LOGINShare
บทที่ 1.2 หนึ่งวันพันเหตุการณ์
Last Updated:
2025-05-27 09:17:03“เจ้ามาจากที่ไหน เหตุใดถึงมาอยู่ในแดนบำเพ็ญเซียนใต้เขตพิภพสวรรค์”
คำพูดจากปากเขา ทำเอาณจันทร์สมองขาวโพลนจนหูอื้อเลยทีเดียว ทั่วทั้งบริเวณพลันเงียบสงัดลงทันใด ณจันทร์เริ่มทำใจยอมรับแล้วว่าตัวเองคงทะลุมิติมาอยู่ในซีรีส์เรื่อง ‘ชะตารักจอมราชัน’ จริงๆ และเพราะความตกใจก่อนหน้าเธอจึงไม่เคยสังเกตเลยว่าพวกเขากำลังพูดภาษาจีนอยู่ จวบจนมาตั้งสติฟังเขาอีกครั้งในตอนนี้ นับเป็นโชคดีที่เธอทำงานเป็นไกด์นำเที่ยวให้กับทัวร์จีน จึงเข้าใจทั้งภาษาและวัฒนธรรมชาวจีนอย่างลึกซึ้ง สามารถสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่ว แต่ถึงอย่างนั้น เรื่องราวก็ซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายออกไป เธอไม่รู้จะตอบคำถามเขาเช่นไร ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่นานกระทั่งอีกฝ่ายต้องเอ่ยถามย้ำอีกรอบ “เจ้ามาจากไหน ได้ยินข้าหรือไม่?” “ได้ยินแล้ว… คือ… ข้า..” ณจันทร์พูดตะกุกตะกัก จ้องหน้าเขาไปพลางใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง และในช่วงเวลานี้เอง เธอจึงเริ่มสังเกตชายตรงหน้าอย่างถี่ถ้วนเป็นครั้งแรก…. ภายใต้เนื้อตัวมอมแมมที่เปรอะเปื้อนคราบดินและรอยเลือดนั้น เห็นได้ชัดว่าผิวพรรณเขาผุดผ่องเกลี้ยงเกลา โครงหน้าหล่อเหลานั้นมีเสน่ห์ได้สัดส่วน ราวกับรูปปั้นที่เทพเจ้าบรรจงสร้าง ทั้งจมูกโด่งสวยและคิ้วดกหนาตรง ล้วนขับให้ดวงตาคมแฝงประกายเด็ดเดี่ยวคู่นั้นยิ่งส่องสว่าง.... คำว่าเบ้าหน้าฟ้าประทาน.... เหมาะกับเขาคนนี้เป็นที่สุด! จากประสบการณ์ดูซีรีส์อันโชกโชน ลักษณะแบบนี้ฟันธงได้เลยว่า เขาคงเป็นเทพบุตรเซียนจากตำหนักไหนสักแห่งบนพิภพสวรรค์แน่นอน.... “จ้องอะไรนักหนา? เจ้าเป็นใครมาจากไหนแน่” เซียนหนุ่มหน้าหล่อเอ่ยขัดจังหวะสายตาส่องสำรวจของหญิงสาว ทว่าคราวนี้น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นและดุดัน ขัดกับภาพลักษณ์พ่อพระคนดีก่อนหน้าลิบลับ! ณจันทร์ชักเริ่มได้สติว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหลงผู้ชาย… แต่เธอควรเอาตัวรอดไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน! “ขะ ข้า... เอ่อ ข้าเป็นเซียน“ หญิงสาวหลุดโกหกคำโตหวังปิดฉากความกระอักกระอ่วนนี้ โดยคาดไม่ถึงว่าความยุ่งยากจะตามมาทันที เพราะคำตอบของเธอดันไม่ตรงใจผู้ถาม “บนร่างเจ้าไม่มีไอเซียน จะเป็นเซียนได้อย่างไร” เซียนหนุ่มทำหน้านิ่วคิ้วขมวด นัยน์ตาคมฉายแววดุดันมากขึ้นเรื่อยๆ “หรือว่าเจ้าเป็นปีศาจจำแลง!” “ไม่ใช่นะ! ข้าเป็นมนุษย์หลงมาต่างหาก” ความตกใจในน้ำเสียงเขา ทำเอาณจันทร์เผลอพูดออกไปโดยไม่ทันไตร่ตรองให้ดี ซึ่งคำตอบนี้เหมือนจะยิ่งทำให้คนฟังไม่พอใจหนักกว่าเดิม เซียนหนุ่มเริ่มย่างเท้าเข้ามาใกล้ณจันทร์ทีละก้าว บัดนี้ใบหน้าหล่อเหลาถูกฉาบด้วยรังสีอำมหิตจนน่ากลัว มืออีกข้างของเขาคว้ากระบี่ขึ้นมากำไว้แน่น ก่อนจะเค้นถามเสียงดุดันว่า “ข้าให้โอกาสเจ้าตอบใหม่ ที่นี่เป็นแดนของมนุษย์บำเพ็ญเซียนก็จริง แต่บนร่างเจ้าไม่มีไอเซียนเลยด้วยซ้ำ แล้วจะเข้ามาในนี้ได้อย่างไร…. ขืนเจ้าโกหกอีก จะไม่มีคำถามถัดไปจากข้า!” “ทำไมล่ะ?” “เพราะข้าไม่ชอบคุยกับซากศพ!” “ทะ ท่านเซียนโปรดไว้ชีวิต! ข้าไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไม่รู้เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ ข้าเพียงแค่หลับไปเท่านั้น ตื่นมาก็พบพวกท่านกำลังสู้รบกันอยู่.... ข้าเป็นคนดีนะ!” หญิงสาวลนลานโพล่งออกมาสุดเสียง แม้จะเพิ่งคิดได้ว่าทุกคำที่พูดออกไปไม่มีความสอดคล้องกันเลยสักนิด โดยเฉพาะประโยคอวดอ้างหลังสุด แต่จะทำอย่างไรได้เล่า…. ภาพที่เขาฟันปีศาจจนเลือดทะลักยังคงติดตา หากเขาคิดว่าเธอเป็นพวกเดียวกับมัน แล้วฟาดกระบี่ลงมากลางกระบาล เช่นนั้นเธอคงได้ตายกลายเป็นศพไร้ญาติที่แม้แต่วิญญาณก็หาทางกลับบ้านไม่ถูก ฉะนั้นเพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ นึกอะไรได้ก็ต้องพูดออกไปก่อน “ขะ ข้าพูดจริงนะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น เมื่อเห็นเขายังคงเงียบกริบ “เจ้านอนหลับ แล้วมาตื่นอยู่ที่นี่รึ?” เซียนหนุ่มถามย้ำ “ใช่ ข้าไม่ได้พูดปดแม้แต่คำเดียว” ณจันทร์รีบพยักหน้ารับ แววตาที่เริ่มเปลี่ยนไปของเขา ทำให้เธอรู้สึกว่าคำพูดเหล่านั้นดูเหมือนได้ผล แม้จะยังงุนงงว่าเขาเชื่อลงได้อย่างไรก็ตาม “อืม….” เซียนหนุ่มยืนลูบคางครุ่นคิด ทำคนรอแทบจะกลั้นหายใจตามด้วยความลุ้นระทึก จนสุดท้ายเขาก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลงว่า “เจ้าชื่ออะไร?” คราวนี้หญิงสาวเป็นฝ่ายเงียบไปชั่วอึดใจ บทเรียนก่อนหน้าทำให้เธอรู้จักยั้งคิดก่อนตอบคำถาม เธอพิจารณาดูแล้วชื่อไทยคงไม่เหมาะกับที่นี่ มันมีแต่จะสร้างความคลางแคลงใจไม่เลิก แต่หากเป็นชื่อที่เอาไว้ใช้ติดต่อกับลูกค้าคนจีน คงจะฟังดูลื่นหูกว่า “ข้าชื่อ เยว่ซิน” หญิงสาวตัดสินใจแนะนำตัวด้วยชื่อภาษาจีน มันเป็นชื่อที่เธอเอาไว้ใช้ในการทำงาน ซึ่งแปลว่าพระจันทร์เฉกเช่นเดียวกับชื่อไทย ลูกค้าชาวจีนทุกรายต่างรู้จักเธอในชื่อนี้ทั้งนั้น จนกว่าจะค้นพบวิธีออกไป.... การทำตัวให้กลมกลืนกับชาวเซียนดูเหมือนจะเป็นทางรอดเดียวที่มี…. เธอตัดสินใจจะลองฮึดสู้ดูสักตั้ง! ในเมื่อซีรีส์เรื่องโปรดนี้เธอดูวนเป็นสิบรอบ จนจำเนื้อหาทั้งหมดได้ขึ้นใจ ต่อไปคงไม่มีทางก้าวพลาดจนพาตัวเองไปเสี่ยงตายแน่ๆ อีกอย่างเทพเซียนแบบพวกเขาไม่มีวันจะสู้เซียนซีรีส์อย่างเธอได้…. ต่อให้มีอิทธิฤทธิ์สูงส่งเก่งกาจสักแค่ไหน คงมิสู้ผู้รู้ชะตากรรมของทุกตัวละครเช่นเธอ!
Latest chapter
มิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ บทที่ 2.2 เจ้าแกะดำส่วนเกิน
‘เวรล่ะสิ! ถ้ามาอยู่ในตำหนักตัวร้าย ชีวิตจบไม่สวยแน่!’เยว่ซินร้องครวญครางในใจ คาดไม่ถึงว่าจะเดินผิดพลาดตั้งแต่ก้าวแรกที่เลือก ซึ่งถ้ายึดตามเนื้อเรื่องเดิมของซีรีส์ อวี้หยางผู้เหี้ยมโหดจะก่อกบฏจนเกิดสงคราม ท้ายที่สุดชีวิตเขาจบลงด้วยความตายและถูกสลายกระดูกเซียนนางเดาว่าเซียนหนุ่มคนนี้ คงเป็นคนสนิทของอวี้หยางแน่ เพราะตลอดทางตั้งแต่เดินเข้ามา เซียนรับใช้ทุกคนล้วนดูเคารพยำเกรงเขากันทั้งนั้น....‘เป็นใหญ่ในฝั่งตัวร้ายนี่เอง มิน่าปากคอถึงร้ายกาจนัก!’หญิงสาวนึกค่อนแคะเอาคืนเขาในใจ และเพราะนางมัวหมกมุ่นอยู่กับความคิดในหัว จึงไม่รู้ตัวว่าเดินตามเขามาถึงไหนแล้ว กระทั่งเสียงดุเข้มของเซียนหนุ่มดังขึ้น“เดินอะไรของเจ้า! มีลูกตาก็หัดใช้บ้าง!”เยว่ซินเหลือบมองเห็นว่ากำลังจะเดินชนเขาจริงๆจึงรีบกระเด้งตัวถอยห่างออกมาตอนนี้นางพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในเรือนรับรองแห่งหนึ่ง เบื้องหน้ามีเซียนสตรีร่างเล็กยืนรอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว...“ครั้งนี้ท่านไปนานเลยนะเจ้าคะ” สตรีนางนั้นเดินเข้ามาทักทายเซียนหนุ่มด้วยท่าทีอ่อนน้อม“อืม ก็วุ่นวายอยู่พอดู” เซียนหนุ่มพยักหน้ารับ แล้วถามกลับว่า “ท่านพี่อยู่หรือไม่”“อยู่เ
มิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ บทที่ 2.2 เจ้าแกะดำส่วนเกิน
‘ข้าชื่อ เยว่ซิน’สิ้นประโยคแนะนำตัวนั้น สีหน้าของเซียนหนุ่มกลับนิ่งเฉย จนคาดเดาได้ยากว่าเขาคิดอะไรอยู่ในหัวเยว่ซินที่ตั้งตารอฟังจึงยิ่งรู้สึกอึดอัด ราวกับพื้นที่รอบตัวถูกบีบอัดให้เหลืออากาศหายใจน้อยลงไปทุกที“ข้าขอสาบานต่อฟ้าดินบนสวรรค์แห่งนี้ สิ่งที่ข้าพูดไปเป็นความจริงทุกประการ ข้าเองก็ไม่รู้จะพิสูจน์อย่างไร หากท่านไม่เชื่อล่ะก็….”หญิงสาวยังสาธยายไม่ทันจะจบดี เซียนหนุ่มก็พูดสวนขึ้นมาว่า “ข้าเชื่อเจ้า!”“หา! ท่านเชื่อแล้วเหรอ” เยว่ซินยิ้มดีใจ นึกไม่ถึงว่าเขาจะยอมเชื่อง่ายดายเช่นนี้“อืม” เซียนหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเอ่ยต่อว่า “ถ้าเจ้าไม่มีที่ไป งั้นก็ตามข้ากลับตำหนักก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน”“กลับไปอยู่กับท่าน.… ตามลำพังเหรอ” เยว่ซินกลอกตามองกระบี่เขาด้วยความระแวง“ข้าไม่เชือดเจ้าทิ้งหรอก แล้วที่นั่นก็ไม่ได้มีแค่ข้าคนเดียว ยังมีเซียนสตรีอีกมากอาศัยอยู่ด้วย พวกนางจะช่วยดูแลเจ้าได้”“พวกนาง?” เยว่ซินชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจยอมรับข้อเสนอ “ได้สิ ขอบคุณท่านมากที่ช่วยชีวิตข้าแล้วยังให้ที่พักอีก บุญคุณครั้งนี้ข้าจะต้องตอบแทนท่านแน่”“ไม่ล่ะ! อย่างเจ้าจะตอบแทนอะไรข้าได้ ต่อไปแ
มิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ บทที่ 1.2 หนึ่งวันพันเหตุการณ์
“เจ้ามาจากที่ไหน เหตุใดถึงมาอยู่ในแดนบำเพ็ญเซียนใต้เขตพิภพสวรรค์” คำพูดจากปากเขา ทำเอาณจันทร์สมองขาวโพลนจนหูอื้อเลยทีเดียว ทั่วทั้งบริเวณพลันเงียบสงัดลงทันใด ณจันทร์เริ่มทำใจยอมรับแล้วว่าตัวเองคงทะลุมิติมาอยู่ในซีรีส์เรื่อง ‘ชะตารักจอมราชัน’ จริงๆ และเพราะความตกใจก่อนหน้าเธอจึงไม่เคยสังเกตเลยว่าพวกเขากำลังพูดภาษาจีนอยู่ จวบจนมาตั้งสติฟังเขาอีกครั้งในตอนนี้ นับเป็นโชคดีที่เธอทำงานเป็นไกด์นำเที่ยวให้กับทัวร์จีน จึงเข้าใจทั้งภาษาและวัฒนธรรมชาวจีนอย่างลึกซึ้ง สามารถสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่ว แต่ถึงอย่างนั้น เรื่องราวก็ซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายออกไป เธอไม่รู้จะตอบคำถามเขาเช่นไร ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่นานกระทั่งอีกฝ่ายต้องเอ่ยถามย้ำอีกรอบ “เจ้ามาจากไหน ได้ยินข้าหรือไม่?” “ได้ยินแล้ว… คือ… ข้า..” ณจันทร์พูดตะกุกตะกัก จ้องหน้าเขาไปพลางใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง และในช่วงเวลานี้เอง เธอจึงเริ่มสังเกตชายตรงหน้าอย่างถี่ถ้วนเป็นครั้งแรก…. ภายใต้เนื้อตัวมอมแมมที่เปรอะเปื้อนคราบดินและรอยเลือดนั้น เห็นได้ชัดว่าผิวพรรณเขาผุดผ่องเกลี้ยงเกลา โครงหน้าหล่อเหลานั้นมีเสน่ห์ได้สัดส่วน ราวกับรูปปั้นที่เทพเจ้
มิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ บทที่ 1.1 หนึ่งวันพันเหตุการณ์
ชิ้งงง! ชิ้งงง! ฟึ่บบบ! เสียงกึกก้องกังวานคล้ายเหล็กกระทบกันดังขึ้นเป็นจังหวะ สลับกับเสียงฝีเท้าของผู้คนดังวนอยู่ไม่ไกล ทำให้หญิงสาวที่กำลังนอนหลับใหล ต้องจำใจตื่นขึ้นมาดูความอึกทึกครึกโครมนี้ ‘ใครมาฟันดาบอยู่แถวนี้?’ ณจันทร์คิดในใจอย่างรำคาญ แต่เมื่อเธอฝืนลืมตาขึ้นมามองเต็มตื่น กลับทำเอาความง่วงสลายหายไปแทบจะในทันที สิ่งที่เธอเห็นอยู่เบื้องหน้านี้มันช่าง.... แปลกพิลึก! หนุ่มหน้ามนคนหนึ่ง กำลังควงกระบี่อย่างเอาจริงเอาจัง โดยมีเป้าหมายการจู่โจมคือชายผู้มีเขากระทิงบนหัว ลักษณะของทั้งคู่ดูคล้ายเซียนกำลังสู้รบกับปีศาจกระทิงในซีรีส์จีนมากทีเดียว ฉากพิสดารตรงหน้าทำเอาหญิงสาวต้องขยี้ตามองอีกครั้ง แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น แต่โชคยังดีที่เธอตื่นขึ้นมาด้านหลังหินก้อนใหญ่ ชายแปลกหน้าทั้งสองที่กำลังต่อสู้กัน จึงยังไม่มีใครทันสังเกตเห็นเธอ ทว่าความแปลกไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้... ณจันทร์พบว่า ตนเองกำลังสวมใส่ชุดสตรีจีนโบราณอยู่! โดยไม่รู้ว่ามันมาอยู่บนตัวเธอได้อย่างไร ซ้ำยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนพาเธอมาที่นี่…. หากเปลี่ยนเป็นชุดไทยคงไม่น่าตกใจเท่านี้ จู่ๆ สาวไทยแท้อย่างเธอมานอน
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ52.1K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่54.1K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา467.2K viewsตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2
จันทร์ส่องแสง364 viewsนิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย
วอลจู140 viewsสามีของข้าคือคุณชายผี...บรื้อ
Lovedee339 viewsนางร้ายอ้อนรักพ่อหม้ายชาวสวนยุค 70
บ้านเขมปัณณ์824 views
