เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 40 ความอ่อนโยนชั่วคราว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-26 19:07:31
บทล่าสุด
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 44 สุราราตรี NC20++
ตำหนักหวงอวิ๋น — ค่ำคืนฝนโปรยสายฝนโปรยปรายกระทบหลังคากระเบื้องอย่างแผ่วเบา กลิ่นอายดินหอมอบอวลไปทั่วตำหนักหวงอวิ๋น ภายในห้องบรรทม องค์รัชทายาทประทับอยู่บนเก้าอี้หยก กำลังทอดพระเนตรคัมภีร์เล่มหนึ่งด้วยสีหน้าผ่อนคลายเสียงประตูไม้เปิดเบาๆ พระชายาในชุดอาภรณ์คลุมบางเบาหลังอาบน้ำเดินเข้ามา ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบุรุษผู้เป็นสามีนั่งอยู่ภายในห้อง“เจ้าอาบน้ำเสร็จแล้วหรือ?”เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถาม พลางวางคัมภีร์ลง ดวงตาจับจ้องเรือนร่างนางไม่วางตาพระชายาสะดุ้งเล็กน้อย กอดอกด้วยความเคอะเขิน “ใช่…ท่านมาหาข้ามีเรื่องใดหรือ ก็ว่ามาเถิด”องค์รัชทายาทยิ้มน้อยๆ“นี่ห้องของข้า เจ้ามาอยู่ก็เพราะเป็นพระชายาของข้า เช่นนั้นข้าจะมาเมื่อไรก็ย่อมได้”นางเม้มริมฝีปากแน่น“เช่นนั้น…ข้าจะไปนอนกับเสี่ยวเหมย ท่านเชิญนอนบนเตียงเถิด”นางก้าวผ่านหน้าเขาไป ทว่าไม่ทันพ้นระยะ องค์รัชทายาทคว้าเอวบางไว้อย่างว่องไว ฉุดนางให้นั่งลงบนตักเขาอย่างแนบแน่น“ปล่อยข้านะ!”นางพยายามดิ้น แต่สัมผัสแน่นหนานั้นกลับทำให้ใจเต้นรัว“เจ้ากลัวข้าขนาดนั้นเลยหรือ”เขากระซิบใกล้หู มือข้างหนึ่งยกปลายนิ้วเชยคางนางให้สบตาเขา“ข้า…ไม่ได้กลัวท่า
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 43 เมื่อใจเริ่มหวั่นไหว
องค์รัชทายาทก้าวเข้าใกล้ ดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ“เหยียนซือ…ข้าไม่เคยรู้…ข้าเข้าใจผิดมาตลอด…”พระชายาเหยียนซือยังคงไม่หันกลับมา นางยืนนิ่งดวงหน้าไร้ความรู้สึก“ต่อให้ท่านรู้แล้วจะอย่างไร?”“แต่ข้ากำลังเสียใจ ข้าผิดไปแล้ว—”“ผิด?”นางเอ่ยขึ้นแทรกเสียงของนางนิ่งราวกับน้ำแข็ง“ท่านแค่เสียใจเพราะความจริงถูกเปิดเผย ไม่เป็นอย่างที่ท่านคิดไว้”องค์รัชทายาทชะงัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด“ข้า...ข้าแค่ไม่เคยรู้เลยว่าเบื้องหลังของทุกอย่างคือเจ้า…”“ใช่สิ…ท่านไม่เคยรู้ เพราะท่านตัดสินข้าไปแล้ว ท่านเห็นข้าเป็นเพียงเครื่องแก้แค้นพี่ชายข้า”พระชายาหันกลับมามองเขาด้วยแววตาเย็นชา“ข้าเข้าใจว่าจางยู่ช่วยข้า นางไม่เคยบอกว่าเจ้าเป็นคนช่วยข้า ตั้งแต่นั้นมาข้าคิดว่านางคือผู้มีพระคุณของข้า ข้าจึงชอบนาง จนวันหนึ่งพี่ชายเจ้าเข้ามาแย่งนางไปจากข้า”“พี่ชายข้าไม่ได้แย่งจางยู่ไปจากท่าน แต่เขาทั้งสองรักกันถึงได้แต่งงานกัน ท่านต่างหากที่คิดไปเอง”“ใช่ข้าผิดเอง ข้าผิดคนเดียว”องค์รัชทายาทพยายามจะคว้ามือของนาง แต่เหยียนซือขยับมือหนี“อย่าแตะต้องข้าเลย ตอนนี้…แม้แต่คำขอโทษของท่าน ข้าก็ไม่แน่ใจว่าจะเชื่อได้ห
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 42 ความจริง...ที่ว่า
ห้องครัวตำหนักหวงอวิ๋น“พระชายาทรงมาที่นี่ทำไมเพคะ”เสียงเสี่ยวเหมยเอ่ยถาม“ข้าจะทำหูล่าทังถวายเสด็จพ่อเสด็จแม่ นี้ก็เข้าฤดูหนาวแล้ว ข้ามาอยู่ที่นี่สักพักแล้ว ข้ายังไม่ได้ทำอะไรถวายพระองค์เลย”“ดีเลยเพคะ ฤดูหนาวน้ำแกงเผ็ดร้อนช่วยให้ร่างกายอบอุ่น หม่อมฉันช่วยพระชายาเตรียมเองเพคะ”หูล่าทังของแคว้นเหิงหลางมิใช่เพียงอาหารธรรมดา หากแต่เป็นตำรับโบราณสืบทอดจากยุคบรรพกษัตริย์ ที่มีสมุนไพรกว่า 18 ชนิด เช่น พริกหอมป่า รากหวงฉี กระเทียมดำ ใบชาระเหยเย็น ต้มรวมกับเห็ดหิมะ หมูตุ๋น และเต้าหู้สด รสเผ็ดร้อนลุ่มลึก ช่วยให้โลหิตไหลเวียนดี เหมาะดื่มยามหิมะตกเตรียมน้ำแกง:เคี่ยวกระดูกวัวด้วยไฟอ่อนจนเวลาล่วงเลยไปหนึ่งชั่วยามกับอีกครึ่ง กลิ่นหอมโชยกระจายไปทั่วห้องครัวใส่สมุนไพรทั้งสิบแปดชนิดลงในหม้อ เคี่ยวต่อด้วยไฟอ่อนอีกหนึ่งชั่วยาม กลิ่นหอมฉุนของยาจีนเคล้าพริกป่าเริ่มลอยอบอวลไปทั่วห้อง ดึงดูดผู้คนให้ต้องสัมผัสจากนั้นใส่หมูตุ๋น เห็ดหิมะ เต้าหู้สด เลือดเป็ด และเส้นซุ่นลงในหม้อปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ น้ำมันงา และน้ำส้มดำ เติมพริกป่นเผาตามความชอบ แล้วใส่แป้งมันละลายน้ำ คนให้ทั่ว น้ำแกงจะเริ่มข้นขึ้น
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 41 จูบใต้แค้น
คืนใต้แสงจันทร์เงียบสงบ มีเพียงสายลมยามค่ำที่ลอดผ่านหน้าต่าง ผ้าม่านบางๆ พลิ้วไหวตามแรงลมนั้น แสงเทียนในห้องก็สั่นไหวอ่อนๆ คล้ายสะท้อนความว้าวุ่นในใจของบุรุษที่กำลังสับสน“เหยียนซือ… ทำไมเมื่อข้าได้พบกับปิ่นมุกจันทราที่ท่านแม่มอบให้เจ้า ข้ากลับรู้สึกเหมือนเจ้าคือคนที่ข้ารักมานานแสนนาน... เป็นเพราะเหตุใดกัน? ข้าไม่เข้าใจเลย…”เสียงพึมพำขององค์รัชทายาทแผ่วเบา มือของพระองค์ยังคงกุมมือนางแน่น เขาเริ่มสับสนว่าแท้จริงแล้วรู้สึกเช่นไรกับพระชายากันแน่...องค์รัชทายาทนอนกอดพระชายาไว้แนบอก ราวกับกลัวว่าเพียงคลายอ้อมแขน นางจะหลุดหายไปจากพระองค์ลมหายใจสม่ำเสมอของนางอิงอยู่ข้างซอกคอคืนอันเงียบสงบมีเพียงเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรงจนได้ยินเสียงรุ่งเช้า...พระชายาเหยียนซือค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น พบเพียงเสี่ยวเหมยที่เฝ้าอยู่ไม่ห่าง“พระชายาฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างเพคะ?”เสียงเสี่ยวเหมยเต็มไปด้วยความห่วงใย“ข้า... เป็นอะไรไป? ข้าจำได้ว่าอยู่กับเสด็จแม่ แล้วหลังจากนั้น... ภาพก็ตัดไป”“พระชายาทรงมีไข้สูงและหมดสติ เมื่อคืน องค์รัชทายาททรงดูแลพระชายาด้วยพระองค์เองเลยทีเดียว”“เขา... ดูแลข้าอย่างนั้นหรือ?” พร
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 40 ความอ่อนโยนชั่วคราว
ตำหนักหวงอวิ๋นตำหนักหวงอวิ๋นเสียงฝีเท้าของขันทีดังขึ้นหน้าห้องบรรทม ขัดจังหวะความเงียบงันที่อบอวลไปไออุ่น องค์รัชทายาทที่นอนกอดพระชายาอยู่โน้มใบหน้ามองพระชายาทั้งสองสบตากัน แต่ในดวงตาของพระชายานั้น... เต็มไปด้วยรอยแดงและบวมช้ำจากการร่ำไห้ไม่หยุดตลอดคืนพระองค์เอื้อมมือไปแตะดวงหน้านางเบา ๆ อย่างลังเลแต่นางกลับเบือนหน้าหนี... ปิดกั้นแม้เพียงสัมผัส“องค์รัชทายาพ่ะย่ะค่ะ ฮองเฮาทรงรับสั่งให้องค์รัชทายาทและพระชายาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”เสียงขันทีแจ้งผ่านเข้ามาอย่างนอบน้อม“ขอบใจมาก เดี๋ยวข้ากับพระชายาจะไปเฝ้าท่านแม่เอง”“พ่ะย่ะค่ะ”ขันทีผงกหัวถอยออกไปอย่างเงียบงันพระชายาพยายามลุกจากเตียง แต่เพียงยืดตัว ร่างบางก็เสียหลักล้มลงกับพื้น“โอ๊ะ!”องค์รัชทายาทคว้าเอาร่างนางเข้าสู่อ้อมแขนก่อนที่ร่างนั้นจะล้มกระแทกพื้นสายตาทั้งคู่ประสานกันอย่างเงียบงัน ดวงหน้าใกล้กันเพียงลมหายใจดวงตาของนางแดงก่ำ สั่นระริกไปด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นเกินจะเอ่ยขณะหัวใจของทั้งสองเต้นแรง...ในจังหวะเดียวกันเขาหันกลับไปมองผ้าขาวที่เปื้อนเลือดบนเตียง ภาพนั้นทำให้หัวใจเขาแปลบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวนางเบือนหน้าหนีทั้งเพราะความ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 39 ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ (NC 20++)
ตำหนักหวงอวิ๋นแสงจันทร์อ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างห้องหอ บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด พระชายาเหยียนซือยืนอยู่กลางห้อง หัวใจเต้นรัว รู้สึกเหมือนร่างกายถูกกดทับด้วยน้ำหนักมหาศาล ที่ทั้งหนักหน่วงและทรมานองค์รัชทายาท หลี่หยางเฉิน ยืนอยู่ห่างจากนางเล็กน้อย วางหน้านิ่งเฉย เขามองนางโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ นอกจากความเย็นชาและความห่างเหินที่สะท้อนออกจากแววตาของเขาพระชายาข่มความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ ในคืนที่ต้องเป็นของเขา เพียงแค่ทำตามหน้าที่ที่ถูกกำหนด ไม่มีการพูดคุย ไม่มีความหวัง ไม่มีความรักองค์รัชทายาทหันไปมองเธอสักพัก ก่อนที่เขาจะยิ้มเยาะ"เจ้าคิดว่าข้ามาที่นี่เพื่อร่วมรักกับเจ้าจริงๆ หรือ พระชายา"เหยียนซือกลืนน้ำลายเก็บความรู้สึก ไม่ตอบเขาไม่ นางเพียงแค่ก้มหน้า ยืนอยู่ในตำแหน่งของตัวเอง รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ฝังลึกในหัวใจเขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม รัชทายาทตวัดสายตาไปที่ผ้าขาวที่ปูบนเตียง"ข้ามานอนที่ที่เพราะคำสั่งของท่านแม่ ที่ต้องการให้ลบคำนินทาว่าเจ้าคือคนที่สามีไม่โปรด หึหึ ....ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เขาพูดกัน”เหยียนซือสั่นเทาเบา ๆ หัวใจของนางทั้งเจ็บและ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน113.9K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว51.9K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่46.8K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น11.7K viewsเพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม
moonlight -mini3.9K viewsสตรีที่ท่านไม่ได้รัก
วริษา1.3K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง4.4K viewsหวงจื่อหนิงเกิดใหม่เป็นพี่เลี้ยงบุตรชายท่านอ๋องอำมหิต
ต้าซินซิน318 views
