8

" นี่แม่หนูมาทางนี้กับป้าเถอะจ้ะ " แม่เฒ่าเว่ยกวักมือเรียกกลุ่มของหลี่เล่อเยียนด้วยที่นางนั้นยืนฟังอยู่นานตั้งแต่ต้น

" แม่คะ จะไปยุ่งกับหล่อนทำไมกัน ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าหล่อนหยิ่งขนาดไหน อย่าไปสนใจหล่อนเลยค่ะ " สะใภ้รองบ้านเว่ยเอ่ยทันควันที่แม่สามีเรียกแม่หญิงงามตกสวรรค์ให้ไปทำงานด้วย

" เงียบปากไปเถอะหล่อนน่ะ ฉันไม่เห็นว่าแม่หนูหลี่จะหยิ่งตรงไหน " แม่เฒ่าเว่ยตกหลุมพรางความงามของหลี่เล่อเยียนเข้าให้แล้วล่ะ ตอนหล่อนมาใหม่ๆ ก็ว่าสวยเพียงแต่ไม่ได้มองชัดๆ ให้เต็มตาสักเท่าไหร่

มาวันนี้เธอรู้เห็นอย่างแจ่มแจ้งแล้วว่า คำว่างามล่มเมืองตั้งแต่ครั้งสมัยโบราณได้กล่าวไว้เป็นเช่นไร

" ขอบคุณค่ะคุณป้า " เป็นเหอหมี่เมี่ยนที่กล่าวขอบคุณแม่เฒ่าเว่ย ด้วยเคยเห็นแม่เฒ่าผู้นี้ผ่านตามาบ้าง ยามที่ลงพื้นที่ทำงาน

แม่เฒ่าเว่ยหรือจิวฉางหลิง เป็นที่รู้จักของคนทั้งหมู่บ้านด้วยว่าเป็นคนจิตใจดีซื่อตรง จึงเป็นที่นับถือของใครหลายๆ คน

ตระกูลเว่ยนั้นมีบุตรด้วยกันทั้งหมด 4 คน บุตรชาย 3 คนและบุตรสาว 1 คนที่แม่เฒ่าคอยเฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน งานในทุ่งนานางไม่เคยให้ลูกสาวคนเล็กทำด้วยกลัวว่าจะไม่มีใครอยากจะแต่งงานด้วย

คนสมัยก่อนก็แบบนี้ลูกสาวเหมือนโคลนที่อยากจะสาดออกไปไกล ๆ แต่ก็ใช่ว่าหล่อนอยากจะให้ลูกสาวนั้นไปตกระกำลำบาก แม่เฒ่าจึงเฝ้าถนอมเลี้ยงดู ไม่ให้โดนแดด อยู่เฝ้าเรือนทำงานบ้านเย็บปักไป ส่วนงานหนักลำบากในทุ่งนานั้น มีลูกชายคนโตเว่ยหานหลง และลูกชายคนรองเว่ยเฉิงฉือพร้อมด้วยภรรยาของเหล่าลูกชายก็เพียงพอแล้ว

ลูกชายคนโตของแม่เฒ่าเว่ย เว่ยหานหลง อายุ 25 ปีแต่งงานกับซูฉิงเปา เธอมีอายุได้ 24 ปี มีบุตรด้วยกันทั้งหมด 2 คน

คนโตเป็นเด็กชายอายุ 8 ขวบ ชื่อเว่ยเฉวียนสุ่น

คนที่สองเป็นเด็กหญิงอายุ 6 ขวบ ชื่อเว่ยเป่าเป้ย

ลูกชายคนรองชื่อ เว่ยเฉิงฉือ อายุ 23 ปีแต่งงานกับติงฮวาเจีย เธออายุได้ 23 ปี เท่ากันกับสามี ทั้งสองมีบุตรสาวเพียงคนเดียวชื่อ เว่ยอ้ายเหม่ยอายุ 6 ขวบ

ลูกชายคนที่สามชื่อ เว่ยอี้หยางอายุ 20 ปี ปัจจุบันยังไม่แต่งงานเป็นลุกชายเพียงคนเดียวที่ออกไปทำงานโรงงาน

ลูกสาวคนที่สี่หรือคนสุดท้องชื่อ เว่ยฟางเฟิน อายุ 17 ปี

หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มทำงานที่ทุ่งนา งานหลักๆ คือกำจัดวัชพืช ถอนหญ้าออกจากนาข้าวซึ่งใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็เสร็จ

ทันใดนั้นไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือตั้งใจ ร้อยวันพันปีแม่เฒ่าเว่ยผู้แข็งแกร่งดั่งหินผา เลี้ยงลูกเพียงลำพังเนื่องจากสามีตายไปก่อนวัยอันควร จู่ ๆ ก็เกิดเป็นลมแดด เดือดร้อนถึงหลี่เล่อเยียน เนื่องจากพวกเธอกำลังขึ้นจากทุ่งนาเพื่อที่จะกลับบ้านพักพอดี

" ว้าย แม่เฒ่าเว่ยเป็นอะไรหรือเปล่าคะ " หลี่เล่อเยียนตกใจมากที่ จู่ ๆ แม่เฒ่าผู้นี้ก็เป็นลมล้มพับไปต่อหน้า โชคดีที่เธอความรู้สึกไวคว้าตัวแม่เฒ่าไว้ได้ทัน ไม่เช่นนั้นเห็นทีต้องได้หัวมุดโคลนเป็นแน่

หลังจากที่หายตกใจแล้ว หลี่เล่อเยียนไม่รู้ว่าตัวเองไปเอากำลังมาจากไหนทั้ง ๆ ที่ตัวเธอเองก็ผอมแห้งแรงน้อยขนาดนั้น แถมยังเพิ่งจะหายป่วยอีกด้วย เล่อเยียนไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมากมาย ย่อตัวนำแม่เฒ่าเว่ยขี่หลังแบกนางมายังร่มไม้ใกล้ๆ ก่อนจะถอดผ้าคลุมหน้า หมวก แล้วทำการปลดกระดุมเสื้อ เพื่อให้หายใจได้สะดวกขึ้น

ฝ่ายลูกสะใภ้ใหญ่กับสะใภ้รองวิ่งตามหลังมาติดๆ ทั้งสองคนมาถึง สะใภ้ใหญ่ร้องไห้โหวกเหวกโวยวาย ราวกับว่าเเม่เฒ่าเว่ยได้จากโลกนี้ไปแล้วก็ไม่ปาน ส่วนสะใภ้รองพอมีสติอยู่บ้างรีบใช้หมวกพัดให้เกิดลมเพื่อระบายความร้อนให้แม่สามี

" ฮืออ คุณแม่ อย่าเป็นอะไรไปนะคะ ฮืออ จะทำอย่างไรดีคะ " สะใภ้ใหญ่นั้นเหมือนเธออยู่ในโลกความโศกเศร้าของตัวเองไปแล้ว ไม่ได้สังเกตเหตุการณ์อะไรเลยว่าแท้จริงแล้วมันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เธอคิด

ทางด้านเหอหมี่เมี่ยน ที่เธอพอจะมียาหอมพกติดตัวมาบ้าง จึงยื่นให้หลี่เล่อเยียนใช้เพื่อให้แม่เฒ่าสูดดม เพราะไม่อยากจะมุงดูมากจนเกินไป เพียงแค่เสียงของลูกสะใภ้ใหญ่ของนางนั้นก็น่าปวดหัวมากอยู่แล้ว ไม่คิดว่าหล่อนจะเสียใจมากมายเพียงนี้ ถ้าหากแม่เฒ่าไม่อยู่หล่อนจะไม่กัดลิ้นตายตามแม่เฒ่าไปอีกคนหรือ

" อือ.. ฉันยังไม่ตาย หล่อนอย่าโวยวายให้มันมากความ" แม่เฒ่าเว่ยที่พอได้ดมยาหอมก็เริ่มหายใจสะดวกขึ้น ประกอบกับที่ หลี่เล่อเยียนทำการปลดกระดุมทำให้หล่อน ทำให้ไม่อึดอัดเหมือนในตอนแรก

" เป็นอย่างไรบ้างคะแม่เฒ่าเว่ย ดีขึ้นหรือไม่คะ " หลี่เล่อเยียนถามออกไปพร้อม ๆ กับมือที่ถือยาหอมแล้วส่ายไปส่ายมาตรงจมูกของแม่เฒ่าไปด้วย

" อืม ...รู้สึกค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจหนูหลี่มากนะที่ช่วยฉันในวันนี้" นางเว่ยรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก จากที่ปลื้มหลี่เล่อเยียนอยู่แล้ว ก็ยิ่งเพิ่มทวีความเอ็นดูมากขึ้นไปอีก

คนเราจะเห็นใจกันก็ในยามที่ตกทุกข์ได้ยาก ยามลำบากจะมีสักกี่คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วย เมื่อนั่งพักจนรู้สึกว่าร่างกายเกือบหายเป็นปกติ พร้อมทั้งได้ดื่มน้ำเข้าไปแล้ว ทำให้เเม่เฒ่าเว่ยกลับมาสดชื่นกว่าเดิม

" หนูหลี่จ๊ะ เสร็จจากตรงนี้แล้วเธอมีธุระจะไปทำอะไรหรือเปล่าจ๊ะ พอดีป้าจะชวนพวกหนูมาทานอาหารเย็นที่บ้านป้าเพื่อเลี้ยงขอบคุณพวกหนูน่ะจ้ะ " แม่เฒ่าเว่ยไม่รีรอรีบบอกความต้องการของตัวเองไป