บทที่ห้า

"จะดีหรือลูกที่ชายแดนนั้นลำบากมากนะถิงเอ๋อร์ลูกจะไปอยู่ได้เยี่ยงไร"   มารดาของนางถามด้วยความสงสารบุตรสาว เกิดเรื่องที่งานเลี้ยงขึ้นนี้ลูกสาวของนางถึงขั้นไม่อยากอยู่ที่เมืองหลวงแล้วหรืออย่างไร

"ท่านแม่ข้าอยู่ได้เจ้าค่ะขอเพียงแค่ที่ไหนมีพวกท่านข้าอยู่ได้ทุกที่และลูกจะทำการค้าด้วยเจ้าค่ะจะหาตำลึงช่ายท่านพ่อกับพี่ใหญ่อีกทางหนึ่งให้ท่านแม่นั่งอยู่จวนสวยๆรอท่านพ่อกลับมาที่บ้านก็พอ"   นางตอบออกไปเพราะว่านางจะทำการค้าจริงๆไม่ได้โกหก

"ถิงเอ๋อร์ไม่ต้องลำบากหรอกลูกพ่อกับพี่ใหญ่เลี้ยงลูกให้สุขสบายได้ ส่วนเรื่องแม่ทัพเผิงเย่หาวนั้นพ่อจะให้พ่อบ้านออกเทียบเชิญเขามาหารือดูว่าท่านแม่ทัพจะยอมถอนหมั้นกับลูกหรือไม่ เรื่องนี้ต้องคุยกันทั้งสองฝ่ายให้เข้าใจต่อไปพ่อกับแม่จะไม่บังคับลูกสาวตัวน้อยของพ่ออีกว่าแต่ลูกจะทนได้หรือว่าถ้าข่าวถอนหมั้นของลูกกับท่านแม่ทัพหลุดออกไปถิงเอ๋อร์ของพ่อจะไม่อายคนที่เมืองหลวงแห่งนี้คนที่นี้เขาถือเรื่องหน้าตาเป็นหลักหรือ"  บิดาถามบุตรสาวย้ำอีกครั้งให้มั่นใจเพราะถ้าเกิดคุยกันแล้วจะกลับมาทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาบุตรสาวเป็นคนวิ่งตามคู่หมั้นหนุ่มมาตลอดนับตั้งแต่ปักปิ่น แต่วันนี้บุตรสาวกับบอกว่าไม่ต้องการจะมีคู่หมั้นอย่างแม่ทัพเผิงเย่ห่าวอีกต่อไปจึงทำให้ทุกคนยังไม่ปักใจเชื่อนางสักเท่าไร

"ท่านพ่ออย่าได้เป็นห่วงลูกในเมื่อคนเราไม่ได้รักกันแต่งงานกันไปมันก็ไม่มีความสุขหรอกเจ้าค่ะ และข้าไม่ต้องการที่จะเป็นเมียหลวงที่สามีนั้นมีเมียสองเมียสามมาให้ปวดหัวสู้ข้าอยู่คนเดียวเสียยังจะดีกว่า ข้าจะหาสามีแต่งเข้าบ้านสักคนก็ได้เอาที่เขารักข้าจริงๆเจ้าค่ะ ข้าพอแล้วกับการที่วิ่งตามหาคนที่เขาไม่เคยสนใจใยดีในตัวของข้าเลย อีกทั้งไม่เคยปกป้องข้ามีแต่คอยซ้ำเติมว่าข้านั้นทำตัวร้ายกาจทั้งที่ข้าเองวิ่งตามเพียงเขาคนเดียวและร้ายเพราะพวกนางทั้งหลายที่วิ่งตามเขาที่เป็นคู่หมั้นของข้า จนกลายเป็นหญิงที่ร้ายกาจในเมืองหลวงนี้ยังไงละเจ้าคะท่านพ่อ ในเมื่อเขาหาได้มีใจให้บุตรสาวที่น่ารักของท่านพ่ออย่างข้านั้น ข้าหาใหม่ไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะยิ่งตอนนี้ท่านพ่อกับพี่ชายนั้นได้พักตั้งหลายเดือนข้าว่าพวกเราเดินทางลงใต้กันดีไหมเจ้าค่ะท่านพ่อ ข้าอยากไปค้าขายกับพวกชาวตาฟ้าที่ล่องเรือมาขึ้นฝั่งที่ทางใต้นั้นมีแต่สิ่งแปลกใหม่ๆกันทั้งนั้นเลยเจ้าค่ะข้าอยากจะไปดูสักครั้งในชีวิตนี้เจ้าค่ะ"

นางบอกในสิ่งที่ตัวเองต้องการที่สุดในตอนนี้ให้บิดามารดาพี่ชายของนางได้รับรู้

สามพ่อแม่ลูกมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าเรื่องที่บุตรสาวคนเล็กบอกมาทั้งหมดในวันนี้ 

"เอาละเป็นอันว่าถิงเอ๋อร์ยืนยันว่าจะให้พ่อคุยกับแม่ทัพเผิงเย่ห่าวเรื่องการถอนหมั้นก่อนใช่ไหมลูก รออีกไม่กี่วันเดี๋ยวพ่อจะให้พ่อบ้านส่งเทียบเชิญไปที่จวนของแม่ทัพเผิงเย่ห่าวก่อน แต่ที่ชายแดนใต้มีการหาลือเรื่องของการเพราะปลูกไม่ค่อยจะขึ้นสักเท่าไรทำให้ชาวบ้านทางใต้นั้นลำบากกันไม่น้อยเพราะน้ำทะเลที่เค็มมากฝ่าบาทเองก็ไม่นิ่งนอนใจ ส่งขุนนางลงไปก็หลายครั้งแต่ไม่เคยได้ผลเลยพ่อกับพี่ใหญ่ของลูกยังคิดว่าจะได้ลงไปชายแดนใต้หรือเปล่ายังไม่รู้ มีคนถวายฎีการายชื่อของพ่อกับพี่ใหญ่ของลูกขึ้นกราบทูลฝ่าบาทไปเหมือนกันเพราะเห็นพ่อกับพี่ใหญ่ของลูกมาที่เมืองหลวงนี้เกือบเดือนแล้ว เพียงแค่พ่อติดลาพักจากการจบศึกสงครามอยู่ระหว่างพักจึงทำให้ฝ่าบาทยังไม่ออกราชโองการเรื่องชายแดนทางใต้"

บิดาของว่านลี่ถิงบอกกับคนในครอบครัวของตัวเองด้วยความหนักใจผิดกับอีกคนที่พอได้ยินกับยิ้มเต็มหน้าดี๊ด๊าอย่างชอบใจ

"ท่านพ่ออย่าได้กลัวขอให้ทุกคนจงเชื่อข้าว่าจะสามารถช่วยท่านพ่อกับพี่ใหญ่ได้อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ ท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะในระหว่างที่ลูกอยู่ในน้ำเกือบเข้าประตูปรโลกลูกได้หลุดเข้าในอีกโลกใบหนึ่งข้าได้เห็นการเจริญรุ่งเรืองมา น่าตื่นเต้นมากเลยเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่พี่ใหญ่ได้ยินเหมือนท่านย่าบอกว่าถิงเอ๋อร์จงจดจำเอาไว้ให้หมดเพื่อวันหนึ่งเจ้าจะได้นำกลับไปช่วยผู้คนและครอบครัวเจ้าค่ะท่านแม่ท่านพ่อ"

นางทำน้ำเสียงสั่นคลอพอพูดถึงเรื่องที่ตัวเองพบเจอมาให้ครอบครัวได้ฟัง

"โถ่ลูกแม่ "  มารดาของนางกอดบุตรสาวด้วยความเสียใจสองพ่อลูกเองต่างก็ทั้งตกใจที่ได้ฟังในสิ่งที่บุตรสาวเล่ามาในเช้าวันนี้ จึงทำให้สองแม่ทัพพ่อลูกตัดสินใจถ้ามีราชโองการลงมาจะต้องเดินทางลงใต้จะพาสองแม่ลูกลงไปด้วยพวกเขาเกือบจะเสียลูกสาวไปเพราะความอิจฉาชองคุณหนูในเมืองหลวงนี้เสียแล้ว ในเมื่อนางบอกว่าทำใจเรื่องคู่หมั้นได้แล้วทั้งสามคนก็ไม่คิดจะทัดทานบุตรสาวตัวน้อยอีกต่อไป

จากนั้นนางจึงบอกบิดามารดารวมถึงพี่ชายเรื่องมิติที่ติดตัวนางมาหลังจากที่ฟื้นตื่นขึ้นมามารดาถึงกับร้องโฮออกมาในสิ่งที่นางเห็น สิ่งของที่บุตรสาวนำออกมาให้ทุกคนได้ดูว่าสิ่งที่นางเล่ามาคือเรื่องจริงเพราะความรักที่ว่านลี่ถิงคนใหม่มองเห็นว่าครอบครัวนี้รักนางจากใจจริง นางจึงไม่คิดจะปิดบังพวกเขาเพียงแต่นางไม่บอกว่าบุตรสาวที่น่าสงสารของพวกท่านนั้นได้จากโลกใบนี้ไปแล้ว แพรวาคิดว่าจะช่วยครอบครอบใหม่นี้ให้ร่ำรวยและช่วยคนที่ลำบากกว่าครอบครัวของนางนั้นคือชาวบ้านในชายแดนใต้นี้เพื่อจะทำบุญไปให้เจ้าของร่างเดิมให้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี

 ที่นางมาสวมร่างนี้ได้เพราะร่างเดิมนั้นยินยอมหลอมรวมดวงจิตเข้าด้วยกันแล้วนั้นเอง

หลังจากวันนั้นที่เล่าเรื่องให้ครอบครัวของตัวเองได้ฟังว่านลี่ถิงยังไม่ได้ออกไปนอกจวนอีกเลย ข่าวลือในเมืองหลวงเรื่องท่านแม่ทัพนั้นช่วยคุณหนูฟางเจี้ยนผิงแทนคู่หมั้นของตัวเองนั้นลือมาถึงจนตอนนี้คุณหนูว่านลี่ถิงนั้นถูกคู่หมั้นนอกใจเพราะทำตัวร้ายกาจที่ชอบทำร้ายคุณหนูฟางเจี้ยนผิง   อันนี้นางได้ให้คนสนิทไปที่ตลาดเพื่อปล่อยข่าวลือให้ทุกคนรู้เรื่องของนางกับท่านแม่ทัพจะได้ถอนหมั้นให้นางในเร็ววัน ติดตรงที่ว่าท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่างไปราชการยังอีกหัวเมืองยังไม่กลับมา ทำให้เขายังไม่ได้เข้ามาที่จวนหาบิดาของนางเรื่องการถอนหมั้น ว่านลี่ถิงต้องการถอนหมั้นเร็วๆจึงทำให้ข่าวลือนั้นดังยิ่งๆขึ้นไปอีกจะได้ช่วยนางอีกทางด้วย แต่ยังมีเรื่องที่นางตบหน้าสองคุณหนูดอกบัวขาวที่งานเลี้ยงน้ำชาของชนชั้นสูง ที่มีคุณหนูที่อยู่ในเหตุการณ์นำมาคุยกันได้เห็นมากับตาว่าคุณหนูฟางเจี้ยนผิงคิดจะแย่งคู่หมั้นของว่านลี่ถิงเช่นเดียวกันจึงมีสองข่าวที่ดังกระฉอนในเมืองหลวงในตอนนี้