“I can give up everything. I can be your slave. You can use me for all your satisfaction, just let my father go.”
view moreEP1 - แพ้รัก บอดี้การ์ด (นานี่)
บ้านอาณาจักร
เช้าแห่งความวุ่ยวาย เมื่อสองพี่น้องอย่างนานี่และอาณาเขต ถกเถียงกันแต่เช้าจนอาณาจักรผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหาร มันดูจะเป็นภาพที่ชินตาสำหรับบอดี้การ์ดทุกคนในบ้าน ก็สองพี่น้องเถียงกันเป็นประจำ แต่ก็รักกันมากเช่นกัน
"เจ๊ บ่นมาก เดี๋ยวเอาปูยัดปากเลย" อาณาเขตเอ่ย
'ไอ้เขต เดี๋ยวฟาดเข้าให้หรอก เดี๋ยวจะตบๆๆๆกระทืบๆๆเข้าให้ กวนนัก" นานี่เอ่ย
'พ่อเห็นเราสองคนเถียงกันทุกวัน ไม่เบื่อเหรอลูก' อาณาจักรเอ่ย
"มันเริ่มก่อน/เจ๊มันเริ่มก่อน!!"
ทั้งคู่ประสานเสียงกันจนอาณาจักรถึงกับเอามือกุมหน้าผาก จนนินิวผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น
"จักรก็รู้ว่าลูกเถียงกันแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว แต่นานี่กับอาณาเขตก็รักกันจะตาย ปล่อยเด็กๆเถอะ' นินิวเอ่ย
"จ๊ะเมีย งั้นเรากินข้าวกันดีกว่า"
"หนูอยากกินคาปูร้อนด้วย ทีโอ ขอคาปูร้อนแก้วนึงซิ"
นานี่เอ่ยสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจที่ยืนเฝ้าไม่ห่าง จนอาณาจักรต้องเอ่ยขึ้น บอดี้การ์ดคนนี้อาณาจักให้มาดูแลนานี่ตั้งแต่มัธทยม เนื่องจากรนานี่แพ้ง่าย ร่างกายไม่แข็งแรง และด้วยธุรกิจที่เขาทำ เขาถึงรู้ว่ามีศัตรูมากมายที่จ้องจะทำร้ายครอบครัวเขา ทีโอคือบอดี้การ์ดหนุ่มคนนั้นที่โตกว่านานี่หลายปี เขาไปเรียนกับเธอเพราะต้องคอยดูแล ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลาก็ว่าได้ อาณาจักรไว้ใจทีโอมาก เพราะรับทีโอมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ก่อนจะรับเข้ามาอยู่ในบ้านใหญ่เพื่อมาเป็นคนดูแลลูกสาวของเขาหลังจากที่ทีโอฝึกมาอย่างหนักจนพร้อม
"แม่บ้านก็มี หนูสั่งแม่บ้านซินานี่" อาณาจักรเอ่ย
"ทีโอ นายไม่อยากทำใช่มั้ย ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวไปเอาเองก็ได้" นานี่เอ่ย
"เดี๋ยวผมไปเอาให้ครับ คูณหนูทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเอากาแฟให้คุณหนูเองครับคุณท่าน"
ทีโอเอ่ยก่อนจะก้มหัวให้อาณาจักรหนึ่งทีแล้วเดินเข้าครัวไปเอากาแฟให้นานี่ ในขณะที่นานี่นั่งยิ้มไปกินข้าวไปอย่างมีความสุข
"เจีเป็นง้อยหรือไง ใช้เก่ง" อาณาเขตเอ่ย
"ไอ้เขต!"
"ก็มันจริง ทุกวันนี้พี่ทีโอแทบจะสิงร่างเจ๊แล้ว เป็นผมนะ ลาออกไปแล้ว มีคุณหนูเอาแต่ใจแบบนี้"
อาณาจักรอมยิ้มเมื่อมองลูกทั้งสองเถียงกันไปมาแบบนี้ ทีโอดูแลนานี่อย่างที่อาณาเขตว่าจริงๆ แต่ทีโอก็ระวังตัวไม่ใกล้ชิดมากจนน่าเกลียด อาณาจักรเลยวางใจ
"ได้แล้วครับคุณหนู"
ทีโอวางแก้วกาแฟให้นานี่ จนกระทั่งจบมื้อเช้า นานี่เตรียมตัวจะกลับคอนโดเพราะเมื่อคืนกลับมานอนที่บ้าน ในระหว่างทาง นานี่ก็นั่งเล่นโทรศัพท์จนทีโอที่กำลังขับรถต้องคอยมองกระจกหลังเป็นระยะๆ
"คุณหนูครับ"
"ว่าไง"
"คุณหนูคาดเบลท์หน่อยครับ มันอันตราย" ทีโอเอ่ย
"นายขับรถดีจะตาย ไม่เป็นไรหรอก" นานี่เอ่ย
"ไม่ได้ครับ คุณหนูอย่าไว้ใจผมมากขนาดนั้น ผมไม่ได้น่าไว้ใจขนาดนั้นนะครับ"
"ห๊ะ!!!"
🔥🔥🔥🔥
ตอนแรกมาแล้ว คุณหนูเอาแต่ใจจริงๆแหละ คู่นี้ได้กันช้าหน่อยนะคะ พระเอกระวังตัวมากกกกก
“Miss Margaux, sigurado po ba kayo na gusto ninyong dumulog sa mesa?”Nalito siyas a tanong ni Ate Celia. But then, when she stepped inside, her feet almost froze at the sight before her. Isang babae ang halos nakakandong sa lalaki at halos naghahalikan ang dalawa. O baka nga naghahalikan na. Ang exposed na likuran ng kung sinumang babae kasi ang mas nakikita niya na may butterfly tattoo pa. At malamang na ang nakaupo sa dining chair.ay ang demonyong walang pangalang lalaki.Talaga bang hindi na makapaghintay ang mga ito na makapagsolo sa isang mas pribadong lugar? Atat na atat?Nababastusan siya sa nakikita. Naieskandalo.She had been in the modeling industry for quite a number of years, yet she had never been this promiscuous. ‘Ang lalandi ng mga ito!’Isang may kalakasang tikhim ang umagaw ng kanyang atensyon. Mula iyon kay Ate Celia. Napatingin siya sa babae. Pati na rin ang dalawang haliparot sa dining room ay naagaw ng sigurado siyang sinadyang ingay ni Ate Celia ang pansin. Pa
She stood her ground. May kapalit mang pera ang ginagawa niya pero hindi siya basta-basta bibigay sa utos nito kung pakiramdam niya ay nalalabag ang pagkatao niya. Hindi siya p****k for God’s sake!“Hindi ako p****k para gawin ang utos mo.”She was surprised by her own bravery. Nag-iisa siya sa balwarteng ito, walang magtatanggol sa kanya. There was no one to call for help anytime soon. The man stared at her with a piercing gaze. Sa totoo lang, nakakatakot ang lalaking ito. Para itong tahimik na bulkan na nakakatakot kapag sumabog. Sa abot ng makakaya, hindi siya nangiming makipagsukatan ng titig kahit na nga binubundol ng kaba ang dibdib.“You are here to do one goddamn job, and that is to pleasure me.”Ginalit niya ang lalaki. He could see it in how his jaw tightened, his eyes narrowed, and his lips were pursed. Yet, she showed no sign of fear. She would never back down. “Kung gusto mo akong ikama, gawin mo, but don’t ever make me do things that violate my worth as a woman.”Kita
Surprisingly, naging mahimbing ang pagtulog niya sa kabila ng katotohanang katabi niya ang lalaking ‘yon. Napanatag na rin kasi ang loob niya nang marinig ang patag na paghinga nito sa kanyang likuran, tanda na nakatulog na rin ito. Maingat pa niya itong nilingon at ganoon na lang ang relief na naramdaman nang matuklasang hindi naman pala totally naked ang katabi niya. May suot na itong jogger pants. Nakaunan sa dalawang braso ang ulo, one leg over the other.At least, nagbihis.The feeling is enough to make her feel at ease.Paggising niya, nag-iisa na lang siya sa kama.It was such a relief.Bumangon siya at nag-ayos ng sarili. Sabi kahapon ni Manang, may mga personal na gamit nang nakahanda para sa kanya. Naghalungkat siya sa walk-in closet. Una niyang nakita ang mga lalagyan ng damit ng lalaki. Black, gray, navy blue and white and pawang kulay na nakikita niya sa mangilan-ngilang nakasabit na suits at polo. Ang mga pantalon naman, puros itim, gray at khaki.“At least, he knows khak
“Eat.” Kanina pa sila nakaupo ng lalaki sa harapan ng sixteen-seater dining table kaharap ang masasarap na mga pagkaing nakahain. Lobsters, Beef, soup. Lahat ng nakahain, pawang masasarap pero hindi niya makuhang ganahang kumain. Tumataas ang anxiety level niya habang lumalalim ang gabi. Natatanaw niya mula sa malalaking French windows ng villa na kinaroroonan sa ngayon na madilim na madilim na nga sa labas. Hanggang sa naakita niya na lang na may laman ng pagkain ang plato niya nang ibalik niya ang tingin sa plato. Awtomatikong napatingin siya sa lalaki. Nasa mukha nito ang disgusto sa ikinikilos niya sa harapan ng pagkain. Paano ba naman kasi siya gaganahang kumain kung ang buong isipan niya ay kinakain din ng lahat ng posibilidad na maaaring mangyari? Para siyang suspect na naghihintay ng hatol. Habang tumatagal na nakaupo siya kasama ang lalaking ito, tumitindi ang pakiramdam na tila sinisilaban ang puwet niya. Kinakabahan siya. “I said eat.” Baka mamaya, magalit niya ang mal
Dalawang araw simula nang ma-confine ang ama, iniuwi na rin niya ito kaagad sa bahay. Bilin ng doctor, iwasan ang stress at masyadong pisikal na trabaho. Quite a challenge for his father to follow. Nasanay itong umikot ang buhay sa hacienda at sa refinery. Wala nang mas makapagpapababa ng morale nito kundi ang hindi nito nagagawa ang nakasanayang gawin simula nang magbinata ito.“I couldn’t imagine a day without doing anything.”Nilingon niya ito. His eyes were weary and sad as he looked out the window. Tinatahak nila ngayon ang natitirang bahagi na may mga bago nang nakatanim na mga tubo.“Dad, come on. Huwag mo munang isipin ‘yan.”Inabot niya ang kamay ng ama. His callous hand said everything- his aspirations, his happiness, the completeness of his being. Her father, as rough as the calluses on his hand, possessed a hidden softness she knew all too well.Pagdating sa bahay, nakaabang na kaagad sina Nanay Belya para i–welcome ang ama niya. May nakahandang masaganang tanghalian per
Nagpupuyos ang kalooban ni Margaux habang mahigpit na hawak ang manibela. Sa tindi ng nagbabagang emosyon sa dibdib niya, lumampas pa siya sa speed limit na nararapat. That man went beyond the line. Katulad din pala ito ng governor, mapagsamantala. He was also a predator like Tito George. Ang lahat ng paghanga sa puso niya para sa lalaking iyon, natabunan ng galit sa pagkakataong ito. “Ah!” Malakas niyang binayo ang manibela sa inis at prustrasyon. Kanina, gustong-gusto niyang murahin ang lalaki pero hindi niya ginawa. Mas bababa ang tingin nito sa kanya. Baka mas lalong makasama sa pamilya niya. “Ang kapal ng lalaking ‘yon! Kapal! Sobrang kapal!” Inihimpil niya muna ang kotse sa gilid ng daan at hinamig ang sarili. Pakiramdam niya, sasabog ang dibdib niya. Humarap siya sa talahiban na hinintuan at hinamig ang sarili. She couldn’t keep driving when her heart was raging in anger. Isinandal niya ang ulo sa headrest ng upuan at makailang ulit na bumuga ng hangin. Baka makatulong na
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments