17.ทรมานมาก

​ ธีรนุชดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแกร่งที่รั้งเธอเอาไว้จนแทบไม่มีช่องว่างใดๆเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มขนาดนี้ทำให้หน้าอกอวบอิ่มพุ่งขยายออกมาได้อย่างชัดเจน ปากหนาที่คอยเลาะเล็มไปทั่วปากของเธอค่อยๆสัมผัสเรื่อยๆไปถึงลำคอขาวอย่างมีความต้องการ แม้จะรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับเค้าแต่การมาทำแบบนี้มันน่าอายเหลือเกิน

"พี่เธียรขา ปล่อยนุชนะคะ" เสียงร้องห้ามหวังจะให้เค้าหยุดการกระทำแบบนี้แต่มันช่างไม่หนักแน่นมั่นคงเสียเลย เสียงหวานสั่นสะท้านเพราะอาการปลุกเร้าของเค้าทำให้เธอใจสั่นระรัว เธียรวิทย์ดึงตัวเองออกจากอกอิ่มๆของเธออย่างยากลำบากแล้วหลับตาลงเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ เค้าไม่เคยขาดผู้หญิงนานขนาดนี้เลย เกือบหกเดือนที่คอยวนเวียนจะมีเมียหมอ เลยต้องรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี

"พี่มีอารมณ์" ไม่มีเหตุผลใดที่จะปิดบังความต้องการของตัวเอง เสียงตัวเองที่บอกไปคงกระทบใจคนฟังบ้าง ธีรนุชสบตาเค้าอย่างหวาดหวั่นก่อนจะถามออกมาตามตรง

"มากเลยหรอคะ" เค้าพยักหน้าตอบก่อนจะดึงมือขาวลงไปเพื่อสัมผัสถึงสิ่งนั้นอย่างตั้งใจ

กางเกงขาสั้นรั้งลงไปนิดหน่อยเพราะเปียกน้ำแต่ตรงซิปกางเกงนั้นกลับพองโป่งขึ้นมาอย่างน่าตกใจ แม้เธอจะเคยเห็นมาบ้างจากการเ