออกจากกันเสมือนเรียกร้องให้เธอไปนั่งที่กลางหว่างขาของเขา และสายตาของเขาก็ช่างเอาแต่ใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมาคุยกับคุณแป๊บเดียวแล้วจะกลับ”

“ผมอยากให้ฟ่างมานั่งกับผมก่อนครับ ผมรอ” สายตาคมดุจตาเหยี่ยวตวัดมองจนคนยืนกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

แน่นอนว่าวันนี้เธอไม่ได้ตั้งใจมาหาเรื่อง ไม่ได้ตั้งใจจะมาอวดดี แต่ตั้งใจจะมาตกลง และคุยกับเขาดีๆ

ร่างแบบบางเดินนวยนาดเข้าไปใกล้ ให้นั่งกลางหว่างขาของเขาแบบนั้นมันอันตรายมากเกินไป เลยเลือกที่จะหย่อนสะโพกลงบนต้นขาของอีกฝ่ายแทน

“ผมโอบฟ่างแบบนี้ได้ใช่ไหมครับ” ถามตรงๆ พร้อมกับตวัดท่อนแขนยาวโอบเอวคอดกิ่วเอาไว้หลวมๆ เราใกล้กันจนเห็นความเคลื่อนไหวของเสี้ยวใบหน้าคมคาย

ยิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ ยิ่งได้กลิ่นตัวหอมๆ สะอาดสะอ้าน บ่งบอกชัดเจนว่าเขาเป็นคนที่ดูแลตัวเองมาเป็นอย่างดี

“ได้ค่ะ แต่วันนี้เราต้องคุยกันตรงๆ นะคะ คุยกันดีๆ”

“ฟ่างแคร์งานพวกนั้นมากเลยเหรอครับ” คำถามที่หลุดออกมาจากริมฝีปากหนาเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ

“ถ้าคุณอยากได้เงินสามล้านคุณต้องไม่ทำแบบนี้นะคะ ฉันจำเป็นต้องทำงาน”

“ผมบอกฟ่างแล้วว่าผมไม่ต้องการเงิน ผมแค่อยากได้ความมั่นใจว่าคุณจะไม่เอาลูกของผมติดท้องคุณไป”

“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หลังจากที่แยกกัน ฉันกินยาแล้ว”

“ผมก็บอกคุณไปแล้วว่ามันไม่สามารถคุมกำเนิดได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ว่าเปอร์เซ็นต์ที่อาจจะผิดพลาดมันจะน้อยหรือมากแค่ไหน ผมก็ไม่วางใจ ผมไม่ชอบอะไรที่มันไม่แน่นอน สิ่งเดียวที่ต้องการคือความชัดเจน”

“คุณ! ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องอยู่แล้ว”

“แล้วถ้าสิ่งที่ฟ่างกลัวมันเกิดขึ้นล่ะ”

“นี่คุณ! ช่วยพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายกว่านี้ได้ไหม”

“ถ้าฟ่างอยากทำงาน ผมจะคืนงานให้ ฟ่างจะได้งานทุกงานที่ฟ่างรับไว้คืนไปทั้งหมด แลกกับการที่ฟ่างย้ายมาอยู่กับผม เริ่มวันนี้เลย” นางแบบสาวสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ

แบบนี้มันไม่ต่างจากการมัดมือชกเลย!

“คุณกำลังบังคับฉัน!”

“แทนตัวเองเวลาคุยกับผมด้วยชื่อของฟ่างได้ไหมครับ ผมว่ามันน่ารักกว่า”

“นี่คุณ!”

“ละครที่คุณรับไว้กำลังทาบทามนักแสดงคนใหม่ ผมทำให้งานของคุณไปอยู่ในมือของคนอื่นได้นะถ้าฟ่างดื้อกับผม” คนฟังกำหมัดแน่น ตอนสบตากันรู้เลยว่าเขาพูดจริง และจากที่ดูๆ มาเขาทำได้จริงๆ ด้วย

“สามล้าน ถ้าฟ่างหาเงินมาให้คุณได้ คุณจะยอมจบใช่ไหม”

“ตอนนี้ผมไม่ได้อยากได้เงินสามล้าน แต่ผมต้องการให้ฟ่างอยู่กับผมสามเดือน”

“สามเดือนงั้นเหรอ แล้วคุณรู้ใช่ไหมว่าสามเดือนที่คุณต้องการ คุณต้องวางตัวยังไง”

“ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นอะไรกันใช่ไหมครับ” น้ำเสียงของอลันยังคงสุภาพ ทว่าใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยจนไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย

“ฟ่างต้องทำงาน ฟ่างไม่อยากเป็นข่าว เพราะฉะนั้นคนอื่นจะต้องไม่รู้เรื่องของเรา”

“กลัวคนรู้ว่าฟ่างเป็นเมียผม?”

“แค่สามเดือน คุณไม่จำเป็นต้องเรียกฟ่างว่าเมีย”

“เมียก็คือเมีย จะกี่เดือนหรือกี่วันฟ่างก็เป็นเมียผมอยู่ดี”