Beauty Hates the Beast

“YOU’RE grounded! You can’t go anywhere, Leticia Traviesco!”

I looked at my hand to see my new polished nails.

“Leticia Traviesco, are you even listening to me?”

Red nail polish looks good on my fingers. I looked hot.

“I said, you’re grounded!"

Tuluyan nang nakuha ng ama ko ang atensiyon ko nang malakas niyang hampasin ang lamesa niya. Halos masira ito.

I heaved a sigh. “Calm down, Daddy. I can hear you. You don’t need to shout.”

Nanlilisik ang mga mata niya nang pukulin ako ng tingin.

“Naririnig mo ako, pero hindi mo ako pinapansin? Napakabastos mo talagang anak!”

Tumamad lang ang mukha ko sa sinabi niya. Walang epekto sa akin ang mga salitang ‘yon. Sa halip na masaktan, natutuwa pa ako sa nakikitang reaksiyon ng ama ko.

For the nth time, I was able to get on his nerves. Damn. I’m so good.

Dinuro ako ng ama habang nagbabaga pa rin sa galit. Napailing ako.

“Why are you so mad at me? What did I do?”

Pinanlakihan niya ako ng mga mata. “At talagang nagtanong ka pa? Parang hindi mo alam ang kasalanan mo!”

Maliit na bumilog ang bibig ko, umaaktong nakuha na ang tinutukoy niya.

“Dahil ba ‘to sa ginawa kong pagtakas sa bodyguard ko kanina?” painosente kong tanong.

Marahas siyang tumango. “Oo!”

Mahina akong natawa, ngunit nang mapansin ang nakakamatay niyang tingin sa akin ay mabilis akong tumigil.

“It’s not my fault, Daddy. Kasalanan ‘yon ng bodyguard ko. Hindi siya magaling sa pagbabantay sa akin kaya nakatakas ako mula sa kanya.”

Napailing siya. Tila hindi makapaniwala sa narinig.

“Sa bodyguard mo pa talaga isisisi ang kalokohan mo? God, Leticia. I don’t know what to do with you anymore.” Sinapo niya ang ulo na animo'y nananakit na ito nang dahil sa akin. “Ilang beses nang nangyayari ito. Lahat na lang ng bodyguard na nagbabantay sa ‘yo ay tinatakasan mo. Wala ka na bang planong magbago? Ang tanda mo na pero daig mo pa ang bata kung umasta!”

Hindi ako umimik at humalukipkip lang.

“Ilang bodyguard pa ba ang tatanggapin ko at tatanggalin para tumigil ka na? Nakakasawa ka na, Leticia. Halos kada-dalawang linggo ay nagpapalit ka ng bodyguard. Kulang na lang ay ipakadena kita sa kanila para hindi ka mawala sa paningin nila.”

“Again, it’s not my fault. Mga tanga lang talaga ang nakukuha mong bodyguard, Daddy,” tanging sabi ko, parang tinatamad pa. Nababagot akong kausap ang ama. Lagi na lang tungkol sa bagay na ito ang pinag-uusapan namin. Nakakasawa na.

Matalim na tumingin sa akin ang ama ko, pero unti-unti ay nahaluan ng pagiging mayabang ang eskpresiyon sa mukha.

“They’re stupid, huh? Okay.” Suminghal siya at seryoso akong pinukol ng tingin. “Papalitan ko ulit ang bodyguard mo ngayon. At sa pagkakataong ito, sisiguraduhin kong hindi na ‘tanga’ ang ipapalit ko.” He even emphasized the word ‘tanga’.

I just shrugged my shoulders. Hindi ako natatakot sa banta niya. Sigurado ako, tanga na naman ang makukuha niyang bodyguard ko. Makakatakas at makakatakas pa rin ako sa taong ‘yon. Kahit sino pa siya.

“For now, go to your room!”

Muling tumaas ang boses ni Daddy na ikinabuntong hininga ko. Damn, he’s so loud… And I like it.

Matamis akong ngumiti sa ama para mas lalo pa siyang inisin. Itinaas ko ang isang kamay sa ere.

“Ciao, Daddy.” I winked at him before I finally left his office.

Sa labas ay agad akong sinalubong ng mga bodyguard ng ama ko. Napasimangot ako nang makita sila. Walang sabi nila akong iginiya patungo sa kwarto ko. Bakas ang pagiging alerto sa kanila habang naglalakad kami. Mukhang inaakalang tatakas pa ako.

“Kung may kailangan ka ay nandito lang kami sa labas ng kwarto mo, Miss Leticia,” sambit ng isang bodyguard nang nasa harapan na kami ng pintuan ng kwarto ko. Bumuntong hininga ako at tumango bago tuluyan nang pumasok sa loob.

Naupo ako sa paanan ng kama at napabuntong hininga. Ngayon ko nararamdaman ang epekto sa akin ng alak. Matapos ko kasing takasan ang bodyguard ko kanina ay nakipagkita ako sa mga kaibigan ko at nagka-ayaan kaming gumimik ngayong gabi.

Nang malaman ng ama ko ang ginawa kong pagtakas, inabangan niya ang pag-uwi ko. Inabot na rin ako ng madaling araw. Pagkarating na pagkarating ko pa lang sa bahay ay ipinatawag na niya agad ako sa opisina niya para doon bungangaan.

I act like I wasn’t listening to his sermons to make him mad even more. Hindi naman ako nabigong gawin ‘yon. Galit na galit siya kanina. Malayong-malayo ang itsura niya kanina sa mukhang inihaharap niya sa ibang tao, lalo na sa mga nasasakupan niya.

My dad is a governor here in the province of Rizal. Ito ang dahilan kung bakit kinakailangan ko ng bodyguard. Ayon sa kanya, magulo ang mundo ng politika. Maaaring gamitin ako ng mga kalaban niya para matalo o mapatumba siya sa posisyon niya. Kaya todo na lang ang pagprotekta niya sa akin.

Pero para sa akin, hindi proteksiyon ang tawag sa ginagawa niya. He’s taking away my freedom. Kahit saan ako magpunta ay naroroon ang bodyguard ko, nakasunod sa akin na parang mga aso. Pero mas magaling ako sa kanila. Dahil kahit anong higpit ng pagbabantay nila sa akin ay natatakasan at natatakasan ko pa rin sila.

Naputol ang pag-iisip ko nang marinig ang pagtunog ng phone ko. Mabilis kong sinagot ang tawag nang makita ang pamilyar na pangalan ng kaibigan sa screen nito.

“Hello, Carla,” I said to the other line.

I heard her laugh.

“You sound annoyed. Pinagalitan ka na naman ba ng ama mo?”

Sumimangot ang mukha ko. “Yeah.”

Muli na naman siyang natawa, at sa pagkakataong ito ay mas malakas na. Napasinghal ako sa ginagawang pang-aasar sa akin ng kaibigan.

“Paano pala ‘yan? May lakad tayo bukas ng gabi,” sabi niya nang sumeryoso na muli.

Napabuntong hininga ako at bahagyang namoblema. Siguradong sa ginawa kong pagtakas ngayong gabi ay magiging triple ang paghihigpit sa akin ng ama ko. Lalabas pa lang ako ng kwarto ay siguradong may nakasunod na sa akin. Hindi ako makakatakas kapag gano’n.

“Babawi na lang ako sa susunod. Malabong makatakas ako bukas ng gabi rito sa bahay.”

“Oh, that’s sad.”

“I have no choice. Kailangan ko muna magpalamig nang ilang araw. Kapag lumuwag na ulit ang pagbabantay nila sa akin, doon ulit ako tatakas.”

Walang nagawa ang kaibigan ko kundi ang pumayag na lang. Hindi na rin tumagal ang tawag namin at pinatay na ito.

Nang mailapag ang phone sa tabi ko ay napaisip ako. Nakukuryoso ako kung sino na namang tanga ang kukunin ng ama ko para magbantay sa akin. Sa pagkakataong ito, gaano kaya siya katagal magtatagal sa akin? I think he will quit or will get fired after two weeks. Gano’n madalas ang nangyayari sa mga nagiging bodyguard ko. Pinakamatagal na siguro ay isang buwan.

At sigurado ako, sa pagkakataong ito ay walang magbabago roon.