เข้าสู่ระบบแชร์
EP 1/5 ผมเป็นสามีของคุณ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-20 01:00:51อารดาเองก็แลหาตัวต้นเรื่อง ประหลาดใจที่อยู่ๆ น้ำเหม็นๆ นี่ก็ถูกสาดใส่ร่างรสิกา แล้วเธอก็ถึงบางอ้อ ตัวต้นเรื่องมิใช่ลุงคนสวน แต่เป็น...
“โอ...ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ พอดีผมช่วยลุงเขารดน้ำต้นไม้น่ะ ไม่รู้ว่ามีคนยืนอยู่ตรงนี้”
ศรัณตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ มองสภาพเหมือนหนูตกคลองน้ำเน่าของสาวเจ้าแล้วอยากหัวเราะดังๆ แต่ต้องกลั้นไว้ ช่วยไม่ได้ละนะ อยู่ดีๆ มาตบคุณอุ่นของเขาทำไมล่ะ
“นะ...นาย!? นายเป็นใคร!? เข้ามาบ้านฉันได้ยังไง!”
รสิการ้องถาม ถึงหนุ่มน้อยที่พาร่างออกมาจากแนวต้นโมกข์จะหน้าตาดี แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาควรมาอยู่ในบ้านของคนอื่นอย่างนี้
“ผมเหรอ ผมเป็นสามีคุณอุ่นครับ” ศรัณตอบชัดๆ
อารดาปัดหยดน้ำเน่าเหม็นออกจากตัว มันกระเด็นมาโดนเธอไม่น้อย เรื่องปวดหัวของเธอเริ่มขึ้นตั้งแต่เช้า และยังไม่จบลงง่ายๆ
“อะไรนะ! สามีงั้นเหรอ!?”
อารดาไม่ตอบโต้ ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“กลับไปอาบน้ำเถอะรุ้ง บอกคนที่บ้านเธอมากินข้าวด้วยล่ะ ฉันจะพูดทุกอย่างตอนมื้อค่ำ”
“อย่ามาสั่งนะ แล้วเรื่องน้ำบ้าๆ นี่ล่ะ”
“ปุ๋ยหมักชีวภาพครับ ไม่ใช่น้ำบ้าๆ กลิ่นมันแรงไปนิดแต่รดต้นไม้แล้วงามเชียวครับ” ศรัณเสนอเกร็ดความรู้ที่ไม่ได้เข้าหูรสิกาเลย
“เงียบก่อนศรัณ”
อารดาปรามเสียงต่ำ ศรัณหุบปากฉับเหมือนไม่ได้พกปากมา
“ฉันไม่ยอมแน่! แกขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย”
รสิกาท้วงถามการขอโทษจากอารดา ศรัณเป็นงง
“เดี๋ยวนะครับ คนที่โดนตบคือคุณอุ่น”
“แต่ก็เห็นว่าฉันตัวเหม็นขนาดไหน!”
“นั่นผมขอโทษคุณแล้ว มันเป็นอุบัติเหตุ” ศรัณชี้แจง
รสิกาเชิดหน้าไม่สนไม่แคร์ จ้องหน้าอารดาเขม็ง
“ถ้าฉันบอกให้ขอโทษ แกก็ต้องขอโทษสิ ยังไม่ชินอีกเหรอ”
อารดายังเงียบอยู่ ใช่...มันเป็นเช่นนั้นมาตลอด แต่ไม่รู้สิ ตอนที่เด็กคนนี้มายืนเถียงคอแข็งเป็นเอ็นเพื่อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้ผิด มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ นานแล้วกระมังที่นอกจากพี่พุดซ้อน ก็ไม่เคยมีใครเข้าข้างเธอเลย
“ฉันจะรอที่บ้าน อย่าสายล่ะ”
“ยัยอุ่น!”
รสิกาไม่อยากยอม แต่อารดาหันหลังเดินหนี
“รอดูไปเถอะว่าจะเกิดอะไรขึ้น รอดูได้เลย”
ศรัณเป็นงงเมื่อรสิกาเอ่ยเช่นนั้นแล้วก้าวจากไปด้วยโทสะ เขารีบเดินตามอารดาไป มือไม้ยื่นไปหาหล่อนโดยอัตโนมัติ ยื่นไปหาแก้มที่ถูกตบของหล่อนนั่นอย่างไร
ยามที่ปลายนิ้วของศรัณสัมผัสที่ผิวแก้ม อารดาก็ถอยห่างเขาโดยสัญชาตญาณ หัวคิ้วมนๆ ของหญิงสาวขมวดมุ่น
“ทำไมต้องมายุ่งเรื่องนี้”
“อ้าว? เมียผมถูกรังแกจะให้ผมยืนเฉยเหรอ ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะตบคนเมื่อกี้ให้หน้าหันเลย”
“อย่าเอานิสัยอย่างนั้นมาใช้ที่นี่นะ เป็นผู้ชายก็ควรให้เกียรติผู้หญิง”
“แต่ผู้หญิงที่ตบเมียผม ผมควรให้เกียรติด้วยเหรอ”
“ศรัณ!”
“ครับ!”
“เลิกเรียกเมียผมๆ สักทีเถอะ ฉันไม่ชินเลย เราควรต้องมาจับเข่าคุยกันก่อนจะแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเป็นสามีภรรยา” เธอเอ่ยแล้วเริ่มออกเดินอีกครั้ง
“ผมแค่อยากปกป้องเมียผมบ้าง”
อารดาแอบชักสีหน้า เพิ่งบอกเมื่อกี้ว่าอย่าเรียกเธอว่าเมีย แต่ก็หลุดปากพูดจนได้ เขาเอาความเคยชินมาจากไหนกัน เพิ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมงแท้ๆ
“ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉันนะ”
“ทำอะไรล่ะ” เขาย้อน
“เราเพิ่งรู้จักกัน ทำไมถึงพูดเหมือนว่าเรารู้จักกันมานานจนสนิทสนม และพร้อมจะปกป้องฉัน”
“ผมก็เป็นแบบนี้แหละ ผิดด้วยเหรอที่ผมเป็นห่วงคนของผม”
“แต่เรายังไม่รู้จักกันดีด้วยซ้ำ”
“งั้นเราก็แค่ต้องอยู่ใกล้กัน จะได้เรียนรู้กันและกันให้มากขึ้น”
อารดาเม้มปากเม้มแล้วเม้มอีก เด็กบ้านี่เถียงเก่งเหลือเกิน
“เราแต่งงานกันแค่ในนาม”
“หือ?” ศรัณทำตาโต “ใครบอกคุณกัน”
อารดาอ้ำอึ้ง อันที่จริงนี่ไม่ได้อยู่ในสิ่งที่เธอตกลงกับย่าพร้อม เธอแค่ลองๆ หยั่งเชิงดู เผื่อว่าเขาจะยอม
“ก็...เราไม่ได้รักกัน”
“ผมรักคุณ”
“หา!?”
“เมื่อเช้า ตกหลุมรักจังเบ้อเร่อ”
สองแก้มของอารดาเห่อร้อน อะไรกันนะ พูดตรงๆ แบบนี้ก็ได้หรือ
“เพราะยังเด็กสินะถึงพูดคำว่ารักออกมาง่ายๆ”
“ไม่ง่ายเลย แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้คุณอุ่นสนใจผมบ้าง บางทีเราอาจเป็นสามีภรรยาแค่ในทะเบียนสมรส ผมเคยคิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้...เปลี่ยนใจละ” ว่าแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม จ้องเข้าไปในดวงตาของคนที่อยู่ตรงข้าม แน่นอนว่าอารดาไม่อาจทนทานต่อสายตาเจ้าชู้ของเขาหรอก
อารดาไม่รู้จะเถียงเขาอย่างไรแล้ว พูดอะไรออกไปเขาก็ตอบกลับมามากกว่าที่เธอพูดเสียอีก
“กินข้าวเสร็จเราค่อยคุยกันอีกทีแล้วกัน อ้อ...อย่ายุ่งกับรุ้งอีกล่ะ”
“ใคร ผู้หญิงเมื่อกี้เหรอ”
“อือ...เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก ฉันไม่ชอบมีเรื่อง ฉันเบื่อ”
อารดาตอบแล้วเดินล่วงหน้าไปก่อน
ศรัณครุ่นคิดยามเดินตามร่างบอบบางที่เหมือนว่าพลังความสดใสถูกสูบออกไปจากร่างของหล่อน อารดาเหมือนคนที่อมทุกข์ตลอดเวลา แม้สีหน้าหล่อนวางเฉย แต่ดวงนั้นแสนเศร้าพิกล
เขาไม่เข้าใจว่าผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างหล่อนทำไมถึงมีแววตาเช่นนั้น และเขาคงได้หาคำตอบตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ศรัณไม่ได้ตามอารดาไปในทันที แต่กลับตรงไปในทิศทางของห้องครัว คนสนิทของอารดาช่วยแนะนำเขาคร่าวๆ เกี่ยวกับห้องหับในบ้านหลังนี้ พี่พุดซ้อนช่วยเขาหลายอย่าง รวมถึงที่หลับที่นอนในคืนนี้ด้วย แต่ว่า...มันคนละห้องกับศรีภรรยานี่สิ น่าขัดใจชะมัด
บทล่าสุด
เพียงเศษใจ ส่งท้าย ขึ้นหลังพี่ไหม
ส่งท้ายขึ้นหลังพี่ไหม______________วันหนึ่งเมื่อครั้งอดีตเสียงพูดคุยกันของผู้ใหญ่บนเรือนเคร่งเครียดขึ้นมา เมื่อบิดาของเด็กน้อยพาภรรยาคนใหม่มาเยี่ยมมารดาของท่าน อารดาในวัยย่างสิบเอ็ดขวบเข้าใจย่าดี ย่าเมตตามารดาของเธอมาก จนรับไม่ได้เมื่อลูกชายแต่งงานใหม่ เธอไม่ได้ไม่ชอบใจ ดีแล้วที่บิดามีรอยยิ้มหลังจากมารดาของเธอจากไป แต่คงดีกว่านี้ หากท่านใส่ใจลูกสาวอย่างเธอบ้าง มิใช่คอยดูแลแต่แม่คนใหม่ และเด็กน้อยอีกคนที่อยู่ในท้องของแม่เลี้ยง เธอเลี่ยงหลบลงมาจากบนเรือน เจอกับพี่พุดซ้อนกับน้าพุดตานกำลังเร่งทำมื้อเที่ยงกันอยู่“คุณอุ่น หิวหรือคะ เอาขนมไหม พี่หยิบให้”“ไม่หิวค่ะ ไปเดินเล่นได้ไหม อยากเห็นกล้วยหอมของย่า”“ค่า...แต่อย่าไปไกลนักนะคะ เดี๋ยวหลง”เด็กหญิงอารดายิ้มให้พี่เลี้ยงคนดี เธอไม่หลงหรอกน่า ยิ่งแปลงปลูกที่สิบสี่ ย่าพาเธอเดินดูจนทั่วหมดแล้วเด็กหญิงตัวน้อยเดินไปเรื่อยๆ ชื่นชมใบกล้วยสีเขียวสด ปัดเรื่อ
เพียงเศษใจ EP 27/2 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
ในเวลาที่ผัวหนุ่มเมียสาวคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงรักอยู่ในห้องข้างๆ ผัวหนุ่มเมียสาวอีกคู่ กลับต้องลืมตาปริบๆ ใต้แสงสลัว เพราะไม่อาจบรรเลงเพลงรักได้อย่างที่ใจคิด“ฮึ่ม! พังแน่...เสาเรือนมีหักแน่ๆ คุณอุ่น”อารดายิ้มขันวาจาของสามี เสียงร้องครางของชนนท์กับอรุณฉาย ดังแทรกความเงียบสงัดของยามราตรีมาให้พวกเขาได้ยิน“สงสัย...ยัยออมจะไม่ได้นอนห้องฟีฟ่า”“แน่นอน!” ศรัณเอ่ยออกมา ยิ่งยามได้ยินเสียงไอ้บ้านั้นครางกระเส่า เขาก็ยิ่งอยากกระโจนใส่เมียรัก แต่ว่า...“โอ้ว...เฉียงแมวที่ไหนอ่า” เสียงเล็กๆ ดังแทรกเสียงบิดามารดา พ่อตัวแสบลุกขึ้นมานั่ง เอียงคอฟังเสียงที่ไม่คุ้นเคย“โอ๊ะ!? ยังไม่หลับอีก นอนได้แล้วลูก” อารดาดึงลูกชายลงมากอด ให้เขานอนหนุนแขน“ก็เฉียงดัง แม่ได้ยินมะ มันดัง...โอ้วๆ อ๊าๆ อุ๊บ!”ศรัณเอามือปิดปากลูกในนาทีนั้น“โอ๊ย...เจ้าเด็กแสบ นอนสักทีเถอะ เดี๋ยวแมวจะมากินตับนะ ได้ยินไหม นั่นน่ะ มันกำลังกินตับเด็กน้อยคนอื่นอยู่” บอกลูกน้อยแล้วเลื่อนมือที่
เพียงเศษใจ EP 27/1 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
[27]ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น_____________________คุณแม่ลูกหนึ่งนั่งเล่นอยู่แถวนั้น นั่งรออยู่นานแต่ชนนท์ก็ไม่พาลูกสาวออกมาเสียที จนต้องลุกไปเคาะประตูห้องเขา เคาะอยู่สองสามทีเจ้าตัวก็มาเปิด“ลูกล่ะ”“หลับแล้ว”“หือ?” เธอมองเข้าไปในห้องที่เปิดไฟเลือนราง แม่ตัวแสบของเธอนอนอยู่กลางฟูกหนา หลับปุ๋ยโดยที่สองมือกอดตุ๊กตาหมูตัวโปรดเอาไว้ “ฉันจะพาลูกไปนอนห้องฟีฟ่า”“นอนห้องนี้จะเป็นไรไป ฟูกหลังเบ้อเร่อ”เธอค้อนเขาวงใหญ่ พูดไม่คิดนะ ถ้าลูกนอนอยู่นี่ เธอก็ต้องนอนนี่สิ ใครจะไปนอนห้องเดียวกับเขาสองต่อสองกันล่ะ“มันไม่เหมาะ” บอกเขาแล้วก้าวข้ามธรณีประตูของบ้านเรือนไทย แต่เธอทำผิดมหันต์ เพราะเพียงแค่ร่างพ้นประตูเข้ามา ประตูห้องก็ถูกปิดและล็อกแน่น “นั่นล็อกประตูเหรอ”“อือ...จะนอนแล้วก็ต้องล็อกสิ” ไม่ใช่แค่บอกกล่าว แต่เสื้อที่สวมอยู่ก็ถูกถอดทิ้งอรุณฉายหันหน้าหนี เธอไม่ได้เห็น
เพียงเศษใจ EP 26/3 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
“เรื่องไร้สาระที่ไหน เวลาที่ผ่านมายังไม่ได้พิสูจน์หรอกหรือว่าฉันโคตรจริงจังเลย ฉันยอมเธอทุกอย่างทำไมไม่สงสารฉันบ้าง”“ฉันอาจกลับไปเป็นอรุณฉายคนเดิมก็ได้ ฉันเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอก”“ให้วันนั้นมันมาถึงก่อนได้ไหมล่ะ ตั้งแต่ลูกเกิด ฉันยังไม่เห็นเลยว่าเธอจะเป็นคนเหลวไหล เธอเป็นคนดีมากแล้วออม เธอดีพอ...ให้คนอื่นรักได้แล้ว”อยู่ๆ กระบอกตาของอรุณฉายก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ทำไมเขาถึงล่วงรู้ความรู้สึกของเธอ“หรือฉันยังไม่ดีพอ” เขาย้อนถามบ้าง“ดีแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว สำนึกผิด ไม่เจ้าชู้ ไม่หลายใจ ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เจอผู้ชายแบบนนท์ก็นับว่าดีมากแล้ว”“แล้วทำไมถึงไม่ใจอ่อนสักที”“นั่นสิ...ทำไมกันนะ”ถ้อยวาจานั้น อยู่ๆ ก็กระจ่างในใจของชนนท์ สามสี่ปีมาแล้วที่เขาอยู่ตรงนี้ เฝ้ารอความรักของอรุณฉาย แต่ทุกอย่างเหมือนเสียเวลาเปล่า หล่อนก็ยังอยู่ในจุดเดิม จุดที่ไม่อยากมีเขาในชีวิต“ฉันคิดว่า...ฉันรู้แล้วล่ะ”“อะไร”“
เพียงเศษใจ EP 26/2 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
เขาครางเบาๆ เมื่อแรงที่กระแทกเข้าใส่หล่อนก่อเกิดความรื่นรมย์อย่างหาที่เปรียบมิได้ โพรงเนื้อนุ่มอ่อนที่อยู่ข้างในกำลังกอดรัดเอาตัวตนเขาจนปวดไปหมด“รัณ...เร็ว...อ๊า...รัณ”เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆๆ มิมีหยุดหย่อน ยามที่ศรัณโยกกายท่อนล่างเข้าหาร่างของอารดา ความลื่นด้วยแรงปรารถนาอันมากล้น ส่งผลให้การเสพสมดำเนินไปได้ด้วยดี พอโยกกายเข้าหาหล่อนจนพอใจ อารดาก็เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายคุมเกม หล่อนผลักเขาให้อยู่เบื้องล่าง ในขณะที่หล่อนควบขี่เขาอยู่เบื้องบน ผมสลวยของหล่อนแผ่สยายและเคลื่อนไหวรัวเร็วตามแรงที่หล่อนกระแทกลงมา พุ่มทรวงอวบใหญ่ก็กระเพื่อมไหวในทุกคราที่หล่อนร่อนส่ายสะโพกอย่างงดงาม“ดี...คุณอุ่น โยกเร็วๆ แรงๆ เลยได้โปรด...อา...”เสียงครางกระเส่าของสามียังดังอยู่เนืองๆ กระทั่งอารดานำพาเขาถึงฝั่งฝัน ให้เขาได้ปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตเข้าสู่ร่างของเธอ เม็ดเหงื่อของสองร่างไหลรวมเป็นหนึ่ง และแม้ว่าบทรักจะสิ้นสุด แต่ปลายลิ้นของสามีก็ยังแตะชิมที่พุ่มทรวงของเธอ“พอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว”“เหงื่อคุณอุ่นออกเยอะนี่นา ผมเช
เพียงเศษใจ EP 26/1 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
[26]เศษใจที่ถูกเติมเต็ม__________________วันเวลาเคลื่อนผ่านไปช้าๆ แต่ช่างรวดเร็วในความรู้สึกของอารดา เพียงพริบตา ลูกน้อยในครรภ์ก็ลืมตาขึ้นมาดูโลก เจ้าลูกชายแข็งแรงสมบูรณ์ดี และมีหน้าตาที่ถอดแบบมาจากศรัณอย่างกับฝาแฝด เจ้าตัวอายุน้อยกว่าลูกพี่ลูกน้องราวสี่ห้าเดือนได้ แต่เชื่อไหม พอเลี้ยงไปเลี้ยงมาก็โตทันกันอยู่ดี บางวันที่อรุณฉายเข้าเมืองไปทำธุระให้ย่า ชนนท์ก็จะไปรับลูกมาอยู่ที่นี่ ให้น้ามาลาช่วยเลี้ยง พอเขากลับจากสวน ก็จะเล่นกับลูกสาวจนหนำใจแล้วค่อยพากลับเรือนย่า มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กน้อยเริ่มเดินได้เมื่อตอนขวบเศษ กระทั่งบัดนี้สามขวบเข้าไปแล้ววันนี้ก็เป็นเช่นวันที่ผ่านมา ชนนท์ไปรับลูกสาวมาแต่เช้า น้ามาลาช่วยเลี้ยงแกตอนลูกชายเข้าสวน และเธอช่วยพาลูกหลานนอนกลางวัน พอกล่อมเด็กน้อยจนหลับปุ๋ย เธอเองก็ผล็อยหลับตามไป...ทว่าหลับได้ไม่เท่าไหร่ ก็ถูกกวนจนได้เธอรู้สึกเย็นๆ แถวเนินอก แต่เหนื่อยเกินกว่าจะปรือตาขึ้นมอง พอรู้สึกเย็นๆ นานเข้า จึงได้ฝืนร่างกายปรือตาขึ้นมาดู เจ้าตัวเล็กในเปลยังหลับอยู่
บางทีคุณอาจจะชอบ
