4

หลังจากที่สำรวจสิ่งของติดตัวของเจ้าของร่างเดิมแล้ว หลี่เล่อเยียนก็ลุกขึ้นไปชำระร่างกาย ดูท่าทางเมื่อคืนนี้คงไม่ได้อาบน้ำเป็นแน่

" ไม่ว่าเธอจะได้ยินฉันหรือไม่ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ฉันขอสัญญาว่าจะทำให้ร่างของเธอร่างนี้มีความสุข ฉันจะใช้ชีวิตให้ดี ไม่ทำให้เธอมัวหมอง ขอเธอไปสู่ภพชาติที่ดี "

หลี่เล่อเยียนให้คำมั่นกับร่างเดิม และเริ่มสำรวจตัวเองในร่างใหม่ นี่สินะคือหญิงสาวสมัยก่อนผิวพรรณหล่อนช่างขาวราวกับหิมะ ผิวนุ่มเนียนละเอียด เธอคงจะเป็นลูกรักของสวรรค์สินะ หลี่เล่อเยียน ไม่ว่าจะเป็นร่างสูงโปร่ง กะจากความรู้สึกน่าจะไม่ต่ำกว่า 165 เซนติเมตรเป็นแน่ ไหนจะเอวบางคอดกิ่วนี่อีก บนความโชคร้ายยังคงหลงเหลือความสวย ให้เธอได้รู้สึกโชคดีขึ้นบ้างล่ะนะ เมื่อชื่นชมกับร่างนี้มามากพอแล้ว ก็ได้เวลาทำความสะอาดร่างกายแล้วล่ะ เนื่องจากเหงื่อที่ขับพิษไข้ออกมานั้นเหนียวเหนอะหนะมาก

หลี่เล่อเยียนต้องการชำระล้างร่างกายโดยด่วน เธอดูข้าวของเครื่องใช้ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าก้อนสบู่ ที่เพียงแค่จับก็แตกละลายไปกับมือแล้ว เนื่องจากมันแบนจนแทบจะละลายไปกับน้ำเมื่อสัมผัสมัน มีแปรงสีฟันอยู่หนึ่งอัน แล้วยาสีฟันล่ะอยู่ไหน เอาล่ะไม่หาแล้ว ใช่ว่าเธอจะไม่ได้เอามาสักหน่อย หลี่เล่อเยียนหยิบของใช้จำเป็นออกมาพร้อมแกะกล่องออกเรียบร้อยป้องกันคนมาเห็น และสอบถามแหล่งที่มา เธอยังอยากใช้ชีวิตแบบสงบสุข ไม่อยากถูกมองว่าเป็นปีศาจจิ้งจอกลงมาสิงร่างงามนี้หรอกนะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ก็ตาม

 โชคดีที่บ้านพักหลังนี้มีห้องน้ำทำให้ไม่ต้องเดินไปหาโรงอาบน้ำให้วุ่นวาย หลี่เล่อเยียนเดินไปตามความทรงจำของร่างเดิม

เธอจัดการอาบน้ำสระผม จึงค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย ยังดีที่เตรียมชุดชั้นในมาด้วย ไม่อย่างนั้นเธอคงทำใจไม่ได้จริง ๆ เมื่อร่างกายสะอาดแล้วท้องก็เริ่มประท้วง ดูท่าแล้วคงจะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืน จากนั้นหลี่เลอเยียนจึงเดินไปยังครัว ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างไปจากที่คิดไว้เท่าไหร่ คือแทบจะไม่เหลืออะไรให้ทำกินเลยด้วยซ้ำไป เธอจึงนำเอาไข่มาทำซุปไข่น้ำ ตามด้วยข้าวหักท่อนมาเคี่ยวเป็นโจ๊ก ถ้ามีเม็ดบัวด้วยคงจะดีไม่น้อยเลย แต่จะทำไงได้ล่ะ มันนึกไม่ออกนี่นาว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง แต่สิ่งที่เธอไม่ลืมคือพุทราแห้ง เพราะเธอชอบกินมาก คิดได้ดังนั้นจึงนำมาใส่ในโจ๊กด้วย จากนั้นก็ใส่เครื่องปรุงเพื่อเพิ่มรสชาติเป็นอันเรียบร้อย

หลังจากกินข้าวอิ่มแล้ว เธอเก็บอาหารที่เหลือ นำไปไว้ยังห้องนอนของตัวเอง ทำการถ่ายเทอาหารใส่ชามที่เธอนำออกมาจากมิติแล้วเรียบร้อย จากนั้นจึงทำความสะอาดในครัว

เมื่อท้องอิ่มแล้ว หลี่เล่อเยียนจึงเดินสำรวจรอบ ๆ บ้าน บ้านพักหลังนี้มีคนอาศัยอยู่ด้วยกันทั้งหมด 5 คน มีห้องทั้งหมด 3 ห้อง เธอเป็นตัวเศษและยอมที่จะอยู่ห้องเล็ก เดิมทีน่าจะเป็นห้องสำหรับเก็บฟืนหรือไม่ก็เก็บอาหารมากกว่าห้องพักอาศัย

หลังบ้านมีแปลงผักอยู่เล็กน้อยนั่นคือมะเขือเทศ ผักกาด และแตงกวา ซึ่งนับว่าไม่ได้ต่างจากผักสวนครัวทั่วไปสักเท่าไหร่

เวลานี้ทุกคนคงจะออกไปทำงานที่ทุ่งนากันหมดสินะ ออกไปสำรวจร้านค้าสหกรณ์ดีไหมนะ ไปดูว่าตอนนี้มีอะไรขายบ้าง แต่ยังดีกว่า..เธออยากจะจัดการกับสุขอนามัยของห้องเธอก่อน ว่าแล้วก็จัดการเลยก็แล้วกัน

ครึ่งวันที่เหลือ หลี่เล่อเยียนหมดไปกับการทำความสะอาดห้องครั้งใหญ่ เนื่องจากบ้านพักนี้เป็นบ้านดินเหนียว ยังดีที่มีหน้าต่าง ไม่สิต้องเรียกว่ารูระบายอากาศที่พอจะหายใจออกได้บ้างถึงจะถูก

เล่อเยียนนำเอาฟูกนอนออกมาพร้อมกับหมอนและผ้าห่มผืนใหม่ นำมาวางทับไว้กับผืนเก่า เพื่อที่จะไม่เป็นที่สงสัยแต่จริง ๆ แล้ว ไม่ค่อยมีใครมายุ่งวุ่นวายกับห้องนอนของเธอสักเท่าไหร่หรอก ต่างคนต่างอยู่มากกว่า

เมื่อทำความสะอาดห้องเรียบร้อย ก็เป็นเวลาที่คนอื่น ๆ กลับมาจากทำงานในทุ่งนาพอดี เพราะเสียงของฟ่านเหมยเหมยดังมาแต่ไกล

" โอ๊ย..เหนื่อย เหนื่อย ไหล่ฉันจะขาดออกจากกันอยู่แล้ว " เสียงนี้คนในบ้านฟังจนชินชาไปแล้ว

" นี่ จนป่านนี้แล้ว หลี่เล่อเยียนยังไม่ออกมาทำอาหารอีกหรือ มุดหัวอยู่แต่ในรูหรืออย่างไร ฉันหิวไส้จะขาดอยู่แล้วนะ " โวยวายเป็นที่หนึ่งน่ารำคาญนางหมูสกปรกนี้จริง ๆ เชียว หลี่เล่อเยียนได้แต่ขมวดคิ้วก่นด่าอยู่ในใจ

" เล่อเยียนไม่สบาย เดี๋ยวฉันเป็นคนทำอาหารมื้อเย็นเองแล้วกัน"     เหอหมี่เมี่ยน สาวน้อยผู้แสนดีอาสาทำมื้อเย็นของวันนี้

" ไม่ได้.... หน้าที่ใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ " ฟ่านเหมยเหมยขึ้นเสียงทันที หล่อนไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรจะให้นางจิ้งจอกหน้าสวยนั่นนอนกินแรงคนอื่น