ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / โรแมนติก / พระจันทร์สองใจ / EP 2/1 จูบนี้ที่รอคอย

แชร์

EP 2/1 จูบนี้ที่รอคอย

ผู้เขียน: อัญจรี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-12 06:00:03

[2]

จูบนี้ที่รอคอย

_______________

หญิงสาวหยิบเสื้อผ้าขึ้นแขวน ปากก็บ่นพึมพำให้พรพ่อยอดดวงใจของรวีกานต์ ก็จริงที่เธอเองก็ปลื้มเขาไม่น้อย แต่พอได้ยินวาจาคมกริบปานใบมีดนั้น ก็ชักจะปลื้มไม่ลง ทีกับคนอื่นทำมาดนิ่งสุขุม ติดเย็นชาด้วยซ้ำ ทีกับเธอนี่พร้อมจะเผากันให้ตายด้วยวาจานั่น น่าโมโห!

“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยก็ไม่รู้ น่าหงุดหงิดจริงๆ” เขาบ่นอย่างระอา

“นี่! มีเซ็กซ์กับฉันนี่มันไม่น่ารื่นเริงใจเลยหรือไง ฉันไม่ดีตรงไหนฮะ!”

เวนิสามีเคือง เขาพูดอย่างกับเธอหน้าตาน่าเกลียดจนกอดไม่ลง

ศศินไม่พูด มองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ใช่...เวนิสาเป็นคนสวย หุ่นดี สมบูรณ์แบบเลยล่ะ และด้วยความสมบูรณ์แบบเกินไปมันทำให้เขาหงุดหงิด หล่อนคงมีหนุ่มๆ ดาหน้ามาจีบเป็นขบวน ทำไมไม่เลือกสักคนในกลุ่มคนพวกนั้น ทำไมต้องเป็นเขาด้วยก็ไม่รู้

“ฉันไม่มีอารมณ์ ไปอาบน้ำแล้วนอนซะ”

เวนิสาเบะปากใส่ ภารกิจทำลูกเพื่อความอยู่รอดจะไปรอดไหม คืนแรกก็กัดกันเป็นหมาแล้ว

ศศินปรายหางตามองแม่สาวขาสวยเดินเข้าห้องน้ำ แอบผ่อนลมหายใจ แล้วเอามือตบอกถี่ๆ ใจเต้นแรงแปลกๆ ยามได้ยินเสียงลมหายใจของเวนิสา หล่อนสามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้เพียงแค่อยู่ใกล้กันในห้องหับอันมิดชิดเช่นนี้

“อา...ใจเต้นรัวอีกแล้ว ยัยบ้านั่นทำอะไรกับฉันกันนี่”

เขาส่ายหัวแรงๆ แล้วเดินออกจากห้องแต่งตัวมาหยุดยังเตียงนุ่ม หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อ กล่อมให้ตัวเองง่วงไปด้วย

สิบนาทีผ่านไปกลิ่นหอมของอะไรบางอย่างก็โชยเข้าจมูกมา ศศินหลับตาพริ้ม สูดเอากลิ่นหอมนั้นอย่างฉงน เสียงฝีเท้าใครบางคนเดินมาทางนี้ เขาลืมตาขึ้นช้าๆ ร่างของเวนิสายืนอยู่ห่างออกไป หล่อนอยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ เว้าหน้าผ่าหลังโชว์เนื้อหนังมังสา และอย่าเรียกมันว่าชุดเลย เรียกว่าเศษผ้ามุ้งน่าจะเหมาะกว่า

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ โธ่เอ๊ย...ฉันบอกแม่แล้วว่าพี่ไม่ชอบแนวนี้”

เวนิสาทำหน้าเซ็ง นั่งลงยังเก้าอี้บุนวมตัวยาวที่ตั้งอยู่ชิดผนังด้านหนึ่ง ไม่ห่างจากเตียงของศศินมากนัก เธอก้มมองหน้าอกคับบีอย่างงอนๆ มันถูกซ่อนไว้ใต้ชุดนอนสีแดงตัวบางอย่างหมิ่นเหม่ ทว่าศศินกลับแค่มองมาแล้วไม่พูดอะไรสักคำ

“ถ้าใส่ชุดนั้นนอนคงได้เป็นปอดบวมตาย” เขาประชดแล้วกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ ดวงตาคมกล้าลวนลามร่างบางโดยที่เวนิสาไม่มีวันรู้

“เชอะ! เสียอารมณ์ ฉันอุตส่าห์ใส่มาอ่อยพี่นะเนี่ย” ว่าแล้วกรีดนิ้วลากยาวตั้งแต่น่องเรียวขึ้นมาถึงโคนขาอ่อน แอบแหวกชายชุดให้เผยต้นขาขาวๆ ให้ศศินได้ตาโต ทว่าเขาเพียงแค่มองมา ยิ้มแห้งๆ ส่งให้แล้วเลื่อนสายตาไปอ่านหนังสือต่อ “โอเค...ไม่เล่นก็ได้ พี่คงเป็นกามตายด้านละมั้ง”

“นี่! พูดดีๆ หน่อย ถ้าไม่อยากร้องขอชีวิตทีหลัง”

“หือ? นี่ขู่ฉันเหรอ ฉันไม่กลัวหรอกนะจะบอกให้ พี่จัดมาเลยเถอะ ตอนนี้บอกเลยว่ากลัวตายมากกว่า” บอกเขาราวกับเรื่องความเป็นความตายเป็นเรื่องตลก เอกสารที่ทางโรงพยาบาลออกให้ ยืนยันชัดเจนว่าเนื้อร้ายที่เธอเป็น ยังคงเติบโตขึ้นเรื่อยๆ มีสองทางในการรักษา ผ่าตัดหรือว่ามีลูก และเธอก็ถูกมารดาที่รักข่มขืนใจให้เลือกอย่างหลัง มันดูบ้าๆ ละนะ แต่จะทำอย่างไรได้ เธอไม่คิดจะแต่งงาน (ถ้าเจ้าบ่าวไม่ใช่ศศิน) และมารดาก็อยากมีหลาน และที่สำคัญกว่านั้น เธอจะหายจากโรคนี้โดยไม่ต้องผ่าตัดให้เกิดความเสี่ยง แต่มารดาที่รักคงลืมกระมังว่าความเจ็บปวดการจากคลอดบุตรเป็นความเจ็บปวดที่เสี่ยงที่สุดที่มนุษย์ผู้หญิงทุกคนอาจต้องพบเจอ

หนังสือในมือศศินถูกพับลงอย่างเซ็งๆ ไม่อยากฟังเรื่องหดหู่ของเวนิสามากนัก หล่อนลุกจากไปเมื่อค่อนขอดเขาจบ และกลับออกมาอีกครั้งในชุดนอนแบบกางเกงขาสั้นผ้านิ่มๆ กับเสื้อแขนห้าส่วนที่แสนจะมิดชิด ดูน่ารักน่าทะนุถนอม

หัวใจของศศินกลับมาเต้นในระดับปกติ อย่างน้อยเนื้อนวลของยัยตัวแสบก็ถูกซ่อนไว้อย่างดิบดีแล้ว

“พี่? แล้ว...ที่นอนฉันล่ะ” ถามแล้วยิ้มซื่อๆ มองที่นอนข้างเขาตาปริบๆ

ศศินไม่ได้คลี่ยิ้ม คว้าหมอนได้ก็โยนใส่สิ่งแปลกปลอมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว

ฟึ่บ!

“เฮ้ย! อะไรกัน ทำไมชอบใช้ความรุนแรงนะ”

“ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ เธอนอนตรงนั้น อย่าได้คิดเข้ามาใกล้เตียงฉันเชียว”

“แต่คุณลุงบอกให้เรานอนด้วยกันนะ” คนสวยมีเคือง

“อย่าเอาพ่อฉันมาอ้าง ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ฉัน ถ้าฉันไม่ต้องการ ต่อให้เธอแก้ผ้ามา อ่อย ฉันก็ไม่เอา”

“อา...แรง! นั่นปากหรือกรรไกรโรง’บาลเนี่ย อยากให้ยัยตะวันมาได้ยินจริงๆ” เวนิสาค่อนขอด มองคนที่นอนบนเตียงอย่างเคืองๆ นั่นเตียงคิงส์ไซซ์นะ แบ่งให้เธอนอนสักครึ่งเมตรมันจะตายหรือไง

“นี่! หยุดนินทาฉันแล้วนอนซะ”

“รู้ได้ไงว่านินทา เป็นผีเหรอ”

“ไร้สาระ เธอนี่มีดีแค่หน้าตาจริงๆ”

“นี่! จะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ!”

“โอย...น่ารำคาญจริงๆ ง่วงจะแย่แล้ว ถ้าเธอยังกวนประสาทฉันละก็เชิญไปนอนในอ่างอาบน้ำเลย!”

คำขู่ของเขาทำให้เวนิสาต้องรีบล้มกายลงนอน ขัดใจกับความกว้างของเก้าอี้ที่มีอย่างจำกัด เธอชอบที่นอนกว้างๆ นางสาวเวนิสาคนงามไม่ใช่กุลสตรีที่นอนอย่างสงบเสงี่ยม การที่เขาให้เธอนอนบนเก้าอี้ตัวนี้เลยถือว่าท้าทายความสามารถมาก!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • พระจันทร์สองใจ   EP 7/1 คนในความลับ...ช่างขมขื่น

    [7]คนในความลับ...ช่างขมขื่น____________หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จในเวลาต่อมา นึกขอบคุณชุดที่เขาเลือกให้ มันช่วยปกปิดรอยคิสมาร์กได้มากทีเดียว ป่านนี้ศศินคงไปทำงานแล้วสินะครืด...เวนิสาดันประตูกระจกของห้องแต่งตัวให้เลื่อนออก แล้วก็ได้ประหลาดใจ ศศินยังไม่ได้ไปทำงาน เขายืนอยู่ข้างเตียง กำลังสั่งสาวใช้สองนางให้ทำบางอย่างกับผ้าปูและฟูกนอน“ผ้าปูนี่ไม่ต้องซัก ทิ้งไปได้เลย ให้คนรถมาช่วยยกฟูกออกไปทิ้งด้วย ฉันโทรสั่งฟูกใหม่ไปแล้ว บ่ายๆ คงมาส่ง”สาวใช้สองนางพยักหน้ารับคำ เวนิสาอยากจะบ้าตาย ผ้าปูที่นอนที่สาวใช้ถืออยู่มีรอยแดงของโลหิตเปรอะอยู่ทั่ว พอมองไปที่ฟูกนอนก็ยิ่งสะเทือนใจ ต้องรีบใช้สองมือปิดหน้าด้วยความอับอาย“ลงไปได้แล้ว” เขาสั่งสาวใช้สาวใช้สองนางหันมองกันแล้วอมยิ้ม ก่อนจะรีบลงไปด้านล่างเมื่อหมดหน้าที่บนนี้“เธอจะไปทำงานไหม”คนถูกถามเอามือออกจากใบหน้า “ไปค่ะ”“ไหวแน่นะ ต้องยืนสอนไม่ใช่เหรอ”

  • พระจันทร์สองใจ   EP 6/5 ความหึงเป็นเหตุ

    แสงตะวันเรืองรองที่ปลายคุ้งฟ้าด้านทิศตะวันออก เวนิสาลืมตาขึ้นมาอย่างเพลียแรง เธอหลับไปตอนไหนจำไม่ได้ รู้แต่ว่าเมื่อคืนร่างกายถูกใช้งานอย่างหนัก ทั้งจูบ ทั้งกอด ทั้งพลิกคว่ำพลิกหงาย สะพานโค้งก็มี ครบค่ะ! ครบทุกท่วงท่า!ครืด...ประตูกระจกของห้องแต่งตัวถูกเลื่อนออกจนสุด เผยให้เห็นร่างอันชุ่มด้วยหยดน้ำของศศิน เขาคงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และกำลังเช็ดเนื้อเช็ดตัวเวนิสาตาโตเท่าไข่ห่าน อะไรละนั่น แค่มีเซ็กซ์กันแล้วไม่ได้หมายความว่าจะแก้ผ้า...แบบนั้น...ได้นะ!ผ้านวมนุ่มๆ ถูกดึงขึ้นมาปิดหน้าของเวนิสา เหลือทิ้งไว้ตรงดวงตากลมแป๋วน่าเอ็นดู หญิงสาวยังจ้องเขาอยู่ เขาก็เหล่มามอง ยิ้มเยาะอะไรสักอย่าง“มองแบบนั้นอยากจัดอีกสักรอบเหรอ”คนถูกถามส่ายหน้าพรืด เบะปากด้วยอยากจะร้องไห้“สมใจแล้วสิ เป็นไงล่ะ บอกแล้วว่าจะได้ร้องขอชีวิต หึๆๆ”เสียงหัวเราะของคนที่กำลังแต่งตัวทำให้เวนิสานึกขยาด ร่างกายที่ปวดร้าวทุกสัดส่วนทำให้เธอยอมพ่ายแพ้ ไม่เอาอีกแล้ว พอเลย งดทำลูกตลอดชีวิต!“ลุกได้แล้ว วันนี้มีสอนไม่ใช่เหรอ&rd

  • พระจันทร์สองใจ   EP 6/4 ความหึงเป็นเหตุNC++

    เวนิสาไม่กล้ามองชิ้นส่วนสำคัญแห่งบุรุษ กางเกงชั้นในตัวน้อยถูกดึงรั้ง ศศินเฝ้ามองเนินเนื้อที่อยู่ระหว่างซอกขาของเธอราวกับมันเป็นของล้ำค่า ดวงตาเขาเต็มไปด้วยไฟเสน่หา มันลามเลียร่างเธอจนร้อนไปหมดและแล้วกางเกงชั้นในตัวจิ๋วก็หลุดออกจากปลายเท้า หญิงสาวใช้ศอกดันร่างขึ้นมามอง ศศินเคลื่อนกายลงไปด้านล่าง เขานอนคว่ำอยู่ระหว่างเรียวขาของเธอ กำลังใช้ปากสำรวจตรวจตราสามเหลี่ยมอวบอูมที่อยู่ระหว่างซอกขา ทุกวินาทีที่ปลายลิ้นเขาปาดไล้หยอกเย้า เขาจะจ้องมาที่ตาของเธอ เธอได้แต่อ้าปากส่งเสียงครางเท่านั้น“อูย...พี่คะ...อย่า...” ต่อให้ร้องขอเช่นไรศศินก็ไม่หยุดทำร้ายกันด้วยปลายลิ้น เขาซุกหน้าลงไปดื่มด่ำอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน นานจนร่างกายเธอแตกผลิดอกผลแห่งความสุข ชาวาบไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่หลั่งล้นออกมาจากร่องหลืบอันเร้นลับ“พี่คะ พอเถอะ...ฉันรู้สึก...วูบๆ วาบๆ ยังไงไม่รู้”“ไม่รู้จริงๆ หรือว่าตัวเองเป็นอะไร”คนถูกถามพยักหน้าเร็วๆ หลับตาพริ้ม ดื่มด่ำกับความสุขที่ส่งตรงมาจากซอกขา อาการชายังมีอยู่ รู้สึกถึงความไวของเส้นประสาทที่อออยู่ตรงสามเหลี่ยมเนิ

  • พระจันทร์สองใจ   EP 6/3 ความหึงเป็นเหตุ

    ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลาย ดูเอาเถิด นี่ตั้งใจจะยั่วกันอีกแล้วใช่ไหมถึงได้ใส่ชุดนอนเซ็กซี่ขนาดนี้“อืม...ฟินสุดๆ ถ้าไม่กลัวอ้วนจะกินให้เกลี้ยงกล่องเลย” เวนิสาผู้มิรู้ว่าถูกแทะโลมทางสายตา ยังมีความสุขอยู่กับการลิ้มรสขนมหวานสีน้ำตาลเข้ม“ทำเป็นพูดดี อิ่มมาจากร้านกาแฟแล้วไม่ใช่เหรอ”คราวนี้เวนิสาถึงบางอ้อ ที่แท้เขาเห็นเธอที่ร้านกาแฟหรอกหรือ เห็นตอนไหน เห็นเมื่อไหร่ เอ...หรือว่าเขาจะ...“โอ๊ะๆๆ อย่าบอกนะว่าที่ทำบรรยากาศเหมือนพายุจะเข้านี่เป็นเพราะเห็นฉันอยู่กับปลายภู ว้าว...น่าดีใจนะเนี่ย”“เพ้อเจ้อ ไม่เกี่ยวกับเธอแล้วก็นายนั่นสักนิด”“จริงเหรอ”“แน่นอน” ยืนยันแล้วเสมองตัวอักษรในหนังสือ แต่อ่านเท่าไรก็ไม่เข้าสมอง เพราะตาคอยแต่จะมองไปยังแม่เนื้อนวล ลำคอหล่อนขยับเคลื่อนเบาๆ ในทุกครั้งที่กลืนกินช็อกโกแลตเนื้อนุ่ม ชุดนอนน่ารักแต่แอบเซ็กซี่ก็กวนใจเขาเสียเหลือเกิน ผ้าบางๆ แบบซีทรูช่างน่าโมโห อยากจะฉีกให้ขาดด้วยสองมือนัก“ว่าแต่...เธอสนิทกับเขาเหรอ หรือว่ากิ๊กกัน&rdq

  • พระจันทร์สองใจ   EP 6/2 ความหึงเป็นเหตุ

    “อย่าขยี้แรงอย่างนั้นสิ เดี๋ยวคอนแทคเลนส์บาดตาเอานะ” ว่าแล้วเอื้อมมือไปดึงนิ้วเรียวออกจากดวงตา แต่โดนเจ้าหล่อนปัดมือเขาทิ้ง“เรื่องของฉัน อย่ายุ่ง”“ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ ทั้งห่วงทั้งหวง ทุกส่วนที่เป็นตะวันสำคัญกับผมนะ”เด็กน้อยหยอดคำหวาน รวีกานต์ทำตัวไม่ถูกก็เสไปหยิบเครื่องดื่มมาจิบ ใบหน้ายังไร้รอยยิ้ม“บอกแล้วว่าฉันไม่สนนาย ฉันรักบอสของฉัน รักมากด้วย”“อา...เจ็บจัง” เด็กน้อยบอกอย่างเจียมตน เอามือกุมอกแล้วนิ่วหน้ารวีกานต์ทำเมิน“เจ็บอะไร สาวๆ นายออกจะเยอะ รวยด้วย ขับเบนซ์เชียว”“สาวที่ไหน นั่นพี่สาว”“คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง”“จริงๆ นะ ไม่ได้คิดอะไรเลย เคารพเหมือนพี่แท้ๆ” เขาแก้ต่างพัลวัน“คนรวยแบบนั้นเขาจะมาเอ็นดูน้องชายแบบนายเหรอ มันคนละชั้นน่า” ว่าเหมือนเยาะปลายภูหน้าสลด เขาไม่ชอบเลยที่รวีกานต์พูดแบบนี้ เหมือนว่าหล่อนเห็นเงินสำคัญมากกว่าทุกสิ่ง“คนดีๆ ก็ยังมีครับ คนที่

  • พระจันทร์สองใจ   EP 6/1 ความหึงเป็นเหตุ

    [6]ความหึงเป็นเหตุ________________ศศินขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เขาเพิ่งเสร็จธุระกับลูกค้าที่ออกมาพบตั้งแต่บ่าย การเจรจาเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดี เขาเหลือบมองถุงของฝากบนเบาะข้างตัวแล้วอมยิ้มบางๆ เวนิสาต้องยิ้มแป้นตอนได้รับแน่ๆบิ๊กบอสขับรถไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน ผ่านห้างใหญ่ โรงเรียน ร้านสะดวกซื้อหรือแม้แต่สถานีรถไฟฟ้า รถจอดติดไฟแดงที่แยกอันแออัดแยกหนึ่ง เขากวาดสายตามองไปด้านข้าง จำได้ว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักตั้งอยู่นี่ที่“อ้อ...อยู่นั่นเอง ทำเลเหมาะน่าจะขายดีละนะ” เปรยแล้วสอดส่ายสายตามองทางนั้น แล้วจู่ๆ หัวคิ้วเข้มก็ได้เลื่อนเข้าหากัน สตรีและบุรุษคู่หนึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องมุ่นคิ้ว ฝ่ายชายเหมือนเดินออกมาส่งฝ่ายหญิงที่ลานจอดรถ ท่าทางสนิทสนมกัน พูดคุยหยอกล้อ บ้างมีตบหัวลูบหลังราวคุ้นเคยกันนักหนา รอยยิ้มที่ฝ่ายหญิงมีให้ฝ่ายชายทำให้เขาต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างรำคาญใจ หล่อนจะยิ้มกว้างอะไรขนาดนั้น มีความสุขมากหรืออย่างไร

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status