Mag-log inShare
บทที่ 5 องค์ชายสี่ ถังจวิน
Huling Na-update:
2025-07-11 21:25:50เว่ยอีมองเขาอยากรู้สึกงุนงง เขาก็แค่ไปสั่งให้ในครัวจัดมาเพิ่ม
“ท่านอ๋อง ชานี่ไม่เหมือนเดิมหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยก็ให้คนครัวจัดมาและบอกว่าให้เอาแบบชุดเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ”
“ยกออกไป ข้าไม่กินแล้ว”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เว่ยอีกยกน้ำชา และกำลังจะยกขนมออกไป
“รอก่อน ยกแต่ชาไป ขนมไม่ต้อง เอาชาอู่หลงมาให้ข้าแทน”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เว่ยหลงยกชาออกมา และให้คนครัวไปเปลี่ยนเป็นชาอู่หลงแทน
“ท่านอ๋อง รายงานพ่ะย่ะค่ะ”
“ว่ามา”
“ข้าสืบเรื่องของพระชายามาแล้ว ก่อนหน้านี้ นางถูกฮองเฮาวางยาพิษอยู่เนืองๆ และยังถูกหมั้นหมายกับบุตรชายของเสนาบดีมาก่อน ทั้งคู่โตมาด้วยกัน ชื่อสือเยว่เทียน เข้าปักใจรักพระชายามากพ่ะย่ะค่ะ และตอนนี้เขาทราบเรื่องที่นางอภิเษกมาที่นี่แล้ว และกำลังตามมาหานางพ่ะย่ะค่ะ”
“อืม เข้าใจแล้ว เรื่องอื่นล่ะ”
“พระชายามีอาจารย์หมอเทวดาอยู่คนหนึ่ง อยู่บนเขาเทียนซาน ทุกปีนางจะขึ้นไปเยี่ยม แต่ปีนี้ เห็นว่าอาจารย์นางออกท่องเที่ยว นางเลยไม่ได้ไปพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้ ติดตามนางเงียบๆ อย่าให้นางรู้ตัว ระวังองครักษ์หญิงของนางด้วย”
“รับพระบัญชา กระหม่อมทูลลา”
เว่ยอียกชามาถึงห้องหนังสือและวางลง เขาเงยหน้ามอง
“เจ้ามีอะไรก็พูดมาสิ”
“ทูลท่านอ๋อง ข้าพระองค์พึ่งทราบว่าเหตุใดชากาที่สองจึงรสชาติไม่เหมือนเดิมพ่ะย่ะค่ะ”
“เพราะอะไรล่ะ”
ชินอ๋องเริ่มเขียนฎีกาตอบ และฟังเว่ยหลงอย่างใจลอย
“ขนมกุหลาบ และน้ำชานั้น พระชายาเป็นคนทำพ่ะย่ะค่ะ ชานั้น เป็นชาที่นางทำเอง หมักเอง น้ำที่เอามาต้ม ก็เป็นน้ำค้างจากยอดใบบัวในสวน ซึ่งนางจะตื่นขึ้นมาเก็บน้ำค้างตอนตีสี่ทุกวัน เพื่อให้ได้น้ำชาที่รสชาติดีเข้ากับใบชาของนางพ่ะย่ะค่ะ”
มู่เหรินหยุดเขียน นี่นางตั้งใจทำเรื่องพวกนี้ เพื่อเขาอย่างนั้นหรือ เขาไม่เคยกินน้ำชาที่ไหนแล้วรู้สึกสดชื่นแบบนี้มาก่อน ชาที่นางชงก็รสชาติไม่เหมือนชาทั่วๆ ไป ชานี้กลิ่นหอม รสชาติไม่ฝาด ดื่มแล้วลื่นคอ และทำให้สดชื่นขึ้น ช่างพิเศษจริงๆ
“อืม ข้ารู้แล้ว เจ้าไปได้”
เว่ยอีหุบยิ้มทันที เขาพูดขนาดนี้ ท่านอ๋องยังเฉย น่าเห็นใจพระชายายิ่งนัก
“พยายามมากขนาดนี้ เจ้าต้องการอะไรกันแน่”
เขาพูด พลางมองไปที่ขนมที่วางอยู่บนโต๊ะ
ช่วงที่อยู่จวนอ๋อง นอกจากการปลูกสมุนไพรแล้ว ซีเฟยก็มีโอกาสได้ออกไปเดินดูที่ตลาดในเมืองอยู่บ่อยๆ นางเริ่มรู้จักร้านขายยา และแหล่งที่จะเก็บสมุนไพรได้เพิ่ม อย่างน้อยการอยู่ในเมืองชิงโจว นางก็ไม่ต้องคอยระแวงคนที่อยากจะทำร้ายนางมากเหมือนที่แคว้นเยี่ยน
ระหว่างที่นางกำลังดูอินเหมยพรวนดินให้สมุนไพรที่พึ่งได้มาจากตลาด อาเหยากำลังรดน้ำที่เหลือให้ นางกำลังจะเดินกลับ จึงได้พบกับชายหนุ่มรูปงาม เดินเข้ามา เขาถือพัดประจำตัวหนึ่งอัน และกำลังเดินมาทักนาง
“ไม่ทราบว่าแม่นางคือ”
“บังอาจนัก ท่านนี้คือพระชายาชินอ๋อง องค์หญิงจ้าวซีเฟย ท่านเป็นผู้ใดกัน”
หนุ่มรูปงามหุบยิ้มเล็กน้อย พระชายาอย่างนั้นหรือ น่าเสียดายจริงๆ
“ขออภัยพระชายา ข้าน้อยถังจวิน องค์ชายสี่ วันนี้กะว่าจะมาเยี่ยมเสด็จพี่รอง ล่วงเกินท่านแล้ว”
“ที่แท้เป็นองค์ชายสี่ ขออภัยที่ข้าไม่ทราบ ล่วงเกินท่านแล้วเพคะ”
“ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ท่าน เอ่อ จ้าวซีเฟยใช่หรือไม่ พี่รองอยู่หรือไม่ วันนี้ข้าแวะมาทักทาย ข้าพึ่งกลับมาจากเมืองอี้ เอาของฝากมาให้เขาน่ะ”
“ทูลองค์ชายสี่ ท่านอ๋องเข้าวังไปตั้งแต่เช้าเพคะ นี่ก็คงใกล้เวลาจะกลับแล้ว ท่านจะรับของว่างรอท่านอ๋องก่อนหรือไม่เพคะ หม่อมฉันจะให้เด็กๆ เตรียมให้”
“ถ้าอย่างนั้น คงต้องรบกวนท่านแล้ว”
“มิได้เพคะ ท่านเป็นแขก เชิญทางนี้เพคะ”
ซีเฟยเดินนำเขาไปที่ศาลา ในสวน
“อื้มม พระชายา ขนมนี่อร่อยยิ่งนัก ชานี่ก็อร่อยมาก ข้าไม่เคยดื่มชาที่ไหนอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย ท่านซื้อมาจากที่ใดหรือ”
“กราบทูลองค์ชายสี่ ข้าหมักชานี้เองเพคะ ข้าชอบทำอาหารทานเองจนชิน เลยเรียนรู้วิธีการทำชา ชานี้ไม่เพียงทำให้ท่านสดชื่น ยังปรับธาตุในตัวท่านให้เกิดสมดุลในร่างกาย จึงทำให้ผ่อนคลาย และสดชื่นในคราเดียวกันเพคะ”
“ยอดเยี่ยมไปเลย สงสัยว่าข้าต้องแวะมาที่จวนนี้บ่อยๆ แล้วล่ะ พระชายา ท่านน่าจะทำขายได้เลยนะ อร่อยมาก”
“องค์ชายสี่ เรียกข้าว่าซีเฟยก็ได้เพคะ”
“ได้ๆ ซีเฟย ต่อไปเจ้าก็เรียกข้าว่าถังจวิน หรืออาจวินละกันนะ”
“ข้าถนัดเรียกองค์ชายสี่ดีกว่าเพคะ”
“ตามใจเจ้าเลย”
เขารู้สึกเสียดายนิดๆ ที่นางไม่ยอมเรียกชื่อเขา ทำไมเขาถึงพลาดการอภิเษกครั้งก่อน เขาไม่คิดเลยว่าผู้ที่จะมาอภิเษก จะงดงามขนาดนี้ อีกทั้งอาหาร ขนม และชาที่นางทำ ยังยอดเยี่ยมปานนี้ น่าอิจฉาเสด็จพี่รองจริงๆ
ชินอ๋องเดินเข้าจวนมา เขาเหลือบไปเห็นผู้ที่นั่งอยู่ที่ศาลา
“นั่นใคร ที่จวนมีแขกหรือ”
“ทูลท่านอ๋อง องค์ชายสี่พ่ะย่ะค่ะ มาพบพระองค์ พระชายาเลยรับรอง….. ที่ …. สวน….พ่ะย่ะ…ค่ะ”
เสี่ยวหลงยังพูดไม่ทันจบ ชินอ๋องก็รีบเดินไปออกไปที่ศาลาในสวนทันที
“น้องสี่”
“อ้าว เสด็จพี่รอง ท่านกลับมาแล้ว มาๆ นั่งก่อนๆ ข้ามารอท่านตั้งนาน นี่ๆ มาชิมดู ซีเฟยทำขนมมาให้ข้า อร่อยมากเหมือนขึ้นสวรรค์เลย ท่านดื่มชาก่อน เร็วๆ เข้า ชาของนาง อร่อยมากจริงๆ ไม่เคยดื่มชาที่ไหนอร่อยแบบนี้เลย เสด็จพี่ ข้าคงต้องมาขอกินขนมอร่อยๆที่จวนท่านบ่อยๆ แล้ว”
มู่เหรินมองนางด้วยสายตาที่เยือกเย็น นางกำลังยิ้มให้องค์ชายสี่ หันมาเจอเขา นางหุบยิ้มทันที
“ท่านอ๋องพึ่งกลับมาถึง ข้าจะไปจัดของว่างมาให้ท่านอีกชุดนะเพคะ”
“ไม่ต้อง ข้าไม่หิว น้องสี่ เจ้าตามข้ามานี่”
“แต่ข้ายังกินขนมไม่หมดเลยนะ”
มู่เหรินหันมามองเขา สายตาเย็นที่ส่งมาทำให้องค์ชายสี่ไม่กล้าขัดใจ
“ก็ได้ๆ นี่ซีเฟย เจ้าจะห่อให้ข้า .. แบบว่า..”
“ได้เพคะ องค์ชายสี่ ข้าจะให้เด็กห่อขนมให้ท่านกลับ ข้าจะให้ใบชาไปด้วย ท่านจะได้เอาไปชงดื่มนะเพคะ”
“ขอบคุณเจ้ามากเลยซีเฟย เจ้านี่ดีที่สุดในโลกเลย”
เขาเอื้อมไปจับมือนาง ถังมู่เหรินหันมาเห็น เขาหันไปมองซีเฟย และบอกองค์ชายสี่
“น้องสี่ นางคือพระชายาของข้า เจ้าสำรวมกิริยาหน่อย บ่าวไพร่จะนินทาเอาได้”
องค์ชายสี่ค่อยๆ ปล่อยมือนางอย่างเสียดาย นางมองมาที่มู่เหริน ตาเขากระตุกอย่างยากจะควบคุม
“ไปได้แล้ว”
“เสด็จพี่ ทำไมท่านไม่นั่งที่สวนล่ะ ลากข้ามาห้องเย็นนี่ทำไมกัน”
“เจ้าไปสนิทสนมกับพระชายาข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“เสด็จพี่ ข้าพึ่งมาจวนท่านและเจอนางวันนี้เอง เสียดาย หากรู้ว่าเป็นนาง ข้าคงรับบัญชาอภิเษกในครั้งนั้นแล้ว”
มู่เหรินกัดกรามแน่น หันไปมองหน้าเขา
“เจ้ามาที่นี่ทำไม”
“ข้าพึ่งกลับมาจากเมืองอี้ เลยแวะมาหาท่านก่อน เอาของฝากมาให้ท่าน ใครจะคิดว่าโชคดีเจอซีเฟยเข้า ได้กินของอร่อยๆ นี่นางรับปากว่าจะห่อขนมกับชาให้ข้ากลับตำหนักด้วยนะ วันหลังต้องซื้อของขวัญมาตอบแทนนางหน่อยแล้ว”
“ไม่ต้อง หากเจ้าไม่ได้มีธุระอะไร ก็ไม่ต้องมาที่นี่บ่อยๆ ข้าอยู่ในวังมากกว่า มีอะไรก็ไปคุยกันที่นั่น”
“เสด็จพี่ นี่ถ้าข้าไม่รู้นิสัยท่าน ข้าคงคิดว่าท่านกำลังหึงพระชายาอยู่นะ แต่ท่าน ดูเหมือนไม่ได้สนใจอะไรนางเลยนี่นา”
“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า”
“ข้าได้ข่าวว่าชิงอี้เหนียงกลับมาแล้วนี่ ท่านเจอนางหรือยังล่ะ”
“เหตุใดข้าต้องเจอนางด้วย”
“นี่ท่าน ตัดใจจากนางได้แล้วอย่างนั้นหรือ”
Pinakabagong kabanata
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 15 ข้าไม่ใช่ตุ๊กตาแสนดี
“เจ้ากล้าดีอย่างไร นี่เป็นยาที่รักษาไข้หวัดของท่านอ๋อง เจ้าเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน มาถึงจวนข้า ด่าคนของข้า ตบคนของข้า แล้วยังกล้าทำลายข้าวของ เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่หรือไม่”“จวนของเจ้าอย่างนั้นหรือ นังบ้านนอก ป่าเถื่อน นี่เจ้าจะทำอะไรข้า เจ้ากล้าตบข้า อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆนะ”“เพี๊ยะ”ซีเฟยตบชิงอี้เหนียงไปอีกทีเพื่อเตือนสตินาง และหยิบเศษแก้วที่หล่นพื้น ซึ่งยังมียาอยู่ด้านใน นางจับปากชิงอี้เหนียง บีบออก และเทยาที่เหลือกรอกเข้าปากนางอย่างรวดเร็วจนนางดิ้น แต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะเข้าไปห้าม“แหวะ แค่กๆ เจ้า นังแพศยา เจ้าเอายาที่ตกพื้นแล้ว ให้ข้ากินอย่างนั้นหรือ นังสารเลว”“เมื่อกี้ เจ้าบอกว่า เจ้าอยากพิสูจน์ว่ายานี่มีพิษหรือไม่ ไม่ใช่หรือ ข้าก็แค่ ช่วยป้อนยาให้เจ้า เพื่อเป็นการพิสูจน์อย่างไรล่ะ ว่าเจ้ากินแล้ว จะตายหรือไม่”“สารเลว ข้าจะ..”“เจ้าจะทำไม เจ้ามองหน้าข้าไว้นะ รอบนี้แค่ยาที่ตกพื้น ยังดีที่ไม่ใช่เศษแก้วในมือข้า เจ้าภาวนาเอาไว้เถอะ อย่าได้คิดจะมีเรื่องกับข้า เพราะข้า ไม่ใช่ตุ๊กตาแสนดีที่จะอยู่เฉยๆ ให้เจ้ารังแกได้ ถ้าเจ้าอยากลองดู ข้าก็ไม่ขัดข้อง”“นี่เจ้า เจ้า”“เสียงเอะ
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ ตอนที่ 14 ท่านอ๋องเป็นไข้หวัด
“คำพูดนี้ ใช้กับคนได้หรือไม่”ซีเฟยหันมามองหน้าเขา สายตาจริงใจพร้อมกับยิ้มให้“ได้สิเพคะ คนเราทุกคน ล้วนมีคุณค่าในตัวเองทั้งนั้น ไม่มีใครมาลดคุณค่าในตัวเราได้หรอกเพคะ”ไม่มีใครเคยพูดกับเขาเช่นนี้มาก่อน ตั้งแต่เล็กจนโต เขาโตมาพร้อมกับการแย่งชิง และบอกว่า ผู้แพ้ ย่อมเป็นคนที่ไร้ค่า ผู้ชนะเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้ แม้แต่ตัวเขาเอง ก็รู้สึกว่าต้องแย่งชิงเท่านั้น จึงจะเป็นผู้ชนะ และการสูญเสียชิงอี้เหนียงในครั้งนั้น เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าแพ้ และไร้ค่า ไม่เคยมีใครบอกเขาว่าทุกคนเกิดมาล้วนมีคุณค่าในแบบของตน นางช่างแตกต่างจากผู้คนที่เขารู้จัก และคุ้นเคยในสังคมของวังหลวงเหลือเกิน“เจ้า คิดแบบนี้จริงๆ น่ะหรือ เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่า ผู้ชนะเท่านั้น ที่สมควรถูกยกย่อง”“แล้วท่านว่า ผู้ชนะของท่าน คือการชนะอะไรล่ะเพคะ แล้วคนผู้นั้น สามารถเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้หรือเพคะ”“ได้สิ เหตุใดจะไม่ได้ล่ะ ก็ในเมื่อ…”“ถ้าอย่างนั้น พระองค์ห้ามมิให้ตัวเองป่วยได้หรือไม่เพคะ”“ไม่ได้”“ห้ามไม่ให้อายุเพิ่มมากขึ้น หรือแก่ชราได้หรือไม่เพคะ”“นั่นก็ ไม่ได้เช่นกัน”“สุดท้าย พระองค์สามารถเอาชนะความตายหรือไม่เพคะ”
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 13 จิบชายามบ่าย
ที่นางบอกท่านอ๋องว่านางเลือกที่จะเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทแล้ว หลังจากที่ท่านอ๋องออกศึกไป เพราะนางต้องการคนที่อยู่กับนาง มีเวลาดูแลนางอย่างใกล้ชิด นางให้เหตุผลว่า ท่านอ๋องต้องออกศึกอยู่เนืองๆ ไม่ค่อยได้กลับเมืองหลวง นางไม่มีโอกาสได้เจอท่านอ๋องบ่อยเท่าไหร่ และท่านอ๋องไม่สามารถดูแลนางได้ หากอภิเษกกับท่านอ๋อง นางอาจจะต้องอยู่แต่ในจวน เฝ้าตำหนักอ๋องอย่างเดียวดาย ดังนั้น นางถึงเลือกองค์รัชทายาท ซึ่งวันนั้น ท่านอ๋องพึ่งกลับมาจากการปราบกบฏที่เมืองหยาง และท่านอ๋องได้ซื้อเครื่องประดับเป็นชุดปิ่นทองพร้อมกำไรทองประดับไพลินสีน้ำเงินกลับมาเพื่อจะมอบให้นางเป็นของหมั้นหลังจากที่ถูกนางปฏิเสธไป เขาเอาเครื่องประดับที่ซื้อมา ทำลายทิ้งทั้งหมด อีก 5 วันถัดมา เขาทูลขอฮ่องเต้ เพื่อย้ายไปประจำการชายแดนทางเหนือ ซึ่งติดกับแคว้นเยี่ยนนั่นเอง……มาวันนี้ที่นางมา กลับมาให้เหตุผลว่าเป็นความเห็นชอบของผู้ใหญ่ นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าขำเสียจริง ไม่แปลกใจที่ท่านอ๋องจะตอบกลับอย่างไร้ไมตรี“เว่ยอี จะเอาของพวกนั้นไปที่ใดหรือ”“ทูลพระชายา ท่านอ๋องสั่งให้ทำลายทิ้งพ่ะย่ะค่ะ”ซีเฟยรู้สึกแปลกใจ ข้าวของพวกนี้ ล้วนแต่เป็
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 12 พระชายา Vs ชิงอี้เหนียง
“นางได้แจ้งธุระหรือไม่”“คุณหนูชิงบอกเพียงว่า แวะมาเยี่ยมพ่ะย่ะค่ะ”ถังมู่เหรินมองหน้าพระชายา จึงได้บอกเว่ยอี“เจ้าไปบอกนางว่าเดี๋ยวข้าไปพบที่ห้องรับแขก”“พ่ะย่ะค่ะ”“พระชายา รอก่อน”“ท่านอ๋อง มีอะไรเพคะ”“เจ้า ไปรับแขกกับข้า”“แต่ข้า ไม่ได้รู้จักกับนางนะเพคะ”“น้องสี่เจ้าก็ไม่เคยรู้จัก เหตุใดต้อนรับได้ล่ะ”“ก็ได้เพคะ”ซีเฟยพอจะทราบ ชิงอี้เหนียง คืออดีตคนรักของเขา นางเองก็ไม่อยากพบเจอ เพื่อไม่อยากมีปัญหาทีหลัง แต่ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ ตามมารยาทก็ควรต้องไปห้องรับแขก จวนอ๋องเมื่อชินอ๋องและซีเฟยเดินเข้ามา ก็พบกับแขกที่มาเยือน นั่งจิบชาอยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นชินอ๋องเดินเข้าห้องมา นางก็รีบลุกขึ้นคำนับท่านอ๋อง“ชิงอี้เหนียง คารวะท่านอ๋องเพคะ”“เชิญคุณหนูชิงตามสบาย”“พี่มู่เหริน เหตุใดจึงทำตัวห่างเหินกับข้าแบบนี้เพคะ”นางไม่พูดเปล่า แต่เดินเข้ามาใกล้และเอื้อมมือมาจับเขาด้วย ซีเฟยจึงได้เห็นนางชัดๆ นางเป็นสตรีที่งดงามมาก ชุดแดงที่นางสวมใส่มาวันนี้ปักทอด้วยผ้าอย่างดี ดูด้วยสายตาปราดเดียวก็รู้ว่านางต้องอยู่ในตระกูลที่ไม่ธรรมดาแน่นอน แต่การกระทำที่ไม่สำรวมกิริยาแบบนี้ ซีเฟยเองก็พึ่งจะเคยเห็น ช
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 11 นอนด้วยกันคืนแรก
ถังมู่เหรินอุ้มจ้าวซีเฟยเข้ามาในห้องพักสำรอง คืนนี้พวกเขาต้องนอนที่นี่ด้วยกัน เขาค่อยๆ วางนางลงอย่างเบามือเพราะกลัวว่านางจะตกใจตื่น แต่ก็คงเพราะซีเฟยอ่อนเพลีย และต้องใช้เวลาในการปรุงยาครึ่งค่อนคืน ทำให้นางหลับสนิทโดยไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดมู่เหรินมองหน้านางตอนนอนหลับสนิท ขนตานางงอนงามเป็นระเบียบ ใบหน้าที่หมดจด ไร้เครื่องประทินโฉม ผิวช่างละเอียดน่าสัมผัส ปากบางๆ นี่ เขาเคยได้ลิ้มลองเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยลืมรสชาตินั้น นางช่างอ่อนหวาน น่าหลงใหล“คงเหนื่อยสินะ พระชายา”มู่เหรินก้มลงจูบหน้าผากนาง ก่อนที่จะจัดให้นางนอนดีๆ เขาถือโอกาสนี้ นอนข้างๆ นาง และดึงผ้าห่มขึ้นมาเพื่อห่มให้พวกเขา ซีเฟยนอนนิ่ง เขานอนตะแคงมองนางอยู่นาน ก่อนที่เขาจะนอนหลับสนิทไป…..วันรุ่งขึ้น…..อาจเพราะเมื่อคืน อากาศหนาวเย็น ตอนนี้ ซีเฟยนอนซบอยู่กับอกของชินอ๋องโดยที่นางไม่รู้ตัว ถังมู่เหรินนั้น ตื่นนางแล้ว แต่เขารู้สึกว่าไม่อยากขยับตัว เพราะเขาชอบที่นางนอนท่านี้ เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นางเริ่มขยับตัว เขาจึงแกล้งหลับต่อ ซีเฟยลืมตาขึ้น นางหันมาตกใจเล็กน้อย นี่นางกำลัง นอนกอดเขาอยู่ แล้วเขา มานอนกับนางได้อย่าง
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ บทที่ 10 ต้มยาแก้พิษ
“พระองค์ทรงหมายถึง องค์รัชทายาท”“ใช่ เพียงแต่ข้าแค่ไม่เข้าใจว่า เหตุใด เขาถึงอยากเร่งเอาชีวิตข้ามากนัก ก่อนหน้านี้ เขาไม่ทำแผนที่ต่ำทรามแบบนี้ ตั้งแต่เราแต่งงานกัน ก็มีเรื่องแบบนี้มาเรื่อยๆ ข้า ไม่เข้าใจ”“พระองค์คิดว่า มีคนอื่นร่วมทำการครั้งนี้ด้วย”“ข้าก็เริ่มนึกไม่ออกแล้ว หากต้องการชีวิตข้า ก็เพียงแค่วางยาข้าก็จบ แต่เหตุใดต้องทำร้ายเจ้าด้วย นี่คือสิ่งที่ทำให้ข้าไม่มั่นใจจุดประสงค์ของเขา”“แย่แล้ว การที่ข้าทำแบบนี้ ก็เท่ากับว่าแหวกหญ้าให้งูตื่นเสียแล้ว”“ข้ากลับคิดกลับกันนะ ว่าให้เขารับรู้ไปเลยว่าเรารู้แผนชั่วนี่ เขาจะได้เปิดเผยตัวเสียที จะได้ไม่ลอบกัดอีก"“แล้วห้องที่ถูกวางยาพิษล่ะ ต้องทำอะไรบ้าง”“เรื่องนี้ไม่ยากเพคะ ที่ให้ปิดไว้ เพราะพิษจะได้ไม่ระเหยออกมาภายนอก มาจากกำยาน ก็แก้ด้วยกำยาน คืนนี้หม่อมฉันจะทำยาถอนพิษ และให้เอาไปจุดวันพรุ่งนี้ ก็ไม่มีปัญหาแล้วเพคะ”“แต่ว่าตอนนี้มันดึกแล้วนะ เจ้าพึ่งจะฟื้นจากพิษขึ้นมา”“ไม่เป็นไรเพคะ ใช้เวลาแค่ไม่นาน สมุนไพรและของที่ต้องใช้มีอยู่แล้ว อันเหมยก็พร้อมแล้ว เดี๋ยวหม่อมฉันจะไปห้องยา เพื่อปรุงยาเพื่อแก้พิษให้ในห้องเพคะ พระองค์ พักผ่อนไปก่อนน
Maaari mong magustuhan
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ56.4K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย210.4K viewsร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong12.8K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.7K viewsลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ
กุหลาบดิน2.4K viewsวสันต์ค่อยๆเลือนหายไป
moonlight -mini1.1K viewsแวมไพร์พี่เลี้ยงเด็ก
บ.บี432 viewsทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย
เทียนสื่อ1.6K views
