บทที่ 2 ยาปลุกกำหนัดเป็นเหตุ nc

ขณะนั้นเหลียนฮวาที่ยกขนมหวานที่นางทำเองมาส่งให้กับท่านอ๋องพอดี เมื่อเขาอนุญาตหลังจากนางเคาะประตูแล้วนางก็เดินเข้าไปพร้อมกับถาดใส่จากขนมหวานที่นางทำเอง  อ๋องหนุ่มจ้องมองขนมหวานในจานที่นางยกมาวางตรงหน้าเขา “ ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันทำขนมหวานนี้มาถวายท่านอ๋องเพคะ มันเหมาะกับน้ำชายามบ่ายยิ่งนัก พระองค์ลองชิมดูสิเพคะ "  นางคะยั้นคะยอให้เขาชิมขนมหวานที่นางลงมือทำเองเพื่อเอาใจเขา

 

 

อ๋องหนุ่มหยิบขนมหวานที่เหลียนฮวาหลานสาวแม่นมทำขึ้นชิม  เขารู้ว่านี่ก็เป็นสตรีอีกนางที่หลงรักเขา และเทียวมาเอาอกเอาใจเขาดังเช่นคุณหนูซ่ง  แต่เหลียนฮวานั้นพำนักอยู่ในจวนของเขา  จึงทำให้ได้พบปะกับเขามากกว่าสตรีนางอื่น  แต่เขาก็ไม่ได้พึงใจนาง  แม้จะนึกชอบใบหน้าหวานและรูปร่างที่อวบอิ่มขาวผ่องของนางก็ตาม  แต่ก็เป็นตามวิสัยของบุรุษหนุ่มวัยฉกรรภ์  แต่ก็ไม่ได้คิดไปถึงว่าจะรับนางเข้าเรือนหลังของเขา  ไม่ว่าในตำแหน่งใดเขาก็ไม่เคยคิดทั้งสิ้น  

เขายอมชิมขนมหวานก็เพื่อให้นางยอมออกไปดังเช่นที่เขาทำกับคุณหนูซ่ง  เพราะเขาก็รำคาญที่สตรีหลายๆนางพยายามเข้าหาเขาในทุกรูปแบบ  บุรุษที่เคร่งขรึมและเอาการเอางานเช่นเขา มิได้ชอบสตรีที่ทอดสะพานให้ชายดังเช่นเหล่าสตรีทั้งหลายที่เพียรมาทอดสะพานให้กับเขา

แต่หากจำเป็นต้องเลือก เขาอาจจะเลือกซ่งม่านอี้เป็นชายาเพราะนางมีฐานะที่เหมาะสมกับเขา และเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจนาง คงจะพอรับนางมาเป็นชายาเสียก็เป็นได้ หากวัยของเขามากไปกว่านี้แล้วยังไม่พบสตรีใดที่พึงใจสักคน

เมื่ออ๋องหนุ่มกัดกินขนมหวานของเหลียนฮวาก็พบว่ามันอร่อยมาก เขาจึงได้หยิบกินไปอีกสองสามชิ้น  แต่ระหว่างนี้เขาก็ก้มลงอ่านหนังสือตรงหน้าไปด้วย 

 แต่เมื่ออ่านไปได้เพียงครู่ก็รู้สึกร้อนรุ่มในกาย และอยู่ๆ ก็เกิดกำหนัดอย่างรุนแรง  จนอยากจะเสพสมกับสตรียิ่งนัก อยู่ๆมันก็เกิดกำหนัดที่พุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็วจนเกินจะห้ามได้ เจ้าลูกชายตาเดียวของเขาที่ตอนนี้มันผงาดง้ำเกินจะห้ามปราม

ขณะนั้นเหลียนฮวาที่เมื่อเห็นท่านอ๋องทำเป็นไม่สนใจนางดังเช่นเคย  นางจึงจะช่วยยกโถน้ำแกงไปวางที่ชั้นวางด้านริมผนัง  แล้วก็จะกลับออกไปจากห้องนี้เงียบๆ  แต่เมื่อนางหันกลับมาอีกครั้งเพื่อบอกลาเขา  

นางก็ตกใจที่ใบหน้าของท่านอ๋องหนุ่มที่เห็นได้ชัดว่าเห่อแดงอย่างผิดปกติ  นางสบกับดวงตาคู่คมของอ๋องหนุ่มที่บัดนี้เต็มไปด้วยไฟราคะที่กำลังลุกโพลงเกินจะระงับได้ของเขา  แล้วก็ตกใจมาก  ท่านอ๋องเป็นอะไรกัน

“ ท่านอ๋องเพคะ ท่านไม่สบายหรือไม่ จะให้หม่อมฉันไปตามพ่อบ้านมาดูอาการท่านดีหรือไม่เพคะ ” นางเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเพราะอยู่ๆ ทั้งใบหน้าและลำคอของท่านอ๋องก็กลายเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด  แถมเหงื่อของเขายังไหลอาบใบหน้าอย่างมากมายอีกด้วย  

ส่วนดวงตาคู่คมที่ปกติมักจะมองนางด้วยความเฉยชา  ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆต่อนางทั้งสิ้น จนเหลียนฮวาชักจะเริ่มท้อใจแล้ว ว่านางคงจะไม่มีวันที่จะได้เป็นอะไรทั้งนั้นในชีวิตของท่านอ๋องหรู่หยาง  กลับกลายเป็นว่านางมองเห็นความปรารถนาอย่างมากมายอยู่ในนั้น

อ๋องหนุ่มที่จับจ้องสตรีตรงหน้าอย่างหมายมั่น  เขากำลังเกิดกำหนัดอย่างมากมาย  มากจนจะต้องได้รับการปลดปล่อยมันในตอนนี้อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้แล้ว  

เขาจึงเริ่มถอดอาภรณ์ตัวนอกออกแล้วโยนทิ้งไป  แม้จะพยายามตั้งสติเอาไว้และพยายามจะอดทนอย่างถึงที่สุด   แต่ตัวเขาเองก็แทบจะทนอาการที่มันเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วต่อไปไม่ได้

จนเมื่อเขาเงยหน้ามองไปอีกครั้งก็เกิดภาพหลอนเห็นเหลียนฮวาเดินเยื้องย่างมาหาเขาช้าๆ ร่างอวบอัดขาวผ่องของนางเปลือยเปล่า นางยกมือลูบไล้ร่างกายของตนเอง

แล้วมองสบตาของเขาอย่างหญิงที่ร่านร้อน เหมือนนางยั่วเมืองไม่มีผิด ถ้าเจ้าเสนอตัวให้ข้าถึงขนาดนี้  ข้าก็จะตอบสนองสิ่งที่เจ้าต้องการ

อ๋องหนุ่มสติขาดผึ่งลงในทันที เขากระโจนเข้าหานางแล้วประกบจูบนางอย่างดูดดื่ม  ในภาพหลอนที่ท่านอ๋องหนุ่มหนุ่มมองเห็น  เป็นภาพของเหลียนฮวาอ้าปากรับลิ้นสากของท่านอ๋องหนุ่มอย่างเต็มใจ  

แต่ในความเป็นจริงแล้วเหลียนฮวาดิ้นรนอย่างมากมายให้พ้นจากอ้อมกอดแข็งปานเหล็กกล้าของท่านอ๋องที่จับนางเอาไว้มั่น และบีบแก้มนางอย่างแรงทำให้จำต้องอ้าปากออกและลิ้นสากที่ร้อนรุ่มของท่านอ๋องหนุ่มก็สอดเข้าไปควานชิมความหวานในปากของนางในทันที 

ท่านอ๋องหนุ่มประกบจูบนางอย่างดูดดื่ม  ในมโนสำนึกของเขาคิดว่าสตรีใต้ร่างที่เขากดนางลงนอนราบกับพื้นห้องนั้นยั่วยวนเขา  เขาจึงจูบนางอย่างดูดดื่มและเหมือนเขาหิวโหยนางอย่างมาก ยิ่งจูบก็ยิ่งติดใจ  จนเมื่อจูบเหลียนฮวาสตรีเจ้ามารยาที่ดิ้นรนอยากจะเป็นชายาของเขาจนกระทั่งพอใจแล้ว 

 เขาจึงได้ผลักร่างที่อ่อนระทวยเนื่องจากถูกเขาจูบอย่างดูดดื่มจนกระทั่งนางเองก็เผลอไผลโอนอ่อนตามบุรุษที่นางเองก็มีใจให้กับเขา และหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบหน้าแล้ว  

อ๋องหนุ่มดันร่างอวบของเหลียนฮวานอนราบลงกับพื้นพรมหนานุ่มที่ปูบนพื้นในห้องหนังสือนั้น  เพราะเขาทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว  เจ้าลูกชายของเขามันผงาดง้ำจนเกินจะทน  ดิ้นรนอยากจะสอดประสานกันนางเต็มทีแล้ว   

ท่านอ๋องหนุ่มสอดลำกายแกร่งของเขาเข้าไปในร่องอวบของหญิงร่านตรงหน้า  ที่บัดนี้อาภรณ์หลุดลุ่ยเพราะมือหนาที่ทั้งดึงทั้งทึ้งอาภรณ์ของนางออกอย่างไม่ปราณี  จนอาภรณ์ที่ทำจากเนื้อผ้าบางเบาฉีกขาดเป็นทางยาว  อ๋องหนุ่มไม่สนใจสิ่งใดทั้งนั้น  

เขาคิดไปว่านางทำตัวเอง  ดิ้นรนอยากจะเป็นชายาของเขา จนถึงกับวางยาปลุกกำหนัดในขนมหวานที่นางทำมาให้กับเขา  สตรีแพศยาร่านชาย  อยากจะได้บุรุษจนตัวสั่น ขนาดเขาไม่มีท่าทีชอบพอนางเลย  แค่เพียงไม่อยากจะหักหาญน้ำใจนางเวลาที่เทียวมาเอาอกเอาใจเขา  เพราะเห็นแก่แม่นมของเขา  จึงได้โอภาปราศัยกับนางโดยดี   แม้จะนึกรำคาญดวงตาฉ่ำหวานที่นางมักจะมองสบกับเขาในบางครั้ง  และทำสะเทิ้นอายหลบตาเขา  เหมือนนางแอบมีใจให้กับเขา  

 อ๋องหนุ่มเองก็พอจะมองออก แต่เขาไม่ได้คิดกับนางเป็นอื่นเลย  แค่เพียงเห็นว่าเป็นคนในบ้าน  ฐานะดีกว่าสาวใช้นิดหน่อย เพราะเป็นหลานสาวของแม่นมของเขา  แต่ก็ไม่ได้ถือว่านางอยู่ในฐานะเดียวกัน  

แม้บัดนี้เขาจะเหลือสติเพียงเล็กน้อยที่พยายามจะฝืนตนเอง แต่ยาปลุกกำหนัดนั้นเป็นชนิดร้ายแรงยิ่งนัก มันทำให้เขาขาดสติไปทันที เขาสอดเจ้าลูกชายเข้าไปในร่องอวบของหญิงตรงหน้าแล้วเร่งกระแทกนางอย่างรุนแรงและเพิ่มเป็นเร่าร้อนอย่างรวดเร็ว  

เหลียนฮวากรีดร้องเสียงดัง  “ โอ้ย !! ท่านอ๋องหยุดเถอะเพคะ ได้โปรด หม่อมฉันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน ”  นางกรีดร้องและพร่ำอ้อนวอนท่านอ๋องหนุ่มที่ตอนนี้ผสานกายอวบใหญ่แข็งแกร่งของเขากับร่องอวบของหล่อนจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียวกันแล้ว  

อ๋องหยุ่มยกยิ้มเหยาะหยัน  แพศยานัก  รนหาที่เอง  วางแผนชั่วร้ายเช่นนี้ขึ้นมาเอง  แล้วตอนนี้จะมาทำดีดดิ้นไม่ยินยอมขึ้นมา  สายไปแล้ว  เพราะเจ้าทำตัวเอง จึงได้มาเป็นเช่นนี้ อ๋องหนุ่มคำราม  และก็ค่อยๆขยับลำกายอวบใหญ่ที่แข็งขึงเข้าออกในร่องสวาทที่แม้จะมีน้ำรักหล่อเลี้ยงเอาไว้บ้าง  แต่มันก็คับแน่นมาก  

คับจนเขาเองเจ็บปวดเป็นอย่างมาก  แต่ก็ฝืนทนเอาไว้นางไม่เคยชาย  แต่ก็ยังกล้าที่จะวางยาปลุกกำหนัดบุรุษเสียได้  คงจะอยากได้เขาเป็นสามีจนตัวสั่น  และตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าได้สมใจที่เจ้าต้องการ