EP17 แค่เอาชนะ

มาเฟียหนุ่มและลูกน้องหลายคนมาถึงท่าเรือช่วงตีหนึ่งหลังจากที่ไปส่งหญิงสาวตัวเล็ก

ปัง ปัง ปัง!! เสียงปืนหลายนัดดังขึ้นจนมาเฟียหนุ่มและลูกน้องหลายคนหยิบปืนขึ้นมาเล็งหาเจ้าของก่อนจะเบนสายตาไปมองเห็นชายฉกรรจ์สองคนยืนอยูบนตู้คอนเทนเนอร์

"นาย!! ระวัง" ไคอาร์ร้องดังลั่นเมื่อใช้กล้องมองขึ้นไปบนตึกสูงเห็นนักฆ่าเล็งปืนใส่มาเฟียหนุ่มก่อนจะวิ่งผลัดออก

ตุ๊บ!! กระสุนปืนหนึ่งนัดยิงบริเวณหัวไหล่ของมาเฟียหนุ่มจนเขาล้มลงไปพร้อมมือกุมหัวไหล่ไว้แน่น

ปัง ปัง ปัง!!  ไคอาร์และอัคคียิงสกัดจนพวกหมาลอบกัดล้มลงไป

"แม้งเอ้ย พวกหมาลอบกัด" มาเฟียหนุ่มกุมแผลที่หัวไหล่ของตัวเองพูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธเคือง

"เลี้ยงไม่เชื่องสินะ" เขาพูดขึ้นเมื่อนนทกุลเดินเข้ามาพร้อมแพรวาผู้หญิงชั่วช้าคนนั้น

"เดร คุณ" แพรวากำลังจะเดินไปดูแต่ก็มีมือของชายหนุ่มข้างๆ รั้งเอาไว้

"หึ ธุรกิจของอาเธอคงไม่ได้ไปต่อว่ะ แพรวา" มาเฟียหนุ่มเค้นยิ้มอย่างเย้ยหยันราวกับผู้ชนะ 

"คุณหมายความว่าไง!?" 

"ฉันคงไม่เลี้ยงพวกหมาลอบกัดให้มันมาแว้งกัดฉันอีกรอบหรอก" 

ปัง พูดไม่ทันจบเสียงสไนเปอร์ก็ดังขึ้นหนึ่งนัดและร่างที่ล้มลงไปคือนนทกุลกระสุนปืนลั่นใส่ขาของชายหนุ่มจนร้องโอดโอยตรงหน้าอย่างเจ็บปวด 

อ๊าก!!! 

"หึ มึงคิดหรอว่ากูจะไม่มีแผนสำรอง มึงคิดหรอว่ามึงจะทำกูฝ่ายเดียวแค่กูยอมเจ็บนิดหน่อยขอแค่มึงเจ็บเจียนตายกูก็คุ้ม" พูดจบก็เหยียบตรงแผลโดยยิงของนนทกุลจนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

"โอ๊ย มึง อ๊ากก!!" นนทกุลพยายามดึงขาตัวเองออกมาจากเท้าของมาเฟียหนุ่มตรงหน้า

"เอาตัวเธอมา" มาเฟียหนุ่มเบนสายตามองใบหน้าสวยของแพรวาอย่างเย็นชา 

"กรี๊ด!!! ปล่อยฉันนะ ปล่อย เดร คุณจะทำอะไรฉัน ยังไงคุณก็ไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก เพราะคุณน่ะรักฉั.." ใบหน้าสวยคมหันตามแรงตบของมาเฟียหนุ่มจนเลือดกลบปากมองเขาอย่างไม่เชื่อ

"อึก โอ้ยย" เธอเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เชื่อในขณะที่เขาจิกทึ้งผมเธออย่างแรง

"ไอ้อองเดร มึงปล่อยแพร ไอ้เหี้ย มึงปล่อยเมียกู!!" นนทกุลร้องดังลั่นจะให้ใครช่วยก็ไม่ได้เพราะคนของเขาโดนรวบตัวเอาไว้แนบพื้น

"หึ เมียมึงหรอ ดูรักกันดีนี่ ถ้าเห็นมันตายต่อหน้ามึงจะเจ็บปวดเหมือนที่กูรู้สึกมั้ยนะ"

"มึงจะทำอะไรเมียกู มึง!!" 

"มึงไม่ได้ชอบเมียกูจริงๆ หรอก กูรู้ว่ามึงแค่อยากเอาชนะกู แต่ก่อนที่มึงจะเอาชนะกู กูอยากเห็นมึงเจ็บปวดว่าคนรักของมึงหายไปต่อหน้าต่อตามันจะเป็นยังไง!" เขาพูดอย่างผู้ชนะ

"มัดเมียมันแล้วโยนลงน้ำซะ!!" ไม่มีแล้วความรักที่หลงเหลือมีเพียงความแค้นในใจที่เขายังเจ็บปวด 

"กรี๊ด เดร คุณมันเลว" แพรวาพูดทั้งน้ำตาเพราะไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเปลี่ยนไปมาก

"เออ กูมันเลว กูเลวก็เพราะมึงนั่นแหละ มันทำให้กูเป็นแบบนี้เอง" มาเฟียหนุ่มพูดคำหยาบคายออกมา

"..."

"กูเลวได้มากกว่านี้อีก และต่อไปนี้มึงสองคนจะได้เห็นความเลวของกูอย่างที่พวกมึงต้องการไง" มาเฟียหนุ่มจับศรีษะเล็กแน่นกดใบหน้าสวยคมาลงให้เห็นแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวและเย็นเฉียบ

"โยนมันลงไป"  เมื่อสิ้นคำสั่งลูกน้องคนสนิทก็อุ้มหญิงสาวร่างเล็กที่โดนมัดมือมัดเท้าโยนลงต่อหน้าต่อตาชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังร้องไห้ฟูมฟาย

"ฮรึก นนท์ ช่วยแพรด้วย" เธอร้องตะโกนลั่น

ตู๊มม!!!! 

"แพร มึง ไอ้เหี้ย แพร" ชายหนุ่มตะโกนหาคนรักดังลั่นก่อนจะถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ

"ขอให้รอดแล้วกันนะ แต่กูว่าคงรอดยากว่ะ น้ำลึกเกือบร้อยเมตร หึ" เขายิ้มอย่างเย้ยหยันและเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

"มึงยืนอยู่ทำเหี้ยอะไร ลงไปหาเมียกูสิวะ" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มเขาอยากจะลงไปช่วยเธอแต่ด้วยโดนยิงจึงสั่งให้ลูกน้องงมไปก่อนและรีบโทรหาริชาร์ดเพื่อให้คนมาช่วย

มาเฟียหนุ่มกลับมาถึงเพนเฮาส์ก็มุ่งตรงไปห้องทำงานเพราะต้องทำแพร

"ซี๊ด~'" มาเฟียหนุ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมาเมื่อลุกน้องคนสนิททั้งสองคนกำลังดึงกระสุนปืนออกและทำแผล  

"นายแน่ใจหรอครับว่าจะไม่ไปหาหมอจริง" ไคอาร์ยังคงเป็นห่วงมาเจ้านายหนุ่ม ถึงแม้ว่าคนตรงหน้าจะมากประสบการณ์แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

"พวกมึงออกไปได้แล้ว และก็ไม่ต้องบอกมุกดา" เมื่อทำแผลเสร็จก็ไล่ออกจากห้องทันที

เมื่ออยู่คนเดียวมาเฟียหนุ่มก็นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้สักชั่วโมงหากหญิงสาวตรงหน้ารอดก็อาจจะเป็นเจ้าหญิงนิทราและนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการเพราะเขาอยากให้มันสองคนเจ็บปวดอย่างที่เขาเคยเจอ 

มาเฟียหนุ่มยังไม่ได้อยากให้เธอตายเพราะเขายังอยากเล่นสนุกมากกว่านี้จึงไม่ฆ่าคนของฝั่งนั้นเพราะยังไงฝั่งนั้นก็ต้องช่วยแพรวาได้ก่อนขาดอากาศหายใจแน่นอน 

ยิ่งเขาเห็นใบหน้าอ้อนวอนของมันเขายิ่งสะใจ

มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาในห้องมองใบหน้าสวยอย่างพินิจเธอคือคนเดียวที่เป็นแสงสว่างของเขาเขาจะไม่ยอมเสียเธอให้ใคร

"อื้อ~~" หญิงสาวครางอื้ออึ้งในลำคอเมื่อถูกรบกวนเมื่อมีมือหนาลูบใบหน้า

"มาแล้วหรอคะ" กอดมือเขาเอาไว้แนบแก้มนวลและถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา

"อืม ฉันกลับมาแล้วนอนเถอะคนดี" เขากดจูบเธอเบาๆ และเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวนอน

มาเฟียหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพหน้าอกเปลือยเปล่าสวมกางเกงนอนขายาวและเปิดเครื่องทำความร้อนเบาๆ เนื่องจากอังกฤษเข้าฤดูหนาวแล้ว

แขนแกร่งดึงเอวคอดเข้ามาแนบชิดแผงอกแกร่งใบหน้าหล่อเหลาซบซอกคอขาวผ่องอย่างแนบชิดภายใต้ผ้าห่มผืนหน้าผืนเดียวกัน

"อื้อ~~" ร่างเล็กเอี่ยวตัวกลับมาโอบกอดเขาไว้แน่นและเขาก็กอดตอบเธอไปเช่นกันสองร่างนอนกอดกันเข้าสู่ห้วงนิทรามอบความอบอุ่นแก่กันตลอดคืน