บ้านที่มีแต่ผู้หญิงที่เข้มแข็ง

ปัทมาใช้เงินทั้งหมดที่ตัวเองมีลงทุนสร้างห้องสำหรับเอาไว้โชว์และทำงานตัดเสื้อผ้า แบ่งเป็นห้องเล็กๆ ไว้สำหรับงานแปลเอกสาร และงานอื่นๆ ย่ากับแม่เธอเห็นด้วย กิจการงานตัดเสื้อผ้าของเธอไปได้ด้วยดี หญิงสาวรับงานทางออนไลน์ซะเป็นส่วนมาก ลูกค้ามาจากเพจของเธอ แบรนด์ของเธอเป็นแบรนด์เล็กๆ ไม่ได้โด่งดัง แต่มีรายได้มาเรื่อยๆ

มื้อค่ำหลังจากที่เก็บล้างอุปกรณ์ถาดขนมและเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำขนมในวันพรุ่งนี้แล้ว ทั้งสามคนมาพร้อมกันที่ห้องนั่งเล่น ใช้ช่วงเวลาว่างแบบนี้พูดคุยกัน ส่วนมากแม่กับย่าจะคุยกันเรื่องการทำขนม และปัทมาจะเป็นคนซื้อวัตถุดิบให้

“ช่วงนี้งานตัดผ้าของปัทค่อยซาลงแล้ว ปัทจะได้มีเวลาช่วยย่ากับแม่ได้เต็มที่แล้วนะคะ”

“ทำไมล่ะลูก “ย่ากับแม่ถามขึ้นมาพร้อมกัน

“จริงๆ งานมีมาเรื่อยๆ นะคะ แต่ปัทไม่อยากรับเยอะ กลัวไม่มีเวลาช่วยย่ากับแม่ คือปัทอยากช่วยย่ากับแม่ก่อนค่ะ ไม่อยากให้ย่ากับแม่เหนื่อยมาก”

“ย่าก็แล้วแต่หนูนะลูกยังไงก็ได้”

“ดีแล้วลูก ช่วงนี้ขนมเราขายดีจริงๆ แหละ ถ้าได้ปัทมาช่วยแบบเต็มที่อีกแรง ก็คงจะดี แม่ไม่อยากให้ย่าเหนื่อยมากเหมือนกัน”

“แหมแม่พรก็ แม่ยังทำไหวไม่ต้องห่วงหรอก”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ หนูอยากให้แม่แค่คอยควบคุมดูโดยรวมดีกว่า ไม่ต้องลงมือ เรื่องอื่นเดี๋ยวหนูกับลูกทำเองดีกว่าค่ะ “

“งั้นก็ตามใจ ถ้าแม่กับลูกต้องการแบบนั้น”

“แม่คะ ปัทกับย่าคุยกันว่า อยากทำร้านที่บ้าน ขายหน้าบ้านเรา ไม่ต้องไปขายที่ตลาดแล้ว ปัทเชื่อว่าลูกค้าจะตามมาเยอะเลยล่ะค่ะ”

“เพราะอะไรหรือลูก ถึงจะต้องทำที่บ้าน หนูช่วยอธิบายให้แม่ฟังหน่อยได้ไหม”

“หนึ่งนะคะ ย่ากับแม่จะได้ไม่ต้องเดินทาง ไม่ต้องรีบตื่น ไปนั่งที่ร้าน ทำทุกอย่างที่บ้าน และเรายังได้ดูแลบ้านนะคะแม่ ร้านที่ตลาด เราให้คนเช่า หรือถ้าจะเซ้งต่อก็ได้ ที่สำคัญคือย่ากับแม่ก็จะปลอดภัยหลายอย่าง ทั้งเรื่องการเดินทาง เรื่องห้องน้ำ เวลาว่างไม่มีลูกค้า ย่ากับแม่ก็สามารถงีบหรือเอนหลังที่บ้านได้ และอีกอย่างปัทก็ช่วยได้เต็มที่ บ้านเราก็จะไม่เหงา”

“แม่เห็นด้วยกับหลานนะแม่พร ทำทุกอย่างที่บ้าน เรามีที่จอดรถ มีที่หน้าบ้านสำหรับทำร้านขนมไทย”

“เอาไงก็เอากันค่ะแม่ ดีเหมือนกันนะคะ แม่จะได้ไม่เหนื่อยมาก ทำที่บ้านเราแม่ไม่ต้องลงมาขายเองเลยก็ยังได้ หนูกับลูกช่วยกันก็เหลือเฟือแล้วค่ะ”

“งั้นตกลงตามนี้นะคะ มีอีกอย่างค่ะ ปัทอยากทำไม่รู้ว่าย่ากับแม่จะเห็นด้วยไหม”

“มีอะไรที่อยากจะทำอีกเหรอลูก” ย่ากับแม่พูดพร้อมกันอีกครั้ง

“คือ.....ปัทเคยทำงานช่วงที่เรียนปริญญาตรีค่ะ แม่น่าจะจำได้ ปัทไปทำงานที่ร้านกาแฟหน้าปากซอย พอที่จะทำเครื่องดื่มเป็น”

“นี่อย่าบอกนะว่าจะขายเครื่องดื่มด้วย”

“ใช่ค่ะแม่ ถึงบ้านเราจะอยู่สุดซอย แต่เรามีที่ และเราก็ขายขนมไทยอยู่แล้ว ปัทอยากลอง”

“ถ้าอยากลองก็ลองเลยลูก ย่าไม่มีปัญหาเดี๋ยวนี้ย่าเห็นหลายๆ คนเขาก็กินขนมไทยกับกาแฟเยอะแยะไป เห็นไหมโรงแรมในเมืองยังมาซื้อขนมของเราไปรับแขกเลย ทั้งที่โรงแรมของเขาทำพวกเค๊กขนมฝรั่งต่างๆ มากมาย”

“ใช่ค่ะย่า หรือแม่ว่ายังไงคะ”

“แม่ไม่มีปัญหาหรอกลูก ในเมื่อเรายังทำไหวและมีโอกาสเราก็ทำเลย”

“ดีใจจังเลยค่ะ งั้นปัทขอดูแบบร้านก่อนนะคะ อยากให้เป็นที่วางขนมไทย และขายกาแฟด้วย อาจให้มีที่นั่งให้ลูกค้าที่อยากนั่งกินนั่งดื่มที่ร้านสักสองสามโต๊ะ”

“เอาเลยลูกตามสบาย งบประมาณเท่าไหร่ก็มาเบิกที่ย่านะ"หญิงชราชอบใจที่หลานสาวขยัน

ปัทมาโชคดีที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ ย่าเป็นคนจิตใจเข้มแข็ง ต่างกับปู่ที่มีอารมณ์ค่อนข้างละเอียดอ่อน ปู่เหมาะมากกับอาชีพครู ส่วนย่าเป็นผู้หญิงเก่ง ไม่รอให้ใครช่วยเหลือ ทำงานหาเงินได้ด้วยตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่รอเงินเดือนจากสามี ส่วนแม่ของเธอนิสัยเรียบร้อยสมกับเป็นพยาบาล ไม่ค่อยมีปากมีเสียง และไม่ค่อยมีปัญหากับใคร แม่ย่ากับลูกสะไภ้จึงอยู่ด้วยกันได้ ปัทมาและประภาษนิสัยเหมือนย่า

วันนี้เป็นวันหยุดปัทมาไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบสำหรับทำขนม และจะแวะไปหาซื้อผ้าสำหรับตัดชุด ย่ากับแม่ขอตัวพักผ่อนอยู่บ้าน สัปดาห์ที่ผ่านมาทั้งสามคนเหนื่อยมาก ขนมไทยของย่าขายดี บางคนซื้อเป็นของฝาก ไม่แน่ถ้าน้องชายเธอกลับมาอยู่บ้าน ถ้าเขาไม่อยากทำงานเป็นลูกจ้างใคร ร้านที่ตลาดอาจไม่ต้องปล่อยให้เช่าหรือขาย อาจทำขนมเพิ่ม แล้ววางที่ร้านในตลาดด้วย ขายที่บ้านด้วย

หญิงสาวอยากไปลองนั่งคาเฟ่แถวๆ นี้ดู และจะแวะหาร้านออกแบบก่อสร้างด้วย โชคดีที่เธออาศัยอยู่ในอำเภอเมืองที่ค่อนข้างเจริญ ผู้คนค่อนข้างมีฐานะ แต่เอาจริงๆ ขนมของย่าก็ไม่ได้แพงมาก แถมอร่อย คนซื้อไม่เสียดายเงิน

ปัทมาขายรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่ของเธอ และซื้อรถกระบะสี่ประตูแทน เอาไว้ไปส่งขนมและขนวัตถุดิบ เวลาไปไหนมาไหนบรรทุกของได้ แถมพาย่ากับแม่ไปวัดหรือไปธุระงานต่างๆ ได้สะดวกดี ไม่คิดว่าอำเภอที่เธออยู่จะมีร้านขายผ้าที่ใหญ่และทันสมัยมาก แน่นอนเธอต้องแวะก่อนเป็นที่แรก

“สวัสดีค่ะคุณปัทมา ลมอะไรพัดพามาถึงที่ร้านเลยคะ” เยาวภาเจ้าของร้านขายผ้าทักทายหญิงสาว เยาวภาเป็นสาวโสด เธอเคยแวะไปที่ร้านตัดเสื้อของปัทมาไม่กี่ครั้ง รู้สึกถูกชะตากับช่างตัดผ้าคนนี้ แถมยังเป็นหลานของย่ากุล แม่ค้าขายขนมไทยที่แสนอร่อย ที่คนทั้งเมืองชอบและติดใจ เพราะอร่อยและสะอาด

“สวัสดีค่ะคุณเยาวภา ที่นี่ร้านคุณเยาวภาเองเหรอคะ” หญิงสาวยกมือไหว้ทักทายเจ้าของร้าน เธอจำได้ว่าผู้หญิงเจ้าของร้านคนนี้ เอาผ้าที่แพงที่สุดไปให้เธอตัดชุดให้

“ใช่ค่ะ เชิญๆ ค่ะมานั่งทางนี้ก่อน นี่วันนี้ว่างเหรอคะ ปกติไม่ค่อยเห็นจะว่างเลย "

“พอดีวันนี้ตรงกับวันหยุดค่ะ ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา พวกเราทำงานกันหนักมาก ปัทเลยอาสาออกมาซื้อวัตถุดิบ ให้ย่ากับแม่ได้พักบ้างค่ะ”

“เก่งกันจังเลยนะคะ ย่ากุลกับคุณน้าพร คุณปัทอีกมีแต่ผู้หญิง”

“ความจริงแล้ว ย่ากับแม่ต่างหากค่ะที่เก่งที่สุด ปัทก็แค่คอยช่วยบางอย่าง เท่าที่จะทำได้”

“นั่นนะซิคะ เป็นคนสูงวัยที่เก่งและขยันกันมาก เรารู้จักกันมาตั้งนานคุณปัทอายุเท่าไหร่แล้วคะ หน้าเด็กมากๆ ว่าจะถามหลายครั้งแล้วค่ะ แต่ก็ไม่กล้า”

“ปัทเพิ่งจะเต็ม 26 ค่ะ” ”

“ว่าแล้วคิดไว้เหมือนกันค่ะว่า น่าจะยังไม่ถึงสามสิบหรอก งั้นพี่ขอเรียกน้องปัทดีกว่านะคะ เรียกพี่ว่าพี่ภาก็ได้ พี่อายุ 35ปีแล้ว โสดมากมายค่ะ”

“จริงเหรอคะ นี่ปัทคิดว่าพี่ภาอายุห่างจากปัทไม่เท่าไหร่เองนะคะ อย่างมากก็สามสิบต้นๆ”

“ใครๆ ก็พูดแบบนั้นล่ะค่ะ” สองสาวหัวเราะออกมาพร้อมกัน

เยาวภาปล่อยให้ปัทมาเลือกผ้าได้ตามใจชอบ ส่วนตัวเธอแยกออกไปดูแลลูกค้า ที่นี่ขายทุกอย่างที่เกี่ยวกับการตัดเย็บ ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว ปัทมาเลือกอุปกรณ์สำหรับตัดเย็บเสื้อผ้าได้หลายอย่าง สรุปว่าเกือบครึ่งวันเธออยู่ที่ร้านขายผ้า

“น้องปัทคะ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว พี่ว่าเราไปหาอะไรกินดีไหมคะ พี่อยากเลี้ยงข้าว ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ตัดชุดสวยๆ ให้พี่ใส่”

ปัทมาดูนาฬิกาข้อมือ เห็นว่าใกล้เที่ยงแล้วจริงๆ ท้องเริ่มร้องแล้ว และเริ่มที่จะอยากดื่มกาแฟ

“ได้ค่ะพี่ภา ปัทก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”

“เดี๋ยวไปรถพี่ดีกว่านะคะ รถของน้องปัทไว้ที่นี่ร้านพี่นี่แหละ”

เยาวภาเป็นผู้หญิงหน้าตาเรียบร้อยแต่งหน้าบางๆ ผิวที่ขาวมากนั่น รู้เลยว่ามีเชื้อสายจีน ป้ายหน้าร้านขายผ้านั่นอีก ไม่บอกก็รู้ว่ามีเชื้อจีน รูปร่างดีสมส่วนสูงเท่าๆ กับปัทมา น่าจะประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรได้

หญิงสาวภูมิใจที่วันนี้เยาวภาใส่ชุดเดรสที่เธอตัดให้ ช่างตัดเสื้อผ้าทุกคนคงจะคิดเหมือนกันกับเธอ เวลาที่เราตัดชุดให้ลูกค้า แล้วเขาใส่ออกมาสวย เป็นอะไรที่ภูมิใจมากๆ

“พี่ภาหุ่นดีมากเลยนะคะ ยิ่งใส่ชุดเดรสแบบนี้ยิ่งดูสูงโปร่งสวยมากเลยค่ะ”

“อย่ามาชมกันนักเลย น้องปัทเองก็สวยมากนะ ใส่ชุดไหนก็สวย” ขนาดแต่งตัวแบบนี้ยังดูดีมาก”

วันนี้ปัทมาใส่ชุดเดรสเชิ้ตลายสกอตขาว-เหลือง คอวีแขนสั้นมีกระเป๋าสองข้าง สะพายกระเป๋าหนังใบใหญ่ สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว เธอชอบแต่งตัวแบบนี้สบายดีกินอะไรก็ไม่ต้องห่วงพุง

“เราไปกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวแล้วก็แวะคาเฟ่ หากาแฟดื่มกันดีกว่า”

“ขอบคุณมากนะคะพี่ภา ดีจังเลยคะ ปัทเองอยากสำรวจคาเฟ่แถวนี้ดูด้วยค่ะ”

“สำรวจทำไมคะ มีโครงการจะสร้างคาเฟ่ขนมไทยหรือเปล่า”

“ว้าว....พี่ภารู้ ใช่ค่ะ ปัทไม่อยากให้ย่ากับแม่ไปขายที่ตลาดแล้ว ย่าแก่ลงทุกวัน ถ้าได้ขายที่บ้าน ท่านจะได้พักบ้าง แม่ก็ได้ทำโน้นนี่นั้นที่บ้าน ปัทเองก็จะได้ช่วยงานเต็มที่”

“เป็นความคิดที่ดีมาก พี่สนับสนุนนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่พาทัวร์ดูคาเฟ่แถบบ้านเรา หรือถ้ามีเวลาเราไปจังหวัดใกล้เคียงก็ได้นะ”

“เกรงใจจังเลยค่ะ ไว้ปัทหยุดวันไหนจะมารบกวนพี่ภาให้พาไปนะคะ เอาจริงๆ ปัทก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่สมัยเด็กๆ แต่ก็รู้เรื่องราวของที่นี่น้อยมาก เพราะไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหน”

“พี่เองก็รู้จักไม่กี่ที่หรอกนะ เราต่างก็เหมือนกัน ย้ายกลับมาอยู่บ้านเกิด แต่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับบ้านเกิดเลย”

“พี่ภาก็เพิ่งกลับมาอยู่บ้านเหมือนกันเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ พี่ทำงานที่กรุงเทพฯเชื่อไหมว่าหน้าที่การงาน ตำแหน่งใหญ่โต แต่ต้องลาออกกลับมารับช่วงกิจการของที่บ้านต่อ เพราะพ่อกับแม่ก็แก่แล้ว มีพี่กับน้องชายแค่สองคน”

“จริงๆ แล้วการที่เราได้เรียนสูงๆ ทำงานดีๆ ในเมืองใหญ่ มันก็ไม่ได้ทำให้เราคิดว่าเราต้องลงหลักปักฐานอยู่ที่เมืองใหญ่เลยนะคะ ในที่สุดทุกคนก็ต้องกลับบ้าน อยู่ที่จะช้าหรือเร็วแค่นั่นเอง”

“ใช่ค่ะ แรกๆ นี่พี่อยู่แทบไม่ได้เลยนะ งานค้าขายมันดีก็จริง ใครเป็นเจ้าของคนเดียวจะรู้ดี เราต้องคอยแบกภาระ ไม่ว่าจะเป็นค่าไฟค่าน้ำ ค่าจ้างคนงาน เป็นบริษัทฯเล็กๆ เลยล่ะ และอย่าหวังว่าเราจะได้หยุดเสาร์อาทิตย์เหมือนสมัยทำงานประจำ”

“จริงเลยค่ะ ข้อนี้ปัทเห็นด้วย ถ้าหยุดคือขาดรายได้ ทำงานประจำเรารับผิดชอบแค่งานที่ทำ ไม่ต้องดูโดยรวม แต่มันก็ดีแตกต่างกันนะคะ ปัทว่าปัทชอบทั้งสองอย่าง อยู่ที่เวลาและความเหมาะสม”

สองสาวพูดคุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนรู้จักกันมานาน เอาจริงๆ ต่างก็ใหม่กับบ้านเกิดทั้งคู่ อาจจะมีอีกหลายๆ คนที่ เมื่อทำตามฝันของตัวเองสำเร็จแล้ว ไม่ว่าจะเรียน ทำงาน เมื่อเราเบื่อและล้าจนถึงที่สุด หรือเจอปัญหาที่ไม่อาจแบกไว้เองคนเดียวได้ บางคนก็เลือกที่จะกลับมาหาครอบครัว เพื่อเติมพลังและกำลังใจการที่ได้กำลังใจดีๆ จากครอบครัว ทำให้มีพลังต่อสู้กับปัญหา

“น้องปัท ร้านนี้น่านั่งมากเลยนะคะ มีอาหารขายด้วย กินข้าวเสร็จก็ดื่มกาแฟต่อได้เลย”

“จริงด้วยค่ะพี่ภา บรรยากาศดีร่มรื่น ไกลจากตัวเมืองหน่อยแต่ถนนหนทางก็สะดวกสบาย”

สองสาวสั่งอาหาร และพูดคุยเรื่องทั่วไป ส่วนมากเน้นเรื่องของผู้หญิงๆ บางทีการได้พูดคุยและปรึกษาเรื่องต่างๆ กับคนที่ความคิดและนิสัยคล้ายๆ กัน ก็ทำให้บางช่วงชีวิตมีอะไรดีๆ แบบนี้เสมอ