After Divorce: Escaping With My Ex-Husband's Daughter

Buong gabi, wala akong ginawa kundi umiyak. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ngayong gusto ni Arrex ng divorce at sinabi niyang pinagsisisihan niya ang nangyari sa amin, mas lalo niyang hindi matatanggap ang magiging anak namin kapag nalaman niya ang tungkol dito. Iniisip ko pa lang na kamumuhian niya rin ang anak namin ay parang binibiyak na ang puso ko sa sakit. Magkabukod kami ng kwarto ni Arrex. Ayaw niya akong makasama sa iisang kwarto at ngayon lang ako natuwa sa bagay na iyon dahil hindi niya makikita ang pagtangis ko. Hawak ang tiyan ko, napatingin ako sa picture namin ni Mama na nakapatong sa lamesa sa gilid ng aking kama. Wala pang isang taon nang ikasal kami ni Arrex ay pumanaw siya. Galit din siya kay Mama dahil iniisip niyang totoo ang mga sinasabi ng mga maid noon kaya tanging ang chairman lang ang kasama kong magluksa kay Mama. Ang hindi alam ni Arrex, Hindi tinanggap ni Mama ang hacienda. Pumayag lang daw siyang ipakasal ako dahil malaki ang utang na loob nami

Ang sabi ni Mama ay patay na raw ang mga magulang niya kaya lumaki siya sa isang ampunan at doon niya nakilala ang ama ko.Hindi ko kailanman inisip na darating ang panahong may magpapakilala sa akin bilang lola ko, at ang mas nakakagulat, sobrang yaman pa. Masyado talagang mapaglaro ang tadhana. Ipaparanas nito sa'yo ang iba't ibang klaseng paghihirap at bigla ka na lang bibigyan ng karangyaan. Akala ko sobrang malas ko pero mukhang nagbago bigla ang kapalaran ko.Suot ang simple ngunit halatang mamahaling bistida, tinahak ko ang hagdan pababa sa sala ng mansion. Kumpara sa mansion ng mga Lyverigo, mas malaki ito. Sa dulo noon ay nakangiting naghihintay si Helena Solarez–ang nagpakilalang lola ko at ina ni Mama. Isang linggo na rin ang lumipas simula nang nagpakilala siya sa akin. Sinabi niyang "Mamita" ang itawag ko sa kaniya at ilang araw din ang inabot bago ko iyon nasunod. Maraming bagong impormasyon ang nalaman ko kaya nahirapan akong absurbahin lahat ng mga iyon."Napakaganda

"Mama, look! The airplanes are so big!" turo ni Rovie sa isang naka-park na eroplano.Nasa loob na kami ng airport at naghihintay sa boarding gate. Simula nang umalis kami sa condo kaninang 4 a.m ay wala ng paglagyan ang excitement niya. Ito ang unang beses niyang nakarating sa airport kaya kanina pa siya tuwang-tuwang tinitignan ang mga eroplano sa labas ng malaking bintana. Marahan kong pinisil ang pisngi niya at tumawa. "Yes, sweetie. Will be on one of those, just a little while." Tumalon siya at masiglang pumalakpak. "Yay! I'm so excited, Mama!"Mas lalo akong natawa sa ka-cute-an niya. She was wearing a white long sleeve with a cute ribbon design on it, a pair of black leggings, and then her black leather jacket. She was also wearing her black backpack behind and her hair was on a pigtail. Medyo matching kami dahil nakasuot ako ng white shirt, maong pants at ng black leather jacket din. Halos lahat ng damit namin ay terno dahil iyon ang gusto ni Rovie na gusto ko rin naman.Ina

Malakas ang kabog ng dibdib ko habang sinisimulang basahin ang laman ng sulat. Kilala ko ang sulat-kamay ni Chairman kaya walang duda, siya ang simulat nito. Dear Kleer,How are you? I am optimistic that this letter will find its way to you. I've spent the past four years searching tirelessly for any trace of you since your sudden disappearance. My heart is constantly praying for your safety and well-being.I feel obligated to ask for your forgiveness as my health worsens. It was years ago now, during a late-night drive, when a sudden headache overcame me. An accident happened before I could react. When I woke up after losing consciousness, my secretary shielded me from the truth and shifted the blame to someone else. The weight of family issues kept me silent and prevented me from admitting my wrongdoing.The guilt has been too much to handle. After discovering that the man I harmed had a family, I offered his pregnant wife a job as a housemaid and welcomed them to our home, along wi

"Arrex..." halos pabulong kong nabanggit ang pangalan niya, hindi pa rin makapaniwala.Parang tumigil ang takbo ng oras at napako ang mga mata ko sa kaniya. Nanuyo ang lalamunan ko habang pinapasadahan siya ng tingin. Payat pa rin siya pero mas malaki na ang katawan niya ngayon. Mas lalo ring nadepina ang kakisigan niya dahil sa suot niyang kulay puting fitted shirt na yumayakap sa kaniyang mga muscles. Ang buhok niya ay ganoon pa rin katulad ng dati—medyo magulo pero bagay sa kanya. May stubble na rin ngayon ang kaniyang mukha, na lalo pang nagpa-angat sa kaniyang masculinity. Naghuhuramentado ang puso ko, sobrang lakas ng pagtibok na tila gustong kumawala mula sa aking dibdib. Hindi ko alam kung bakit mas lalo siyang nagmukhang... attractive sa paningin ko. Katulad ko, hindi rin siya nakakibo kaagad. Halatang nagulat din siya na makita ako rito pero mabilis siyang nakabawi at bumalik sa natural niyang poker face. Samantalang, para akong estatwa sa harapan niya. Ang preskong hangi