ตอนที่39.2 ข้าก็กลับมาเช่นกัน

หลังจากนั่งไตร่ตรองถึงผลได้ผลเสียแล้วในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ เหยาหวังเหว่ยจึงจูบหน้าผากของสตรีที่อยู่ในอ้อมแขนแทนคำบอกลา เพราะเขาต้องออกจากจวนหลังนี้ก่อนที่ฟ้าจะสาง มิเช่นนั้นคงไม่มีมุมมืดใดในจวนให้เขาหลบซ่อนเพื่อแอบออกไปได้เป็นแน่

ในระหว่างทางกลับตำหนักนอกวัง เหยาหวังเหว่ยบังเอิญเห็นรถม้าของสวีจื้อซานวิ่งไปคนละทางกับจวนตระกูลสวีจึงนึกแปลกใจ ด้วยความสงสัยเขาจึงได้แอบตามไปอย่างลับ ๆ แน่นอนว่าในยามนี้มิใช่ใครจะมาเพ่นพ่านไปมาได้ตามใจ แต่เมื่อทหารเวรยามเห็นรถม้าของหัวหน้าองครักษ์ตำหนักบูรพาย่อมต้องรู้สึกเกร็งกลัวอยู่บ้าง จึงได้ปล่อยผ่านไปแต่โดยดี

เหยาหวังเหว่ยตามไปถึงจวนตระกูลเจียงจึงรู้ว่าคนที่อยู่ในรถม้านั้นมิใช่สหายร่วมเรียนของเขาแต่เป็นคุณหนูตระกูลเจียง ถึงยามที่นางเดินออกมาจากรถม้าจะใช้เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่ลายดูคุ้นตาคลุมศีรษะเอาไว้ แต่กำไลหยกที่ข้อมือของนางก็ทำให้เขาจำได้ทันที

บุรุษชุดดำที่ซ่อนเร้นกายอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วสงสัยว่าเหตุใดเจียงเจียวซินถึงได้นั่งรถม้าของสวีจื้อซานกลับมา อีกทั้งยังเอาผ้าคลุมขององครักษ์สวีคลุมอำพรางตัวมาอีกด้วย เพราะที่เขารู้มาในบรรด