ณ คอนโด"เอ้ายกเข้ามา ยกของเข้ามา" เสียงของพี่รปภ.ดังขึ้นเผยให้เห็นเจ้าของคอนโดคนเก่าที่กำลังยกข้าวของกองไว้เต็มหน้าห้อง"พี่...จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เหรอคะ?" บลูเดินเข้าไปถามอย่างสงสัยเพราะคอนโดห้องนี้โรมซื้อไปเเล้วหนิ"อ๋อใช่จ่ะ พอดีว่าพ่อหนุ่มคนเก่าเขาคืนห้องให้พี่เเล้วน่ะ""คืน?" บลูทำหน้างง"ตอนเเรกพี่ก็ไม่ได้อยากย้ายออกไปเเต่ดูเหมือนพ่อหนุ่มคนนั้นจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต เจ้าของคอนโดเลยบังคับให้พี่ย้ายออกไปชั่วคราว""ห้ะ!?" บลูถึงกับอ้าปากค้างให้กับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ยิน"เเต่ไม่เป็นไรหรอกจ่ะพ่อหนุ่มคนนั้นจ่ายเงินให้พี่เป็นสองเท่าตัวเลย กระเป๋าพี่หนักขึ้นเยอะ" ชายหนุ่มคนนั้นยกยิ้มก่อนจะยกของเข้าห้องไปอย่างมีความสุขเเกร๊ก~ บลูเปิดประตูเข้ามาภายในห้องอย่างงุนงง"คิดว่าตัวเองรวยเเล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? ปัง!" บลูปิดประตูอย่างเเรงด้วยความหงุดหงิด เขาไปเเล้วก็ดีจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกณ ห้างสรรพสินค้า"มึงพาพวกกูสองคนมาที่นี่ทำไมว้ะ" เพิร์ธถามคนเป็นเพื่อนที่เดินนำเขาเข้าไปยังร้านเครื่องประดับ"ก็มาซื้อของพวกนี้ไง" โรมตอบก่อนจะเดินดูเครื่องประดับที่อยู่ในตู้โชว์อย่างนิ่งๆ"นี่มันของพ
บลูพยายามเบนสายตาไปทางอื่นขณะกินข้าวโรมจะได้ไม่เข้าใจผิดว่าเธอยังเเอบมองเเละสนใจเขาอยู่"ยัยบลู!" บลูเงยหน้าขึ้นไปมองคนเป็นเพื่อนที่เอ่ยเรียกชื่อเธอ"พี่โรมเดินมาทางนี้" บลูหันไปมองก่อนจะปะทะเข้ากับสายตาคม กะจะทำเป็นไม่เห็นเเล้วเชียว"ฉันอยากคุยกับเธอ" โรมพูดเสียงเข้มขณะเดินผ่านโต๊ะเธอไป บลูที่เห็นก็งงๆก่อนจะขอตัวไปทำธุระ"....ฉันอิ่มเเล้วขอตัวก่อนนะ ขอตัวก่อนนะคะพี่เคียวโฮ" บลูรีบบอกลาเพื่อนๆเเละเคียวโฮในทันทีก่อนจะเดินตามหลังโรมไป เพราะคิดว่าโรมอาจจะอยากเคลียร์เรื่องระหว่างเธอกับเขาให้จบๆไปบลูเดินตามโรมมาหลังอาคารเรียนก่อนจะเอ่ยถามโรมด้วยความสงสัยว่า"พี่มีธุระอะไรอยากคุยกับฉัน?" โรมหยุดฝีเท้าหนาลงก่อนจะหันมามองหน้าเธอ"เธอคิดจะเมินฉันเหรอ?" เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปใกล้ตัวบลู"มันก็ถูกเเล้วไม่ใช่เหรอที่ฉันเมินพี่น่ะ...พี่เองก็ไม่อยากยุ่งกับฉันเเล้วหนิ""......" โรมจ้องคนตัวเล็กจนเธอรู้สึกกลัว บลูที่เห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี เธอก็รีบขอตัว"งั้นถ้าพี่ไม่มีอะไรเเล้วฉันขอตัวนะ""เดี๋ยว! หมับ!" มือหนายื่นไปคว้าเเขนเรียวเล็กเอาไว้ก่อนจะกระชากตัวเธอเข้ามาใกล้ๆ"รู้จักกับไอ่ห
ณ มหาลัยซ่า ซ่า!“พี่จอดตรงนี้เลยค่ะ!” พูดจบบลูก็ยื่นตังค์ให้กับวินมอเตอร์ไซเจ้าประจำก่อนจะรีบวิ่งไปหลบฝนใต้อาคารใกล้ๆ“ฟับ ฟึบ ฟับ~” บลูควานหาร่มเล็กขนาดพกพาของเธอที่อยู่ภายในกระเป๋าเเต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างเพราะเธอดันลืมเอามาซะอย่างงั้น“ใครจะไปรู้ล่ะว่าฝนจะตกเเบบนี้….” บลูพึมพัมพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาเพื่อดูเวลา“ตึก ตึก ตึก” เสียงฝีเท้าของคนที่กำลังเดินลงมาจากอาคารดังขึ้นก่อนที่บลูจะหันไปมอง ชายกลุ่มนั้นเดินลงมาอย่างช้าๆเป็นเวลาที่ฝนเริ่มหยุดตกพอดีบลูยกยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ฝนหยุดเเล้วทว่ารอยยิ้มนั้นก็ต้องหายวับไปเมื่อเธอเจอกับโรมเเละกลุ่มเพื่อนที่พึ่งเดินลงมาจากบรรได“...น้องบลูใช่ไหม?” เสียงเพิร์ธเอ่ยถามขณะที่โรมไม่เเม้เเต่จะปรายตามามองเธอเลยสักนิด“ใช่ค่ะ บลูเองฮึ~” บลูยกยิ้มพลางก้มหัวให้รุ่นพี่เล็กน้อย“มาหาไอ่โรมเหรอ?” เเบล็คถามต่อ“เออปะเปล่าค่ะ! ฉันเเค่เข้ามาหลบฝนเฉยๆ” บลูรีบส่ายมือปฏิเสธในทันทีก่อนจะรีบขอตัวออกมา“ฝนหยุดตกเเล้วงั้นขอตัวก่อนนะคะ!” บลูสาวเท้าเรียวเล็กวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว โรมไม่เเม้เเต่จะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ คงจะเลิกยุ่งกับเธอเเล้วจริงๆ“ยัยบลู!!มานี่เร
ณ คอนโด"เอ้ายกเข้ามา ยกของเข้ามา" เสียงของพี่รปภ.ดังขึ้นเผยให้เห็นเจ้าของคอนโดคนเก่าที่กำลังยกข้าวของกองไว้เต็มหน้าห้อง"พี่...จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เหรอคะ?" บลูเดินเข้าไปถามอย่างสงสัยเพราะคอนโดห้องนี้โรมซื้อไปเเล้วหนิ"อ๋อใช่จ่ะ พอดีว่าพ่อหนุ่มคนเก่าเขาคืนห้องให้พี่เเล้วน่ะ""คืน?" บลูทำหน้างง"ตอนเเรกพี่ก็ไม่ได้อยากย้ายออกไปเเต่ดูเหมือนพ่อหนุ่มคนนั้นจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต เจ้าของคอนโดเลยบังคับให้พี่ย้ายออกไปชั่วคราว""ห้ะ!?" บลูถึงกับอ้าปากค้างให้กับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ยิน"เเต่ไม่เป็นไรหรอกจ่ะพ่อหนุ่มคนนั้นจ่ายเงินให้พี่เป็นสองเท่าตัวเลย กระเป๋าพี่หนักขึ้นเยอะ" ชายหนุ่มคนนั้นยกยิ้มก่อนจะยกของเข้าห้องไปอย่างมีความสุขเเกร๊ก~ บลูเปิดประตูเข้ามาภายในห้องอย่างงุนงง"คิดว่าตัวเองรวยเเล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? ปัง!" บลูปิดประตูอย่างเเรงด้วยความหงุดหงิด เขาไปเเล้วก็ดีจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกณ ห้างสรรพสินค้า"มึงพาพวกกูสองคนมาที่นี่ทำไมว้ะ" เพิร์ธถามคนเป็นเพื่อนที่เดินนำเขาเข้าไปยังร้านเครื่องประดับ"ก็มาซื้อของพวกนี้ไง" โรมตอบก่อนจะเดินดูเครื่องประดับที่อยู่ในตู้โชว์อย่างนิ่งๆ"นี่มันของพ
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้ากระทบลงกับพื้นเรียบดังขึ้นเผยให้เห็นบลูที่รีบเดินนำหน้าโรมมายังหน้าห้องของตน "วันนี้พี่ค้างคอนโดนี่เหรอ?" บลูหันไปถามโรมที่เดินตามหลังมา "ใช่ทำไมมีอะไรหรือเปล่า?" "อ๋อเปล่าฉันก็เเค่ถามเฉยๆน่ะ..." บลูส่งยิ้มจางๆให้กับชายตรงหน้า "ฉันหิวน้ำ" "หื้ม?" โรมมองหญิงสาวตรงหน้าสีหน้าเรียบมือข้างหนึ่งยกขึ้นมาตบท้องเเกร่งของตัวเองเบาๆ "ได้สิ! ฉันลงไปซื้อให้เดี๋ยวนี้เลย" "ไม่ต้อง หมับ!" เเขนเรียวถูกคว้าเอาไว้อย่างรวดเร็ว บลูทำตัวเลิ่กลั่กถ้าโรมเข้าไปดื่มน้ำในห้องของเธอตอนนี้...น้ำที่อยู่ในห้องต้องตกใจเเน่ๆ "งั้นพี่ก็เปิดห้องเลยเดี๋ยวฉันจะได้เทน้ำให้พี่กินไง" โรมเคลื่อนสายตาไปทางประตูห้องของบลูด้วยความสงสัย "ฉันจะไปดื่มน้ำห้องเธอ" "......" กุญเเจห้องในมือเธอสั่นระริก ทำไมต้องเป็นห้องเธอด้วยล่ะ? "คือว่าอย่างงี้นะพี่โรม..." "ว่าอะไร?" โรมจ้องใบหน้าเรียวเล็กอย่างไม่ละ "คือห้องฉันไม่มีน้ำ" "หึ" โรมที่ได้เห็นคำตอบถึงกับหลุดขำ จะโกหกทั้งทีเอาให้มันสมเหตุสมผลกว่านี้ไม่ได้หรือไง "ฉันจะเข้าไปในห้องเธอ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย" "......." บลูมองไปทางประตูสักครู่ เธออยากจะใช้กุญ
"อื้อ~" ปากเรียวเล็กเม้มเข้าหากันทันทีที่เผลอครางออกมาขณะที่นิ้วเรียวยาวยังคงทำหน้าที่ชักเข้าออกอย่างเป็นจังหวะใบหน้าคมค่อยๆเลื่อนผ่านหน้าท้องเเบนราบไปอย่างช้าๆก่อนจะตวัดลิ้นเลียไปมารอบๆยอดประทุมถันสีชมพู ร่างบางเเอ่นอกรับอย่างอัตโนมัติพร้อมกับเสียงครางสุดหวานที่ถูกเปล่งออกมาเเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ~"อ้ะ อ้ะ มะไม่ไหวเเล้วพี่โรมอื้อ~" โรมมองใบหน้าหยี๋ของคนใต้ร่างอย่างพอใจ ยิ่งเธอเอ่ยครางออกมามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งพอใจมากเท่านั้นนิ้วเรียวยาวเร่งจังหวะเข้าออกให้ถี่ขึ้นพร้อมกับเสียงครวญครางของบลูที่ยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยความเซียวซ่าน"อ้ะ อ้า พะพอเเล้ว~ ไม่ไหวเเล้วอ้ะ อึก!" มือเรียวเลื่อนลงไปจับเเขนหนาเอาไว้ให้เขาหยุดการกระทำก่อนที่ร่างกายของเธอจะกระตุกเกร็งอย่างถี่ๆ"หึ" โรมกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจัดการกับเข็มขัดกุชชี่ราคาเเพงของตนออกเพราะตอนนี้เจ้ามังกรยักษ์ของเขาพร้อมที่จะออกศึกเต็มทีเเล้ว"สวบ! / อ้ะ!" บลูสะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่โรมสอดใส่เเท่งร้อนเข้ามาภายในร่างกายก่อนที่ชายบนร่างจะก้มลงไปประทับรอยเเดงเอาไว้ทั่วทั้งเนินอกขาวเอวหนาสอบเข้าออกอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงครางในลำคอเบาๆ
"อย่าเล่นตัวได้ไหมวะ/ทำอะไรว้ะ!!" ยังไม่ทันที่ลีโอจะพูดจบเสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น"เรื่องผัวเมียอย่ามายุ่ง!!" ลีโอตะโกนกลับเสียงดัง!"อื้อ!!" บลูพยายามเเกะมือของลีโอออกเเต่ก็ไม่เป็นผล"ใครเมียมึง!" โรมเดินมาก่อนจะมองหน้าบลูด้วยสายตาว่างเปล่า"ก็นี่ไงเมียกูตาบอดหรือไง!!" ลีโอตะโกนพลางบีบเเขนของบลูอย่างเเรงเพื่อไม่ให้เธอขัดขืน"หึ ยัยนี่มันเมียกูต่างหากล่ะ! ฟึบ!! ตุบ!!" โรมซัดหมัดเข้าไปยังใบหน้าของลีโออย่างจังขณะที่บลูยังคงยืนช็อคกับเหตุการณ์อยู่"อึกมึงเป็นใครว้ะรู้จักกันด้วยเหรอ!?" ลีโอพูดขณะที่นั่งฟุบอยู่กับพื้น"กูมากกว่าที่ต้องถามว่ามึงเป็นใคร กล้าทำเเรื่องเเบบนี้กับยัยนี่ได้ยังไง ตุบ!! ตุบ!" โรมกระชากคอเสื้อของลีโอให้ลุกขึ้นมาก่อนจะต่อยซ้ำด้วยความโกรธ"อึกพอเเล้วกูยอมเเล้ว!!""....." บลูยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความกลัว"พอเเล้ว พอเเล้วเหรอว้ะ! / พอเถอะนะพี่โรมอึก!" โรมค่อยๆลดหมัดลงทันทีที่บลูเอ่ยปากร้องขอ"เวรเอ้ย!" ลีโอรีบเผ่นขึ้นรถไปด้วยความกลัวก่อนจะเเล่นรถออกไปอย่างรวดเร็ว"พี่รู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่..." บลูเงยหน้าขึ้นไปมองโรมที่ดูเหมือนจะโกรธเธอเอามากๆ"ฉันรู้ได้ยังไง
"เเท่นเเท๊น~ ฉันสวยไหม?""เเค่ก! หืมเเกเเต่งตัวเเบบนี้จะไปไหนเนี่ย..?" น้ำถึงกับสำลักข้าวทันทีที่เห็นคนเป็นเพื่อนเเต่งตัวหวานเเป๋ว ไหนจะเดรสชมพู ดันลอนผม เเต่งหน้า กระเป๋าสีขาวสุดคลาสสิค เเอกเซสซอรี่ฟุ้งฟิ้ง"ไปเดทน่ะ" บลูตอบเสียงหวาน"ห้ะ!!" น้ำตกใจหนักกว่าเดิมเป็นสองเท่า ออกเดทงั้นเหรอ!?"ก็..เเอปหาคู่ที่เเกเเนะนำให้ฉันไง เขานัดฉันออกไปกินข้าวด้วย""นะนี่มันอะไรว้ะเนี่ย...ไม่เห็นเเกเคยบอกฉันเลย!""ก็ลีโอนัดเเบบกระทันหันน่ะ""หือ ชื่อลีโอ?""อื้ม ลีโอ" น้ำยังคงอึ้งกับคนเป็นเพื่อน"ชื่อน่าดื่มดีหนิ!" น้ำยังคงมองคนเป็นเพื่อนด้วยความตะลึง"ฉันสวยไหมล่ะออกความเห็นหน่อยสิ!""...ก็หวานดี ผู้หญิงหวานๆ" น้ำตอบขณะมองบลูที่กำลังหมุนตัวไปมาเหมือนเจ้าหญิงดิสนีย์"ฉันว่า...เเกได้อ้วกเเตกก่อนจะออกห้องเเล้วมั้งยัยบลู!""เออะ...ฮึ~" บลูยกยิ้มเเห้งๆ ก็เธอรู้สึประหม่านี่นา นี่ถือเป็นการออกเดทครั้งเเรกในชีวิต ขอให้มันผ่านไปโดยดีเถิดสาธุ"ไปล่ะน้า~""เออ~" น้ำตอบเสียงเเห้วๆ มาอยู่คอนโดเพื่อนเเต่กลับโดนเพื่อนทิ้งให้อยู่คนเดียว....@คาเฟ่ชิโมชิโม"จะไม่เเห้วใช่ไหมเนี่ย..." บลูยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาอีกห้านาท
"เธอใช่ไหมที่ชื่อบลู!""....." บลูค่อยๆหันหลังไปมองกลุ่มผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาในห้องน้ำอย่างช้าๆ"เพื่อนฉันถามได้ยินหรือเปล่ายะ!" ผู้หญิงหนึ่งในกลุ่มนั้นตะโกนใส่บลูเสียงดัง"อืมใช่..ฉันชื่อบลู" บลูยังคงทำหน้างงๆ ท่าเดินของผู้หญิงพวกนี้ว่าหาเรื่องเเล้วคำพูดหาเรื่องกว่าอีก"เเกคิดจะจับพี่โรมใช่ไหม?""ห้ะ?" บลูอุทานด้วยความงงมากกว่าเดิมสองเท่า ใครจะจับพี่โรม? เธอน่ะเหรอ!?"อย่ามาทำหน้าตาใสซื่อคนเขาดูออกกันทั้งมหาลัยเเล้ว!""พวกเธอพูดเรื่องอะไร ฉันจะจับพี่โรมทำไม?""หึ จับทำไมน่ะเหรอ..เพราะพี่โรมหล่อเเล้วก็..รวยไงล่ะ!! ฟึบ!" ผู้หญิงผมสีน้ำตาลที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าพุ่งเข้ามากระชากเเขนของบลูไปอย่างเเรง"ปล่อยนะ! มากระชากมือฉันทำไมกัน!" บลูรีบสะบัดมือออกอย่างเเรง"อวดเก่งนักหรือไงนังบลู!""นี่! ไม่สนิทกันเรียกนังได้ยังไง!" บลูรีบเเย้งกลับทันทีที่ได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า"ทำไมจะเรียกไม่ได้ฉันอยากเรียกยังไงมันก็เรื่องของฉัน!""......" บลูได้เเต่พยายามข่มอารมณ์เอาไว้ เธอไม่อยากจะพบอาจารย์ใหญ่เพราะเรื่องทะเลาะวิวาท"หึ เงียบนี่คือกลัวฉันเหรอ?"".....""มีปากทำไมไม่พูดย้ะ!!ตุบ!!!"บลูเบิกตากว้