FAZER LOGINCompartilhar
บทที่ 27-2-อย่ามายุ่ง! (2)
Última atualização:
2025-10-04 22:00:40เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันจันทร์ ทั้งนิรมลและนรีนันท์ต้องกลับไปทำงานที่บริษัทตามปกติ ทั้งสองคนขับรถยนต์ออกจากบ้านที่นครปฐมตั้งแต่ตีห้า เพราะต้องแวะคอนโดฯ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย
นิรมลขับรถยนต์มาเรื่อยๆ บนท้องถนนเวลานั้นยังมีรถยนต์ไม่มากนัก หญิงสาวขับรถยนต์มาแบบสบายๆ จนกระทั่งเริ่มจะเข้าเขตกรุงเทพฯ นรีนันท์เริ่มสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ
“พี่นิว นัทว่ารถคันนี้ขับตามเรามาตั้งแต่ที่นครปฐมแล้วนะ รถคนรู้จักหรือเปล่าพี่นิว”
นรีนันท์ชี้ให้ดูพร้อมกับบอกเลขทะเบียนรถ เป็นรถยนต์สีขาวคันเล็ก นิรมลได้แต่ชำเลืองมอง
“ไม่รู้จักหรอก รถทะเบียนกรุงเทพฯ นี่นา เขาอาจจะต้องมาทำงานที่นี่เหมือนเราก็ได้ อย่าคิดมากไปหน่อยเลยนัท”
ถึงจะได้รับคำตอบแบบนั้น แต่นรีนันท์ยังคงขมวดคิ้ว มองด้วยความสงสัย และต้องการทดสอบบางอย่าง เพื่อจะได้รู้ว่ามันถูกหรือผิดกันแน่
“ถ้าอย่างนั้น พี่นิวลองชะลอรถดูสิคะ ดูซิว่าเขาจะขับรถแซงเราหรือเปล่า หรือจะตามมา”
นิรมลตอนแรกจะไม่ทำตามเพราะไม่เชื่ออยู่แล้ว แต่นรีนันท์กลับพูดคะยั้นคะยออีกครั้ง
“พี่นิวจะได้รู้ไงคะว่าใครพูดถูกหรือผิด หรือบางทีนั
Último capítulo
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 27-2-อย่ามายุ่ง! (2)
เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันจันทร์ ทั้งนิรมลและนรีนันท์ต้องกลับไปทำงานที่บริษัทตามปกติ ทั้งสองคนขับรถยนต์ออกจากบ้านที่นครปฐมตั้งแต่ตีห้า เพราะต้องแวะคอนโดฯ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยนิรมลขับรถยนต์มาเรื่อยๆ บนท้องถนนเวลานั้นยังมีรถยนต์ไม่มากนัก หญิงสาวขับรถยนต์มาแบบสบายๆ จนกระทั่งเริ่มจะเข้าเขตกรุงเทพฯ นรีนันท์เริ่มสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ“พี่นิว นัทว่ารถคันนี้ขับตามเรามาตั้งแต่ที่นครปฐมแล้วนะ รถคนรู้จักหรือเปล่าพี่นิว”นรีนันท์ชี้ให้ดูพร้อมกับบอกเลขทะเบียนรถ เป็นรถยนต์สีขาวคันเล็ก นิรมลได้แต่ชำเลืองมอง“ไม่รู้จักหรอก รถทะเบียนกรุงเทพฯ นี่นา เขาอาจจะต้องมาทำงานที่นี่เหมือนเราก็ได้ อย่าคิดมากไปหน่อยเลยนัท”ถึงจะได้รับคำตอบแบบนั้น แต่นรีนันท์ยังคงขมวดคิ้ว มองด้วยความสงสัย และต้องการทดสอบบางอย่าง เพื่อจะได้รู้ว่ามันถูกหรือผิดกันแน่“ถ้าอย่างนั้น พี่นิวลองชะลอรถดูสิคะ ดูซิว่าเขาจะขับรถแซงเราหรือเปล่า หรือจะตามมา”นิรมลตอนแรกจะไม่ทำตามเพราะไม่เชื่ออยู่แล้ว แต่นรีนันท์กลับพูดคะยั้นคะยออีกครั้ง“พี่นิวจะได้รู้ไงคะว่าใครพูดถูกหรือผิด หรือบางทีนั
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 27-1-อย่ามายุ่ง! (1)
“อ้าว! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ กำลังจะไปไหนเหรอ?”“ฉันแวะมาหาลูกค้าน่ะ งานเสริมของฉันเอง ตอนนี้เสร็จธุระแล้ว บังเอิญมาเจอกับเธอที่นี่แหละนิว”นิรมลมองหน้าเพื่อนด้วยความดีใจ จนลืมนึกอะไรบางอย่างไป หญิงสาวหลุดปากชักชวนเพื่อนตรงหน้าไปเที่ยวที่บ้าน“ถ้าอย่างนั้นไปบ้านนิวสิชมพู เผื่อว่าจะได้นอนค้างด้วยกัน”นิรมลขับรถยนต์นำหน้ารถของชมพูนุท จนกระทั่งมาถึงหน้าบ้านของเธอ ชมพูนุทที่เพิ่งมาบ้านของนิรมลครั้งแรกได้แต่เงยหน้ามองบ้านเก่าๆ ที่อยู่ตรงหน้าด้วยอาการนิ่งสงบ“มีใครอยู่บ้านหรือเปล่า นัทล่ะ”“นัทไม่อยู่บ้านหรอก บอกว่าจะไปหาเพื่อนเขาน่ะ ชมพูเข้าบ้านก่อน”ชมพูนุทเดินมานั่งที่โซฟา นิรมลเดินมาหยิบน้ำเปล่าให้เพื่อน เธอวางแก้วน้ำพร้อมทั้งขนม ชวนคุยต่อด้วยความตื่นเต้นที่เจอเพื่อน“แล้วเดี๋ยวชมพูจะไปไหนต่อหรือเปล่า จะหาโรงแรมนอนค้าง หรือว่าจะกลับกรุงเทพฯ เลย”“ฉันว่าจะกลับกรุงเทพฯ เลย เย็นนี้มีธุระน่ะ คงอยู่นานไม่ได้หรอก”“ถ้าอย่างนั้นอยู่กินข้าวกลางวันก่อนไหม แม่นิวทำกับข้าวไว้เยอะเลย”ชมพูนุทยังคงส่ายหน้าป
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 26-2-พบหลักฐาน (2)
นิรมลเดินกลับขึ้นมาข้างบนห้องนอน ส่วนน้องสาวแยกไปเข้าห้องนอนแล้วเช่นกัน เธอนั่งที่โต๊ะทำงาน มองของทั้งสองชิ้นที่หยิบมาจากบ้านย่าของภูดิศ แล้วหวนนึกถึงคำพูดของแม่ที่พูดเหมือนรู้ว่าพวกเธอทั้งสองคนคิดจะทำอะไร‘เมื่อช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แม่ฝันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝันว่าลูกทั้งสองคนโดนสุนัขวิ่งไล่กัด ถ้าคิดจะทำอะไรที่มันจะเสี่ยงอันตรายอยู่ละก็...เลิกเสียเถอะนะ’นิรมลมองของตรงหน้าแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เธอพูดพึมพำกับตัวเอง“นิวถอยไม่ได้หรอก ก้าวขาเข้ามาแล้ว”นิรมลพูด มองสมุดบันทึกตรงหน้าออกมาดู ในหน้าแรกแค่อ่านก็น่าสนใจเสียแล้ววันที่ 1 เดือนพฤษภาคม...ฉันขอพ่อแม่มาทำงานที่กรุงเทพฯ เพราะฉันไม่อยากจมปลักอยู่ที่บ้านเกิด จังหวัดเล็กๆ แค่นั้น ไม่ว่าจะทำอะไรคนก็คงรู้กันไปหมด วันนี้ฤกษ์ดี เป็นวันที่ฉันได้เปิดตัวบริษัทเสียที หลังจากที่เก็บเงินมาได้สักระยะ ถึงจะเป็นการเริ่มต้นจากเล็กๆ แต่สักวันมันจะต้องยิ่งใหญ่แน่นอน ฉันเชื่อแบบนั้น
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 26-1-พบหลักฐาน (1)
นิรมลเดินออกมาเข้าห้องน้ำด้านนอก หญิงสาวมองไปรอบตัว ไม่มีใครอยู่บริเวณนั้น เธอหันหลังเดินกลับไปที่ตู้เก็บของด้านหน้า แต่เมื่อมองและค้นหาสิ่งของก็ไม่พบอะไรผิดปกติ มีเพียงรูปถ่ายและของใช้ทั่วไปวางอยู่เท่านั้นนิรมลเกือบจะเดินออกไปจากตรงนั้นแล้ว หากหญิงสาวไม่ได้ยินเสียงคล้ายๆ กับเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านในตู้นั้น เธอขยับตามเสียงแล้วเปิดตู้นั้นออกดูทันทีแอ๊ด...ของในตู้ร่วงหล่นลงมาตามประตูตู้ที่เปิด มีทั้งกระดาษเอสี่ที่ใช้แล้ว กล่องกระดาษที่มีของอยู่ในนั้น นิรมลหยิบกล่องกระดาษมาดูก็เห็นเป็นฮาร์ดดิสก์ หญิงสาวเห็นมีข้อความเขียนไว้บนกล่อง‘ข้อมูลจากกล้องวงจรปิด’นั่นทำให้นิรมลหยิบมาดูแล้วรีบเอาใส่กระเป๋าของตัวเอง จากนั้นหญิงสาวรีบเก็บของที่หล่นลงมากลับไปใส่ไว้ในตู้เหมือนเดิม ระหว่างที่กำลังเก็บของพวกนั้นเข้าตู้ ก็มีสมุดเล่มหนึ่งตกลงมาตรงหน้าของเธอ เปิดโชว์ให้เห็นข้อความด้านในสมุด จนนิรมลร้องอุทานออกมา“นี่มันสมุดบันทึกนี่นา”นิรมลกำลังจะเปิดสมุดนั้นออกอ่าน เพราะอยากรู้ว่าสมุดบันทึก
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 25-2-ไหวตัวทัน (2)
เช้าวันเสาร์ นิรมลลุกขึ้นมาใส่บาตรตั้งแต่เช้า ตั้งจิตอธิษฐานนึกถึงพิษณุ วิญญาณที่กำลังต้องการความช่วยเหลือจากเธออยู่นิวไม่รู้ว่าที่ตามสืบอยู่จะมาถูกทางหรือเปล่า แต่จะพยายามค้นหาความจริงให้ได้โดยเร็วที่สุดนะคะหลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย นิรมลเดินกลับขึ้นมาข้างบนห้อง พบว่าห้องเงียบราวกับว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ หญิงสาวจึงเดินไปเคาะประตูห้องนอนของนรีนันท์ และเมื่อบิดลูกบิดประตูก็พบว่าไม่ได้ล็อก เธอจึงเปิดเข้าไป เจอน้องสาวยังคงนอนอยู่บนเตียง“นัท ตื่นเถอะ จะได้กลับบ้านนครปฐมกัน”นรีนันท์ขยับตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ อยากจะนอนหลับต่อเพราะเมื่อคืนเธอเอางานกลับมานั่งทำต่อจนดึกดื่น จึงได้แต่พลิกตัวหนีพี่สาว หันไปอีกทางด้วยความง่วง“อ้าว...นัทลุกขึ้นสิ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”“นัทไม่ไปไม่ได้เหรอ นัทง่วง...พี่นิวกลับไปคนเดียวเถอะ”“นัท...นัท”นิรมลเขย่าตัวอีกครั้ง แล้วก็หยุดชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอเดินออกมาเข้าห้องน้ำก็ยังเห็นน้องสาวนั่งทำงานอยู่ด้านนอก หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจ เดินออกมาด้านนอ
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 25-1-ไหวตัวทัน (1)
หลังจากวางสายนิรมลไปแล้ว นรีนันท์ยืนรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ หญิงสาวมองรถและผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา เกิดความคิดหนึ่งแวบขึ้นมานั่งรออยู่ตรงนี้เสียเวลาเปล่า ลองเข้าไปในซอยดีกว่านรีนันท์เดินเข้ามาในซอยสิบหก เธอมองซ้ายมองขวาเพราะไม่รู้เส้นทาง และคอยมองหาว่าร้านอาหารที่ชมพูนุทไปอยู่ตรงไหน หญิงสาวเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนเกือบสุดซอยทีเดียวจึงได้พบกับสถานที่ตามต้องการ“ร้านหรูเหมือนกันนะเนี่ย”นรีนันท์พูดกับตัวเอง เธอมองเข้าไปในร้านเห็นมีลูกค้าอยู่เพียงสองสามโต๊ะ และหนึ่งในนั้นก็มีชมพูนุทนั่งอยู่ด้วย เธอนั่งหันหน้าออกมาข้างนอก เพื่อนร่วมโต๊ะของชมพูนุทเป็นผู้ชาย น่าจะอายุมากแล้ว แต่เธอเห็นหน้าไม่ชัดเจนว่าเป็นใคร ได้แต่ยืนมองอยู่ด้านนอก“เชิญด้านในได้เลยนะคะ ในร้านมีที่นั่งว่างอยู่ค่ะ”พนักงานของร้านออกมาต้อนรับนรีนันท์ หญิงสาวเห็นเป็นโอกาสจึงรีบบอกพนักงาน“ฉันขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ แล้วก็จะขอสั่งอาหารกลับบ้านค่ะ”“ได้ค่ะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านหลัง เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ”พนักงานเตรียมเปิดประตูร้านให้นร
Você também pode gostar
ภารกิจนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม ทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า878 visualizaçõesการสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ
รสผลไม้1.7K visualizaçõesดาบพิฆาตสลับนภา
Prince_White2.0K visualizaçõesเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin744 visualizaçõesฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก468 visualizaçõesฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม)
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า335 visualizaçõesสวาทรักข้ามสายพันธ์ุ
เซนโด้576 visualizaçõesสญามน ข้ามเวลา
Chocolate lily 283 visualizações
