แชร์

 ตอนที่ 43 สุดท้ายก็มา

ผู้เขียน: เพลงมีนา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-16 17:41:04

แม้เห็นเพียงแค่แผ่นหลังแต่แพรดาวก็จำได้ หญิงสาวนอนตะแคงมองแผ่นหลังกว้างของชายในชุดดำที่ยืนอยู่ริมเตียงของมารดา เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งขยี้ตาไล่ความงัวเงียออกไป คนตัวสูงรับรู้การเคลื่อนไหวจึงหันมามอง

“มิสเตอร์...”

แพรดาวเรียกได้แค่นั้นเขาก็ยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นสัญญาบอกให้เงียบๆ เธอพยักหน้าเข้าใจ และเมื่อเขาชี้นิ้วไปทางประตู เธอก็รู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร มือเล็กยกขึ้นลูบผมสองสามทีแล้วก้มมองตัวเองก่อนลุกขึ้นเดินตามเขาออกไปที่นอกห้อง

“การผ่าตัดเรียบร้อยดี?” เขาถามขณะเดินนำเธอมาที่บริเวณจุดที่จัดไว้ให้ญาตินั่งพักผ่อนได้

“ค่ะ ใช้เวลาห้าชั่วโมง ทุกอย่างราบรื่นดี ตอนนี้ก็รอดูผลตรวจชิ้นเนื้อแล้วก็พักฟื้นหลังการผ่าตัดค่ะ ถ้าฟื้นตัวเร็วไม่มีติดเชื้อหลังการผ่าตัดก็จะได้กลับไปพักฟื้นที่บ้าน”

“อืม”

ชายหนุ่มในชุดดำเอ่ยรับรู้ในลำคอ ดวงตาดุดันมองเส้นผมที่ยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอน เขายื่นมือไปลูบอย่างไม่รู้ตัว เส้นผมนุ่มลื่นลูบไม่กี่เข้าที่เข้าทาง ความใกล้ชิดสนิทสนมผสานกับความอ่อนโยนที่ได้รับทำเอาแพรดาวทำตัวไม่ถูก และเหมือนชายหน
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 47 ความจริง4

    ชีวิตของหัสดินไม่ได้มีผู้หญิงกอดเอวซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์บ่อยนัก มีแค่สองคนที่เคยเกาะเอวเขาแบบนี้ก็คือรมิดา-เลขาของพี่หัสวีร์ กับคนที่นั่งซ้อนท้ายเขาอยู่ตอนนี้ “น้องดาว ถึงแล้วครับ” เพราะเธอยังเกาะเอวเขานิ่งอยู่ หัสดินจึงแตะมือเธอเบาๆ ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัว แพรดาวเพิ่งได้สติและเพิ่งรู้ตัวว่าแนบหน้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งและยังกอดเขาอยู่ด้วย “ขอโทษค่ะ” หญิงสาวผละมือออกแล้วค่อยๆ ลงจากรถมอเตอร์ไซด์ โดยมีมือใหญ่ช่วยประคอง “น้องแพรเข้าบ้านก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ไปรับเจ้าเสือดำเอง” “ขอบคุณนะคะ” แพรดาวกระชับกระเป๋าผ้าที่คล้องไหล่แล้วเดินไปที่บ้านเช่าหลังน้อย เปิดประตูบ้านแล้วเปิดไฟให้แสงสว่าง ตั้งแต่แม่เข้าโรงพยาบาล เธอกลับบ้านมาแค่ไม่กี่ครั้งเพื่อผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วกลับไปนอนเฝ้าแม่จ๋าที่โรงพยาบาล แม่จ๋า เธอจะเรียกว่าแม่จ๋าได้อีกไหม ทำไมแม่จ๋าถึงลักพาตัวเธอมา ถ้าแม่จ๋าทำเพราะต้องการเงิน? ทำไมไม่เรียกค่าไถ่หรือเรียกร้องเงินจากครอบครัวที่แท้จริงของเธอ ที่ผ่านมาแม้ความเป็นอยู่ไม่ได้ร่ำรวยนักแต

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 46 ความจริง3

    ใครจะไปเชื่อ เรื่องที่เคยคิดเล่นๆ ขำๆ จะเป็นจริง แพรดาวก็คือดาริกา หรือน้องดาว ลูกสาวของคุณฐากรูกับคุณนิตยาที่หายสาปสูญไปเมื่อ18ปีก่อน เธอหายไปเกิน 7 ปี ถูกแจ้งเสียชีวิตไปแล้ว แต่คุณฐากรูและคทาภัทรไม่เคยหยุดตามหา เพียงแค่ปล่อยให้คุณนิตยาคิดว่าลูกสาวคนเล็กตายไปแล้วจริงๆ เพราะคิดไปว่า ‘คิดว่าตายแล้ว อาจจะทำใจง่ายกว่า’ และด้วยปัญหาสุขภาพในตอนนั้น กว่าจะผ่านวันคืนเหล่านั้นจนกลับมามีรอยยิ้มได้ก็หลายปี “แม่...เอ่อ..ไม่สิ...ฉันมีความจำเป็นจริงๆ จะโกรธจะเกลียดหรือจับเข้าคุกก็ได้แต่ขอให้เชื่อที่ทำไปเพราะกลัวว่าคุณหนูดาวจะมีอันตราย” “อันตราย...อันตรายอะไรคะ?” “เรื่องนี้อยู่ระหว่างการสืบหาความจริง น้องดาวไม่ต้องเป็นห่วงนะ” จู่ๆ คุณนิตยาก็โผเข้ากอด แพรดาวตกใจจนตัวแข็ง เธอทำอะไรไม่ถูก เธอหันไปมองหัสดินอย่างขอความช่วยเหลือ ชายหนุ่มเข้าใจสายตาคู่นั้น เขาเดินไปกระซิบกับคทาภัทร อีกฝ่ายหันมาสบตากับเธอก่อนยิ้มอ่อนโยนแล้วจึงเข้ามาประคองมารดาที่ร้องไห้ด้วยความดีใจ “พวกคุณมั่นใจได้ยังไงว่าหนูเป็นลูกสาวของคุณ” เธอไม่อยากจะเช

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 45 ความจริง2

    หัสดินจอดมอเตอร์ไซค์แล้วก็วิ่งเหยาะมาที่ร้านกาแฟที่นัดหมายแพรดาวไว้ หญิงสาวนั่งละเลียดกินน้ำผลไม้ปั่นใบหน้ามีความสุขจนคนเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ “อร่อยมากเลยเหรอ” หัสดินถามแล้วจ้องมองแก้วพลาสติกในมือเรียวเล็ก “ค่ะ” เธอฉีกยิ้มกว้าง “คงเพราะอารมณ์ดีด้วย กินอะไรก็อร่อย” “แล้วขนมของพี่จะสู้ได้ไหมนะ” “ขนมพี่ดินอร่อยที่สุดค่ะ” พูดถึงขนมก็ทำตาโตขึ้นมาเลย สายตามองไปที่ถุงขนมที่เขาถือมา ทว่าแผลที่หลังมือดึงดูดสายตาเธอมากกว่า “พี่ดินไปทำอะไรมาคะ มือมีแผล” “นี่เหรอ” หัสดินดูหลังมือตัวเองแล้วก็ยักไหล่ “จำไม่ได้ น่าจะตอนทำขนมละมั้ง” ‘เป็นรอยช้ำขนาดนี้ ทำไมจำไม่ได้ล่ะ...แล้วตำแหน่งกับรอยแผลนี้คล้ายกับมิสเตอร์ดาร์กมากจริงๆ’ “มีอะไรหรือครับ หรือเป็นห่วงพี่” รอยยิ้มกว้างดูดีใจกับสิ่งที่เธอแสดงออก “ก็...ก็เป็นห่วงนี่ค่ะ” เธอเป็นห่วงเขาจริงๆนั้นแหละ “ทำอะไรไม่รู้จักระวังเลย” “ก็อยากให้มีคนคอยเป็นห่วงคอยเตือนเหมือนกันครับ” รู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นคนอัธยาศัยดี แต่ใจ

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 44 ความจริง1

    คทาภัทรกำลังอ่านรายงานที่ได้รับมาจากหัสดิน และใช้ความเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเร่งเอาผลตรวจDNAมาได้เร็วกว่าปกติ มือของเขาเย็นเฉียบไปทันที กว่าจะตั้งสติได้ก็ผ่านไปหลายนาทีจนเขานึกขึ้นได้ กดโทรศัพท์ต่อสายถึงเลขาหน้าห้อง “ช่วยเช็กให้ผมหน่อยว่าคนไข้ห้อง 3003 ออกไปหรือยัง ด่วนนะครับ” “ค่ะ” ปลายนิ้วเคาะบนโต๊ะทำงานด้วยความเคยชิน แต่ในใจร้อนรนจนไม่อาจนั่งติดเก้าอี้ได้ เขาลุกพรวดขึ้นแล้วเดินออกมาทันทีไม่รอให้เลขารายงาน “ท่านประธาน...” “ไม่เป็นไร ผมจะไปดูเอง” เขาก้าวเท้ายาวๆ จนแทบจะกลายเป็นวิ่ง แต่หัวใจของเขาร้อนรนยิ่งกว่า ปกติเขาเป็นคนสุขุมใจเย็นกับทุกเรื่อง ทว่าไม่ใช่เรื่องที่เผชิญอยู่ เมื่อเห็นลิฟต์เปิดก็แทบจะพุ่งเข้าไปทันที นิ้วเรียวกดปุ่มชั้นที่ต้องการ เขาหอบหายใจในลิฟต์ครู่หนึ่งจนต้องหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อของตน พลันนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็ก มือน้อยหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้เขา “พี่..พี่..พัด...พัด..” เด็กหญิงตัวน้อยยังพูดไม่ชัดแต่แววตาสดใสราวกับดวงดาว มือเล็กๆ พยายามเช็ดเหงื่อให้ เ

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 43 สุดท้ายก็มา

    แม้เห็นเพียงแค่แผ่นหลังแต่แพรดาวก็จำได้ หญิงสาวนอนตะแคงมองแผ่นหลังกว้างของชายในชุดดำที่ยืนอยู่ริมเตียงของมารดา เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งขยี้ตาไล่ความงัวเงียออกไป คนตัวสูงรับรู้การเคลื่อนไหวจึงหันมามอง “มิสเตอร์...” แพรดาวเรียกได้แค่นั้นเขาก็ยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นสัญญาบอกให้เงียบๆ เธอพยักหน้าเข้าใจ และเมื่อเขาชี้นิ้วไปทางประตู เธอก็รู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร มือเล็กยกขึ้นลูบผมสองสามทีแล้วก้มมองตัวเองก่อนลุกขึ้นเดินตามเขาออกไปที่นอกห้อง “การผ่าตัดเรียบร้อยดี?” เขาถามขณะเดินนำเธอมาที่บริเวณจุดที่จัดไว้ให้ญาตินั่งพักผ่อนได้ “ค่ะ ใช้เวลาห้าชั่วโมง ทุกอย่างราบรื่นดี ตอนนี้ก็รอดูผลตรวจชิ้นเนื้อแล้วก็พักฟื้นหลังการผ่าตัดค่ะ ถ้าฟื้นตัวเร็วไม่มีติดเชื้อหลังการผ่าตัดก็จะได้กลับไปพักฟื้นที่บ้าน” “อืม”ชายหนุ่มในชุดดำเอ่ยรับรู้ในลำคอ ดวงตาดุดันมองเส้นผมที่ยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอน เขายื่นมือไปลูบอย่างไม่รู้ตัว เส้นผมนุ่มลื่นลูบไม่กี่เข้าที่เข้าทาง ความใกล้ชิดสนิทสนมผสานกับความอ่อนโยนที่ได้รับทำเอาแพรดาวทำตัวไม่ถูก และเหมือนชายหน

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 42 ระบายอารมณ์

    เสียงหมัดหนักๆ กระแทกใส่ท้องคนแรงๆ แต่อีกฝ่ายก็ส่งเสียงไม่ได้เพราะมีเศษผ้าอุดปากอยู่ เสียงคนซูดปากเพราะเจ็บแทนแต่ก็ได้แค่ยืนมองเจ้านายกระหนำหมัดและเท้าใส่คนที่สลบไปรอบหนึ่งแล้วแต่ถูกน้ำสาดให้ตื่นมารับหมัดหนักๆอีก “ทำไมวันนี้เจ้านายเราโหดจังวะ” “นั้นสิ ปกติไม่ลงมือเองนะ” “สงสัยอารมณ์ไม่ดี” “ไอ้หมอนั้นซวยเลย” สายตาคมกริบตวัดตามองมาทางลูกน้องสี่คน ที่ยื่นเอามือประสานไว้ด้านหน้าด้วยท่าทีนอบน้อม แต่สายตาดุจคมมีดนั้น ก็ทำให้พวกเขาถึงกับผวาเฮือกจนแทบลืมหายใจกันไปเลยทีเดียว “สงสารมากก็มาให้กูซ้อมนี่” “ไม่สงสารๆครับเจ้านาย” ทั้งสี่ส่ายหน้ารัว “งั้นมาลากมันไป” ดาร์กปรายตามองชายคนหนึ่งที่โดนซ้อมจนแทบมองเค้าหน้าเดิมไม่ออก ทั้งหน้าตาที่บวมปูดและเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยบาดแผล “อยู่ดีไม่ว่าดี ดันมาซ่าที่ซีเคร็ท คลับ” ลูกน้องคนหนึ่งบ่นพึมพำแล้วเข้าไปลากคนนั้นออกมา ‘ดาร์ก’ ก้มมองมือตัวเองที่เลอะคราบเลือด ลูกน้องที่ยืนใกล้ๆ รีบเอาผ้าเย็นมาให้เขาเช็ดมือ “คราบเลื

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status