บทที่ 3

@จุดรวมพล

เสียงรองเท้าหนังที่กระทบกับพื้นกระเบื้องก่อนที่ประตูกระจกจะถูกผลักเข้ามาทั้งที่คนด้านในยังไม่ทันได้อนุญาติส่งผลให้ดวงตาคมกริบตวัดมองอัตโนมัติ ตามด้วยลมหายใจที่ถูกพ่นออกมาพรืดใหญ่ ไร้มารยา ข้ามหัวแบบนี้มีคนเดียวเลย

“ทำหน้าเข้มเชียวนะเฮีย เมียเฮียไม่โอเคเหรอ?” เสียงหยอกล้อดังจากริมฝีปากหยักได้รูปของเจ้าของดวงหน้าหล่อเหลา ทะเล้น ทว่ามีเสน่ห์ใช่เล่นอย่างไบรอัน

“ปากดีเหมือนรู้ทุกอย่างเลยนะ”

“ไอ้ไบรท์น้องใครกันล่ะครับ ก็ต้องฉลาดให้ได้ครึ่งของเฮีย ถึงจะเป็นน้องชายเฮียได้ไง ใครจะยอมให้เฮียลันเสียหน้ากัน”

“กวนตีนได้ใจกูจริงๆ” อลัน พ่นคำพูดที่เคยชิน ถึงอย่างนั้นไอ้แสบไบรอันก็ยิ้มกว้าง มันไม่เคยโกรธ ไม่เคยงอแง ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยถ้าคนที่พูดคือเขา แค่เขาเท่านั้นที่พูดมันได้ เพราะถ้าเป็นคนอื่น มันก็ไม่ยอมเหมือนกัน

“เรียกผมมามีอะไรให้รับใช้เหรอครับ”

“นัดแองจี้ให้หน่อย”

“แองจี้… ผู้จัดการดารา?”

“อ่า พามาเจอ มีเรื่องจะคุย”

“อะไรอ่ะ คือเจอแล้วปิ๊งเลยงี้ปะ คือผมก็เห็นนะว่าเฮียมองสาว แต่ระดับเฮีย แค่กระดิกนิ้วสาวก็วิ่งเข้าหาแล้วปะ” คือไอ้ไบรท์งงกับการกระทำของเฮียมากเลยนะ ชอบอะไรขนาดนั้น เหมือนชอบมาก มากแบบมากจริงๆ

ทว่าอลันถอนลมหายใจออกมาทันที สบตากับน้องตัวดีที่ความจริงแล้วเป็นลูกพี่ลูกน้องกันเท่านั้น ไม่ใช่คนที่คลานตามกันมาแบบท้องแม่เดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ค่อนข้างสนิท สนิทมากไม่ต่างจากพี่น้องกันจริงๆ

“ผู้หญิงที่เฮียเล็งอ่ะ ชื่อข้าวฟ่าง เป็นเด็กในสังกัดของคุณแองจี้นั่นแหละ เขาสวยมากเลยนะ เข้าวงการด้วยการเล่นเอ็มวีเพลง เหมือนจังหวะชีวิตอ่ะ ตอนนั้นนักร้องเจ้าของเพลงก็คือเฉยๆ ไม่ได้ดังมาก แต่เพลงนี้ดันแมทช์ นางเอกเอ็มวีสวย ทุกอย่างมันเลยปังไปด้วยกัน จากนั้นคุณแองจี้เลยทาบทามไปเป็นเด็กในสังกัดตัวเอง เด็กเขาเยอะ บางทีเด็กที่มีก็มากกว่างานที่ได้ แต่ตอนนี้คนที่เฮียเล็งเขาฮอตนะ เท่าที่ดูๆ น่าจะมีเสี่ยเลี้ยงสายเปย์ทาบทามบ้างแหละ”

“กูรู้แล้ว”

“อ้อเหรอ…” ไบรอันยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะถามต่อทันที

“แล้ว… เฮียจะลองลงสนามปะล่ะ”

“เมียกู คือกูต้องลงสนามด้วย?”

“แหมๆ ออกตัวแรงจัด ได้กันสองสามครั้งไม่เรียกเมียนะครับ ไม่งั้นมีเมียเป็นร้อยมั้งเฮียอ่ะ” มองหน้าหล่อๆ ของเฮียด้วยสายตาไม่เชื่อ ไม่อยากเชื่อโว้ยว่าเฮียจะเป็นคนแบบนี้

“กูไม่ใช่มึง”

“เรียบร้อย ตอบกลับเสียงดังฟังชัดกระแทกหน้าไอ้ไบรท์อย่างจังเลยครับ” ไบรอันยิ้มมุมปาก เฮียอลันไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยเสียอาการเพราะผู้หญิงคนไหน ไม่เคยมองใครนานๆ แต่วันนั้นเหมืือนจะเมา

ก็มีนัดแฮงค์เอ้าท์กันบ้างตามประสาผู้ชาย ที่ผับวันนั้นดันมีคนกลุ่มหนึ่งจัดปาร์ตี้วันเกิด ก็ตามนั้นแหละ เจ้าของวันเกิดสวยมาก ดีกรีดารานางแบบ หน้าสวย หุ่นเป๊ะ ผิวเหมือนคนกินกลูต้าจนเข้าเส้น สว่าง โดดเด่น กระแทกใจเฮียอลันอย่างจัง

ตอนแรกก็แอบมองอยู่ห่างๆ แต่คุ้นๆ เหมือนทางนั้นจะมีปัญหา ดาราที่กำลังฮอตๆ และเผลอดื่มจนเมาคงเพราะอยากปลดปล่อยในวันเกิด ตอนนี้รู้ตัวหรือยังก็ไม่รู้ว่าวันนั้นมีใครบางคนรวมหัวกันทำบางอย่าง คนเราอ่ะ ถ้าได้มีความลับ บางทีเรื่องของผลประโยชน์มันก็อาจจะเข้ามาข้องเกี่ยวด้วย เรื่องนี้มีเงื่อนงำแน่นอน

“นัดแองจี้ให้ด้วย”

“ได้นะครับ ไว้ผม…”

“วันนี้!” อลันตอบกลับด้วยน้ำเสียงเน้นย้ำ ทำคนที่มีลีลาแพรวพราวระบายรอยยิ้มได้กว้างกว่าเดิม

“เฮียอ่ะ… คิดถึงสาวอ่ะดิ”

“อย่ารู้เยอะ”

“รู้เยอะตรงไหน รู้นิดเดียวเนี่ย รู้ว่าแอบมอง รู้ว่าพาขึ้นห้อง รู้ว่าเฮียเรียกเขาว่าเมีย”

“อย่าปากโป้ง ไม่งั้นมึงเจอ”

“เฮียไม่ขู่ ผมก็เจอ”

“ใช่มึงเจอ”

“เจอเฮียอยู่กับสาว วันต่อมาเฮียเรียกเขาว่าเมีย?”

“เจอตีนกูเนี่ยแหละ”

“โหย… เฮียก็รู้ว่าผมไม่สู้ หยอกนิดหยอกหน่อยกะใส่เดี่ยวตลอด เอาเป็นว่าผมจะนัดแองจี้ให้ ว่าแต่… เฮียคิดจะทำอะไรเหรอครับ”

“ไม่ต้องรู้สึกเรื่องได้ไหม”

“งั้นบอกเฮียเลอร์สืบแทนดีไหม?” เฮียเลอร์ที่หมายถึง ‘ไคเลอร์’ พี่ใหญ่สุดในบรรดาเราสามคนที่สนิทกันมากๆ อันที่จริงก็โสดสาม แต่เหมือนจะมีบางคนใจบางเพราะเจอสาวถูกใจ

“เก็บมัน!”

“เฮียไม่อ่อนโยนอ่ะ! นี่น้องนะเว้ย” รู้ว่าเฮียลันแม่งมาเฟียใหญ่ จะสั่งสอนใครแค่กระดิกนิ้วก็ได้แล้ว ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาซ่อนความร้ายกาจเอาไว้จริงๆ ด้วย

“เฮีย นี่ลูกน้องเฮียกะอุ้มผมจริงๆ นะเว้ย” ไบรอันเริ่มลนลานเมื่อ ‘แซม’ มือขวาคนสนิทของเฮียเริ่มขยับตัว ใครไม่กลัวแต่ไอ้ไบรท์กลัวครับ ใครจะไปอ่านใจเฮียลันออกวะ ไม่มีหรอก ไม่เคยมี!

“มึงจะนัดแองจี้ดีๆ หรืออยากนัดด้วยน้ำตา”

“เฮียอ่ะ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันก็ได้ นี่น้อง”

“ต้องอุ้มไปคุยไปไหมครับ” แซมแซวน้องชายของเจ้านายด้วยรอยยิ้ม แค่เฮียลันสั่ง มือก็พร้อมลั่นตลอดเวลา

“ถ้าจะรุมกันขนาดนี้นี่นะ”

“มึงจะสู้?”

“ถ้าอยากมีชีวิตแบบอยู่รอดปลอดภัยก็ต้องยอมสิครับ ยอมตามระเบียบเลย” อลันยกยิ้มทันที เช่นเดียวกับลูกน้องคนสนิทที่ยิ้มตาม

ใครจะไปคิดกันว่ามาเฟียผู้มีอิทธิพลล้นมือ ทำธุรกิจหลายอย่างที่มีทั้งขาวและดำ เมื่อก่อนไม่เคยปรายตามองใครอย่างเฮียอลัน มาตอนนี้กลับสละเวลาอันมีค่ามาสนใจเรื่องสาว

แล้วคนอย่างเฮียอ่ะ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่เคยมีอะไรที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ เรื่องนี้ก็คงเช่นกัน!

อีกด้าน

“…อะไรนะคะพี่แองจี้ ลูกค้าปลดฟ่างเหรอคะ ทำไมล่ะคะ มันเกิดอะไรขึ้น หรือเขารู้เห็นอะไรมา” มือเรียวที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นเพิ่มแรงบีบที่มากกว่าเก่า

วันนี้ทั้งวันเธอไม่เป็นอันทำอะไรเลย เฝ้าเปิดโทรศัพท์ ส่องไอจี ส่องโซเชียล เพราะกลัวจะมีข่าวภาพหลุดหรือคลิปหลุดดารานางแบบอักษรย่อขอไข่ ซึ่งก็เป็นเธอ

ทั้งที่ดูแล้วไม่เจออะไร แต่ก็อดประสาทเสียไม่ได้ ไหนจะคำพูดของผู้ชายคนนั้นที่เคยพูดเอาไว้ เธอไม่สามารถวางใจอะไรได้เลย ทั้งที่เขาเฉย แต่ก็เหมือนจะยังอันตรายอยู่ เหมือนอย่างตอนนี้ที่อยู่ๆ เธอก็โดนปลดแบบฟ้าผ่าทั้งที่ไม่กี่วันข้างหน้ากำลังจะได้เริ่มงาน

“ฟ่างไปมีเรื่องกับใครไว้ไหม?”

“มีเรื่องงั้นเหรอคะ”

“ฟ่างต้องพยายามนึกดีๆ ว่าไปมีเรื่องกับใครไว้หรือเปล่า ถ้ารู้แล้วฟ่างต้องคุยนะ ต้องรีบไปเคลียร์กับเขาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป และก่อนที่งานชิ้นนี้จะหลุดมือ”

————————-

นิสัยเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ของเฮียลัน ต้องให้ข้าวฟ่างมาปราบเท่านั้น 555555555