บทที่ 495

นางมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยความกังวล "หมอหลวงเจียง ท่านคงตกใจมาก ให้บ่าวพาท่านไปพักผ่อนสักครู่ดีกว่า ชงชาให้ท่านสักถ้วยนะเพคะ"

เจียงซุ่ยฮวนตอบว่า "ไม่เป็นไร ตอนนี้สามารถเข้าเฝ้าจีกุ้ยเฟยได้หรือไม่?"

สีหน้าอาเซียงลำบากใจ "พระนางยังทรงยุ่งอยู่...เพคะ"

"เช่นนั้น ก็ดื่มชาก่อนแล้วกัน"

เจียงซุ่ยฮวนพูดจบ ประตูตำหนักของจีกุ้ยเฟยก็เปิดออก สวี่เหนียนเดินออกมาจากข้างใน

สวี่เหนียนมีสีหน้าพึงพอใจ เขายืนที่ประตูจัดเสื้อผ้า เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวนก็หยุดมือแล้วเดินมาหานาง

"ข้าน้อยคารวะหมอหลวงเจียงพ่ะย่ะค่ะ" เขากล่าวอย่างเคารพ

เจียงซุ่ยฮวนทำเหมือนไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ข้างใน กล่าวเรียบ ๆ ว่า "สวี่กงกง ไม่ได้พบกันนาน สุขภาพเป็นอย่างไรบ้าง"

เขาตอบว่า "ด้วยบุญคุณของหมอหลวงเจียง สุขภาพข้าน้อยดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้วพ่ะย่ะค่ะ"

เจียงซุ่ยฮวนตอบรับเบา ๆ แล้วหันไปพูดกับอาเซียงว่า "ไปดื่มชากันก่อนเถิด รอพระนางเสร็จธุระ ข้าค่อยเข้าไป"

สวี่เหนียนกล่าวว่า "พระนางเสร็จธุระแล้ว อาเซียง พาหมอหลวงเจียงเข้าไปเถิด"

น้ำเสียงที่เขาพูดกับอาเซียงเหมือนคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงกว่า

และอาเซียงก็ว่าง่ายมากเมื่ออยู่ต่อหน