ELIAS POV '"Ayan! Iyan tayo eh. kung hindi ka ba naman gumawa ng kalokohan, hindi mangyayari iyan!" sermon ng pinsan ko sa kabilang linya. "Ano bang pinagsasabi mo diyan? Matino akong partner ni Amery at mas magiging matino ako ngayun lalo na at may anak na kami." sagot ko din naman kaagad sa kanya. "Eh, kung matino kang lalaki dapat hindi ka na pumapatol sa ibang babae. Tsk, sa lahat ng mga playboy, ikaw na yata ang pinakamalala. Nasa tabi mo na nga si Amery, naghanap ka pa talaga ng iba. And worst, binigyan mo pa ng singsing!" walang pakundangan na wika ni Charlotte. Hindi ko naman maiwasan na magulat "Hey...saan mo nakuha ang ganiyang impormasyon? Ikaw ba ang nagpakalat ng tsismis na iyan kaya hangang ngaun galit sa akin si Amery?" seyosong tanong ko sa kanya. "Iyung tungkol kay Rebecca ako ang nagsabi noon kay Amery pero iyung tungkol sa singsing hindi ako. Galing kay Amery iyun. Siya ang may sabi." sagot din naman kaagad nito. "Umayos ka cous ha? Nararamdaman din nam
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV MABUTI na lang talaga at napapayag ko si Amery na kumain and take note,lahat ng mga pagkain na nilalagay ko sa pingan niya ay kinakain niya din naman kaagad. Sana lang talaga makipagbati na siya sa akin dahil miss na miss ko na din naman ang dating siya. “Pagkatapos mong kumain, may gusto ka bang pupuntahan? Sabihin mo lang, at willing akong samahan ka.” Nakangiti kong wika sa kanya. Natigilan naman siya habang napatitig sa akin. “Wala! Hindi na kailangan. Kaya ko na ang sarili ko.” Malamig ang boses na sagot niya sa akin. Nagpapakita ito nang kawalang interes kaya hindi ko mapigilan ang mapabuntong hininga. Heto na naman siya. Confirm, mainit pa rin ang ulo niya sa akin. Ayaw niya pa ring makipagbati. Well, ano pa nga ba ang pwede kong gawin kundi ang intindihin siya. Ang pina-problema ko sa ngayun paano ko kaya masabi sa kanya na kailangan niyang magpatingin sa isang Psychologist. Para naman mabigyan ng intervention ang kung ano man ang gumugulo
ELIAS POV DAHIL may nakakasama naman na si Amery dito sa condo unit, nagpasya na muna akong iwan na muna sila. Balak kong magpatulong kay Mommy na bumili ng mga pangangailangan namin sa condo unit. Wala kaming stocks ni Amery. Walang laman ang ref at dahil gusto kong magpakitang gilas, tinawagan ko si Mommy para samahan niya ako sa grocery. Hindi ko kasi alam kung ano ang mga biblihin eh. Mabuti itong si Mommy, sanay mag grocery dahil pagdating sa mga pagkain sa bahay lalo na noong maliliit pa kami ng kakambal kong si Elijah, hands-on siya sa pag-aasikaso sa amin. Of course bago ako umalis, nagpaalam muna ako kay Amery. Mukhang wala naman siyang pakialam at mabilis niya akong pinayagan. Ni hindi man siya nagtanong kung saan ako pupunta. "May gusto ka bang ipabili? Sabihin mo dahil mago-grocery ako. Bibili ako ng mga bagay na kakailanganin natin habang nandito tayo sa condo." nakangiti kong tanong sa kanya. Kusa ko nang sinabi sa kanya kung saan ako pupunta. Kaya lang deadma lang
ELIAS POV Habang nasa biyahe ako, hindi ko mapigilan ang mapakunot noo nang biglang tumunog ang aking cellphone. Dali-dali kong sinagot iyun nang mapansin ko na si Rebecca ang tumatawag. “Elias…honey, saan ka? Ano ba ang nangyayari sa iyo? Iniiwasan mo na ba ako?” malambing kaagad na wika nito mula sa kabilang linya. “Yes…totoo iyang sinasabi mo. Iniiwasan na kita!” seryosong sagot ko. Walang paligoy-ligoy dahil iyun naman talaga ang gusto kong gawin eh. Tatalikuran ko na ang mga bagay na nakasanayan ko nang gawin at magpo-focus na lang ako kay Amery pati na din sa anak namin. Ayaw ko na din kasing bigyan ng dahilan si Amery na magalit sa akin. Mahirap na. Kagaya ng sinabi ni Mommy kanina baka kasi bigla na lang akong layasan eh. “What? Are you kidding me? Hindi pwede! Hindi ako papayag!” seryosong sagot nito sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang kaagad na pagsalubong na kilay ko. “Anong hindi pwede? Wala namang tayo diba? Para namang hindi ka sanay sa klase ng relasyon
AMERY HEART POV Napapansin ko naman ang pagabago ni Elias nitong mga nakaraang araw. Halos hindi naman sya umaalis sa tabi ko na labis kong ipinagtataka. Palagi din siyang nakaalalay sa akin na akala mo isang butihing asawa. Pero siyempre, dahil medyo nakakadala na din naman ang mga nangyari, ayaw kong magpadala sa matatamis niyang mga salita. Ayaw ko munang maniwala sa kanya. Mahirap na...baka mamaya, mabait siya ngayun pero bukas, iba na naman ang gagawin niya. Ayaw ko nang umasa noh! Naging abala ang sumunod na oras namin nila Jeann at Charlotte. Hindi ko maintindihan kung ano ang nakain ni Elias at kung bakit ang dami niya naman yatang mga pinamili. Halos wala na kaming mapaglagyan. Puno na ang cupboard pati na din ang refrigerator. Akala mo ang daming nakatira sa condo unit na ito gayung kami lang naman dalawa ang nandito. "Amery, bati na ba kayo ng pinsan ko? Tsaka dito na ba kayo titira sa condo? Bakit ang daming niyang pinamili?" narinig ko pa ngang tanong ng nagtataka
Amery Heart POV Kasalukuyan kaming nakaupo dito sa dining area ng condo para kumain ng dinner nang mapansin ko ang biglang pagbabago ng hitsura ni Elias pagkatapos nitong kumagat sa niluto niyang sausage. Pigil ko naman ang sarili ko na matawa. Sa wakas natapos din siya sa pagluluto pero ang mga ligpitin sa kusina ay naghihintay. Wala akong balak na tulungan siyang magligpit. Kalat niya iyun kaya bahala siya. Nag effort naman kasi siyang magluto pero palpak talaga eh. Halata din naman na hindi siya marunong magluto dahil pang breakfast na pagkain itong nakahain sa harapan namin. Iyun nga lang sunog ang sausage at parang na murder ang sunny side up eggs niya. "Hindi mo ba gusto ang niluto ko? I mean...parang na overcooked ko yata itong sausage." nakangiti niyang wika at sabay lapag niya sa pingan ko ang sunny side up eggs. Kahit nagtatampo pa rin ako sa kanya dahil sa ginawa niyang pambabaliwala sa akin nitong mga nakaraang linggo, no choice ako kunti ang tikman ang itlog na na
AMERY HEART POV Mabilis lang naman ang serving ng mga pagkain. Ilang saglit lang, namalayan ko na lang ang sarili ko na nag eenjoy sa mga pagkaing nasa harapan namin. Ngayun ko lang din lubos na narealized na gutom na gutom pala ako. "Kung may mga gusto ka pang kainin don't hesitate to tell me at oorderin na kaagad natin." nakangiti niya pang wika. Mapansin niya marahil ang gana ko sa pagkain kaya ganoon. "Ayos na ito. Thank you. Hindi ko masyadong pinapansin ang mga ganitong restaurant before pero masarap pala. " bigkas ko din kaagad sa kanya. "Ahmmmm ganoon ba? Pwede tayong bumalik dito bukas kung gusto mo. Para ma try natin ang iba nilang menu. What do you think?" nakangiti niyang tanong. " I think masyado ka nang magastos." pabiro kong sagot at huli ko na narealized na hindi pala kami in good terms. Kaya lang nasabi ko na at hindi na pwedeng bawiin. "Ayos lang gumastos, Sweetheart basta ang importante mag enjoy ka." nakangiting sagot niya sa akin. Hindi ko naman mapigi
AMERY HEART POV "ELIAS, Look! Tingnan mo ang ginawa ng babeng iyan sa akin!" parang nagsusumbong ang tono ng boses ni Rebecca na wika kay Elias.. Pulang-pula ang mukha nito habang may iilang butil ng luha ang tumutulo sa mga mata nito. Well, medyo mainit pa iyung Ramen at para siyang basang sisiw ngayun. Ang plakado niyang make -up ay unti-unti nang nahuhulas mula sa kanyang pisngi. Napansin ko din ang kaaagad na paglapit ng dalawang waitress at inabutan ito ng malinis na towel. Pamunas marahil sa basang basa nitong buhok. "You deserved it!" narinig kong baliwala namang sagot ni Elias dito. HIndi ko tuloy mapigilan ang mapatingin dito. Prente pa rin itong nakaupo na para bang wala siyang pakialam sa nangyari kay Rebecca. Actually, ang inaasahan ko kanina ay magagalit ito sa akin dahil sa ginawa ko sa babaeng binigyan niya ng singsing pero kabaliktaran naman ang ipinapakitang reaction ni Elias sa akin ngayun. Ni hindi ko man lang nakitaan ng kahit na kauting pagkadismaya sa kay
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,
AMERY HEART POV Parang panaginip lang ang lahat dahil namalayan ko na lang na walang pag-aalinlangan na pinagtulungan nila akong buhatin palabas ng gubat. Tahimik lang din na nakasunod si Katrina habang karga naman ng isa pang lalaki ang anak kong si Elizabeth. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng tatlong taon lalabas ako ng gubat at aminado ako sa sarili ko na masaya ako. Siguro tama na ang pagtatago at kailangan ko nang harapin ang totoo kong buhay na naghihintay sa akin sa kabihasnan Alam kong mabigat ako. Nararamdaman ko iyan dahil salit-salitan nila akong binubuhat nila Christopher at tatlo niya pang mga kaibigan. Nahihiya man ako pero kailangan kong kapalan ang mukha ko. Tsaka na lang siguro ako babawi sa kanila kapag magaling na ako. Pagkatapos ng halos tatlong oras na paglalakad sa wakas narating din namin ang pinaka-bukana ng gubat kung saan nakaparada ang mga sasakyan nila. Dalawang sasakyan kaya kaagad nila kaming isinakay at itinkabo nila ako sa pinakamalapit n
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung ano ang nangyayari sa akin at imbes na gumaling ako, lalo akong inapoy ng lagnat. Sobrang naaawa ako kay Katrina dahil alam kong nag-aalala na ito sa kalagayan ko. Ilang beses na din ako nitong kinulit at nagpaalam na lalabas daw ng gubat para mabilhan ako ng gamot pero hindi ako pumapayag. Ayaw kong ilagay sa alanganin ang kaligtasan ni Katrina. Hindi siya sanay sa kabihasnan at baka mapahamak lang siya. Nagising ako na tanging si Eliazabeth lang ang nasa tabi ko. Wala si Katrina kaya hindi ko maiwasan na makaramdan ng takot. Baka kasi hindi ito nagpapigil at lumabas na ng gubat eh. "Nasaan ang Ate Katrina mo, anak?" malumanay kong tanong sa anak kong si Elizabeth. "Lumabas po Nanay! Sabi po niya, kukuha lang daw siya ng pagkain." bibong sagot naman ng anak ko. Malungkot naman akong napangiti. Kung hindi sana ako nagkasakit, dalawa sana kami ni Katrina ngayun ang naghahanap ng pagkain namin. "Kanina pa ba siya umalis?" muli kong tano
THIRD PERSON POV "Talaga bang tutulungan mo kami? Hi-hindi ba kayo masamang tao?" seryosong tanong ni Katrina sa mga kaharap niya. Wala na siyang pagpipilian pa. Gustuhin man niyang umiwas sa mga lalaking nasa paligid niya pero natatakot naman siya sa kalagayan ng Ate Amery niya ngayun. Kasalukuyan itong nagdedeliryo sa taas ng lagnat at sa mga sandaling ito, kailangan niyang sumugal para sa kapakanan nito. Hindi niya kayang makita na nasa ganoong kalagayan ang taong naging kasama niya na sa loob ng tatlong taon. "Oo naman! Mababait kaming tao at pwede mo kaming pagkatiwalaan." seryosong sagot ng lalaking kaharap niya. Hindi niya tuloy maiwasan na mpatitig dito. Unang kita pa lang niya sa lalaking ito kanina, sobrang lakas na ng kabog ng dibdib niya. Pinaghalong damdamin ang lumulukob sa buo niyang pagkatao, Kinakabahan niya at the same time hindi niya maiwasan na makaramdam ng kung anong istrangherong damdamin sa puso niya. "Wala na akong ibang maasahan kundi kayo lang. Ay
THIRD PARTY POV PATULOY sa paghabol si Christopher sa babaeng nakita niya. Hindi siya papayag na makawala ito sa paningin niya. Hindi siya papayag na basta na lang itong makalayo. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niya itong makaharap. Samantalang, takot na takot naman si Katrina habang patuloy siya sa pagtakto. Balak niyang pumunta sa siyudad para mama-limos at makabili ng gamot para sa Ate Amery niya. Naaawa kasi siya dito. May sakit ito at ayaw niya nang lumala pa iyun. Alam niyang matagal na siyang pinagbabawalan ng Ate niya na lumuwas ng siyudad pero sa sitwasyon ngayun, kailangan niya na talagang kumilos. Lalo na at hindi din talaga siya papayag na mapahamak ito. Simula nong dumating dito sa gubat si Ate Amery itinuring niya na itong hindi iba sa kanya. HIndi man niya ito kadugo pero napamahal na siya dito. Parang kapatid na nga din ang turing niya dito eh. Lalo na at hindi ito nagsasawa na turuan siyang magsulat at magbasa. "Wait! Who are you? Saan ka pupun
THIRD PERSON POV "SHIT, diwata ba iyun, Pare?" seryosong bigkas ng kasama ni Christopher sa pangangaso. "Yes...siya Christopher Villarama. Isa sa mga triplets na magkapatid na sila Charles at Charlotte. Anak ng mag-asawang Carmela at Charles Villarama. Isa sa mga apo ng namayapang mag-asawa na sila Gabriel Villarama at Carissa Perez. "Diwata? May diwata sa gubat na ito? Ano ka ba naman, walang diwata. Tao iyung nakita natin " seryosong sagot naman ni Christopher sa kaibigan niya. Kakabili lang niya sa nakabuyangyang na property na ito na matatagpuan sa Rizal. Actually, basta niya na lang binili pero wala pa naman siyang concret plan kung ano ang gagawin niya dito since gubat nga at maraming mga hayop ang nasa paligid Nanghihinayang din kasi siyang sirain ang gubat para lang tayuan ng mga istraktura. Hindi na kailangan. Talagang biniili niya lang ito sa dalawang may edad nang mag-asawa dahil hindi na daw nila ito maaasikaso.. Well, kitang kita naman ang ibedensya. Sobrang suk
AMERY HEART POV "ATE, umiiyak na naman po kayo." kasalukuyan akong nakaupo dito sa tabing ilog habang nakatitig sa kawalan. Mula sa aking kinauupuan, naririnig ko kanina ang tawanan nila Baby Elizabeth at Katrina. Kay bilis lumipas ng tatlong taon. Feeling ko natulog lang ako at nang magising ako, heto na. Malaki na ang anak ko. Hindi na siya baby at lumaki siya dito sa gubat na hindi man lang kami nahanap ng ama niya "Yes...kahit na nabasa ko noon sa isang magazine na engaged na si Elias kay Rebecca, umaasa pa rin ako na hindi siya titigil sa paghahanap sa amin. Na gagawa siya ng paraan para mahanap niya kaming mag-ina pero mukhang malabo na ang lahat. Sa takot ko noon, nawalan na din ako ng kumpyansa sa sarili ko na lumabas ng gubat. Hangang sa hindi ko na namalayan pa ang mga taon na lumipas. Na nandito pa rin pala ako habang unti-unti nang lumalaki ang anak ko. "limang buwan na lang ang bibilangin at magpo-four years old na si Baby Elizabeth. Ni sa hinagap, hindi ko akal
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud