เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1 ก่อนตาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-16 12:53:52สวัสดีค่ะฉันชื่อหนูดาอายุยี่สิบห้าปี สวยแบบพอดีและยังโสด คุณพ่อคุณแม่ได้จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบห้าปีก่อน แต่ท่านทั้งสองก็ได้ทิ้งมรดกไว้ให้ส่วนหนึ่ง และโชคดีที่คุณอาน้องชายแท้ ๆ ของคุณพ่อ ได้รับฉันไปดูแลอุปการะเลี้ยงดูเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง
ส่วนธุรกิจของคุณพ่อก็ให้คุณอาดูแลไปก่อน จนกว่าฉันจะบรรลุนิติภาวะมีความรับชอบในวัยผู้ใหญ่ คุณอาของฉันจะนำเงินปันผลเข้าบัญชีให้ทุกปี ทำให้ฉันไม่เดือนร้อนเรื่องเงิน พอเรียนจบไม่ต้องทำงานก็ยังมีเงินใช้จ่าย ฉันยังคงไม่รับช่วงต่อธุระกิจของคุณพ่อ เพราะยังอยากจะท่องเที่ยวไปในสถานที่ที่ฉันชอบ และเรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมของแต่ละสถานที่นั้น ๆ
นอกจากนี้ฉันยังชอบทำอาหาร จึงไปสมัครเรียนทำอาหารทั้งไทยและเทศ ที่ขาดไม่ได้ก็คือศิลปะป้องกันตัวที่หลากหลาย ถึงจะเป็นผู้หญิงก็ต้องเรียนรู้เอาไว้บ้าง เวลาเดินทางไปท่องเที่ยวไม่สามารถบอกได้ว่า จะเจอกับเรื่องอันตรายในรูปแบบใดบ้าง เรื่องอื่น ๆ ก็มีเรียนให้เป็นความรู้ติดตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ดนตรี ขี่ม้า เต้นรำ
สองอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เช้าวันนี้ฉันออกมาทำธุระเรื่องเตรียมสิ่งของ ที่จะนำไปบริจาคในอีกสองวันข้างหน้า ซึ่งเป็นวันครบรอบวันเกิดอายุยี่สิบห้าปีของฉัน
ในตอนที่ยืนอยู่หน้าร้านขายสินค้าเพื่อเลือกดูของ ก็มีคุณตาที่อายุมากแล้วคนนึงเข้ามาทัก “นังหนูเดินทางมาอยู่ในที่ไกลแสนไกลแห่งนี้นานแล้ว ใกล้จะถึงเวลาที่ต้องกลับไปหาคนที่รออยู่ทางนั้นแล้วล่ะ”
“คุณตาพูดกับหนูเหรอคะ?”
กริ๊ง ๆ ๆ “สวัสดีค่ะคุณอา” ฉันกดรับโทรศัพท์เพราะมีสายเรียกเข้ามา
“หนูดาอีกสองวันอย่าลืมที่นัดกันไว้นะ ของที่จะเอาไปบริจาคถ้าหนูดาจัดการเสร็จแล้ว ก็โทรมาบอกอา ๆ จะได้ให้คนขับรถไปรับมาเตรียมไว้ก่อน”
“ได้ค่ะคุณอา หนูดาไม่ไปสายแน่นอนไว้เจอกันนะคะ” พอฉันวางสายแล้วหันกลับมาคุณตาคนนั้นก็หายไปแล้ว ฉันจึงกลับไปจัดการเรื่องของบริจาคต่อจนลืมเรื่องนั้นไป เมื่อกลับมาถึงบ้านฉันก็ได้นั่งทบทวนถึงคำพูดของคุณตาคนนั้นที่บอกว่า ‘ฉันต้องกลับไปหาคนที่รอฉันอยู่ที่นั่น มันคือที่ไหนกันล่ะ?’
วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วพออาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็ล้มตัวลงนอนและหลับไปอย่างรวดเร็ว
“มาแล้วรึนังหนู วันนี้ข้ามาเพื่อเตือนให้เจ้ารู้ตัวเอาไว้ก่อน อีกสองวันข้าจะมารับเจ้าไป หากช้ากว่านี้ร่างของเจ้าที่นั่นจะแย่เอาได้” คุณตาได้เอ่ยกับหนูดาทันทีที่เจอหน้า
“หืม คุณตาจะพาหนูไปที่ไหนเหรอคะ” ฉันถามคุณตาเพราะยังไม่เข้าใจ
“ไว้ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังในตอนที่มารับเจ้าก็แล้วกัน ก่อนข้าจะไปเจ้าสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ เจ้าอยากจะขอสิ่งใดบ้างล่ะ”
ฉันนั่งคิดไปคิดมาก็ไม่รู้ว่าจะขออะไร เพราะความรู้ความสามารถที่มีก็น่าจะใช้ชีวิตได้ไม่ลำบาก “ถ้าหนูจะขอหลายอย่างรวมอยู่ในข้อเดียวกันได้ไหมคะคุณตา” ฉันลองหยั่งเชิงถามดูก่อน
“เจ้าลองพูดมาก่อนแล้วข้าจะพิจารณาดูอีกทีว่าจะให้ได้หรือไม่”
“ถ้างั้นหนูขอมิติที่มีบ้านหลังนี้และห้างสรรพสินค้า ที่ใช้ได้ไม่มีวันหมดรวมถึงความรู้ของโลกแห่งนี้ให้ติดตัวไปด้วย ขอให้หนูสามารถจดจำทุกสิ่งได้เพียงแค่ผ่านสายตา ขอให้ร่างกายต้านพิษได้ทุกชนิดและใช้เลือดในการแก้พิษทุกชนิดได้เช่นกันเจ้าค่ะ” ขอมากไปหรือเปล่านะ?
“ได้ ข้าให้พรตามที่เจ้าขอมาและมันจะปรากฏขึ้น เมื่อเจ้ากลับไปยังที่แห่งนั้นแล้ว” คุณตาพูดจบก็หายไปทันที
วันนี้ก็ครบสองวันตามที่คุณตาบอกไว้ ระหว่างทางที่ฉันกำลังขับรถกลับจากการไปบริจาคของ จู่ ๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์ขับปาดหน้า ฉันจึงหักรถหลบแต่มีรถบรรทุกขับตามหลังมาด้วยความเร็ว ทำให้เบรกไม่ทันจนชนเข้ากับรถของฉันอย่างแรง และทำให้รถของฉันพลิกคว่ำไปหลายตลบ จากเหตุการณ์นี้ทำให้ฉันเสียชีวิตคาที่ทันที
“ที่นี่ที่ไหนกัน? ทำไมมองไม่เห็นอะไรเลย” ฉันลืมตาอีกทีก็เห็นแต่สีขาวรอบ ๆ ตัว ไม่มีอย่างอื่นเลยแม้แต่น้อย
“นังหนูข้ามารับเจ้าชาตินี้เจ้าได้หมดอายุขัยแล้ว แต่ว่าข้าจะให้เจ้าได้กลับไปแก้ไข เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของเจ้าในชาติก่อนหน้านี้”
“ห๊ะ” กลับไปเปลี่ยนชะตาชีวิตของชาติก่อนหน้างั้นเหรอ ไหน ๆ ก็ตายแล้วพ่อแม่ก็ล้วนจากไปก่อน ไม่มีอะไรค้างคาสำหรับชาตินี้ ไปสู้ชีวิตในชาติก่อนดูก็ไม่เสียหาย
“เจ้าเป็นคนจิตใจดี เมื่อกลับไปครั้งนี้ชะตาชีวิตของเจ้า จะดีหรือร้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวของเจ้าเองแล้วล่ะนะ”
“โชคดีนะหลานตา ต่อจากนี้ขอให้เจ้าใช้ชีวิตอย่างมีความสุข” หลังจากที่พูดจบก็มีเสียงของผู้มาใหม่เดินเข้ามา
“นางไปแล้วรึตาเฒ่า ถ้าครั้งหน้าเจ้ามัวแต่ไปดื่มสุราดอกท้อกับเหล่าสหาย จนผูกด้ายแดงผิดอีกละก็ข้าจะไม่ช่วยอีกแล้ว” ยายเฒ่าแสร้งพูดจาโมโห
“ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว” ตาเฒ่าพูดออกไปด้วยความสำนึกผิด
บทล่าสุด
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 12 เจ็บปวดเพราะลูกถูกทำร้ายเสียบ้าง
พวกบ่าวไพร่ช่วยกันหามเปล ที่มีร่างของคุณชายใหญ่กลับมาที่เรือน แต่เจอเข้ากับฮูหยินเอกเสียก่อน“อาห่าวลูกแม่! นี่มันเกิดอะไรขึ้นใครเป็นคนทำร้ายเจ้าจนบาดเจ็บถึงเพียงนี้!” ฮูหยินตกใจเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นสะท้าน ทันทีที่เห็นสภาพของบุตรชาย จึงหันไปถามความกับบ่าวคนสนิทของซีห่าว“ฉู่เหอ ใครเป็นคนทำร้ายลูกข้าบอกข้ามาเดี๋ยวนี้”“บะ บะ บ่าวไม่ทราบขอรับว่าเป็นผู้ใด ตอนที่บ่าวไปถึงก็เห็นคุณชายอยู่ในสภาพเช่นนี้แล้วขอรับ” ฉู่เหอตอบฮูหยินเอกด้วยเสียงสั่น ๆ“พวกไม่ได้เรื่อง!! เจ้าเป็นบ่าวคนสนิทของบุตรชายข้า มีหน้าที่ติดตามคอยดูแลตลอดเวลา แต่เจ้ากลับปล่อยให้เขาคลาดสายตาจนเจ็บตัวเช่นนี้ได้ยังไง เอาไว้ข้าจะลงโทษเจ้าทีหลังตอนนี้รีบไปตามท่านหมอมาได้แล้ว” ฉู่เหอรีบวิ่งออกไปตามท่านหมออย่างรวดเร็ว“ลูกแม่เจ้าเจ็บมากหรือไม่ ใครเป็นคนทำร้ายเจ้า ๆ บอกแม่มาแม่จะไปจัดการให้เจ้าเอง” ฮูหยินนั่งร้องไห้อยู่ข้าง ๆ เตียงผ่านไปราวสองเค่อ ฉู่เหอก็พาท่านหมอเข้ามาตรวจอาการของเสิ่นซีห่าว ท่านหมอจับชีพจรและสอบถามอาการเบื้องต้น พอตรวจกระดูกที่ขาเรียบร้อยก็หันกลับมาเอ่ยกับฮูหยินเอก“อาการบาดเจ็บของบุตรชายข้า เป็นอย่างไรบ้างเจ้าค
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 11 สั่งสอนเรียกสติ
กลับไปที่สวนไผ่ไกลผู้คน ซึ่งยามนี้พี่ชายแสนดีของซินเยว่ ยังคงยืนได้ไม่มั่นคงนักแต่ปากก็ไม่วายพ่นคำด่าทอนางไม่หยุด“คอยดูเถอะนังสารเลวข้าจะฟ้องท่านแม่ ให้ท่านแม่สั่งโบยเจ้ากับแม่ของเจ้าให้ตาย”ไม่ต้องรอให้จบคำด่าทอซินเยว่ก็วิ่งเข้าไป กระโดดถีบตรงกลางลำตัวของซีห่าวจนกระเด็นไปตกในกอไผ่ “อ้ากกกกก”“เช่นนั้นก่อนที่ข้าจะถูกโทษโบยจากแม่ของเจ้า ข้าควรจัดการเจ้าให้หนัก ๆ เป็นการขอบคุณล่วงหน้าก็แล้วกัน” นางยิ้มเยาะไปหนึ่งกรุบ“โอ้ยยย ซินเยว่นังสารเลวเลี้ยงไม่เชื่อง นังบะ อั่ก!! แค่ก ๆ ๆ” ยังพูดไม่ทันจบก็รู้สึกว่ามีเม็ดอะไรสักอย่าง ไหลลงคออย่างรวดเร็วและตอนนี้ก็เริ่มเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย“พูดไร้สาระอยู่ได้ ตอนนี้เป็นทีของข้าที่ต้องพูดบ้าง รู้สึกเช่นไรที่ต้องกลายเป็นที่รองรับอารมณ์และถูกทุบตี เจ็บหรือไม่เล่า ในตอนที่ข้าโดนเจ้ากับพวกสหายเหล่านั้นทำกับข้า ๆ ก็เจ็บปวดเป็นเหมือนกัน เพราะข้าเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่เจ้าจะทำอะไรกับข้าก็ได้” ซีห่าวทำได้แค่จ้องมองไปที่ซินเยว่ เขารู้สึกว่านางเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมากจนเขาเริ่มหวาดกลัว“นี่ ๆ ๆ อย่ามองประหนึ่งว่าข้าเป็นคนเลวร้ายสิ เรื่องในวันนี้มันก็แค่อุบัติ
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 10 ถูกกระทำเสียบ้าง
เช้าวันนี้ ณ เรือนท้ายจวน“คุณหนูเจ้าคะสายข่าวของบ่าวรายงานว่า ขบวนเดินทางของนายท่านใกล้จะถึงเมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยวหลานเข้ามารายงานซินเยว่ด้วยความเร่งรีบ“หืม สายข่าว? นี่ถ้าข้าไม่รู้มาก่อนว่าพี่เป็นสาวใช้ของท่านแม่ ข้าคงคิดว่าพี่มีอาชีพซื้อขายข่าวเป็นแน่ อืม หรือข้าจะเปิดหอขายข่าวให้พี่เสี่ยวหลานเป็นผู้จัดการเรื่องการขายข่าวดีไหม”“คุณหนูอย่าล้อบ่าวสิเจ้าคะ บ่าวก็แค่อาศัยการมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี และมีสหายอยู่ด้านนอกจวนมากมาย แม้บ่าวจะไม่อยากรู้พวกเขาก็เอามานั่งเล่าให้บ่าวฟังอยู่ดีเจ้าค่ะ” เสี่ยวหลานทำเป็นเขินอายกลบเกลื่อน“อั้ยโย่ว นี่ขนาดไม่อยากรู้นะเนี่ยถ้าเกิดอยากรู้จะขนาดไหนนะ คิก ๆ ๆ เอาล่ะ ๆ ข้าไม่ล้อพี่เสี่ยวหลานแล้ว ข้าจะจบงานสุดท้ายในจวนเร็ว ๆ นี้แหละ พี่ต้องคอยดูต้นทางให้ข้าด้วยล่ะ”“งานอะไรหรือเจ้าคะคุณหนู?” เสี่ยวหลานถามด้วยความอยากรู้ทันที“งานเชือดคนในจวนแบบไม่มีเลือดแต่เจ็บปวด” แค่คิดก็สนุกแล้ว“เรื่องคอยดูต้นทางคุณหนูไว้ใจบ่าวได้เลยเจ้าค่ะ บ่าวจะจัดการให้ดีที่สุด” เสี่ยวหลานพยักหน้าเข้าใจในทันทีหลายวันต่อมาเสี่ยวหลานที่คอยดูต้นทาง หันไปเรียกซินเยว่เมื่อเป้าหมาย
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 9 ผิดใจกันเอง
“คุณหนูท่านหายไปไหนมาเจ้าคะ” พี่เสี่ยวหลานถามขึ้นขณะที่ซินเยว่กำลังเดินเข้าห้องนอน“อ้อ ข้าไปดูงิ้วหลังมื้ออาหารเย็นมาน่ะ” ซินเยว่แกล้งพูดหยอกเสี่ยวหลานกลับไป“ดูงิ้วหลังมื้ออาหารเย็น?? ที่จวนเรามีละครงิ้วมาแสดงตอนไหนหรือเจ้าคะ” พี่เสี่ยวหลานทำหน้างง“ถ้าฮูหยินเอกจ้างงิ้วมาแสดงจริง ๆ พี่เสี่ยวหลานจะไม่รู้ได้อย่างไร แต่นี่มันเป็นงิ้วที่มีข้าผู้นี้เขียนบทให้เล่นต่างหากล่ะ” ข้าพูดไปยิ้มไป“คุณหนูลงมือแล้วหรือเจ้าคะ แล้วทำไมไม่ชวนบ่าวไปดูด้วยเล่า ว่าแต่พวกนางแสดงได้สมจริงหรือไม่เจ้าคะ”“ก็ข้ากลัวว่าถ้าชวนพี่เสี่ยวหลานไปดูด้วย ถ้ามีคนเห็นจะทำให้พี่เดือดร้อนก็เลยไปคนเดียวดีกว่า ส่วนในเรื่องของการแสดงนั้นบอกได้เลยว่า ตบจริง! โบยจริง! เจ็บจริง! ไม่ใช้ตัวแสดงแทนแน่นอน”“อูยยย แค่นึกภาพก็รู้สึกเจ็บแทนเลยเจ้าค่ะ คิก ๆ ๆ”“แหมมมมม พี่เสี่ยวหลานก็ช่างเจรจา ฮ่า ๆ ๆ” เพราะหลายวันก่อนที่ไปดูลาดเลาที่เรือนของฮูหยินเอกกับสองอนุ บังเอิญได้ยินฮูหยินกับสาวใช้คนสนิทคุยกันว่าต้องรีบจัดการอนุเฉิงได้ข่าวมาว่าบิดาของนาง กำลังจะได้เลื่อนขั้น หากชักช้าอนุเฉิงคงมีที่ยืนในใจสามีของนางมากขึ้น นางต้องเป็นที่หนึ่งเพ
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 8 ลงมือครั้งที่ 2
ณ เรือนเจียวฝาง“กรี๊ดดดดดดด! ช่วยด้วยยยยย! พวกเจ้าที่อยู่ข้างนอกรีบมาช่วยข้าเดี๋ยวนี้” เสียงกรีดร้องของอนุหลี่ดังออกมาจากในห้อง ตอนที่นางกำลังนอนหลับอยู่ จู่ ๆ รู้สึกเหมือนมีอะไรขยับไปมารอบตัวนางใต้ผ้าห่ม จึงเรียกบ่าวที่ยืนอยู่หน้าห้องให้เข้ามาจุดโคมเพียงแสงไฟสว่างขึ้นนางทั้งตกใจและขยะแขยง เพราะบนเตียงของนางเต็มไปด้วยกบตัวเล็กตัวใหญ่กระโดดไปมา นางรีบวิ่งออกจากห้องไปขอความช่วยเหลือ และคิดถึงตอนที่นางนอนอยู่บนเตียงกับเจ้าสัตว์มีเมือกพวกนั้น ก็ทนไม่ไหวจนต้องอาเจียนออกมา“เสียงดังเอะอะอะไรกันตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อน อาจิวเจ้าไปดูหน่อยซิว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น” ฮูหยินเอกสั่งสาวใช้คนสนิททันทีที่นางก้าวเข้ามาในห้อง เพียงไม่นานอาจิวก็กลับมา“เรียนฮูหยินในเรือนของอนุหลี่เกิดเรื่องเจ้าค่ะ ไม่รู้ว่าเหตุใดในห้องนอนของนางถึงมีกบเต็มไปหมด ฮูหยินจะไปดูที่เรือนของนางสักหน่อยหรือไม่เจ้าคะ” “อืม เข้ามาแต่งตัวให้ข้า” ฮูหยินเอกพูดขึ้นด้วยความเบื่อหน่าย ที่พักนี้ในจวนมีแต่เรื่องบ่อยเหลือเกิน“อ้วก ๆ แหวะ พวกเจ้าช่วยกันจับออกไปให้หมด อย่าให้หลุดไปได้แม้แต่ตัวเดียวค้นให้หมดทุกซอกทุกมุม” อนุหลี่สั่งบ่าวไพร
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 7 ได้ที่ปักหลัก
ด้านนอกจวนตอนนี้เริ่มมีข่าวซุบซิบกันว่า เกิดอันใดขึ้นทำไมถึงมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ส่งกลิ่นเหม็นออกมาจากจวนใต้เท้าเสิ่น รอไม่นานก็มีข่าวออกมาให้ชาวบ้านได้รู้กันว่า กลิ่นเหม็นที่ลอยออกมาจากจวนนี้นั้น เป็นเพราะว่าคนในจวนเกิดท้องเสียพร้อมกันยกจวน ได้ยินเช่นนี้ก็ไม่มีใครกล้าเดินใกล้จวนรองแม่ทัพอีกเลย และกว่ากลิ่นเหล่านั้นจะหายไปก็ใช้เวลาหลายวันทีเดียวเมื่อทุกคนที่ท้องเสียมีอาการดีขึ้นแล้ว ฮูหยินก็มีคำสั่งให้บ่าวไพร่มารวมกันที่หน้าเรือนใหญ่ ในเช้าวันนี้เพื่อทำการลงโทษ“บ่าวทั้งหมดที่รับผิดชอบโรงครัว ลงโทษโบยพวกมันคนละสิบไม้ งดเบี้ยหวัดสามเดือน ส่วนคนที่เหลือให้ช่วยกันทำความสะอาดโรงครัว ทุกซอกทุกมุมภายในสองวันให้เสร็จ หากเสร็จไม่ทันโบยพวกมันเพิ่มอีกคนละสิบไม้” ฮูหยินสั่งงานกับพ่อบ้านด้วยอารมณ์โมโหรุนแรงจนบ่าวคนสนิทต้องช่วยนวดให้“ทางฝั่งเรือนท้ายจวนล่ะพ่อบ้าน” ฮูหยินถามพ่อบ้านและคำตอบที่ได้ก็ทำให้ไม่พอใจเล็กน้อย“ในส่วนของเรือนท้ายจวนนั้น พวกเขาไม่ได้รับอาหารจากโรงครัวมาหลายปีแล้วขอรับ” พ่อบ้านหยางตอบตามความจริง เพราะนี่เป็นคำสั่งของฮูหยินเอกที่ตัดสินใจสั่งบ่าวไพร่เอาไว้“หึ ถือว่าพวกมันโชคด
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล523.5K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย425.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา469.1K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น12.8K viewsมิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ
จันทร์ดวงแรก35 viewsชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80)
sanvittayam2.0K viewsจอมนางพญามาร
LiHong4.2K viewsวิวาห์ป่วนในจวนแม่ทัพ
องค์หญิงโนเนม2.6K views
