เข้าสู่ระบบแชร์
ตลาด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-22 13:08:48ลูกน้องลุงแหวนค่อย ๆ ใช้ไม้เขี่ยเสื่อที่เต็มไปด้วยเลือดออกอย่างช้า มืออีกข้างอุดจมูกไว้แล้วหันหน้าหนีมองออกไปทางอื่น
"ศพ นี่ประหลาดมาก" เสือหาญกล่าวในใจเมื่อเห็นศพ ชาวบ้านตาโตเท่าไข่ไก่ พะอืดพะอมคดตัวลงเหมือนกำลังจะอาเจียนมือยกขึ้นปิดปากปิดจมูกแน่น "โอ๊ย จะไม่ไหวแล้ว" ชาวบ้านเซถอยหลังปากสั่นงึกงักทรุดนั่งลงกับพื้นพยายามกลั้นอาเจียนสุดชีวิต ทันใดนั้นชาวบ้านนางกลุ่มนั้นทนไม่ไหวกับสภาพศพที่น่ากลัวและกลิ่นเหม็นที่ทนไม่ได้จึงทยอยออกจากลานประชุม สภาพศพรอยมีดบาดลึกหลายจุด เสื้อผ้าขาดวินจนแทบไม่เหลือสภาพเดิมบางจุดเห็นผิวหนังที่ฟกซ้ำและไหม้เกรียมเหมือนถูกทรมานก่อนเสียชีวิต "ใครกันฆ่าแม้กระทั่งคนสติไม่ดี" เสือหาญกล่าว ในขณะที่เสือหาญนั้นยืนสำรวจศพอยู่ห่างๆ สายตาได้ไปสะดุดกับบางสิ่งบางอย่าง เขาสวมถุงมือแล้วค่อยๆ ดึงฝ่ามือที่กำแน่นเอาสิ่งของในนั้นออกมา ลุงแหวนกับลูกน้องที่ว่ามันคือเศษเสื้อทำมาจากด้ายที่หายากมีเฉพาะผู้มีฐานะครอบครัวที่มีเงินชาวบ้านตาดำทั่วไปคงไม่มีปัญญาชื้อได้ "ลุงแหวน ลุงจะทำอย่างไรต่อไป " "ฉันว่าต่อให้ไปฟ้องตำรวจก็ไม่มีประโยชน์" ลุงแหวนได้แต่ส่ายหน้าจนปัญญาที่จะติดตามผู้ร้ายตัวจริง เพราะหมู่บ้านหุบดงไม่รับเงินใต้โต๊ะจากผู้มีอิทธิพลแถบนี้ คนไม่ตายก็ต้องมีอย่างอื่นเช่น เงินสนับสนุนการศึกษาเด็กยากไร้ "ลุงแหวนมีฉันทั้งคน ฉันจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป " เสือหาญยืนยันอย่างหนักแน่นว่าจะต้องทำลายพวกโจรในคราบผู้ดีให้หมดไป หลังจากนั้นลุงแหวนได้นำศพชายไร้สติไปฝั่งพร้อมทำพิธี บ่ายโมงในตลาดริมน้ำราชบุรีแม่ค้าพ่อค้าต่างวนเวียนมาชื้อของ ที่นี่มีรวมทุกอย่างที่คนรวยนั้นต้องการแต่จะแบ่ง ชนชั้นวรรณะฝั่งซ้ายเป็นตลาดราคาแพงฝั่งขวาเป็นตลาดของคนจน แต่ฝั่งคนจนคนจะเยอะมีทั้งโจรที่แอบแฝงปะปนกันไป หลังจากที่เสือหาญช่วยลุงแหวนจัดการศพเขาได้ออกมาจากหมู่บ้านเพื่อชื้อของจำเป็นให้ชาวบ้านทุกๆคนที่เขียนไว้ในกระดาษ โดยมีไอ้สันขวานกับไอ้กระบานเป็นผู้ช่วย เสียงตะโกนขายของสลับกับกลิ่นหอมของกล้วยย่างในเต่าไฟ "พ่อหนุ่มทางนี่จ้า" แม่ค้ากวักมือเรียกเสือหาญตั้งแต่ทางเข้าตลาด "เหมือนเดิมครับป้า" "ได้ๆ รอประเดี๋ยว" "ฉันแวะร้านอื่นฉันจะกลับมาเอานะป้า" "จ้า ๆ " ที่นี่คนเยอะมากจึงต้องค่อย ๆ ฝ่าผู้คนเสือหาญปรายตามองไปรอบ ๆ เหมือนทุกครั้งที่เคยทำทุกอย่างดูปกติดีไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้น "พี่ ๆ พี่หาญ" ในยามผู้คนเบียดกันเดินอย่างช้า ๆ ไอ้สันขวานรีบตบไหล่พี่เสือหาญ "พี่นั้นมันตำรวจที่เราเจอวันนี้" แต่แทนที่เสือหาญจะมองไปที่จ่าเเฉล้มกลับเบี่ยงเบนสายตาไปมองหญิงสาวแต่งกายเรียบง่าย ใส่เสื้อผ้าพื้นเมืองสีอ่อน ผ้าซิ่นลายดั่งเดิมพลิ้วไหวตามจังหวะก้าวเดิน เธอเดินทอดน่องขาช้า ๆ ดวงตากวาดมองแผงขายท่าทางสุภาพอ่อนโยนพูดคุยกับแม่ค้าด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ทำให้ดึงดูดสายตาเสือหาญโดยไม่รู้ตัว "นั้นใครกัน" "อ้าว ก็ตำรวจน้ำดีคนนั้นไงพี่" ไอ้สันขวานตอบ "เอ๊ะ หรือว่าพี่มองผู้หญิงที่เดินตามจ่าแฉล้ม" ไอ้ส้นขวานมองแววตาพี่หาญจึงรู้ว่าพี่ของตนนั้นกำลังจ้องมองสาวสวยอยู่นั้นเอง "พี่ๆ จะไม่ชื้อของหรือไง" ไอ้กระบานเอ่ยถาม แต่ในขณะนั้นเสือหาญเหมือนคนหูดับชั้วคราว ทั้งสองเลยยืนคนละฝั่งแล้วตะโกนเรียกพี่หาญให้ดังก้องในรูหู "พี่หาญ" เสียงเรียกที่ดังทำให้เสือหาญมีสติขึ้นมาอีกครั้ง "มีอะไร" "พี่ ข้าสองคนเรียกอยู่นาน" "เออ ๆ ฉันรู้แล้ว" ทันใดนั้นเสือหาญเท้าก้าวต่อไปอย่างเชื่องช้าลัดเลาะผ่านแผงขายผักสด หอม กระเทียม วางเรียงรายบนใบตองอย่างสวยงาม เสียงแม่ค้าเจรจาชื้อขายยังคงคึกคัก เสียงเหรีญกระทบกัน เสียงมีดสับหมู และอื่น ๆ เมื่อเดินไปเรื่อย ๆ ก็เจอเข้ากับร้านขนมของโปรดเสือหาญ ขนมเปี๊ยะหัวบรรได เป็นขนมแป้งบาง ไส้ถั่วกวนรถหวานนวล " ยายจ๊ะ ฉันข้าต้องการสองชิ้นจ๊ะยาย" "ยายค่ะ หนูอยากได้หกชิ้นค่ะ" เสียงนุ่มนวลน่าฟังทำให้เสือหาญนั้นเผลอหยุดยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง "นั้นมันผู้หญิงคนนั้น" เอ่ยในใจ ทันใดนั้นเธอเงยหน้าขึ้นมาพอดี ดวงตาคู่นั้นสบตาเสือหาญโดยบังเอิญ ก่อนจะเบิกตากว้างเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มที่เบ่งบานออกมาชั่วขณะ "พ่อหนุ่ม ขนมเอ็งได้แล้ว" ไม้ตะเกียบเคาะกับกระดงเบาๆ เพื่อเรียกเสือหาญ "จ๊ะยาย นี่จ๊ะเงิน " เสือหาญหันหน้ามาหายายแล้วหยิบเงินในถุงผ้าออกมา "ขอบใจพ่อหนุ่ม พูดเพราะเสียจริง "
บทล่าสุด
เมียเสือหาญจอมโจร ค่าผ่านทาง
ทางเดินที่ทอดยาวผ่านทางหลวงโดยไม่มีม้า ลาดเข้าสู่ทางหลวงสายหลักที่มุ่งหน้าไปพระนคร แสงแดดสายเริ่มแรงขึ้น ลมเช้ากลายเป็นลมอุ่น ฝุ่นดินติดตามรองเท้าของทั้งสี่คนจนกลายเป็นคราบแดงคล้ำไอ้กระบาน สะพายห่อเสบียงและหันมาบ่นเบาๆ"พระนครนี่อีกไกลแค่ไหนพี่เสือหาญ เดินจนตีนแทบพองแล้ว"เสือหาญ: เสียงนิ่ง "อดทนหน่อย อีกไม่นานก็จะถึงท่าเรือใหญ่ พอถึงนั่นค่อยขึ้นเรือต่อเข้าเมือง จะได้พักตีนสักหน่อย"แก้วตาเดินตามหลังเงียบๆ สายตาสำรวจทางข้างหน้าอย่างระแวดระวัง เธอรู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบๆ ป่าเริ่มเปลี่ยนจากโล่งสว่างเป็นเงามืดครึ้มของต้นไม้ใหญ่เมื่อเดินลึกเข้าไปในเส้นทางสายป่ารก เสียงฝีเท้าม้าดังขึ้นจากด้านหน้า ทำให้เสือหาญยกมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนหยุดเดินทันทีฝุ่นคละคลุ้งก่อนที่ม้าสามตัวจะหยุดตรงกลางทาง ชายฉกรรจ์สามคนแต่งกายหยาบๆ มีดสั้นและดาบพกอยู่ข้างเอว ใบหน้ามีรอยแผลเก่า ดูแล้วไม่ใช่คนดีนักหนึ่งในนั้น ซึ่งดูเหมือนหัวหน้า ยักคิ้วยิ้มแสยะ"ไปพระนครกันรึ…ทางนี้ต้องเสียค่าผ่านทางหน่อยว่ะ ไม่งั้นไปต่อไม่ได้”ไอ้สันขวาน: กระซิบกับไอ้กระบาน "ค่าผ่านทาง? นี่มันพวกดักปล้นชัดๆ"เสือหาญ: ก้าวออกมายืนข้างหน
เมียเสือหาญจอมโจร แก้วตาอยากไปด้วย
ตีห้า ฟ้ายังสลัวอยู่แต่ลมเช้าพัดเย็นเยียบ เสือหาญสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างมีสติ แสงไฟตะเกียงที่เหลือจากเมื่อคืนยังริบหรี่ เขารีบลุกขึ้นจากเสื่อ หยิบมีดพกและตรวจดาบที่พาดไว้ข้างตัวทันที ความคิดเรื่องการเดินทางเข้าพระนครยังคงกดดันอยู่เต็มหัวเสียงฝีเท้าแผ่วๆ จากหน้าบ้านทำให้เสือหาญหันไปมอง ด้วยความสงสัย เขาเห็นเงาร่างเล็กในแสงเช้าสลัว แก้วตา กำลังเดินหอบห่อผ้าพะรุงพะรังเข้ามาหน้าบ้าน รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าเธอเหมือนตั้งใจมารอแต่เช้า"แก้วตา…เอ็งมาทำไมแต่เช้า" เสือหาญถามเสียงเรียบ น้ำเสียงแฝงความงุนงงแก้วตาวางห่อผ้าลงหน้าประตู หอบหายใจเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นยิ้ม ฉันจะไปกับพี่เสือหาญด้วย ให้น้องไปด้วยเผื่อพี่ต้องการคนช่วยนะ"เสือหาญนิ่งไปชั่วครู่ ใบหน้าคมเข้มปราศจากรอยยิ้ม เขาไม่เคยบอกแก้วตาเลยว่าจะให้ตามไป การที่เธอมาปรากฏตัวพร้อมข้าวของส่วนตัวเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจปนไม่สบายใจนักเสียงกุกกักจากด้านหลังดังขึ้นเมื่อไอ้กระบานกับไอ้สันขวานออกมาจากเรือน เห็นแก้วตาหอบห่อผ้าก็หันมามองหน้ากันแล้วกระซิบเบาๆ อย่างงงๆแก้วตา: ยกคางขึ้นเล็กน้อย "ฉันจะไปกับพี่หาญด้วย ฉันไม่อยากอยู่หมู่บ้านคนเดียว
เมียเสือหาญจอมโจร จากกัน
เสือบุญยืนกอดอก มองน้องชายด้วยสายตาคมกริบ ก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำหนักแน่น"หาญ…ตอนกูเดินเข้ามาหน้าหมู่บ้าน กูเห็นไอ้คนหนึ่ง…แต่งตัวสะอาด ดูเหมือนพวกมีฐานะ ไม่ใช่ชาวบ้านเราแน่ มันยืนแอบมองเอ็งกับจอมขวัญอยู่…"เขาหยุดเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจ้องลึกเข้าไปในตาของเสือหาญเหมือนจะบีบให้สารภาพ"มันเป็นใคร…มาจากไหนวะ?"เสือหาญชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจเต้นแรงทันทีเมื่อรู้ว่าเสือบุญพูดถึง "นายภัทร" ชายแปลกหน้าที่มาตามหาจอมขวัญเสือหาญหลบตาเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงทุ้มขรึม "มันชื่อภัทร…บอกว่ามาตามหาคนคนที่มันหาก็คือจอมขวัญ ฉันเห็นแก่จอมขวัญเลยให้มันมาพักชั่วคราว"เสือบุญหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ "ตามหารึ เขาสองคนมีฐานะอะไรเกี่ยวดองกัน…ดูจากกิริยาท่าทางของมันแล้วไม่เหมือนธรรมดาทั่วไป กูเห็นแววตามันแล้ว มันแม่งคนละชั้นกับพวกชาวบ้านทั่วไปแน่นอน"บรรยากาศรอบตัวตึงเครียดขึ้นทันที เสือบุญก้าวเข้ามาใกล้ เอียงหน้าไปกระซิบเสียงต่ำ“กูถามตรงๆ เลยเวือหาญ…มึงแน่ใจนะ ว่ามันไม่ได้เข้ามาเพราะแย่งชิงคนรักของมึงคำพูดนั้นแทงเข้าไปกลางอกเสือหาญทันที เขากำมือแน่น ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นโดยไม่รู้ตัว…เสือบุญเงียบไป
เมียเสือหาญจอมโจร จุดสุดยอด
แรงกระแทกของเสือหาญหนักหน่วงขึ้นทุกที ร่างสูงใหญ่บดเบียดอย่างไม่ปรานี น้ำเสียงหอบพร่ากับคำสบถสั้นๆ หลุดจากริมฝีปากทุกครั้งที่เขาเร่งเอว "จอมขวัญ…พี่จะไม่ไหวแล้ว"จอมขวัญตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงซ่านเปียกชื้นเพราะน้ำตาผสมกับหยาดน้ำใสที่เกาะบนแก้ม เธอครางกระเส่าไม่ขาดปาก เสียงหวานดังสะท้อนก้องไปทั่วป่า "อ๊า…พี่หาญ…ฉันไม่ไหวแล้ว…!"มือเล็กจิกหลังเขาแน่น เล็บข่วนลากเป็นรอยยาวตามแรงกระแทก สะโพกขาวกระตุกตามจังหวะที่ถูกกดลงกับโขดหิน แขนขาเกร็งจนแทบชา ความร้อนวาบแผ่ซ่านกลางกายเหมือนระเบิดจากข้างในเสือหาญกัดฟันแน่น ก้มซุกไซ้ซับเหงื่อและครางต่ำในลำคอ เอวหนากระแทกครั้งสุดท้ายแรงจนโขดหินสั่นสะเทือน แล้วร่างทั้งคู่ก็ระเบิดแตกพร้อมกันจอมขวัญสะดุ้งเฮือก ร่างเกร็งกระตุก เสียงครางยาวหลุดออกมาเหมือนปลดปล่อยทุกอย่างในอก ส่วนเสือหาญก็กดกายทับแน่น หอบหายใจหนักราวกับเพิ่งผ่านศึกใหญ่ กล้ามเนื้อเกร็งชัดทุกมัดก่อนจะค่อยๆ คลายตัวลงน้ำเย็นจากลำธารยังคงไหลผ่าน แต่ไฟปรารถนาที่โหมไหม้เมื่อครู่เพิ่งดับลง ทิ้งไว้เพียงร่างสองร่างที่กอดกันแน่นบนโขดหิน ลมหายใจถี่กระชั้นยังสั่นสะท้านไม่หายเสือหาญซบหน้าลงบนซอกคอขาว ส
เมียเสือหาญจอมโจร ลูบ
เสือหาญกดจูบหนักขึ้น ลิ้นร้อนตวัดกวาดทุกซอกทุกมุมในโพรงปากของจอมขวัญ จนเธอหอบหายใจติดขัด มือเล็กเผลอโอบรัดต้นคอเขาไว้แน่นเหมือนกลัวจะหลุดลอย"อือ…" เสียงครางสั้นๆ หลุดจากลำคอหญิงสาว ทำให้เสือหาญแทบคลั่งเขาเลื่อนริมฝีปากไล่ลงมาที่คางขาวเนียน จากนั้นก็ลากจูบลงสู่ลำคอระหง ดูดหนักๆ จนเกิดรอยแดงเร่าร้อน จอมขวัญสะท้านเฮือกไปทั้งร่าง ขาเรียวในน้ำแทบยืนไม่ไหว ต้องยึดแขนเขาไว้แน่น"พี่เสือหาญ…อย่า…"เธอพยายามเอ่ยห้าม แต่เสียงกลับแผ่วพร่าเหมือนยิ่งยั่วให้เขารุกแรงขึ้นริมฝีปากหนาเลื่อนไปตามไหล่เปียกชื้น ไล่จูบกัดเบาๆ จนร่างบางสะดุ้ง มือหนาของเขาเลื่อนไปกอบกุมหน้าอกอิ่มเต็มไม้เต็มมือ บีบคลึงอย่างไม่อาจห้ามใจ ความนุ่มหยุ่นทำให้เสือหาญขบฟันแน่นแทบขาดสติ"แม่ง…นุ่มชิบหาย" เขาพึมพำเสียงพร่า ขณะใช้ริมฝีปากดูดกลืนยอดอกที่แข็งชูสู้ลมหนาวจอมขวัญครางกระเส่า ร่างกายบิดเร่าในอ้อมแขนเหมือนถูกสะกด เสียงน้ำกระเซ็นดังทุกครั้งที่เธอขยับตัวในอ้อมกอดเขามืออีกข้างของเสือหาญเลื่อนไปโอบสะโพกกลมแน่น บีบเต็มแรงก่อนจะดึงเข้าหาตัวเอง ร่างสองร่างแนบชิดจนท่อนล่างแข็งตึงของเขากดแนบเข้ากับกลางกายเธอ ความร้อนทะลุผ่านน้ำบาง
เมียเสือหาญจอมโจร จูบ
เสือหาญเดินตามรอยเท้าของจอมขวัญเข้าไปในป่าลึก เสียงลำธารไหลเอื่อยดังแว่วมาให้ได้ยินตั้งแต่ไกล เขาก้าวช้าลงโดยไม่รู้ตัว เหมือนถูกบางอย่างดึงดูดให้เดินต่อไปอย่างระมัดระวังเมื่อพ้นพงหญ้าออกมา เขาก็ต้องชะงักค้าง หัวใจเต้นกระหน่ำไม่เป็นจังหวะ ภาพตรงหน้าทำให้ลมหายใจติดขัด จอมขวัญยืนอยู่ริมน้ำ ร่างเปลือยขาวสะท้อนกับแสงแดดยามเช้า เธอค่อยๆ ก้าวลงน้ำอย่างไร้เดียงสา น้ำใสเกาะตามเส้นผมยาวสลวยที่พลิ้วไปตามลมเสือหาญอึ้งเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ตระกร้าผ้าที่เขาถืออยู่หลุดมือร่วงลงพื้นโดยไม่รู้ตัว เสียงไม้กระทบหินดัง "โครม" แต่เจ้าของร่างงามกลับไม่ทันหันมา เธอกำลังย่อตัวลง ลูบน้ำขึ้นประพรมผิวขาวเนียนของตนเองสายตาคมคู่นั้นไม่อาจละไปไหนได้ ความรู้สึกมากมายประดังเข้ามา ทั้งตกใจ ทั้งห้ามใจ และทั้งหลงใหลในเวลาเดียวกัน ร่างสูงยืนนิ่งเหมือนถูกสะกด ขณะหัวใจพุ่งพล่านจนแทบทะลุออกจากอก...เสือหาญที่ยืนนิ่งราวกับถูกตรึงด้วยภาพตรงหน้า พยายามบังคับตัวเองให้หันหลังกลับ แต่ยิ่งพยายามเท่าไร ขากลับเหมือนกลับเดินไปข้างหน้าแทน หัวใจเขาเต้นแรงจนแทบทะลุอก ความร้อนวิ่งแล่นไปทั่วร่างตระกร้าที่ร่วงลงพื้นเมื่อครู่ยังคงนอนอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.9K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์54.5K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.9K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี118.6K viewsถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก
dexnarak7.7K viewsรอยรักร้าว
นิราอร43 viewsเมียน้อยพ่อเป็นของผม [Is Mine]
คิมฮานึล628 viewsตัณหาเงินตราสัญญาลับ
จินต์พิชา80 views
