LOGINShare
ตอนที่13 อย่าแม้แต่จะคิด
Last Updated:
2025-05-18 21:24:59“อย่าแม้แต่จะคิด”
“อีหยัง ห้ามหมู่เฮาเฮ็ดหยัง ” คำแพงถามอย่างไม่พอใจนัก
“อยากไปเจออีกฝูงหรือไง” ดิสมัสตอบ และทำให้เสือดำหายไป ยังไม่ทันไรชาวบ้านกลุ่มใหญ่นำโดย หมอฆ้องก็มาถึง เขาป็นชายร่างผอมสักทั้งตัว มีหนวดเคราเหมือนกับทองแดง
“หมู่เฮา บักปอบด่อนที่ทิดลือปะเข้า จับโตนมันเลย” หมอฆ้องสั่ง ชาวบ้านมองดิสมิสอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“บ่แม่น เขาเพิ่งจะซอยชีวิตหมู่เฮาเอาไว้เด้” คำแพงพูด ทุกคนถึงกับชะงักไป
“แม่น เจ้าดูซากศพก่อนสิ บักอั้นนี่ต่างหากที่เป็นผีร้าย” พวกชาวบ้านดูซากของพวกก็อปลิน แล้วก็ตกใจ เจ้าหมอฆ้องมองไปที่ร่างพวกนั้นและมองที่ดิสมัสแล้วพูดว่า
“เบ่ง หูมัน ยื่น ๆ คือกัน ชัดแล้ว ไอ้นี่ต้องนายของบักผีห่านี่แน่”
ไม่น่าเชื่อว่าชาวบ้านจะเชื่อคนง่ายขนาดนี้ คราวนี้พวกเขาเข้ามาหมายจะจับตัว ดิสมัสไม่อยากลงมือฆ่าใครเลย ใช้สันดาบฟันชาวบ้านล้มลงไปตัวงอหลายคน ฆ้องเอาเชือกออกมาเสกคาถาใส่และขว้างออกไป เชือกกลายเป็นงูมามัดร่างของดิสมัสเขายิ่งดิ้น เชือกก็ยิ่งมัดแน่น
“ข่อยสิเอาเจ้า มาเป็นทาสของข่อย”
“ใครจะยอมวะไอ้หนวดทองแดง” ยังไม่ทันไรดิสมัสก็ร่ายมนตร์เรียก อรอลโต้ออกมา มันใช้เล็บตัดเชือกขาด ฆ้องเสกเชือกมาอีกครั้งนี้ดิสมัสใช้ดาบฟันขาดและยังไม่ทันไร คนของนายฮ้อยคำแหงก็มาดิสมัสเห็นท่าไม่ดีแล้ว เขาวางอาวุธ ฆ้องกำลังจับเขาอีก แต่นายฮ้อยคำแหงรีบห้าม
“เจ้าสิเฮ็ดอีหยังอีก มันวางอาวุธแล้วดิ”
“กูสิสะกดมัน มึงเสือกหยัง บักคำแหง”
“ข่อยบ่ฮู้นะ ว่าบักกะนี่เป็นตัวอีหยัง แต่บ่แม่นผีบ่แม่นสางซื่อ ๆ มันวางอาวุธแล้ว ก็เอาโตนมันไปขัง และให้หลวงท่านมาเอาโตนมันไปดีกว่า ”
“อีพ่อ แต่เขาเพิ่งซอยลูกไว้เด้อ” คำแพงพูด
“อีคำแพง เจ้าบ่ต้องเว้าอีหยังอีก เจ้านะแอบแลนเข้ามาในป่านี้ พ่อจะต้องชำระความ เอาโตนมันไป”
นายฮ้อยคำแหงสั่ง ดิสมัสถูกพาตัวไปทันที
พอไปถึงหมู่บ้านดิสมัสถูกขังไว้ในเรือนเพิงหมาแหง ซึ่งดูแล้วเหมือนเล้าไก่มากกว่าบ้านคน ซึ่งชาวบ้านยังให้เขาเสื่อมาปูนอนพร้อมหมอนกับผ้าห่ม ก็จัดว่าไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอก เนื่องจากมันอยู่แถว ๆ บ้านของนายฮ้อยคำแหง ทำให้เขาได้ยินเสียง นายฮ้อยคำแหงกำลังสั่งสอนลูก ซึ่งเขาก็ฟังออกบ้าง ฟังไม่ออกบ้างนั่นล่ะ แต่หลังจากดุไปชุดใหญ่ เขาก็ได้ยินนายฮ้อยคำแหงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“พวกสูเนี่ย เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อ หากพวกสูเป็นอีหยังไป พ่อสิอยู่ได้จังได๋ มื้ออื่นอย่าเฮ็ดอีหยังแนวนี้อีกเด้อ”
“ค่ะ/ครับ อีพ่อ” สองพี่น้องรับคำ
ดิสมันได้ยินก็นึกถึงวันที่เขาเกือบโดนโทรลฆ่าตาย เทียรี่พ่อก็ดุเขากับพี่ชายทั้งสองแบบนี้เหมือนกัน ถึงจะคนละภาษาก็ตามทีเถอะ แล้วหลังจากนั้นก็ปลอบเขาแบบนี้ล่ะ
“เป็นไงบ้างดิสมัส” เสียงของเบต้าดังขึ้นมา
“สบายดี ได้ที่พักชั้นหนึ่ง เห็นแล้วยังมาถามอีก” ดิสมัสพูดประชด
“แหม ไอ้เราก็ห่วงนึกว่าบาดเจ็บตรงไหน แล้วจะหนีมั้ยล่ะ อย่างเจ้าน่ะหนีได้ง่าย ๆ เลยนะ” เบต้าพูด ดิสมันส่ายหน้าแทนคำตอบ และ ทิ้งตัวลงนอนเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงไม่หนี อาจเพราะหนีไปก็ไม่รู้จะไปไหนมั้ง
คืนแรกของการคุมขังดิสมัส เอาแต่ฝันร้าย ถึงเหตุการณ์ที่เขาเสียทุกอย่างไป ภาพทุกคนที่เขารักถูกฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา โดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้นั้นมันทำเขาเจ็บป่วยเป็นที่สุดไม่ใช่ทางกาย แต่มันเป็นทางใจ ทำให้ตกใจตื่นขึ้นมา เหงื่อทั่วทั้งตัวราวกับอาบน้ำ เขาหันไปเห็นคำแพงเอาอาหารมาให้ เขามองอาหารที่หน้าตาแปลก ๆ ข้าวสีขาวแต่ปั้นเป็นก้อนได้ และไก่ที่ถูกย่าง
“ข้าวเหนียวปิ้งไก่ เจ้ากินได้บ่ อีพ่ออีแม่ให้ข่อยเอามาให้เจ้า” คำแพงพูด ดิสมัสไม่ตอบเขาเดินไปหยิบมันมากิน รสชาตอาจไม่ค่อยคุ้นเคยแต่เขาก็กินมันได้
“เจ้าชื่ออีหยัง” คำแพงถาม ดิสมัสไม่ตอบ
“ขั่นบ่บอก ข่อยสิเอิ้นเจ้าว่าอ้ายด่อน กะแล้วกันเนอะ” แม้ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรแต่เขารู้สึกไม่ชอบเลยที่จะมีใครเรียกเขาแบบนี้
“ดิสมัส” เขาตอบสั้น ๆ คำแพงทำหน้างงและออกเสียงชื่อว่า
“ดินมัด” ดิสมัสทำคอย่นหลับตาปี๋แล้วพูดต่อไป
“ดิสมัส”
“ดินมึง”
“ดิสมัส คนบ้าอะไรชื่อดินมึง” ดิสมัสพูดเขาเริ่มหัวเสียแล้ว
“โอยชื่อเจ้าแปลกอีหลี เอิ้นกะยาก ๆ เอาจั๋งซี้ ข่อยสิเอิ้นเจ้าว่า อ้ายมัดกะแล้วกัน”
“ตามใจสิยังไงข้าก็เป็นนักโทษอยู่แล้วจะเรียกอะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะ” ดิสมัสพูดตัดบทไป เพราะคิดว่าขืนนางพยายามพูดต่อไป ชื่อเขาได้เพี้ยนยิ่งกว่านี้แน่
“ข่อยชื่อ คำแพง แล้วขอโทษหลาย ๆ อ้ายน่ะเป็นอมนุษย์พันธุ์อีหยัง อีพ่อเว้าว่า บ่เคยพบพ้อกับอมนุษย์แบบเจ้าเลย ทั้งที่อีพ่อเที่ยวไปหลายแห่งแล้ว พ้ออมนุษย์มามากมายหลาย ๆ แต่บ่เคยพ้นตัวอีหยังแบบเจ้ามาก่อนเลย” คำแพงพูดเสียงแจ๋ว ๆ ด้วยความอยากรู้ ดิสมัสแอบยิ้มเพราะใบหน้านี้ช่างดูไร้เดียงสาซะเหลือเกิน
“ข้าเป็นเอลฟ์ อธิบายไม่ถูกหรอกนะ ว่าจะเทียบกับตัวอะไรที่นี่” ดิสมัสตอบ
“แล้วแม่นพันธุ์เดียวกับไอ้พวกตัวแดง ๆ นั่นบ่ หมอฆ้องเว้าไปทั่วแล้ว เจ้าน่ะพันธุ์เดียวกับไอ้ตัว แดง ๆ เพราะกินคนไปมาก เลยกลายร่าง” คำแพงถามอีก ดิสมัสกัดฟันกร่อยและพูดเสียงดังจนเหมือนกับคำราม
“แหกดูตาดูหน่อยเถอะ ! ข้าจะไปเหมือนพวกก็อปลินได้ไงวะนั่น นี่สำหรับเอลฟ์พวกเจ้ากำลังหยามข้าเลยนะเนี่ย แล้วก็ถ้าข้าเป็นพวกมันจริง จะฆ่ามันทำซากอะไร และอีกอย่างนะ ถ้าข้าเป็นพวกมันจริงป่านนี้พวกมันมาช่วยข้าออกไปแล้วโวย !”
คำแพงหน้าเสียเธอรีบพูดว่า
“ข่อยขอโทษ” ดิสมัสเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิด แล้วก็โกรธไม่ลง เลยถอยไป คำแพงเอาสลิงออกมาส่งให้
“ข่อยคืนให้เจ้า ดาบของเจ้าอีพ่อเมี่ยนเอาไว้ให้ เจ้าบ่ต้องย่าน มันบ่หายไปไหนดอก” ดิสมัสมองสลิงแล้วพูดว่า
“ไม่ต้องเอามาคืนหรอก จะทิ้งไปเลยก็ได้มันไม่ใช่ของที่ทำได้ยากอะไร”
“งั้นเจ้าสิ สอนข่อยเฮ็ดมันได้บ่ ข่อยว่ามันสะดวกกว่าหน้าไม้เด้”
Latest chapter
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่13 อย่าแม้แต่จะคิด
“อย่าแม้แต่จะคิด” “อีหยัง ห้ามหมู่เฮาเฮ็ดหยัง ” คำแพงถามอย่างไม่พอใจนัก “อยากไปเจออีกฝูงหรือไง” ดิสมัสตอบ และทำให้เสือดำหายไป ยังไม่ทันไรชาวบ้านกลุ่มใหญ่นำโดย หมอฆ้องก็มาถึง เขาป็นชายร่างผอมสักทั้งตัว มีหนวดเคราเหมือนกับทองแดง “หมู่เฮา บักปอบด่อนที่ทิดลือปะเข้า จับโตนมันเลย” หมอฆ้องสั่ง ชาวบ้านมองดิสมิสอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “บ่แม่น เขาเพิ่งจะซอยชีวิตหมู่เฮาเอาไว้เด้” คำแพงพูด ทุกคนถึงกับชะงักไป “แม่น เจ้าดูซากศพก่อนสิ บักอั้นนี่ต่างหากที่เป็นผีร้าย” พวกชาวบ้านดูซากของพวกก็อปลิน แล้วก็ตกใจ เจ้าหมอฆ้องมองไปที่ร่างพวกนั้นและมองที่ดิสมัสแล้วพูดว่า “เบ่ง หูมัน ยื่น ๆ คือกัน ชัดแล้ว ไอ้นี่ต้องนายของบักผีห่านี่แน่” ไม่น่าเชื่อว่าชาวบ้านจะเชื่อคนง่ายขนาดนี้ คราวนี้พวกเขาเข้ามาหมายจะจับตัว ดิสมัสไม่อยากลงมือฆ่าใครเลย ใช้สันดาบฟันชาวบ้านล้มลงไปตัวงอหลายคน ฆ้องเอาเชือกออกมาเสกคาถาใส่และขว้างออกไป เชือกกลายเป็นงูมามัดร่างของดิสมัสเขายิ่งดิ้น เชือกก็ยิ่งมัดแน่น “ข่อยสิเอาเจ้า มาเป็นทาสของข่อย” “ใครจ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่12 หนีไปเร็วเข้า
“บังอาจมาจับสาวน้อยน่ารักอย่างข้าได้ไงย่ะ ปล่อยนะ” เบต้าพูดแต่ขวดปิดอยู่ ทำให้ไม่ได้ยินเสียงที่นางพูด “ข่อยว่าบ่แม่นผีโขมดดอก อาจเป็นผีที่ใครเขาเลี้ยงก็ได้นะ” คำพูนพูด “ผีเลี้ยง ผู้ใดเนี่ยหรือจะเป็นของพ่อใหญ่ฆ้องกัน” โอ่งพูดขึ้นมา “บ่แม่นดอก พ่อเคยเว้าให้ฟังว่า ผีของพ่อใหญ่ฆ้อง จะมีหน้าเป็นตาย่านจนแทบจะบ่กล้าเบิ่ง แต่ดูเจ้าตัวนี้ ข่อยว่าหน้าตาน่าฮักหลาย ” คำพูนพูดขึ้นมา ทุกคนมองดู ก็เห็นจริงอย่างที่คำพูนพูด “ข่อยว่าน่าสิเป็นนางไม้กะได้” ตาลพูด ขณะที่กำลังสนใจกันอยู่ ก็เสียงแหลม ๆ ดังขึ้นมา พวกเด็ก ๆรีบมองดูรอบตัว เบต้าได้เห็นเจ้าของเสียงก็รีบร้องว่า “หนีไปเร็วเข้า” แต่ขวดเก็บเสียงของนางไปหมด นางจึงพยายามเปล่งแสง คำแพงเห็นจึงพูดขึ้นมาว่า “เหมือนมัน ย่านอีหยังอยู่เด้” สิ่งมีชีวิต ร่างสูงพอ ๆ กับเด็ก หูแหลม จมูกใหญ่ยื่น ตาเป็นสีเหลืองเหมือนกับตาของสัตว์เลื้อยคลาน ผิวสีแดงสดเหมือนเนื้อสด มีฟันแหลม และดูไม่ค่อยเป็นระเบียบเต็มปาก พวกมันคือ ก็อปลินที่ข้ามมาอยู่ที่นี่ตอนที่ประตูมิติเปิด จริง ๆ ถ้าเพียงตัวเดียว
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่11 บักผีปอบด่อน
“เอ็งจะย่านเฮ็ดหยัง มีเอื้อยอยู่ทั้งคน เอื้อยจะให้อีพ่อได้ฮู้ว่า เอื้อยเก่งพอที่จะเข่าร่วมทัพควยได้แล้ว” คำแพงพูด“แม่นคำแพงเว้าถูกแล้ว พวกเราใหญ่แล้ว ควรได้ร่วมทัพควย” คำพูนพูดทั้งสองตั้งใจจะเข้าป่าเพื่อที่ไปล่าผีด้วยหน้าไม้ของตน เพื่อให้พ่อเห็นว่าทั้งสองพร้อมร่วมทัพควายในการเดินทางคราวหน้า“เจ้าสองโตนบ่ย่านผีบ่ มื้อนี้ สัตว์เลี้ยงถูกฆ่ากิน เครื่องในดู๊ ๆ แถมมื้อก่อน ทิดลือก็เพิ่งเว้าว่า ปะผีปอบด่อนในป่าด้วย โอยแค่เว้าก็เป็นตาย่านแท้” บักตาลพูด“บักตาล เจ้านี่ตัวโตซื่อ ๆ แต่ขี้โย่ยโตยดัง” คำพูนว่า“เอ๊า ก็ข่อยบ่ได้อยากเข้าทัพควยนี่ แล้วพวกเจ้าสิลากข่อยสองคนมาเฮ็ดหยัง” ตาลพูด“ซอย ๆ กันหน่อย ได้บ่ รีบไปดีกว่า มัวเว้าอยู่ฮั่นแล้ว” คำแพงพูดทั้งสี่เดินทางเข้าไปในป่าทันที ดิสมัสแอบอยู่ในป่าเรียกว่าอยู่ไม่ค่อยเป็นที่จะถูกกว่า เขาพยายามอยู่ใกล้น้ำให้มากที่สุด และซ่อนตัวไม่ให้ใครเห็น ป่าที่นี่อุดมสมบูรณ์ทำให้เรื่องการหาอาหารเขาไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ ดิสมัสทำสลิงขึ้นมาสำหรับหาอาหารซึ่งจะเน้นไปที่นก ไก่ป่า ซึ่งการใช้สลิงนี่เขาเห็นมาจากเอลฟ์ฟอร์แคร์เลยลองหัดเอามาใช้ดูและมักถูกสองฝาแฝดพูดเสมอว่า
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่10 เป็นไปได้ไง
“ทำไมข้าฟังที่ท่านพูดรู้เรื่อง เป็นไปได้ไง” “ข้าเปิดลิ้นกับเปิดหูให้เจ้านั่นล่ะ แปลกนะปกติพวกที่มากับประตูนี่ จะฟังภาษาข้าออกทันที”ดิสมัสได้ยินคำว่าประตูก็รีบพูดว่า “เปิดประตูนั้นอีกครั้ง ข้าจะกลับไปช่วยพวกเขา” “ข้าทำไม่ได้หรอก ข้าทำลายมันไปแล้ว เจ้าคงต้องไปหาประตูอื่นแทน”ดิสมัสกำลังสู้กับเขาอีกครั้ง แต่เบต้ารีบห้าม “เจ้าสู้เขาไม่ได้หรอก ดิสมัส เขาจะฆ่าเจ้าได้ง่าย ๆ เลยนะแต่กลับไม่ทำ” “ข้าถือศีลน่ะ แต่ถ้ายังคิดจะต่อสู้ ข้าคงจะต้องสาปเจ้าแล้วล่ะ” ชายห่มหนังเสือพูด “ท่านเป็นใครกันแน่” ดิสมัสถาม “ข้าเป็นฤาษี นามว่า ศุภมิตร แล้วเจ้าล่ะเป็นใคร” “ข้าชื่อ ดิสมัสเป็นเอลฟ์รานุน” “เอลฟ์เหรอ ไม่เคยได้ยินชื่อเผ่านี้เลยนี่ เอาล่ะยังไงเจ้าพักผ่อนก่อนดีกว่า เจ็บหนักขนาดนั้นคงอยากได้อาหารและน้ำสินะ” ศุภมิตรเขาเสกกระท่อมขึ้นมา ดิสมัสมองอย่างไม่ไว้วางใจ แต่ศุภมิตรบอกว่า “อย่าได้กังวล ข้าบอกแล้วไงข้าไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตหรอก”ดิสมัสเลยเดินเข้าไป ศุกมิตรส่งกล้วยให้เครือหนึ่งพร้อมกับกระบ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่ 9 เจ้าต้องรอด
“เบต้า” ดิสมัสเรียกเบต้าออกมา นางบินไปเกาะตัวของโลกิและรักษาให้“ต้องใช้เวลาหน่อย ที่เขาโดนเนี่ยหนักมากเลย” ยังไม่ทันไรก็เกิดฟ้าผ่าขึ้นมา ธอร์ และลูก ๆ ทั้งสี่ หาพวกเขาเจอแล้ว แต่ที่ทำให้ดิสมัสตะลึงคือดิดีเย่ร์ กับ ดาเมี่ยงตามมาด้วย ! ดิสมัสจับดาบตั้งท่าเตรียพร้อม เฮลเองก็เช่นกัน ที่มือของนางมีควันสีดำออกมา “นึกแล้วเชียวว่านางนี่ต้องหลอกพวกเรามาตลอด ว่าเป็นพวกขี้โรคใกล้ตาย ที่แท้ก็กดพลังตัวเองเอาไว้สินะ” ดิดิเย่ร์พูด เขาสร้างโกเล็ม จากดิน และทหารโครงกระดูกรอไว้แล้ว ดาเมี่ยงหันไปหาธอร์ “ให้พวกเราจัดการเองขอรับ” “ก็เอาสิ” ธอร์พูด เขาหันไปสั่งให้เพาเดอร์ตัดต้นไม้ ต้นหนึ่ง เพื่อมาทำเป็นที่นั่ง ชมการต่อสู้ “ท่านพี่ทั้งสอง ทำไมท่านเข้าร่วมกับพวกมัน มันฆ่าท่านพ่อและยังยึดบ้านเมืองเรา” ดิสมัสพูดเพื่อหวังเรียกสติพี่ชายทั้งสอง “หุบปากไปเลย ไอ้ตัวประหลาด แกนั่นล่ะทำให้ท่านพ่อกลายเป็นไอ้โง่ เสียสติไปแล้วด้วย เป็นแบบนั้นก็สู้ตายอย่างมีเกียรติยังจะดีซะกว่า แล้วแกน่ะ ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าพี่เลย แกมันความอัปยศที่ข้าจะต้องลบออกไปจ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่8 อย่าทำอะไรแม่ข้านะ
“ท่านพ่อ” ดิสมัสมาถึงพอดี และกำลังจะเข้าไปต่อสู้ แต่ถูกบาลเดอร์ปล่อยพลังแสงใส่ ดิสมัสถึงกับเจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น เท่ากับว่าคนในราชวงศ์ถูกกำจัดในพริบตา “โอดินเสด็จ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา โอดินเดินมาพร้อมกับสามจิ้งจอก เขาเดินมาหาเทียรี่เอาเท้าเหยียบเข้าที่หัวขององค์ราชาและกดเท้าลงไปเป็นเครื่องหมายว่าตอนนี้เหล่าเอลฟ์รานุนได้แพ้แก่เขาแล้ว ลูก ๆ ทั้งสามของเทียรี่กัดฟันด้วยความโกรธแค้น และยังไม่ไรไทร์ก็เดินมาพร้อมกับ ลิซ่าและเฮล เมื่อทั้งสองเห็นหน้าของโอดินก็หน้าเสียทันที “ท่านแม่ อย่าทำอะไรแม่ข้านะ” ดิสมัสพูด โอดินหันมามองลิซ่า และหันไปมองเทียรี่กับดิสมัส “นี่ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย เจ้าเรียกไอ้นี่ว่าแม่เหรอ” โอดินพูด เทียรี่หันมาพูดว่า “นางเป็นเมียข้า ก็ต้องเป็นแม่ของลูกข้าสิ” โอดินหัวเราะเสียงดังเหมือนกับมีเรื่องตลกตรงหน้า แต่ลิซ่าหน้าซีดตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เทียรี่ไม่เคยเห็นภรรยาหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน “นี่เจ้ารู้จักมันเหรอ หรือว่ามันเป็นสามีเก่าเจ้ากัน” โอดินหยุดหัวเราะแล้วแตะเข้าที่หน้าของเทียรี่อย่างแรง
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่7 ไม่รู้ทำไม
ดิสมันเดินทางไปทันที “เจ้าเนี่ยทำไม ไม่บอกราชาเทียรี่ล่ะ เราโดนแกล้งชัด ๆ ” เบต้าบ่น “เจ้าคิดว่ามีเรื่องกับพี่ ๆ เขาแล้ว มันจะจบแบบไหนกัน ข้าน่ะทำได้แค่อดทนเท่านั้นล่ะ” ดิสมัสพูดตลอดทางดิสมัสรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะว่า เขาไม่เห็นร่องรอยของพวกโจรเลยแม้คนเดียว แต่ก็ยิ่งต้องตกใจเมื่อมาถึงเมือง พบว่าเมืองโดนถล่มไปแล้ว ดิสมัสรีบสั่งให้ตรวจสอบทันที พบว่าไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว !“รีบกลับไปที่เมืองหลวงเร็ว” ดิสมัสสั่งก่อนไปเขาร่ายมนตร์สร้างกองทัพโครงกระดูกจากทุกศพที่เห็นที่เมืองหลวงยออาน เหล่านักรบโจมตีโดยที่ไม่มีใครคาดถึง แต่กระนั้นเหล่าเอลฟ์นรานุนก็ต่อสู้อย่างกล้าหาญ โดยดาเมี่ยงกับดิดิเย่ร์เป็นคนนำทัพมาเอง ขณะที่กำลังต่อสู้อยู่นั้นก็ร่างของทหารกระเด็นมา“ทำไมท่านพ่อต้องให้นำทัพมารบกับพวกนี้ด้วยนะ งานแบบนี้มันของไอ้อ้วนธอร์ไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่ม ผมสั้นสีทอง ตาสีฟ้า ใบหน้างดงาม จนแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นบุรุษเพศ รูปร่างของเขาดูไม่เหมือนนักรบเลยนักนิดแต่เหมือนกับพวกกวี หรือ หนุ่มเจ้าชู้ซะมากกว่า ไม่รู้ทำไม สองแฝดรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมา ทำให้พวกเขาขนลุก“ฝาแฝดเหรอ ข้าจะเกลียดฝาแฝดท
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่6 เข้าต่อสู้
เสียงสี่เสียงดังขึ้นมา เป็นผู้ชายสองคน และผู้หญิงหนึ่งคน และเอลฟ์อีกหนึ่งตน ชายคนแรกรูปร่างสูงใหญ่ผมยาวสีทอง ในมือถือขวาน เขาคือ โมดิ บุตรแห่งธอร์ อีกคนรูปร่างเตี้ยล่ำเป็นมะขามข้อเดียว ใช้ตะบองเป็นอาวุธ เขาคือ แม็กนี บุตรแห่งธอร์ สวนผู้หญิงในกลุ่มนั้น มีใบหน้างดงาม ผมสีแดง ถักเปีย มีรูปร่างกำยำล่ำสัน ใช้ดาบกับโล่เป็นอาวุธ นางคือ ทรุด บุตรีแห่งธอร์ส่วนเอลฟ์นั้นรูปร่างสูงโย่ง ผมสีแดง ผิวเข้ม ในมือถือดาบ เขาชื่อว่า เพาเดอร์ บุตรแห่งธอร์“หวังว่าข้าจะไม่เผลอฆ่าญาติของเจ้าไปนะ” แม็กนีพูด เพาเตอร์หันไปพูดว่า“ข้าไม่ใช่เอลฟ์แถวนี้”ทั้งสี่เข้าต่อสู้ทันที มารีสนำทหารเข้าต่อสู้ เขาเป่าขลุ่ยและมีแท่งน้ำแข็งพุ่งใส่พวกทหารผู้รุกราน ทำให้พวกมันต้องเริ่มถอยห่าง ส่วนอลิซซ่า เธอใช้คถาปล่อยพลังสายฟ้าใส่พวกทหารล้มตายไปจำนวนมาก แต่แล้วบุตรของธอร์ทั้งสี่ก็บุกเข้ามา และจัดการเหล่าเอลฟ์ได้ ทั้งหมด เมื่อ อลิซซ่าเห็นเพาเดอร์ก็พูดว่า“นี่เจ้าเป็นเอลฟ์เผ่าไหนกัน ทำไมถึงช่วยเผ่าอื่นโจมตีพวกเรา” “ข้าไม่ใช่เอลฟ์ที่นี่ ข้าขอจัดการพวกมันเอง พวกเจ้าอยู่เฉย ๆ นะ” เพาเดอร์พูด และควงดาบออกไป แล
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่5 หมายความว่าอะไร
“ข้าคิดว่า พวกเราสองดินแดนน่าจะร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน แลกเปลี่ยนทำการค้าด้วยกัน และยังสามารถแลกเปลี่ยนความรู้ด้วยกันได้อีกด้วย” อสิซซ่าพูด“ตูไม่เห็นอยากจะได้ความรู้อะไรจากสูเลย” แคนนอร์สวน อลิซช่า ตั้งสติระงับอารมณ์โกรธและรีบพูดต่อไปว่า“พวกท่านกับข้ามีศัตรูคนเดียวก็สมควรแล้วล่ะที่จะต้องร่วมกันสู้กับพวกมัน”“นี่สูหาพวกตูจะสู้ ไอ้ตัวซีดนั่นไม่ได้หรือไงกัน !” แคนนอร์เริ่มหัวเสียแล้ว อลิซซ่ารีบพูดว่า“มิได้เป็นเช่นนั้น พวกเราต่างหากที่ต้องพึ่งความแข็งแกร่งของท่าน” อลิซซ่าพูด แคนนอร์ถามทันที“หมายความว่าอะไร”“พวกเราไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนท่าน จึงต้องให้ท่านช่วยเหลือ เราถึงจะต่อสู้กับพวกรานุนได้” อลิซซ่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แคนนอร์เริ่มมีทางทีที่อ่อนลง อลิซซ่าส่งสัญญาณ มารีสเป่าขลุ่ยนักดนตรีคนอื่นเริ่มเล่นเครื่องดนตรีของตนด้วยทำนองเพลงที่เป็นจังหวะเพลงช้า อลิซซ่าเป็นคนร้อง เสียงของนางไพเราะจับใจมาก จนทำให้แคนนอร์เริ่มที่จะเคลิ้ม แต่เพลงก็เริ่มที่มีจังหวะสนุกสนานขึ้น อลิซซ่าเริ่มร้ายรำด้วยลีลาสวยงามและอ่อนช้อย หลังเพลงจบ แคนนอร์ตบมือให้ด้วยความชื่นชม“เยี่ยมมาก ตูตกลงที่จะเป็นพันธมิตรกั
You may also like
อาณาจักรรักอสรพิษ l THE BEAST X SERPENT
ฮอฮัน356 viewsเมื่อฉันถูกพระเอกธงดำในเกมจีบหนุ่มคลั่งรัก! (NC 18+)
Peach Poyy173 viewsอาศิรวิษ
พลอยแก้ว130 viewsหลินหลินกับระบบมิติผันผวน
หลินหลินสาวน้อยนักผจญภัย9.0K viewsชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์
rasita_suin365 viewsท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า316 viewsฤาจันทราเร้นรัก
rasita_suin409 viewsไข่มุกหมื่นปรารถนา
เพลงมีนา3.1K views
