ตอนที่ 10 วงจรชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด

“มาหาฉัน! เดี๋ยวนี้!”

ธนนท์ออกคำสั่งกับเด็กสาว ขวัญข้าวคือคนที่เขาหมายตาไว้มานานตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ ความสวยน่ารักของเธอนั้นไม่เป็นสองรองใครเลยจริงๆ ธนนท์ควงสาวๆ มานักต่อนัก แต่ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่มีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหลขนาดนี้ ผิวของเธอนวลเนียนอมชมพูไร้ที่ติ หุ่นทรวดทรงองค์เอวเหมาะสมลงตัวราวกับประติมากรรมหุ่นปั้นสลักสวยงามและอวบอิ่มสมวัย รูปร่างสูง ส่วนสัดส่วนเหมาะสมกลมกลึง ใบหน้าสวยหวาน ตากลมโต สวยเด่น ยิ่งมองเขายิ่งได้สัมผัสความงดงามผุดผ่องและอีกด้านกลับมีแรงดึงดูดทางเพศสูง ธนนท์กวาดมองเรือนร่างของเธอ แทบจะเจาะทะลุเข้าไปถึงด้านใน ยิ่งมอง ความกระสันก็เพิ่มขึ้น

          “คุณธนนท์คะ...ข้าวอยากจะขออนุญาตบอกอะไรคุณนนท์สักหน่อยจะได้มั้ยคะ”

ขวัญข้าวพยายามหาทางเอาตัวรอดจากคนตรงหน้า เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปทำกรรมอะไรไว้นักหนา ทำไมคนใจร้ายถึงได้คอยคุกคามเธออยู่เรื่อยนะ

          “มีอะไร”

          “คุณลุง...เอ่อ...ท่านชายนวพลจะเข้ามาดื่มไวน์ห้องนี้เป็นประจำค่ะ...และวันนี้ก็เป็นวันศุกร์ท่านชายจะต้องเข้ามาในห้องนี้อย่างแน่นอนค่ะ”

ขวัญข้าวรู้ว่าห้องเก็บไวน์นี้เป็นห้องโปรดของคุณลุงเป็นพื้นที่หวงห้าม คุณลุงมักจะเตือนคนในบ้านไว้เสมอ ว่าไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามในห้องนี้เด็ดขาด เว้นแต่บุตรชายอันเป็นที่รักของคุณลุงเท่านั้น

          “เธอรู้ได้ยังไง ว่าคุณพ่อจะมาที่นี่”

ชื่อของพ่อทำให้ธนนท์ชะงักทันที ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกอีกคนหนึ่งของพ่อ แต่ธนนท์ก็พอจะรู้ว่า ความรักที่พ่อให้เขานั้นมันไม่ได้มีมากพอเหมือนกับพี่ชายของเขาเลยแม้แต่น้อย ความน้อยเนื้อต่ำใจได้ถูกซ่อนไว้เบื้องลึกในจิตใจของเขามานานแต่ก็ไม่เคยที่เอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็น แค่ขอให้เขามีเงินใช้แค่นั้นก็พอ อย่างอื่นเขาไม่สน

          “คุณอบเชยพึ่งจะให้ตารางงานการทำความสะอาดห้องนี้กับข้าวค่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าวันไหนท่านชายจะลงมา ข้าวก็จะไม่มาทำความสะอาดห้องนี้เด็ดขาดค่ะ...คุณธนนท์คงรู้ดีนะคะว่า...”

          “งั้นหรือ...”

ธนนท์จ้องลึกเข้าไปยังดวงตาคู่สวยของเธอ เพื่อหาร่องรอยการโกหก ชื่อของพ่อเขา ทำให้ธนนท์หวั่นเกรงได้ในระดับหนึ่ง ‘น่าเสียดายจริงๆ วันนี้สบโอกาสแล้วเชียว’

          “จริงค่ะคุณนนท์ งั้นเดี๋ยวข้าวจะเอาตารางงานมาให้ดูนะคะ”

ขวัญข้าวรู้ว่าวิธีการเอ่ยชื่อประมุขของบ้าน จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเกรงกลัว และไม่กล้าที่จะทำ เพราะมันคงไม่คุ้มอย่างแน่นอน

          “ไม่ต้อง! ครั้งนี้เธอรอดไปได้ แต่อย่าดีใจไปล่ะ เพราะฉันจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่ขวัญข้าว”

เมื่อเจออุปสรรคอันใหญ่หลวงแบบนี้ ธนนท์เองก็ต้องจำใจที่จะต้องถอยร่นออกไป ไม่เป็นไร วันหน้าเขายังมีโอกาสอีกเยอะ

          ปึ่ง! เสียงประตูถูกกระแทกเสียงดัง พร้อมกับร่างของใครบางคนจากไปอย่างหัวเสีย

          “เฮ้อ...” ร่างบางทรุดลงกับพื้นทันที เมื่อคนใจร้ายนั้นจากไป ขวัญข้าวจะเอาตัวรอดได้สักกี่วันกันเชียว หนีจากคนน้อง และก็ต้องคอยหนีคนพี่อีก แต่ทว่าสำหรับท่านชายใจร้ายนั่น เขาคงไม่กลับมาทำอะไรเธออีกแล้ว ขวัญข้าวได้ชดใช้เขาไปหมดแล้ว

          ถามว่าขวัญข้าวรู้สึกเสียใจไหม ที่ถูกกระทำชำเราคร่าความบริสุทธิ์ของเธอไป ขวัญข้าวเสียใจมากๆ แน่นอน!เธอนอนโทรมเพราะพิษไข้ ร่างกายเธอบอบช้ำอย่างหนัก แต่เธอจะท้อไม่ได้เด็ดขาด ขวัญข้าวยังต้องดูแลน้อง จะต้องเอาชีวิตรอดให้ได้ ถือว่าตัวเองได้ชดใช้กรรมที่เธอทำไว้กับคนพวกนี้ไว้เมื่อชาติที่แล้ว

          แกร๊ก! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด เด็กสาวหันไปมองทันที

          “คุณลุง...” ร่างชายสูงวัยเดินเข้ามา ทำให้เธอรู้สึกโล่งอก เธอจะอยู่กับเหตุการณ์ลุ้นระทึกแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนนะ

          “หนูมาทำอะไรห้องนี้ล่ะ ขวัญข้าว”

          “เอ่อ...คือว่าหนูมา...”

ขวัญข้าวจะบอกคุณลุงอย่างไรดี ถ้าเธอบอกว่ามาทำงานในห้องนี้ล่ะก็ คุณผู้หญิงก็จะต้องเล่นงานเธออีก

          “หนูไม่มีการบ้านจากที่โรงเรียนเหรอ แล้ว ห้องนี้หนูเข้ามาได้ยังไงกัน...”

          “หนูมาหยิบไวน์ให้คุณผู้หญิงค่ะ”

          “แล้วทำไมต้องให้หนูมาหยิบล่ะ คนใช้คุณหญิงไปไหนหมด หนูยังเด็กให้มาทำอะไรแบบนี้ไม่ได้นะ”

          “พอดีพี่ชะเอมไม่ว่างค่ะคุณลุง หนูเลยอาสามาหยิบให้ค่ะ”

          “อืม แล้วนี่หนูสบายดีไหม พักนี้ลุงไม่ค่อยได้เจอหนูเลย”

หม่อมราชวงศ์นวพลจำใจต้องทิ้งระยะห่างกับเด็กทั้งสอง เหตุผลก็คงไม่อยากให้ทั้งสองคนต้องเดือดร้อน ทั้งเจ้าลูกชาย และภรรยาของเขา เรื่องนี้เขาก็หนักใจอยู่ไม่น้อย

          “สบายดีค่ะคุณลุง...”

ขวัญข้าวรู้ว่านี่คือการโกหกครั้งใหญ่ และเธอไม่ควรทำ แต่จะทำอย่างไรได้เล่า ในเมื่อเธอไม่มีทางเลือกอื่นใดแล้ว ชีวิตของเธอไม่มีสิทธิ์เลือกเลยสักนิด แม้แต่ชีวิตที่จะอยู่บนโลกนี้ก็แทบจะไม่เหลือเลย...

“เงินที่ลุงให้หนูกับน้องพอใช้หรือเปล่าลูก”

          “พอค่ะคุณลุง...หนูขอบพระคุณ คุณลุงมากๆ เลยนะคะ ที่ช่วยเหลือหนูกับน้องค่ะ ถ้าไม่มีลุง...หนูคงแย่แน่ๆ ค่ะ”

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ ความน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง ที่เจอแต่เรื่องร้ายๆ มาตลอด ขวัญข้าวรู้ว่ามีคุณลุงเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งของเธอและน้องตอนนี้ แต่เธอก็ไม่อยากเอาเรื่องของเธอ ไปรบกวนคุณลุงมากไปกว่านี้ ถ้าคุณลุงรู้ว่า ลูกชายของเขากระทำกับเธอล่ะก็ ขวัญข้าวเชื่อว่า คุณลุงก็จะต้องหนักใจและทุกข์เรื่องนี้ขึ้นไปอีก

          “อืม...ลุงดีใจนะ ที่หนูกับน้องเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนมาตลอด อีกอย่าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หรือมีใครรังแกหนูกับน้อง ให้รีบมาบอกลุงนะ อย่าทนให้คนอื่นรังแกหนูจนไม่มีความสุขนะ บอกลุงได้ โทรหาก็ได้”

หม่อมราชวงศ์นวพลรู้ว่าครอบครัวเขาลูกและภรรยานั้นไม่พอใจที่เขาพาลูกสาวลูกชายของอดีตคนที่เขารักเข้ามาอาศัยในบ้านหลังนี้ ซึ่งไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร คนพวกนั้นก็ไม่ยอมเข้าใจเลยสักที รวมไปถึงลูกชายคนโปรดของเขาอีกด้วย เขาก็ได้แต่ภาวนาให้เด็กทั้งสองเติบโตในช่วงที่เขายังมีชีวิตอยู่