นัดเจอ

เบอร์แปลกโทรเข้ามา มือเรียวเล็กกวาดตามอง เธอชังใจครู่หนึ่งก่อนกดรับสาย

“พรุ่งนี้มาหาที่คอนโดฉัน” เสียงผู้ชายคุ้นหูเปล่งออกมาจากปลายสาย แม้กระทั้งเบอร์โทรของเธอเขาก็รู้

“ไม่” โมรินคัดค้านเสียงแข็ง

“งั้นฉันไปหาเธอที่คอนโดแล้วกัน”

“ไม่” เธอปฏิเสธอีก

แต่ปลายสายกลับตัดสายทิ้งไปเสียดื้อๆ ทำเอาคนตัวเล็กขมวดคิ้วยุ่ง ตอนนี้เธอปฏิเสธทุกข้อเสนอของเขา ไม่เจอหน้ากันแล้วจะได้ของคืนมาได้ยังไง แล้วทำไมต้องเจอกันที่คอนโดด้วย

ดวงตางามมองหน้าจอมือถืออีกครั้งก่อนจะวางลง ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทางที่ดีเธอควรจะอยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนี้ แต่ต้องหาวิธีเอาแหวนกลับคืนมาก่อน

เช้าของอีกวัน

โมรินขับรถคันหรูเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต หญิงสาวยังไม่ทันได้เปิดประตูลงจากรถ สาวใช้ก็วิ่งมารออยู่ก่อนแล้ว

วันนี้เป็นวันหยุดอีกวัน เธอไม่ได้ปลีกตัวกลับมาบ้านหลายเดือนแล้ว จึงแวะเข้ามาสักหน่อย บ้านเธอไม่ได้อยู่ต่างจังหวัด เธอโตในเมืองหลวง บ้านของโมรินไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ทว่าช่วงเข้ามหาลัยเธอมักจะอยู่แต่คอนโด จนบางครั้งแม่เธอต้องโทรตามกลับบ้านด้วยซ้ำ