LOGIN"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE"
Kabanata 14 –Laugher Echo & What I Want Right NowAng break room ay patuloy na umaalingawngaw ng aking hindi mapigilang tawa, luha’y bumubukal mula sa aking mga mata dahil sa katangahan ng lahat ng ito. Doon pumasok si Wilbert, ang kanyang matangkad at nakaka-impose na anyo ay bumuo ng malinaw na silweta sa doorway. Sa isang sandali, natigil ang aking tawa, nahuli sa biglang kaseryosohan ng kanyang presensya.Ngunit ang mga hiyawan ay hindi mapipigilan, bumubula sa kabila ng aking pinakamainam na pagsisikap na pigilan ito gamit ang kamay sa aking bibig, nanginginig ang aking mga balikat sa bawat bagong alon ng tawa, nagsisignal sa sinumang nanonood na “hindi ko kayang pigilan ito.”Nag-lock ang mga mata ni Wilbert sa akin, at sa isang tumakas na segundo, may sumiklab na tila may nangyaring kakaiba sa kanyang tingin, isang kumislap na kahina-hinalang kasiyahan.Ang karaniwang matigas niyang postura"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 43: Mga Pagtanto Mahal Ko Siya Ang liwanag ng araw ng Linggo ay dahan-dahang sumasala sa likod ng manipis na kurtina, nagbubuhos ng mapang-akit na ginintuang sinag sa buong silid. Ang hangin ay punô ng halimuyak ng lavender, humahalo sa natitirang amoy ng kape mula kanina—isang samyong tila may dalang pangako, tahimik ngunit mapanukso. Ang buong paligid ay balot ng katahimikang may sinasabi, ngunit hindi binibigkas. Nakahandusay ako sa sofa, ang aking mga mata ay nakapako sa kalahating baso ng tsaa sa coffee table. Isang simpleng tanawin, ngunit kakaiba—malayo sa nakasanayan kong indulhensiya tuwing Linggo ng umaga. Karaniwan, sa ganitong oras, nakalubog ako sa pagbabasa ng isang nobela, habang si Wilbert ay nasa paanan ko, marahang minamasahe ang aking mga paa na para bang isang ritwal na siya lamang ang may alam. Ang kanyang mababang, paos na boses ay lulutang
"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 42: Hindi Nasambit na mga Panata at Nakatagong mga Kanlungan Sa nakalipas na ilang buwan, ako at si Wilbert Colt ay nagpakadalubhasa sa sining ng pagnanakaw ng mga sandali sa gitna ng kaguluhan ng aming buhay-trabaho. Sa pamamagitan ng mga coded message na nagkukunwaring “urgent meetings” o “imperative projects,” ginawa naming ang kanyang opisina—at minsan ang akin—bilang aming sariling pribadong mga santuwaryo ng pagnanasa, malayo sa mapanghimasok na mga mata ng mga walang kamalay-malay na katrabaho. Nang gabing iyon, habang naninirahan kami sa intimate na ambiance ng isang high-end na restaurant, ang aming mesa ay nakahiwalay sa isang shadowed nook. Itinaas ni Wilbert ang kanyang baso para sa isang toast, ang kanyang mga mata ay tuwirang nakatuon sa akin. “Para sa ating mga lihim na rendezvous at sa mga halik na ninakaw natin sa daan,” sabi niya, may bahid ng malaswang underto
"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 41: Sa Likod ng mga Pangkaraniwang ArawMula nang manirahan ako sa penthouse ni Wilbert Colt, ang aking mga araw ay nagbago at naging sunod-sunod na mga sandaling tila hinango mula sa isang marangyang nobelang romansa. Ang dati’y karaniwang umaga ay naging mga intimate na ritwal—magkasama kaming tumatambay sa kusina, nagbabahagi ng mga ngiting may lihim na kahulugan, at nagpapakasawa sa mabagal, sinadyang mga halik habang hawak ang aming kape. Bawat dampi ng labi ay tila isang tahimik na pangako ng pagnanasang kumukulo sa ilalim ng aming kalmadong anyo.Ngayong umagang iyon, habang dumudulas kami papasok sa kanyang Tesla, ang malamig na katad ng mga upuan ay bahagyang dumidiin sa aking balat. Ang mundo sa labas ay unti-unting natunaw sa isang malabong tanawin, habang ang walang kapintasang playlist na pinili ni Wilbert ay nagsilbing himig ng isang mapang-akit na mood na bumalot sa loob ng sasakyan.
"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 40: Ating ParaisoHabang unti-unting natutunaw ang hapon sa init ng aming yakap, wala ni isa sa amin ang gumawa ng kahit kaunting hakbang upang bumalik sa opisina. Para bang tahimik kaming nagkasundo—walang salita, walang tanong—na ang mundo sa labas ay maaaring maghintay. Ginugol namin ang natitirang mga oras na tila nawala sa pagitan ng mga kuwento, mahihinang tawa, at mga sandaling komportableng katahimikan, na sinabayan ng maiikling idlip habang magkatabi sa sofa. Para kaming nakabalot sa isang cocoon ng bagong tuklas na pagiging malapit, isang uri ng katahimikang bihira at mahalaga.Pagsapit ng alas-sais ng gabi, tuluyan nang humupa ang ingay sa gusali. Ang dating masiglang hallways ay naging tahimik, hudyat na karamihan sa mga empleyado ay umalis na para sa araw na iyon. Walang nagmamadali. Walang nagbibilang ng oras. Magkasama kaming sumakay sa elevator pababa sa underground parking—papunta sa kanyang pe
"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 39: Unang PananghalianPagbalik ko sa aking opisina, tuluyan nang napalayo ang isip ko sa tambak ng mga papeles sa harap ko. Sa halip, paulit-ulit na bumabalik sa alaala ko ang naging usapan namin ni Wilbert kaninang umaga. Kaswal niyang nabanggit na ang lahat ng gamit ko mula sa aking apartment ay ihahatid na sa kanyang penthouse ngayong hapon.Ang katotohanang iyon ay nagdulot sa akin ng magkahalong pananabik at kaba—dahil ang araw na ito ang opisyal na tanda ng paglipat ko sa piling ni Wilbert.Ang kanyang penthouse—isang napakalawak na espasyo ng karangyaan—ay halos nakaka-intimidate sa mismong lawak at ganda nito. Mayroon itong walong silid-tulugan, sampung banyo, dalawang silid-aklatan, tatlong study room, at iba’t ibang living areas na nakakalat sa tatlong palapag. Bawat sulok ay sumisigaw ng modernong luho, at halos hindi pa rin ako makapaniwalang sa lalong madaling panahon ay tatawagin ko iton
"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE'' Kabanata 38: Balik sa OpisinaPagdating sa trabaho, isang halo ng kasabikan at nerbiyos na pananabik ang bumabalot sa akin. Paglabas ko ng elevator, kusa nang hinanap ng aking mga mata si Wilbert. At naroon siya—higit pa sa napakagwapo, bawat pulgada ng kanyang pagkatao ay naglalabas ng hindi mapigilang alindog.Sa simpleng panonood ko pa lamang sa kanya—sa paraan ng kanyang paggalaw, pagsasalita, at pakikinig—ay may mga alon ng atraksyong dumadaloy sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko nang salubungin niya ang aking tingin at magbahagi kami ng isang lihim na ngiti, nagpasiklab ng paghanga na tila isang teenage crush.Natural at walang kahirap-hirap ang kanyang karisma habang inihahatid ni Wilbert ang dalawang kliyente patungo sa elevator. Bawat hakbang niya ay naglalabas ng kumpiyansang tila may iniwang bakas sa mismong hangin ng korporasyon. Sandaling nagtagpo ang aming mga mata, at sa isang iglap, tila nagla







