อดีตขอบ้านเก็น/ฮารุ

แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมายังถนนหนทางที่เคยเป็นสมรภูมิรบเมื่อคืนวาน กลุ่มนักเรียนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านของตนเองพร้อมกับผู้ปกครอง ความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความโล่งใจที่รอดชีวิต ความสับสนกับความจริงที่เพิ่งถูกเปิดเผย และความกังวลกับภัยคุกคามที่ยังคงอยู่ ทุกคนรู้ดีว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่กว่าที่พวกเขาเคยจินตนาการ

บ้านของเก็น: ตำนานแห่งผู้ปราบปีศาจ

เก็น เดินทางกลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อและแม่ของเขา ทันทีที่ประตูบ้านเปิดออก คุณย่าของเก็น ผู้สูงวัยแต่ยังคงดูแข็งแรงและมีแววตาที่เฉียบคม ก็รีบเดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

"กลับมากันแล้วเหรอลูก! ย่าเป็นห่วงแทบแย่!" คุณย่ารีบเข้ามาโอบกอดเก็นแน่น แล้วหันไปตบหลังลูกชายและลูกสะใภ้เบาๆ ท่านรีบยกน้ำเย็นและของกินมาวางให้บนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

เก็นมองไปยังคุณย่าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามนับร้อย เขารับรู้ได้ว่าคุณย่าของเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของความลับนี้มาโดยตลอด

"ย่าครับ..." เก็นเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ย่ารู้เรื่องทั้งหมดใช่ไหมครับ? เรื่องปีศาจเงา... เรื่องนักเวทย์สายขาว..."

คุณย่าของเก็นมองหลานชายด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ท่านถอนหายใจช้าๆ "ถึงเวลาแล้วสินะที่ย่าจะต้องเล่าเรื่องนี้ให้พวกเราฟัง" คุณย่าพยักหน้าให้พ่อกับแม่ของเก็นก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องราวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันเก่าแก่และศักดิ์สิทธิ์

"เรื่องนี้มันถูกเล่าสืบต่อกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของย่าเลยล่ะเก็น..." คุณย่าเริ่มต้น "ในสมัยนั้น โลกไม่ได้สงบสุขเหมือนตอนนี้หรอกนะ ปีศาจเงาพวกนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เราเห็นเมื่อคืนนี้มาก พวกมันปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด เข้ากัดกินวิญญาณของผู้คนและสิ่งมีชีวิต ทำให้โลกตกอยู่ในความมืดมิดและความสิ้นหวัง ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก แสงอาทิตย์ไม่สามารถส่องลงมาถึงพื้นดินได้เลย"

คุณย่าเว้นจังหวะเล็กน้อย ดวงตาของท่านฉายแววความเจ็บปวดจากอดีต "แต่ในท่ามกลางความสิ้นหวังนั้นเอง เหล่านักเวทย์สายขาวก็ได้ถือกำเนิดขึ้น บรรพบุรุษของเราคือหนึ่งในนั้น" คุณย่าเล่าต่อ "ทวดของทวดของย่า ท่านเป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจและเปี่ยมด้วยพลังวิญญาณ ท่านใช้มีดลงอาคมศักดิ์สิทธิ์ที่สืบทอดกันมาในตระกูล เข้าต่อสู้กับปีศาจเงาอย่างกล้าหาญ ท่านไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพังหรอกนะเก็น ท่านรวบรวมเหล่านักเวทย์สายขาวคนอื่นๆ เข้ามาเป็นพันธมิตร พวกเขาร่วมกันวางแผนการรบที่ซับซ้อน พวกเขาไม่ได้ใช้เพียงแค่มีดอาคมเท่านั้น แต่ยังใช้คาถาโบราณที่รุนแรงเพื่อขับไล่และกักเก็บปีศาจเหล่านั้นไว้"

"การต่อสู้ครั้งนั้นกินเวลานานนับปี เลือดเนื้อของเหล่านักเวทย์สายขาวต้องหลั่งรินไปมากมาย เพื่อปกป้องโลกใบนี้... ทวดของทวดของย่า ท่านเป็นผู้บัญชาการหลักในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ท่านใช้คาถาผนึกขั้นสูงสุดที่รวบรวมพลังวิญญาณจากนักเวทย์ทุกคน สร้างม่านพลังงานศักดิ์สิทธิ์ครอบคลุมปีศาจที่เหลืออยู่ทั้งหมด ก่อนที่จะใช้มีดลงอาคมแทงเข้าไปที่ใจกลางของพลังงานมืดมิดเหล่านั้น ทำให้ปีศาจเหล่านั้นถูกกักเก็บไว้ในหีบต้องสาปที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ"

คุณย่ามองไปยังเก็นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "บรรพบุรุษของเราคือผู้กอบกู้โลกในครั้งนั้น พวกท่านได้สละชีพมากมายเพื่อปกป้องโลกใบนี้ไว้ และได้ส่งต่อหน้าที่นี้มาให้เรา ผู้ที่เป็นทายาทสายขาวทุกคน มีดลงอาคมและตำราคาถาที่ถูกส่งต่อมาก็คือเครื่องยืนยันว่าพวกเราต้องจดจำภาระหน้าที่นี้ไว้เสมอ"

เก็นฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความทึ่งและตื้นตันใจ เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าครอบครัวของเขามีประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ พลังบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเขาอีกครั้ง ความรู้สึกรับผิดชอบที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

บ้านของฮารุ: เรื่องราวแห่งการเสียสละ

ในเวลาเดียวกัน ที่บ้านของ ฮารุ บรรยากาศก็ไม่ได้แตกต่างกันนัก ฮารุกลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อและแม่ของเธอ สีหน้าของทั้งสามคนยังคงซีดเผือดและเหนื่อยล้า แต่แววตาของฮารุกลับเต็มไปด้วยคำถามที่อยากรู้คำตอบ

"พ่อคะ... แม่คะ... เรื่องเมื่อคืนนี้มันคืออะไรกันแน่คะ? แล้วทำไมพวกเราถึงมีพลังแบบนั้น?" ฮารุถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย

พ่อของฮารุมองหน้าลูกสาวด้วยความรัก เขากุมมือแม่ของฮารุไว้แน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา "ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเล่าความจริงให้ลูกฟังนะฮารุ"

แม่ของฮารุเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดที่ถูกเก็บงำไว้ "เรื่องราวของเราแตกต่างจากตระกูลอื่นๆ เล็กน้อยนะลูก... บรรพบุรุษของเราไม่ได้เป็นนักรบผู้เก่งกาจในการต่อสู้โดยตรง แต่พวกท่านคือ ผู้สังเกตการณ์และผู้บันทึก เหตุการณ์สำคัญ"

"สมัยทวดของทวดของแม่... ในช่วงที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างหนัก ทวดของทวดของแม่เป็นนักเวทย์ที่เชี่ยวชาญด้านการตรวจสอบพลังงานและเส้นทางของมิติ ท่ามกลางความสับสนอลหม่านของการต่อสู้ ท่านรับรู้ได้ถึง ช่องว่างมิติ ที่ปีศาจเงาใช้เป็นทางผ่านเข้ามาในโลกนี้"

พ่อของฮารุเสริม "ปีศาจเงาพวกนี้ไม่ได้มีตัวตนที่แท้จริงในมิติของเรา พวกมันมาจากอีกมิติหนึ่ง และช่องว่างนั้นคือประตูที่เชื่อมโยงมิติของพวกมันกับโลกของเรา"

แม่ของฮารุเล่าต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย "ทวดของทวดของแม่ได้ใช้พลังเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ของท่านในการค้นหาและระบุตำแหน่งของช่องว่างมิติเหล่านั้น และในที่สุด ท่านก็พบว่าช่องว่างมิติที่ใหญ่ที่สุดนั้นอยู่ที่ ใจกลางของโรงเรียนริโอะเอน ในปัจจุบัน"

"เพื่อที่จะหยุดยั้งปีศาจเงาไม่ให้ทะลักเข้ามาได้อีก ทวดของทวดของแม่และเหล่านักเวทย์สายขาวอีกหลายคน ได้ตัดสินใจ เสียสละชีวิตของตัวเอง เพื่อปิดผนึกช่องว่างมิตินั้นอย่างถาวร" แม่ของฮารุพูดช้าๆ น้ำตาคลอเบ้า "พวกเขาได้ร่ายคาถาผนึกขั้นสุดท้าย ที่ต้องใช้พลังวิญญาณของผู้ร่ายทั้งหมดในการสร้างม่านพลังที่แข็งแกร่งที่สุด ครอบคลุมช่องว่างมิตินั้นไว้ ทำให้พวกมันไม่สามารถผ่านเข้ามาได้อีก"

"การเสียสละครั้งนั้นยิ่งใหญ่มากนะลูก" พ่อของฮารุกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและเศร้าสร้อย "พวกเขาได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ในวิทยุไม้แกะสลักรูปพระจันทร์ นั่นคือเครื่องบันทึกพลังงานที่ใช้เฝ้าระวังช่องว่างมิตินั้น หากวิทยุเกิดปฏิกิริยาผิดปกติ นั่นหมายความว่าการผนึกเริ่มอ่อนแอลง และปีศาจกำลังพยายามจะกลับมาอีกครั้ง"

ฮารุฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันระหว่างความเศร้าใจกับการเสียสละของบรรพบุรุษ และความตระหนักถึงภาระหน้าที่อันใหญ่หลวงที่ตกทอดมาถึงเธอ เธอรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงต้องอยู่ที่โรงเรียนริโอะเอน และทำไมเธอถึงต้องรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของพลังงานที่แปลกประหลาด

เรื่องเล่าจากอดีตของแต่ละครอบครัว ไม่เพียงแต่จะเปิดเผยความลับที่ถูกซ่อนไว้มานาน แต่ยังเป็นการปลุกจิตวิญญาณของทายาทนักเวทย์สายขาวให้ตื่นขึ้นอย่างแท้จริง พร้อมที่จะรับมือกับชะตากรรมที่รออยู่เบื้องหน้า