Kabanata I: Pagtuklas

Crush. Salitang hindi na bago sa aking pandinig. Ilang beses ko na itong narinig simula pa noong elementarya ako. Kaso, ang hindi ko lang maintindihan ay kung ano ba talaga ito.

Sabi ni Rhea, isang paghanga raw sa isang tao ang ibig sabihin ng crush. Medyo naiintindihan ko naman iyon ngunit hindi lang gaanong kalawak ang pagkaintindi ko no'n. Ibig ba nitong sabihin ay 'yong katulad sa paghanga ko kay Nanay dahil naitataguyod niya akong mag-isa? O, katulad sa pinag-uusapan nilang crush ni Mary Anne na hindi nito masabi-sabi dahil sa kahihiyan?

Ngunit, kung tungkol sa paghanga ko kay Nanay ang sinasabi nilang crush eh, bakit ako makakaramdam ng hiya katulad ng kay Mary Anne?

Dahil sa inuusig ako ng kuryusidad ay bigla na lamang ako napatanong kay Nanay tungkol sa bagay na 'yon. Kahit naman na minsan ay pinapagalitan ako ni Nanay dahil sa pagiging pasaway ko ay nagagawa ko pa ring makapagsabi sa kanya ng mga bagay-bagay na hindi ko pa maunawaan.

"Nay, mayroon ka bang crush?" inosenteng tanong ko sa kanya habang nakasandal ang likod ko sa may pintuan.

Natigil naman si Nanay sa pagpla-plantsa ng damit saka napatingin sa akin na nakaarko ang kaliwang kilay.

"Ano bang pinagsasasabi mo, Iris?" takang tanong nito sa akin kaya napakamot ako ng ulo.

"Eh, Nay, hindi ko lang talaga maintindihan ang pinag-uusapan ng mga kaibigan ko tungkol sa crush." Paliwanag ko sa kanya.

Napailing-iling naman si Nanay at nagpatuloy sa pagpla-plantsa ng damit. "Naku, kayong mga kabataan talaga. Ang bata-bata niyo pa panay tungkol sa crush ang pinag-uusapan niyo."

"Nay, ano ba kasi ang crush? Ipaliwanag mo sa akin." Pangungulit ko pa sa kanya.

Narinig ko ang mumunting pagtawa ni Nanay saka niya ako tinignang muli. "Alam mo, Iris. Masyado ka pang bata para sa mga bagay na 'yan ngunit alam kong matutuklasan mo rin 'yan sa paglipas ng mga panahon." Simpleng sagot nito sa akin na nagpabagsak ng balikat ko.

Hanggang kailan pa ako maghihintay upang matuklasan ang bagay na 'yon?

xxx

Halos magtatanghaling-tapat na ako nang magising kaya't bumungad ulit sa akin ang walang humpay na sermon ni Nanay. Ang dami-dami na raw ng kanyang nagawa rito sa bahay samantalang ako ay nasa higaan pa lamang at natutulog.

"Ikaw, Iris. Namimihasa ka nang gumigising ng magtatanghaling-tapat." Sabi ni Nanay sa akin habang kumakain kami ng tanghalian. "Baguhin mo 'yang ugali mo, ha? Imbes na tutulungan mo sana ako sa mga gawaing bahay dito eh, hindi mo na ako natutulungan."

Tumango-tango naman ako. "Sorry po, Nay."

Ngumiti sa akin si Nanay. "Sa susunod huwag ka nang tatanghaliin ng gising."

Nagkwento sa akin si Nanay tungkol sa matalik niyang kaibigan na si Ninang Carmen, uuwi raw ito ng probinsya ngayong araw kasama ang dalagita na niyang anak. Gusto niya raw sana na bumisita kami do'n sa may lumang bahay nila mamaya dahil matagal-tagal na raw niyang hindi nakikita si Ninang Carmen.

Sa pagkakaalala ko ay anim na taong gulang ako nang huli ko siyang makita. Bata pa ako noon kaya't hindi ko masyadong maalala ang hitsura niya. Siguro ngayon ay pagkakataon ko na ito upang makilala siya.

"Paano ba kayo nagkakilala ni Ninang Carmen, Nay?" tanong ko sa kanya.

"Nagkakilala kami noong nasa ika-apat na baitang na ako ng elementarya. Tampuhan ako ng tukso no'n ng mga kaklase ko... si Ninang Carmen mo ang tagapag-tanggol ko ng mga araw na 'yon." Kwento niya sa akin. "Kaya simula noon, naging matalik na magkaibigan kami. Hanggang sa una siyang mag-asawa at ako naman ay nahuli. Hindi pa rin nawala ang pagkakaibigan namin."

"Ang drama naman, Nay. Para kayong nasa telenobela sa TV." Natatawa kong komento.

"Ahh, ewan ko sa'yong bata ka. Ikaw na nga itong kwine-kwentuhan. Ginagawa mo pang katatawanan." Inis na sambit nito.

Pilit akong ngumiti at napakamot ng ulo. "Pasensya na, Nay."

Akmang tatayo na sana ako nang dali-dali niya akong pinigilan.

"At saan ka naman pupunta, Iris?" tanong nito sa akin.

Ngumuso naman ako. "Do'n sa mga kaibigan ko."

"Tatakasan mo na naman ang paghuhugas ng pinggan. Sige, maghugas ka muna bago ka umalis." Utos nito sa akin.

"Nay, naman..."

"Maghuhugas ka o hindi ka lalabas?" tanong nito sa akin.

"Maghuhugas na po." Napipilitan kong tugon. Wala na akong nagawa. Pinagpipili na ako ni Nanay.

xxx

Sa may tambayan mga ilang metro ang layo sa bahay nila Jolo ako nagpunta matapos kong maghugas ng pinagkainan namin ni Nanay. Dito kami madalas maglagi ng mga kaibigan ko lalong-lalo na kapag oras na ng laro. Kaya nandito ako, naghihintay sa kanila. Siguro may inutos pa sa kanila kaya sila matagal.

Limang minuto ang lumipas ay unang dumating si Mary Anne. Hinihingal pa ito dahil sa pagtakbo. Ang sumunod naman ay si Rhea na naka-payong pa dahil sa tindi nang sikat ng araw. Ang mga matagal na dumating ay sina Jolo at Jimboy. Ewan ko kung ano pa ang ginagawa nila sa kanilang mga bahay.

"Uy, Iris. Dinatnan ka na ba?" mahinang tanong ni Rhea sa akin.

Naki-usyoso naman si Mary Anne sa amin. "Bakit ikaw, Rhea. Dinatnan ka na?"

Pasimpleng tumango naman si Rhea. "Kailan lang?" tanong ko sa kanya.

"Kahapon lang," sagot naman nito.

Napahagikhik naman si Mary Anne. "Kaya pala parang hindi ka komportable sa lakad mo ngayon."

"Naiilang kasi ako sa alam mo na," wika ni Rhea.

Natawa na si Mary Anne. "Oo, alam ko na 'yan. 'Yan din kasi ang sabi sa akin ni Nanay noong magdalaga na siya." Sabi nito at binalingan ako nang tingin. "Ikaw, Iris. Dinatnan ka na?"

"Hindi pa, 'no." Sagot ko naman sa kanya.

"Uy, anong pinag-uusapan niyo diyan?" singit ni Jolo na kararating pa lamang.

"Hindi pwede. Girls talk." Wika ni Rhea.

"Ay, hala. Ang damot. Akala ko ba tropa tayo?" sabi ni Jolo.

"Bawal kasi sa lalaki." Si Mary Anne na.

"Siguro pinag-uusapan niyo ang crush ni Mary Anne, 'no?" tanong ulit ni Jolo.

Napahagalpak ako ng tawa.

"Huwag na kasing makulit, Jolo. Ni tanong mo hindi tumama sa pinag-uusapan namin." Sabi ko sa kanya.

"Asus, ang damot kamo." Nagtatampong usal nito.

Hindi nagtagal ay dumating na rin sa wakas si Jimboy. Pawisan at hinihingal din ito galing sa katatakbo.

"Mga pare, dumating na si Aling Carmen..." imporma nito sa amin habang habol pa rin ang hininga nito. "Ang ganda ng anak niya. Parang artista sa TV! Crush ko na siya."

Bigla tuloy akong tinamaan ng kuryusidad sa sinabi ni Jimboy. Oo nga pala, bakit hindi man lang sumagi sa isipan ko kanina ang anak ni Ninang Carmen?