Hello po. Until now hindi pa rin approve ang edited version. Baka nagulat ang iba kung bakit iba na ang nangyayari. Inuulit ko po, nagkaroon po ng major revision sa story na ito. Hindi pa rin approve. Maraming salamat po 🫶
Mainit ang hangin sa Maynila kahit gabi na, pero mas mainit ang kaba sa dibdib ni Marga habang binubuksan niya ang pinto ng kanyang condo unit. Katabi niya ang kanyang inang si Denn Corpuz—ang babaeng buong buhay niyang iniyakan, pinagdalamhati, at ngayon ay kasama niyang muli.Pagkabukas pa lang ng pinto, agad niyang napansin ang kakaibang katahimikan. Sa pagpasok niya, para siyang binuhusan ng malamig na tubig nang makita ang dalawang lalaking hindi niya inaasahang magkakasamang naghihintay sa kaniya.Si Brandon, ang lalaking minsan niyang minahal nang buo pero siya ring sumira sa pagkatao niya.At si Clinton, ang lalaking naging kanlungan niya sa gitna ng pagkawasak.Pareho silang nakaupo sa kanyang sala. Si Brandon ay nakasuot ng itim na dress shirt, bukas ang unang dalawang butones, habang si Clinton ay nakaputing long sleeves na pinagsamang corporate at casual ang aura. Parehong seryoso ang mga mukha, parehong matalim ang mga titig. Halatang kanina pa naghihintayan, kanina pa nag
Tahimik ang gabi sa silid ng ospital. Tanging ang mahinang ugong ng aircon at ang monotonous na beep ng heart monitor ang nagsisilbing musika sa paligid. Nakaupo si Marga sa gilid ng kama, nakayakap sa kumot habang nakatitig sa kawalan. Lumipas na ang ilang araw mula nang mailigtas siya ni Brandon mula sa kamay ng matandang si Rogelio Fowler. Pero kahit ligtas na siya, pakiramdam ni Marga’y nakakulong pa rin siya sa isang mundong punong-puno ng kasinungalingan at lihim.Napapikit siya, pilit na pinapatulog ang isip na punong-puno ng tanong. Ngunit bago pa man siya tuluyang lamunin ng antok, biglang nag-vibrate ang cellphone sa kanyang bedside table. Saglit niyang tinitigan iyon, may kaba sa dibdib. Who could be calling at this hour?Pagkasilip niya sa screen, napakunot agad ang kanyang noo. “Unknown Number.”Nag-aalangan man, pinindot niya ang green icon at dahan-dahang nilapit sa tainga.“Hello?” mahinang bati niya, bahagyang pabulong, para hindi magising ang mga nurse sa labas ng sta
Malamlam ang sikat ng araw na pumapasok sa bintanang may sheer curtains, tila pinaglalambingan ang sterile na puti ng dingding ng silid ni Marga. Dalawang araw na mula nang dalhin siya rito matapos ang madugong banggaan sa mansiyon ng mga Fowler, pero bawat segundo ay parang kasing-bigat ng isang taong kumakapit sa nalulunod na alaala.Nakaupo siya sa hospital bed, suot ang maluwag na powder-blue gown, bahagyang nakahilig habang marahang hinihimas ang tiyan. Walang ibang tunog maliban sa mahinang beep ng fetal monitor at ang pag-ikot ng ceiling fan. Huminga siya nang malalim—sinusubukang lunurin ang kalat na emosyon sa loob.Sa tabi ng kama, umilaw at nag-vibrate ang cellphone niya—isang unknown number. Napakunot ang noo niya, pinulot ang telepono, at nagbukas ng bagong message:Unknown: “We need to talk—before they do. 4 p.m. Sa lumang greenhouse.”Tumaas ang balahibo ni Marga. Walang signature, walang clue. Sino na naman ‘to? Cathy? Ferdinand? Charlie? She bit her lip, hinihimay kung
Tahimik ang ward nang pirmahan ni Dr. Hernandez ang discharge papers ni Marga. Nasa ikalawang araw na siya sa ospital—sapat para humupa ang pagsususuka at pagkirot ng tiyan, pero hindi sapat para mawaglit ang trauma ng pagkakakulong sa bar restroom. Pinauwi na siya, ngunit mahigpit ang bilin.“No stress, Miss Santillan. High-risk ang pagbubuntis mo until we complete your next set of scans.”Umiling si Marga, pilit ngumiti. Habang tinutulak ng nurse ang wheelchair niya palabas, lumamlam ang ilaw sa pasilyo.Biglang nag-ring ang cellphone niya. Unknown number. Kinagat niya ang labi, kinuha ang telepono, at dininig ang pamilyar na basag na boses sa dulo.“Ah, hija… si Lolo Rogelio mo ito.”Napapitlag si Marga. Mr. Rogelio Fowler? Matagal na niya itong hindi naririnig—ang tanging Fowler na totoong umampon sa kanya bilang apo nang buong puso, kahit hiwalay na sila ni Brandon.“I heard you were hospitalized. I’m worried,” mahina, paos ang salita ng matanda. “Come to the house, please. I wan
Ang ilaw mula sa kisame sa makipot na selda, isang tagpi-tagping liwanag na tumatama sa maputlang balat ni Cathy Santillan. Hawak niya ang malamig na bakal ng rehas, habang sa isip ay paulit-ulit na pumapasok ang iisang tanong: “Why is it always Marga?”Sa corridor, naroon pa rin ang mahinang amoy ng disinfectant, ang yabag ng mga guwardiya, at ang malabong tunog ng matabang radyo. Sa loob, tahimik—maliban sa impit na singhot ni Cathy. Hindi niya akalaing si Brandon mismo ang magpapa-aresto sa kaniya. Si Brandon, na minsang sinabihan siyang, “You’re the only one who understands me.”Umaalingawngaw sa selda ang kaluskos ng sapatos. Sa pagitan ng kalawangin na grills, nakita ni Cathy ang yayamang postura ng lalaking hindi niya inaasahan—Ferdinand Santillan. “Papa… you came.” Halos ngumiti si Cathy, ngunit sabay din itong namutla sa nanlalamig na tingin ng ama.Hindi sumagot si Ferdinand, at sa halip, iniabot ang isang puting panyo sa pagitan ng rehas—hindi para punasan si Cathy, kundi p
Sa kabilang dulo ng pasilyo, nag-iikot si Clinton Minerva. Isang oras na mula nang pinaalis sila ni Marga, at kanina pa siya naglalakad nang walang direksiyon; ang tanging goal ay hindi maalala ang kirot sa dibdib tuwing naiisip ang buntis na babaeng minamahal niya.Vibrating silence cut through the hallway. Tumunog ang telepono sa breast pocket niya—Unknown Number.Nilabas ni Clinton ang phone, kinalikot ang screen nang may kaba. Saglit siyang nag-isip kung sasagutin—pero nanaig ang instinct. “Hello?”Sandali bago may sumagot. “Clinton.” Napakalamig. Napakababa. “It’s… time you know the truth. Nathaniel… your father… is alive.”Parang tumigil ang lahat ng tunog sa koridor. Nanigas si Clinton, nanigas ang mga daliri habang nakahawak sa handset.“Who is this?”Hindi sumagot agad ang nasa linya. Huminga lang nang malalim, wari’y may oxygen mask. “Meet me where he was buried. Tomorrow. 11 P.M. Come alone.”Nag-init ang batok ni Clinton. Impossible. Matagal nang patay si Nathaniel Minerva