chapter 7

Pagak akong napatawa habang napahiga ulit sa kamang kinaroroonan ko.

Tiyak mag-aapoy na naman sa galit si Papa pag malaman nitong nakidnap ako ng kalaban.

Mariin kong naikuyom ang mga palad nang muli ay maalala ang mukha ng Blake Veñarez na iyon.

Hindi pwedeng ito si Royz kahit napakaimposibleng halos pinagbiyak sila na bunga.

Bago pa muling tumulo ang luha ko sa alaala ni Royz ay maliksi akong bumangon upang lumapit sa pintuan.

Tulad nang inaasahan ay naka-lock naka-lock ito mula sa labas kaya lumapit ako sa bintana.

Sa tantiya ko ay nasa ikalimang palapag ang kinaroroonan ko. May mga rehas na bakal na nakaharang sa bawat bintana kaya imposibleng makadaan ako roon pababa.

Mula sa kinaroroonan ay wala akong mamataang ibang establishment na malapit.

Puro kakahuyan iyong naaabot ng tanaw ko. Mukhang nandito ako sa isa sa mga head quarter ng kalaban.

Pare-pareho lang talaga mag-isip ang mga sindikato. Inaakala nilang mas ligtas ang lugar kapag walang gaanong tao.

Iyon ang kaibahan ni