ความสงบ

"ข้าไม่คิดว่าจะมีใครมาถึงที่นี่ได้" นางพญาแห่งสายลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว "พวกเจ้า...ต้องการอะไร"

"พวกเราต้องการผ้ายันต์แห่งการสร้างสรรค์" ไดชิกล่าวอย่างไม่ลังเล "พวกเราจะนำมันกลับไปและทำลายปีศาจทั้งหมดให้หมดสิ้นไปจากโลกใบนี้"

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพญาแห่งสายลมหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง "เจ้าคิดว่าผ้ายันต์แห่งการสร้างสรรค์จะทำลายล้างได้งั้นรึ"

"ไม่...แต่เราจะใช้มันร่วมกับผ้ายันต์แห่งการทำลายล้าง" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด "เราจะใช้มันเพื่อสร้างความหวังใหม่ให้กับเกาะแห่งนี้"

"เจ้าโง่เขลาเหลือเกิน" นางพญาแห่งสายลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก "เจ้าคิดว่าถ้าไม่มีความมืด...จะมีความสว่างงั้นรึ ถ้าไม่มีความตาย...จะมีความเป็นงั้นรึ"

"หยุดพูดบ้าๆ ได้แล้ว!" ไดชิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด "แกถูกครอบงำด้วยพลังของความมืดแล้ว!"

"ข้าไม่ได้ถูกครอบงำ...ข้าคือความมืด" นางพญาแห่งสายลมกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ากลัว เธอเริ่มเล่นพิณของเธออีกครั้ง และในพริบตานั้น...สายลมที่เคยอ่อนโยนก็เริ่มที่จะพัดอย่างรุนแรง พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขา และพุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างรวดเร็ว

"ระวังตัว!" ไดชิคำรามออกมา เขาใช้พลังอาคมในการสร้างบาเรียป้องกันที่แข็งแกร่ง และพุ่งเข้าใส่พายุทอร์นาโดอย่างรวดเร็ว

แต่ก็ไม่เป็นผล พลังของพายุทอร์นาโดแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้ บาเรียของเขาแตกสลายไปในพริบตา และเขาก็ถูกพายุทอร์นาโดพัดไปตกไกล ร่างของเขากระแทกเข้ากับโขดหินอย่างแรงจนเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย

"อั่ก!" ไดชิร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาล้มลงไปกองกับพื้นอย่างอ่อนแรง

"ไดชิ!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอวิ่งเข้าไปหาพี่ชายของเธออย่างรวดเร็ว แต่ก็ถูกพายุทอร์นาโดพัดไปตกไกลเช่นกัน ร่างของเธอกระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างแรงจนเธอล้มลงไปกองกับพื้นอย่างอ่อนแรง

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพญาแห่งสายลมหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง เธอเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา "พวกเจ้า...จะสู้กับข้าได้งั้นรึ"

"เรา...ยังไม่ยอมแพ้หรอก!" ดาอิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เธอพยายามที่จะลุกขึ้นยืน แต่ร่างกายของเธอไม่สามารถที่จะขยับได้เลยแม้แต่น้อย เธอรู้สึกเหมือนพลังทั้งหมดที่มีอยู่ในร่างกายของเธอกำลังจะหมดลงไปในไม่ช้า

"ฮึ่ม! ยอมแพ้ซะเถอะ! เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้หรอก!" นางพญาแห่งสายลมคำรามออกมาด้วยความสะใจ เธอเริ่มเล่นพิณของเธออีกครั้ง และในพริบตานั้น...พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขาอีกครั้ง และพร้อมที่จะเข้าโจมตีพวกเขาอย่างรุนแรง

"ไม่นะ!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอหลับตาลงแน่น และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตายที่กำลังจะมาถึง

แต่ในจังหวะนั้นเอง...ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

"ใช่แล้ว...ผ้ายันต์!" ดาอิคำรามออกมา เธอใช้พลังทั้งหมดที่มีในร่างกายของเธอ และพุ่งเข้าใส่พายุทอร์นาโดอย่างรวดเร็ว บาเรียของเธอก็แตกสลายไปในพริบตา แต่เธอก็ยังคงไม่ยอมแพ้ เธอใช้พลังอาคมในการสร้างลูกบอลแสงขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังนางพญาแห่งสายลมอย่างรวดเร็ว

ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่น ร่างของนางพญาแห่งสายลมสลายไปในพริบตา เหลือเพียงดวงวิญญาณสีม่วงเข้มขนาดใหญ่ที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

"เรา...ทำได้แล้ว" ดาอิพึมพำด้วยความโล่งใจ เธอล้มตัวลงไปกับพื้นอย่างอ่อนแรง ไดชิรีบวิ่งเข้าไปหาเธอและสวมกอดเธออย่างแน่นหนา

"ไม่ต้องห่วง...ฉันไม่เป็นไร" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "แต่นาย...บาดเจ็บนี่"

"ไม่เป็นไร...แค่นิดหน่อย" ไดชิกล่าวพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ แต่ใบหน้าของเขาซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากนั้น...ทั้งสองก็พักผ่อนกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในลานกว้าง ที่นั่นมีหนังสือเล่มหนึ่งที่ถูกเปิดออก และมีแสงสีขาวนวลส่องประกายออกมาจากภายในหนังสือ

"นั่นมัน...ผ้ายันต์แห่งความรู้!" ไดชิกล่าวด้วยความตื่นเต้น

"ใช่...เราเจอแล้ว" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง และรู้สึกได้ถึงพลังงานที่อบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมันอย่างรุนแรง

"ดูนี่สิ!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยื่นหนังสือเล่มนั้นให้ไดชิ "ในหนังสือเล่มนี้...มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องรู้เลย"

ไดชิรับหนังสือเล่มนั้นมาถือไว้ในมือ และเมื่อเขาเปิดออกดูก็พบว่าในหนังสือเล่มนั้นมีแผนที่ของเกาะแห่งนี้อยู่ด้วย และมีจุดที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้ถึงสองจุดด้วยกัน

"นั่นมัน...ผ้ายันต์ผืนที่สี่และผืนที่ห้า!" ไดชิกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราเจอแล้ว!"

"ใช่...เราเจอแล้ว" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "ดูเหมือนว่า...ภารกิจของเราจะใกล้จะจบแล้วนะ"

"ใช่...มันใกล้จะจบแล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับพยักหน้าให้เธออย่างมั่นใจ พวกเขามองหน้ากันด้วยความหวังที่จะทำภารกิจให้สำเร็จและนำความสงบสุขกลับคืนมาสู่เกาะแห่งนี้ให้ได้...