เข้าถิ่นตามธรรมเนียม 2

จินฉานใช้เวลาไม่นานนักในการแต่งตัวที่ตำหนักปีก จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังตำหนักเฟิ่งหวงพร้อมกับชุนเยี่ยน นางกำนัลที่ติดตามมาตั้งแต่แผ่นดินเกิด โดยมีขันทีประจำตำหนักใหญ่เป็นผู้อธิบายลำดับขั้นนางในของราชสำนักต้าเจวียน

“พระสนมเพิ่งมาที่ต้าเจวียนไม่นาน อาจไม่ทราบลำดับขั้นและธรรมเนียมของราชสำนักเรา เกรงว่าจะไปทำให้เหล่าพระสนมระดับสูงขุ่นเคืองพระทัยได้ จึงได้ให้กระหม่อมมาเรียนให้ทรงทราบล่วงหน้า หวังว่าท่านจะเข้าใจ”

เด็กสาวอมยิ้ม พยักหน้าช้าๆ เป็นเชิงตอบรับ ทำเอาขันทีอาวุโสลอบยิ้มพึงพอใจ จากนั้นจึงเริ่มอธิบายระหว่างที่เดินอยู่เส้นทางที่ทอดยาว

“ในราชสำนักต้าเจวียนนั้นนอกเหนือจากฮองไทเฮาที่มีฐานะเป็นพระราชมารดาของฮ่องเต้แล้ว ยังมีฮองเฮาเป็นประมุขฝ่ายใน จากนั้นจึงเป็น กุ้ยเฟย เฟย ผิน เหม่ยเหริน ไฉ่เหริน เป่าหลิน และฟูเหรินเป็นตำแหน่งต่ำสุดของพระสนม นายหญิงนั้นถึงแม้ยังมิได้ถวายการปรนนิบัติฮ่องเต้ แต่เนื่องเป็นราชนิกูลจากต่างแดน ฮ่องเต้จึงให้เกียรติเป็นพิเศษให้ท่านดำรงฐานะเหม่ยเหรินซึ่งเป็นตำแหน่งแรกๆ ของสนมที่ยังไม่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการไปก่อน แต่ถ้ากาลในภายภาคหน้าท่านเป็นที่โปรดปราน หรือมีวาสนาให้กำเนิดโอรสธิดาแก่ฝ่าบาท ตำแหน่งของท่านจะยิ่งเลื่อนขึ้นอย่างรวดเร็วแน่นอน” เขาหยุดเว้นวรรคนิดหนึ่งแล้วจึงเอ่ยต่อ “โดยเฉพาะหลิวกุ้ยเฟย พระมารดาขององค์ชายสาม และ จินเฟย พระมารดาขององค์ชายห้าและองค์ชายเจ็ด ท่านต้องระมัดระวังกิริยาให้จงหนัก ทั้งสองเป็นพระสนมที่ฝ่าบาทโปรดปรานมาตั้งแต่กาลก่อน อีกทั้งยังมีโอรสเป็นที่พึ่งพิง นับว่ามีอิทธิพลเป็นรองเพียงฮองเฮา ขอทรงอย่าทำให้พระนางรู้สึกขัดเคืองพระทัย” กงกงผู้นั้นก็แจกแจงรายละเอียดปลีกย่อยของบรรดาสนมต่างๆ โดยเน้นถึงอุปนิสัยของฮองเฮาและเหล่าพระภรรยาเจ้าชั้นสูงที่ได้รับความโปรดปรานเป็นพิเศษ เห็นได้ชัดว่าได้รับคำสั่งมาจากฮ่องเต้ให้สนมหน้าใหม่ผู้นี้ระมัดระวังตนเองให้จงดี ซึ่งเป็นสิ่งยืนยันว่าฮ่องเต้ให้ความสำคัญกับสนมจากแดนไกลเพียงใด

จินฉานรับฟังเงียบๆ จนจบจึงเอ่ย “ขอบคุณกงกงที่ชี้แนะ ข้าเองมาจากบ้านป่าเมืองเถื่อน ถ้ามิได้กงกง เกรงว่าอาจปล่อยไก่เมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์อย่างแน่นอน” พลางปรายตาให้นางกำนัลที่ติดตามมาล้วงหยิบตลับเงินใบเล็กออกมา เมื่อเปิดออกดูก็เป็นก้อนทับทิมดิบขนาดเท่าไข่นกพิราบสองเม็ด “ป๋ายอี้เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ทว่าขึ้นชื่อเรื่องหนังสัตว์และมณีรัตนชาติเป็นอย่างยิ่ง ทับทิมดิบสองเม็ดนี้ถ้าทำไปเจียระไนดีๆ สามารถนำไปประดับหมวก ปลายด้ามแส้ปัด หรือจะประดับพู่ห้อยเอวก็นับว่าประเสริฐ ของกำนัลเล็กน้อยนี้ หวังว่ากงกงจะรับเอาไว้”

“ของล้ำค่าขนาดนี้ ข้าน้อยมิกล้ารับ” อีกฝ่ายด้วยท่าทีนอบน้อมเกรงอกเกรงใจอย่างยิ่ง ขณะที่ดวงตาหรี่เล็กนั้นมองทับทิมเม็ดนั้นด้วยดวงตาวาวระยับ จินฉานเพียงยกยิ้มเล็กน้อยแล้วหยิบตลับวางลงบนมือของกงกงผู้นั้นอย่างนุ่มนวล “คำแนะนำของกงกงที่มอบให้แก่ข้าในวันนี้มีค่าดังทองพันชั่ง ให้ข้าได้วางตัวในวังอย่างถูกต้องเหมาะสม สามารถเข้าถิ่นตามธรรมเนียมอย่างที่ฝ่าบาทเคยตรัสเอาไว้ จินฉานมาจากบ้านเมืองที่จวนเจียนล่มสลาย มิมีสิ่งใดตอบแทนสูงค่าไปมากกว่านี้ ขอกงกงโปรดรับไว้ด้วยเถิด”

หลีกงกงเมื่อได้ยินคำคะยั้นคะยอระคนถ่อมตนของระสนมตรงหน้าก็ให้เบิกตาอย่างตระหนก มิใช่ของตอบแทนสูงค่ามารดามันเถอะ! ทับทิมเพียงขนาดเท่านั้นก็สามารถซื้อเรือนสี่ประสานในเมืองหลวงได้หนึ่งหลังแล้ว ขันทีประจำตำหนักนี้เฉลียวฉลาดสักปานไหน ใช่ว่ามิเคยมีสนมลอบให้สินบนเขาเช่นนี้ ทว่ามีมากมายนับไม่ถ้วน แก้วแหวนเงินทอง สมุนไพรหายาก กระทั่งโฉนดที่ดินผืนงาม แน่นอนว่าการช่วยเหลือของเขานั้นเป็นเพียงปัจจัยหนึ่ง แต่อยู่ที่ความสามารถและความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างนายเหนือหัวเองต่างหากที่เป็นปัจจัยหลัก มิเช่นนั้นต่อให้เอาเงินทองมากองอยู่ตรงหน้าเขา ขอร้องอ้อนวอนเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ ทว่าตั้งแต่เมื่อครู่เขาลอบสังเกตการสนทนาระหว่างฮ่องเต้และสนมหน้าใหม่ผู้นี้มาโดยตลอด ดูจากท่าทีสนิทสนมเปิดเผยของทั้งสอง อีกทั้งท่าทีของหญิงสาวตรงหน้าที่รู้จักเข้าหาผู้คนแล้ว นับว่ามีไหวพริบไม่น้อย มีคำกล่าวว่านกดีมักเลือกกิ่งไม้เกาะ กิ่งไม้กิ่งนี้แม้สดใหม่บอบบางแต่ก็ทนทานพอที่ลูกนกลูกกาตัวนี้จะไปเกาะอาศัยได้ ถ้าอาศัยเขาที่เป็นขันทีของฝ่าบาทด้วยส่งเสริมอยู่ลับๆ มีหรือว่ากิ่งไม้กิ่งนี้จะไม่ยิ่งเติบใหญ่อย่างแข็งแรงและมั่นคงไปมากกว่านี้

คิดได้ดังนั้นหลีกงกงยื่นสองมือออกไปรับตลับเงินใบเล็กนั้นไว้ พร้อมเอ่ยขอบพระทัยอย่างพินอบพิเทา

...