หน้าหลัก / รักโบราณ / เงารักอสุรา / ตอนที่90 สิ่งเหล่านี้

แชร์

ตอนที่90 สิ่งเหล่านี้

ผู้เขียน: มี่เยี่ยน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-29 21:42:32

สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่ท่านพ่อต้องการให้ตนเรียนรู้ และทั้งหมดก็ถือเป็นการตัดสินใจของเขาเอง ดังนั้นย่อมไม่ผิดกฎ

อย่างที่สอง หลังเกิดสงครามเย็นเพื่อแย่งชิงหลี่จื่อเหยา ตนเองกับเย่เทียนหลาง ก็ไม่ได้ไปเหยียบหอชื่นสุขหรือร่ำสุราที่ไหนกันอีกเลย ไม่สู้จัดงานเลี้ยงในคฤหาสน์ แล้วใช้โอกาสนี้ตอบแทนการกระทำในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาของสหายเสียหน่อย

บางทีเย่เทียนหลางอาจจะขอบคุณเขาก็ได้ ใครจะรู้...

อย่างสุดท้าย ถึงเวลาให้คำตอบเรื่องเหม่ยเหมยกับหลี่เค่อเสียที และผลประโยชน์จากเรื่องนี้ สุดท้ายก็ต้องตกมาที่เขาอยู่วันยังค่ำ

‘หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามคาด และละครฉากนี้คงจะไม่น่าเบื่อนัก ไม่งั้นคงเสียชื่อคุณชายมู่หรงอย่างข้าแย่’

สามวันต่อมา

หลังจากมีคำสั่งจากคุณชายว่า จะมีแขกคนสำคัญเดินทางมา พ่อบ้านใหญ่ก็จัดแจงสั่งให้บ่าวไพร่ทำความสะอาด และตกแต่งเรือนหลานฮวา[1] ด้วยความเร็วอันน่าตกใจ ทำให้ตอนนี้เรือนพักหลังงามพร้อมตอนรับคุณหนูซูเพ่ยอิงจากเมืองฉางชาแล้ว

ครั้นมู่หรงอี้หวายแจ้งกับหลี่จื่อเหยาว่า ญาติผู้น้องของเขาจะมาอาศัยอยู่ที่เมืองหลวงสักระยะหนึ่ง นางต้องเลือกเครื่องเรือนและของประดับต่าง ๆ ด้วยตนเอง หลักกา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เงารักอสุรา   ตอนที่100 กระเง้ากระงอด

    “ทำไมท่านพี่ไม่รีบบอกข้าแต่แรกเล่า” หลี่จื่อเหยาแสดงอาการกระเง้ากระงอด กลบเกลื่อนเรื่องที่นางรู้สึกผิดต่อสามี พลางตำหนิตนเองในใจว่าไม่ควรด่วนทำสิ่งใดเพียงเพราะมีโทสะเลย“ข้ามีโอกาสนั้นหรือไร ใครกันปิดประตูไม่ต้อนรับ ไล่ข้าไปนอนหนาวผู้เดียว หืม...” มู่หรงอี้หวายหัวเราะร่วน มุมปากกระตุกยิ้มยียวน ทว่าใบหน้านั้นกลับยิ่งดูหล่อเหลามีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก ทำให้ผู้มองรู้สึกหูตาลาย“อืม...เหยาเอ๋อร์ผิดไปแล้ว...” นางพึมพำในขณะที่ถูกดึงดูดด้วยรูปโฉมล่อลวงสตรีของอีกฝ่าย “เหยาเอ๋อร์ รับรู้เอาไว้เถิดว่ายามนี้หัวใจข้าเป็นของเจ้า อนาคตจะมีเพียงเราสอง ไม่มีฮูหยินรอง หรืออนุหน้าไหนทั้งนั้น ผู้ใดก็ไม่สามารถยื้อแย้งข้าไปจากเจ้าได้ เข้าใจหรือยัง” ได้ยินเช่นนั้นหลี่จื่อเหยาก็รู้สึกถึงความมั่นคงจริงใจได้จากกระแสเสียงอารามจริงจังของสามีแสดงออกมาอย่างชัดเจน ทำให้ความหวาดหวั่นที่อยู่ในจิตใต้สำนึกของนางได้รับการปลดปล่อย และเยียวยาอย่างดีแล้ว รอยยิ้มพลันผลิแย้มบนใบหน้านวล ดวงตาดุจลูกกวางส่องประกายระยิบระยับ ขับเน้นให้หลี่จื่อเหยาแลดูงดงามเปล่งประกายยิ่ง จนมู่หรงอี้หวายอดใจไม่อยู่ ก้มลงจุมพิตนาง ทว่าครานี้ดุดันกว

  • เงารักอสุรา   ตอนที่99 ตะวันคล้อยลงต่ำ

    นางย่อนกายลงข้างเตียงแล้วมองสำรวจด้วยแววห่วงใย ทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาอันคุ้นเคยที่กำลังหลับสนิทดูดีขึ้น ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกจริงๆ ได้เสียทีนางยื่นมือไปลูบผิวบนกรอบหน้านั้นอย่างแผ่วเบา เมื่อรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิหาใช่ความเย็นเยียบก่อนหน้า รอยยิ้มอย่างแท้จริงจึงปรากฏที่มุมปาก คิ้วที่ขมวดมุ่นจนเป็นปมเมื่อครู่พลันคลายออก ทำให้ยามนี้ใบหน้าของหลี่จื่อเหยากลับมาดูงดงามอ่อนโยนอย่างที่ควรจะเป็นผู้เป็นภรรยากอบกุมมือของสามีเอาไว้ แล้วนั่งเฝ้าเขาอยู่เช่นนั้นเงียบๆ เนิ่นนานตะวันคล้อยลงต่ำ แสงที่แรงกล้าทอประกายอ่อนลงอาบย้อมท้องฟ้ายามเย็นด้วยสีส้ม เหล่ามวลวิหกบินกลับรัง ลมแห่งวสันตฤดูยังคงโชยพลิ้วต้องกิ่งหลิวให้ไหวลู่ บรรยากาศสงบยิ่งหลังจากสั่งงานสาวใช้คนสนิทเสร็จสรรพ หลี่จื่อเหยาก็นั่งเฝ้าคนป่วยมากว่าหนึ่งชั่วยามแล้ว นางตั้งใจว่าหากเขาไม่ฟื้น ตนก็จะไม่มีทางจากไปไหนเด็ดขาด และดูเหมือนสวรรค์เห็นใจกับความเหน็ดเหนื่อยที่นางได้รับ มู่หรงอี้หวายพลันรู้สึกตัวในที่สุดครั้นมั่นใจว่าสามีฟื้นคืนสติ นางก็ส่งเสียงให้คนไปจัดการนำยาที่อุ่นไว้รอท่าเข้ามา ส่วนตนเองก็ประคองร่างหนาให้ลุกนั่งพิงกับหัวเตีย

  • เงารักอสุรา   ตอนที่98 ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป

    ที่ผ่านมาไม่ใช่นางไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเอาแต่ใจ เพราะส่วนหนึ่งนางก็ให้ท้าย และไม่เคยบอกความต้องการของตนเอง บางทีหากพูดกับสามีตรงๆ เขาอาจจะยอมรับฟังเหตุผล และยินดีทำทุกอย่างเพื่อความสุขของนางบ้างก็ได้เมื่อคิดได้ดังนั้น ในใจนางก็พลันกู่ร้องตะโกนว่า ‘ขอโทษ’ ไปตลอดเส้นทางไม่นานนักหลี่จื่อเหยา สาวใช้ทั้งสาม และบ่าวชายอีกสองคนก็มาถึงเรือนลู่หลินพวกเขาตรงไปยังห้องนอนใหญ่ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็เห็นร่างของมู่หรงอี้หวายกองอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดไร้สีเลือดราวกับศพ ทำให้ทุกคนจิตใจหล่นวูบลงมาที่ตาตุ่มหลี่จื่อเหยาพยายามตั้งสติ รีบสั่งให้บ่าวช่วยกันอุ้มมู่หรงอี้หวายขึ้นไปบนเตียงก่อน จากนั้นค่อยให้พวกเขาสองคนจากไปได้นางรีบไปไปนั่งลงที่ข้างเตียง แล้วคว้ามือของสามีมากอบกุมเอาไว้ แต่ก็มีอันต้องสะดุ้ง เพราะผิวของเขาเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง ดูท่าไอเย็นจะแทรกซึมไปทั่วร่างกายเสียแล้วความหวาดกลัวคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ มือทั้งสองสั่นไม่หยุดในขณะที่ห่มผ้าผืนหนาให้กับเขา นางหวังว่าการกระทำเล็กๆ น้อยๆ นี้จะเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างอันเย็นเฉียบของสามีไม่มากก็น้อยหยาดน้ำตาอุ่นชื้นค่อยๆ หลั่งไหล หลี่จื่อเหยาสะอื้นไ

  • เงารักอสุรา   ตอนที่97 เดินคอตก

    หลังจากได้รับรายงานจากหนิงจิ้นว่า มู่หรงอี้หวายเดินคอตกกลับเรือนไปเแล้ว หลี่จื่อเหยาก็สั่งให้สาวใช้ทั้งหมดของเรือนลู่หลินออกไปทำงานให้นาง ตั้งแต่ไปช่วยโรงครัว เก็บดอกไม้ กระทั่งออกไปซื้อของตามรายการ ทำให้ยามนี้ที่พำนักของทายาทตระกูลร้างผู้คนโดยสิ้นเชิงแม้แต่หลินหลินที่ร้องโอดครวญว่า นางเป็นสาวใช้ประจำตัวของคุณชาย หากละเลยหน้าที่คงถูกตำหนิ หลี่จื่อเหยาก็ไม่ยอมละเว้น นางส่งหลินหลินไปช่วยทำความสะอาดเรือนของมู่หรงเห่อ เพราะพ่อบ้านใหญ่แจ้งกับตนเองเมื่อครู่ว่า พรุ่งนี้เช้านายท่านใหญ่ของคฤหาสน์จะกลับมาจากท่องเที่ยว จึงเป็นเหตุให้ไม่มีผู้ใดว่างงาน ดังนั้นมู่หรงอี้หวายจะไม่มีทางตำหนิสาวใช้ประจำตัวได้เสี่ยวจูกับเหม่ยเหมยเหลือบมองหลี่จื่อเหยา ครั้นเห็นใบหน้าสะคราญโฉมราบเรียบราวผิวน้ำในสระเหมันต์ ก็อดรู้สึกสั่นสะท้านมิได้แม้เสี่ยวจูที่พอจะรู้จักนิสัยของหลี่จื่อเหยาอยู่บ้าง ก็ยังไม่วายแปลกใจ เพราะแต่ไหนแต่ไรมา สำหรับสะใภ้คนงามของตระกูลมู่หรงแล้วสามีเปรียบเสมือนดั่งท้องฟ้า ทุกอย่างเข้าทำนองสามีร้องภรรยารับ แต่มาหนนี้กลับเมินเฉยไม่ไยดีเสียอย่างนั้นพวกนางสองคนได้แต่มองหน้ากันไปมา ไม่กล้าตั้งคำถาม

  • เงารักอสุรา   ตอนที่96 ณ คลังสมบัติ

    “ตามปกติ เวลานี้ฮูหยินน้อยคงสะสางบัญชีอยู่ที่ห้องทำงานเล็กเจ้าค่ะ” หลินหลินรีบบอกทางมู่หรงอี้หวายไม่รอช้ารีบก้าวเท้ายาวๆ ไปตามทางเดินสู่ห้องทำงานที่ตนจัดแจงให้ภรรยาไว้ใช้ ตอนนี้เขาโมโหมาก หวังว่าเมื่อพบหน้ากัน หลี่จื่อเหยาจะมีคำตอบให้กับการกระทำทั้งหมดตั้งแต่เมื่อวานปกติภรรยาของเขาออกจะเรียบร้อยน่ารัก พูดจารึก็อ่อนหวาน หนำซ้ำยังช่างเอาใจใส่ ต่อให้เขาเอาแต่ทำงาน นางก็เข้าอกเข้าใจเสมอ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น กระต่ายน้อยแสนดีเหตุไฉนถึงกลายเป็นสตรีงี่เง่าไปได้‘นางต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้ใจกล้ากล้าสั่งให้หลินหลินกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ให้ข้าฟัง หลี่จื่อเหยา...เจ้าคิดจะยั่วโมโหข้าใช่หรือไม่’ความโกรธทำให้มู่หรงอี้หวายมาถึงห้องทำงานเล็กรวดเร็วราวลมพายุพัดทว่าภายในห้องว่างเปล่า ไม่มีแม้เงาของหลี่จื่อเหยาเขามองไปรอบๆ ก็เห็นหนิงจิ้นกำลังเก็บป้านชา จึงคาดการณ์ว่ากระต่ายน้อยแสนว่องไวเพิ่งจากไปได้ไม่นานนัก ไม่แน่ว่าหากเขาเร่งฝีเท้าอีกสักหน่อยก็จะตามนางทัน“หนิงจิ้น ภรรยาข้าไปที่ใดเสียแล้ว” น้ำเสียงแข็งกร้าวเต็มไปด้วยโทสะที่อัดแน่น ทำให้ผู้ถูกถามถึงกับตัวสั่นงันงก เขาถลึงตาใส่นางอย่างรำคาญ “รีบตอบ

  • เงารักอสุรา   ตอนที่95 เจ้ากล้ามาก

    “เจ้า...เจ้ากล้ามาก ไม่ได้ลืมใช่ไหมเหม่ยเหมย ว่าข้าเป็นนาย...” มู่หรงอี้หวายเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน“คำสั่งสุดท้ายของท่านคือ ให้บ่าวดูแลปรนนิบัติฮูหยินน้อยให้ดี ในเมื่อนายหญิงต้องการพักผ่อนเพียงลำพัง การที่บ่าวกระทำตามคำสั่งนั้นถือว่าเป็นการท้าทายคุณชายอย่างนั้นหรือ ท่านช่วยไขความให้กระจ่างว่าบ่าวสามารถเมินเฉยสิ่งที่นายหญิงต้องการได้ใช่หรือไม่”“ดี...ดีมาก...” มู่หรงอี้หวายโกรธจนตัวสั่น เป็นครั้งแรกที่ตนเองรู้สึกเสียใจที่ให้เหม่ยเหมยได้เล่าเรียน วันนี้นางถึงกลับกล้าตีฝีปากกับเขา ความเดือดดาลแล่นขึ้นสมอง ใบหน้าหล่อเหลาแปรเปลี่ยนเป็นทะมึนราวเมฆฝน พลันเตะประตูไม้บานใหญ่จนแทบจะปริแตก จากนั้นคนตัวสูงก็เดินจากไปอย่างแค้นเคืองครั้นมู่หรงอี้หวายจากไปแล้ว เหม่ยเหมยก็ยกมือขึ้นทาบอก นางถอนหายใจออกมาพรูใหญ่ บนหน้าผากยังเหลือร่องรอยของเหงื่อเย็นที่ผุดพราย วันนี้ตนเองช่างกล้ากระทำอย่างไม่กลัวตาย ด้วยการไล่เจ้านายไปนอนที่อื่น หวังว่าพรุ่งนี้หลี่จื่อเหยาจะสามารถช่วยนาง ไม่ให้ถูกเจ้านายหนุ่มลงโทษได้นะเหม่ยเหมยยืนนิ่งอยู่หน้าประตูอีกครู่หนึ่ง เมื่อมั่นใจนายหนุ่มจะไม่กลับมาอีกแล้วจริงๆ นางถึงเดินกลับไปนอน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status