ชายหนุ่มไม่มีแม้เศษเสี้ยวความคิดที่จะปลอบประโลมหญิงสาวให้เงียบเสียงร่ำไห้ เพียงลอบมองไปทั่วเรือนร่างอ่อนนุ่มเพื่อสำรวจบาดแผลของนางภาพก่อนหน้าที่สตรีผู้นี้ถูกอาวุธสังหารล้วนเด่นชัดเต็มห้วงสมอง ไม่ว่าจะเป็นท่อนแขนที่ถูกดาบฟันและเรียวขาที่หลบมีดคมสิบแฉกไม่พ้นถังไห่เฉิงครุ่นคิดพลางเอื้อมมือเปิดผ้าตามส่วนต่างๆ ของเนื้อนวลอย่างรวดเร็วเรียวแขนเสลาถูกเปิดเสื้อจนเผยผิวเนื้อต่อหน้า เรียวขายังถูกเลิกผ้าขึ้นสูงเห็นไปถึงไหนต่อไหน ในขณะที่ลี่เซียนไม่สนใจปัดป้องเพราะกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น อ๋องหนุ่มจึงกระทำเช่นนั้นอย่างสะดวกโดยไม่ยั้งคิดไม่มียั้งมือแต่อย่างใดฝ่ามือใหญ่ไล่เปิดเสื้อผ้าของคนงาม กวาดสายตาคมเข้มพินิจไปทั่วเนื้อตัวไม่เว้นแม้แต่เนินไหล่มน แผ่นหลังบางและด้านหน้าใกล้เนินอกอิ่มภายใต้ราตรีมืดสลัว ผิวเนียนขาวผ่องต้องแสงสีนวลของดวงจันทร์ ถังไห่เฉิงเพ่งพิศลี่เซียนเงียบงัน เรียวคิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยยามนี้สายโลหิตมิได้ทะลักอาบร่างนางปานน้ำพุแล้ว เพียงแค่ไหลซึมเป็นทางยาวทว่าบาดแผลสาหัสเด่นชัดปานนั้น เนตรมังกรคมปลาบวูบไหวไม่เบาเมื่อเห็นริ้วรอยฉกรรจ์มากมายบนกายสาว ชายหนุ่มเปิดสาบเ
ท่ามกลางหุบเขาภายใต้ราตรีเยียบเย็นพลันบังเกิดเสียงน้ำไหลเชี่ยวผสานเสียงสองร่างปะทะม่านน้ำดังตูมเบื้องล่างมวลธารา ถังไห่เฉิงกับลี่เซียนจมดิ่งไปคนละทิศละทาง ร่างใหญ่กับร่างเล็กต่างถูกกระแสน้ำพัดพากลืนหายรุ่ยอ๋องดึงสติกลับคืนได้รวดเร็ว ยามนี้ร่างกายกลับมาขยับเขยื้อนได้เป็นปกติแล้วชายหนุ่มกลั้นหายใจดำน้ำก่อนจะแหวกว่ายส่งตัวเองขึ้นมาเบื้องบนผิวน้ำ สายตาคมเข้มมองหาอีกคนอย่างรวดเร็วเมื่อยังไม่เห็นนางโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำจึงดำลงไปใหม่ สอดส่ายสายตาผ่านม่านน้ำสลัวรางครู่ใหญ่ กระทั่งเห็นเงานางรำไรไกลออกไป เนตรมังกรคมกล้าของจอมทัพทมิฬที่ต้องทำศึกสิบสองชั่วยาม มิครั่นคร้ามแม้รัตติกาลย่อมไม่เคยมีปัญหากับความมืดเช่นนี้ ถังไห่เฉิงจึงเห็นลี่เซียนได้ไม่ยาก แม้จะเป็นเพียงเงาร่างลางเลือนเต็มทียามนี้ร่างบางตะเกียกตะกายฝ่าม่านน้ำจนสุดกำลัง ท่าทางบ่งบอกชัดเจนว่าว่ายน้ำไม่เป็นนางค่อยๆ หมดแรงลงเรื่อยๆ กระทั่งปล่อยเรือนกายให้จมน้ำ หายไปต่อหน้าต่อตาของอ๋องหนุ่ม ...ภายใต้ผิวน้ำเย็นเยียบที่เสียดแทงไปถึงกระดูกลึกลงไปหลายจั้ง ร่างระหงของลี่เซียนจมดิ่งอยู่ในนั้น นางกำลังทรมานจากการจมน้ำและขาดอากาศหายใจหญิงส
ภายในห้องอาบน้ำไม่ต่างจากห้วงมรณะเข้าถล่มเรือนร่างงามงอนของลี่เซียนบัดนี้มีบาดแผลเต็มไปหมด เลือดสดๆ ไหลอาบจนแดงฉาน ทว่านางยังคงอำพรางตัววูบไวใช้กายนุ่มกำบังกายแกร่งด้วยสัญชาตญาณนางเห็นดาบเล่มหนึ่งพุ่งใส่ด้านหน้าของถังไห่เฉิงจึงกระโดดเข้าขวางผลที่ได้คือปลายแหลมคมกริบแทงเข้าแผ่นหลังบอบบางก่อนที่มือสังหารจะดึงออกอย่างแรง เลือดไหลทะลักอย่างรวดเร็ว“อ๊ะ!”เนินอกหยุ่นนุ่มปะทะแผงอกแกร่ง ดวงหน้างามแหงนมองร่างหนาพร้อมน้ำตาเอ่อคลออ๋องหนุ่มก้มหน้าคมคายลงมองจนปลายคางคมสันจรดหน้าผากมน สายตาที่มองนางอย่างตระหนกเผยความดุดันออกมามากล้น สื่อความนัยว่า ให้คลายผนึกกับร่างเขาเดี๋ยวนี้ หากไม่อยากตายด้วยน้ำมือคนร้ายทว่าลี่เซียนหาได้เข้าใจไม่นางลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ารุ่ยอ๋องถูกพลังเร้นลับของนางตรึงเอาไว้ ยามนี้ในใจมีเพียงต้องปกป้องผู้มีพระคุณเท่านั้นดวงหน้าพริ้มเพราที่แต่เดิมขาวผ่องสะอาดสะอ้านล้อมด้วยเส้นผมดำขลับบัดนี้กลับแดงเรื่อไปทั่ว กลีบปากจิ้มลิ้มยังมีเลือดซึมไหลเป็นทาง เรือนกายบอบบางเปรอะเปื้อนแดงฉานนางเริ่มหมดแรงเต็มที จนปราณสายหนึ่งที่ตรึงถังไห่เฉิงเอาไว้เริ่มคลายตัวชั่วขณะนั้นกระบี่เล่มหนึ่
ห้องแห่งนี้ปิดประตูหน้าต่างมิดชิด หากมีควันพิษเข้ามาย่อมไม่อาจได้รับการระบาย ไร้ทิศทางให้ผู้คนด้านในรอดพ้นอย่างไม่ต้องสงสัยถังไห่เฉิงทำได้เพียงกลอกตาเพ่งมองไม่อาจป้องกันตัว ยิ่งไม่อาจหลบเลี่ยงหรือออกกระบวนท่าสกัดกั้นแต่อย่างใดถึงแม้เขาจะได้รับการถ่ายทอดวิชาหมื่นพิษจากมารดาและฝึกวิชาเทพอสรพิษสำเร็จ สามารถต้านพิษได้สารพัดชนิด หากแต่การยืนเป็นเป้านิ่งเช่นนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตมวลควันพิษสีดำสนิทเริ่มม้วนตัวตลบอบอวลคลี่คลุมทั่วห้องอับทีละน้อย มองแล้วคล้ายจอมปีศาจอำมหิตโฉดชั่วกำลังคืบคลานกลายร่างเป็นพญามัจจุราชเข้ากลืนกินผู้คนก็ไม่ปาน สีมืดทะมึนของมันไม่น่าไว้ใจให้โอบล้อมรอบกายโดยเด็ดขาดเหงื่อกาฬเริ่มผุดซึมข้างขมับที่มีเส้นเลือดเครียดขมึง บุรุษเช่นรุ่ยอ๋องผู้ไม่เคยพลาดพลั้งให้ศัตรูเลยสักครา ทว่ายามนี้คงต้องสิ้นชื่อแล้วชายหนุ่มปรายสายตามองกลับมายังหญิงสาวตรงหน้า รังสีสังหารน่าสะพรึงยิ่งแผ่ซ่าน ความรู้สึกรังเกียจยิ่งเพิ่มขึ้นทบทวี เพราะนางผู้นี้เป็นต้นเหตุให้เขาไม่อาจขยับเขยื้อนกระทั่งปลายนิ้วชั่วขณะที่ความคิดอัดแน่นไปด้วยเพลิงโทสะ ถังไห่เฉิงพลันบังเกิดความเหนือคาด เมื่อสตรีน
ห้องอาบน้ำด้านในสุดของเรือนพักหาได้เงียบสงัดเฉกเช่นด้านนอกไม่“ท่านโกรธข้าเรื่องใด? ไยบีบคอกัน!”ลี่เซียนยังคงส่งเสียงแว่วหวานบ่นพึมพำอย่างไม่เข้าใจ พลางหายตัววูบไวหลบฝ่ามือมรณะของคนตัวใหญ่ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นเลยสักครา ฝ่ามือหนายังคงกระชับรอบลำคอระหงเอาไว้ได้อย่างทันท่วงทีและแม่นยำถังไห่เฉิงไม่เคยปราณีต่อผู้ใด เขาไม่มีออมแรงหรือคิดถนอมออมมือกับสตรีตรงหน้าเลยแม้แต่น้อยบุรุษหนุ่มแน่นวัยสิบแปดปี มีมารดาเป็นถึงปรมาจารย์แห่งการเข่นฆ่าล่าสังหาร มีบิดาเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เกรียงไกร ตัวเขายังร่ำเรียนวรยุทธและฝึกกำหนดลมปราณตั้งแต่จำความได้ ฝีมือย่อมฉกาจเหนือชั้น การเข่นฆ่ายิ่งดีเยี่ยม วิชามารเขายังฝึกฝนจนแตกฉานแผ่นหลังบอบบางจึงถูกเรียวนิ้วประดุจเล็บเหยี่ยวจับกระชากแล้วกระแทกกับผนังห้องจนจุก ลมตีกลับมาถึงกลางอก พวงแก้มสองข้างแดงเรื่อ หยาดเหงื่อผุดซึมเต็มดวงหน้าเรียวเล็กลี่เซียนขบเม้มกลีบปากด้วยความเจ็บแปลบ น้ำตาปริ่มๆ อยู่ตรงขอบตาความรู้สึกสายหนึ่งเริ่มปะทุขึ้นมาทีละน้อยนอกจากความเจ็บนางกำลังรู้สึกถึงแรงโทสะยากระงับคนผู้นี้กำลังทำให้เซียนน้อยได้รู้จักกับความโกรธ!“ท่านควรหยุดทำข้าเจ็บเ
เวลาล่วงเลยผ่านไปครู่ใหญ่...ต้าเจิงสังเกตได้ว่าคณิกาที่ทางหอเหินหย่าส่งมาในคืนนี้ยังไม่ถูกไล่ออกมาเหมือนทุกคราอา...ในที่สุดหัวหน้ามือสังหารให้นึกลำพองใจเมื่อท้ายที่สุดความพยายามที่ผ่านมาไม่สูญเปล่ารุ่ยอ๋องผู้เย็นชาแข็งแกร่งดุจศิลา ตกบ่วงสตรีจนได้!ชั่วจังหวะยิ้มย่อง ต้าเจิงได้ยินซวงอี๋ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า“เหตุใดคืนนี้รอบเรือนรุ่ยอ๋องเงียบเชียบผิดปกติเหลือเกิน ท่านหัวหน้ามีการเปลี่ยนแผนอันใดหรือไม่?”ต้าเจิงแค่นเสียงเย็น “ย่อมเป็นเช่นนั้น ลอบสังหารครานี้อาศัยยามที่จักรพรรดิเทียนเป่ยกำลังโกรธาเพราะพ่ายศึก จักรพรรดิจ้าวจึงส่งมือสังหารฝีมือฉกาจตามมาสมทบจนหมดสำนัก ใช้โอกาสช่วงนี้ที่ทหารต้าถังยังบาดเจ็บพักรักษาตัว พวกเรากับกองหนุนย่อมเด็ดหัวรุ่ยอ๋องแห่งต้าถังได้อย่างง่ายดาย โยนความผิดให้เทียนเป่ยจนสิ้น ยิงธนูเดียวได้เหยี่ยวถึงสองตัว”จบคำก็โบกมือเบาๆ เป็นสัญญาณให้ทุกคนเคลื่อนกายว่องไว เกิดเป็นเงาดำวูบไหวสายหนึ่งไปตามพุ่มไม้ซวงอี๋ที่ตามติดแผ่นหลังของหัวหน้าพยายามสอดส่ายสายตาอำมหิตมองไปทางเรือนด้านในนางอยากเห็นรุ่ยอ๋องกับนังคณิกาคนใหม่ไม่ประสานั่น ไม่ว่าพวกเขาพากันขับเคลื่อนเริงรักถึง