ตอนที่ 7 เจ็บปวด = แค้น Nc+

“หนูไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้นะคะ”

เด็กสาวโต้กลับทันควัน ร่างกายเธอเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักทุกวันยังไม่พอ เธอต้องมาเหนื่อยใจ เพื่อพยายามอธิบายกับคนพวกนี้อีก

          “เกี่ยวสิ...เธอเป็นลูกของคนรักของพ่อฉันไง และทำให้แม่ฉันต้องเจ็บช้ำ จนต้องทิ้งฉันไป เพราะฉะนั้นเธอต้องชดใช้ให้กับแม่ของเธอ!”

          “ไม่ค่ะ ปล่อยหนูนะ ไม่ ช่ว-ย...อุ๊บ!!”

ยังไม่ทันจะจบประโยค ริมฝีปากบางถูกกระแทกลงมาอีกครั้ง ปากเล็กถูกปากใหญ่ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย มือหนาตะปบลงไปที่อกอวบของวัยสาวแรกรุ่นที่มีเสื้อยืดแนบลำตัวกั้นอยู่ ความปรารถนาในกายสาวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกำยำ ทำให้ชายหนุ่มเพิ่มแรงบดขยี้ริมฝีปากบาง ฟันคมขบกัดลิ้นเล็กอย่างแรงราวกับต้องการสั่งสอนเจ้าของเรือนร่างอวบอิ่มให้รู้สึก อารมณ์ของอคิราห์แตกกระเจิง ความแค้นผสมกับความใคร่ ลงท้ายด้วยความรุนแรงบดขยี้ร่างอันบอบบางของเธออย่างหนักหน่วง

“ฮึก!”

เด็กสาวพยายามดีดดิ้นอยู่บนตักกว้าง ชายหนุ่มผลักร่างของเธอให้เอนราบไปกับโซฟาใหญ่  พร้อมกับกระโจนขึ้นคร่อมร่างบางทันที และล็อคตัวเธอเอาไว้ด้วยต้นขาแข็งแรง ร่างของชายหนุ่มกดทับร่างของเด็กสาวเอาไว้ โดยที่เธอไม่มีโอกาสที่จะขยับเขยื้อนได้เลย

แคว๊ก!!!

ชายหนุ่มฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเด็กสาวออกราวกับคนบ้าคลั่ง ไม่เว้นแม้กระทั่งเพนตี้ตัวจิ๋ว เรือนร่างของเด็กสาวเห่อแดงไปทั่วร่างเพราะแรงกระชากอย่างไม่ปราณีจากชายฉกรรจ์เลือดร้อน

“กะ-กรี๊...อึก!!”

เสียงของขวัญข้าวไม่อาจเล็ดลอดออกไปได้ ปากของเธอถูกปิดทันที แรงบดขยี้และฟันคมๆ ของชายหนุ่มกระแทกลงมา เธอรู้สึกถึงรสชาติความเค็มและกลิ่นคาวของเลือด ความป่าเถื่อนและไร้มนุษยธรรมในคราบของหม่อมราชวงศ์ผู้สูงศักดิ์ ช่างตรงข้ามกับรูปลักษณ์สิ้นดี

“ร้องสิ! ร้องไปให้มันดังไปถึงหูพ่อฉันเลย ยิ่งดี!!”

อารมณ์ของอคิราห์ตอนนี้ไปไกลเกินที่จะกู่กลับแล้ว ความต้องการแก้แค้นเอาคืนบวกผสมกับความกระสันทะยานขึ้นสูง มือใหญ่บีบเคล้นอกอวบของวัยสาวที่กำลังพอดีมือ

“ไม่ค่ะ ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ ได้โปรด นะ หนูขอร้อง...”

ขวัญข้าวพยายามอ้อนวอนชายกำยำที่อยู่บนเรือนร่างของเธอ ความเจ็บร้าวทั่วทั้งร่างกายที่ถูกกระทำอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนอย่างที่สุด เด็กสาวผู้โชคร้ายเริ่มที่จะหมดแรงลงเรื่อยๆ

“เธอนี่ซ่อนรูปนะ...”

เสียงแหบพร่าพึมพำกับยอดปลายถันสีชมพูสวย แม้ว่าเสียงของเด็กสาวจะขาดหายไปแล้ว แต่ร่างอรชรยังคงพยายามดีดดิ้นจนเฮือกสุดท้าย ทำไมชายใจร้ายคนนี้ ถึงได้กระทำกับเธอแบบนี้

“ปะ-ปล่อยหนู”

          น้ำเสียงที่แหบแห้งและเบาหวิวถูกเอ่ยออกมา ขวัญข้าวทั้งขอร้อง และอ้อนวอนให้เขาเมตตาเธอ จะผลักไสก็ไร้เรี่ยวแรง เธอพยายามกระถดตัวหนี แต่ก็สู้แรงชายไม่ได้ เด็กสาวตัวเล็กๆ ได้แต่ร่ำไห้จนน้ำตานองหน้า เธอทำเวรกรรมอะไรไว้หนักหนา ทำไมชีวิตของเธอต้องเจออะไรขนาดนี้ ‘แม่จ๋า...ช่วยหนูด้วย’

“คราวนี้แหละ เธอจะได้ลิ้มรสความเจ็บปวดบ้าง อย่างที่แม่ฉันเคยโดนไง!!”

          ชายหนุ่มรีบปลดเข็มขัดรูดซิปกางเกงออกความอัดแน่นของแก่นกายใหญ่ดีดเด้งออกมาสู่ภายนอก สายตาคมดุดันจับจ้องไปร่างอวบอิ่มของวัยแรกสาวตรงหน้าที่กำลังสั่นเทาราวกับลูกนก ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างหวาดกลัว ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพนี้

          “ดะ-ได้โปรด ปะ-ปล่อยหนู”

          แคว๊ก!

เสียงฉีกซองเครื่องป้องกันดังขึ้น เขาเตรียมมันมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว มืออันสั่นเทาเพราะความต้องการถึงขีดสุดกำลังจับเจ้ามังกรของเขายัดใส่เครื่องป้องกันอย่างรีบร้อน

          ความแข็งแกร่งของแท่งเหล็กใหญ่ผงาดออกมาทำให้เด็กสาวรีบกระถดร่างหนี! แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือชายหนุ่มที่คว้าเรียวขาของเธอไว้ จับถ่างแยกออกจากกันเผยให้เห็นแก่นความงามสีชมพูสวยของวัยสาว

ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับอาการหวาดกลัวของเด็กสาว ยิ่งเห็นน้ำตาความปรารถนาก็โลดแล่น ความต้องการก็ยิ่งเพิ่มสูงเป็นทวีคูณ!

สึบ! ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายใหญ่ของเขาใส่ช่องทางรักของเธอเต็มแรง! จนร่างบอบบางสะดุ้งสุดตัว!

“ฮึก! กรี๊ด!!! อุ๊บ!!”

เด็กสาวกรีดร้องสุดเสียง แต่ทว่าก็ถูกปิดกั้นด้วยปากของชายหนุ่ม ความเจ็บปวดรวดร้าวราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อถูกความใหญ่โตของแก่นกายใหญ่ของเขากระแทกมายังเบื้องล่างของเธอ ที่ไม่เคยมีชายใดได้ล่วงล้ำเข้ามา ดุ้นมังกรใหญ่กดกระแทกซ้ำเข้ามาในเรือนกายของเธออย่างไม่ปราณี ความเจ็บปวดเกินกว่าจะทนรับไหว กับความเหี้ยมโหดที่เขามอบให้แก่เด็กสาว เลือดสีแดงสดอันบริสุทธิ์ไหลออกมาตามรอยฉีกขาดแสดงถึงความบริสุทธิ์ของวัยแรกรุ่น

“ฮึก! ฮึก! มะ-ไม่!”

ร่างบางกระตุกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด เด็กสาวทรมานอย่างแสนสาหัสเกินกว่าร่างกายของเธอจะรับได้ ความใหญ่โตของของแท่งร้อนนั่น มันทำให้ร่างกายของเธอแทบแตกดับ เธอที่พยายามดีดตัวออก พร้อมกับปล่อยโฮออกมาถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ วินาทีแห่งความทรมานซึ่งไร้หนทางหนี ร่างบางค่อยๆ แน่นิ่งไม่อาจขัดขืนอีกต่อไป เธอไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน มีเพียงเสียงสะอื้นไห้และลมหายในรวยรินเท่านั้นที่ยังสัมผัสได้อยู่

“ฮึก!” ร่างบางกระตุกเกร็งตามแรงกระแทกที่สาดลงมาอย่างดุเดือด แต่ละวินาทีที่โดนกระทำช่างโหดร้ายเหลือเกิน

หม่อมราชวงศ์หนุ่มยังโหมกระหน่ำรัวกระแทกส่งมังกรใหญ่เข้าออกไม่ยั้ง ยิ่งร่างแกร่งเริ่มกระตุกเกร็งมากเท่าไหร่ แรงกระแทกก็อัดแน่นเท่านั้น

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นห้อง ซึ่งโซฟาตัวใหญ่รองรับน้ำหนักและแรงกระแทกเป็นอย่างดี ความแค้นที่มาพร้อมกับความสุข ท่านชายอคิราห์ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าร่างของเด็กสาวนี้ ทำให้เขาสุขสมได้

“ฮึก! อื้อ ฮึก!” เสียงของร่างบอบบางเปล่งออกมาเพราะความเจ็บปวดอย่างหนัก เด็กสาวสะอื้นไห้พร้อมกับรับแรงกระแทกนับครั้งไม่ถ้วน

เอวสอบกระทุ้งมังกรใหญ่กระแทกสุดแรงเสียงเนื้อเสียดสีที่รุนแรงดังกระหึ่ม! ร่างบางแน่นิ่งอยู่ใต้ร่างแกร่ง เนิ่นนาน...กว่าเวลาแห่งความเจ็บปวดนี้จะผ่านพ้นไปร่างของเด็กสาวก็แทบดับสลาย...

......................