Bullets and Roses

Eliz’s Point of View "Hello po Lo, nakalabas na po ako sa airport. " Marahan kong tinunton ang daan sa may sidewalk at naghanap ng lugar kung saan ay kakaunti lamang ang tao. Sandaling tiningnan ko ang screen ng cellphone ko. Pasado alas-kwatro narin pala ng hapon? Bakit parang ang tagal naman ng naging byahe ko sa eroplano? Siguro ay mabagal ang takbo noon. Muli ay nagsalita si Lolo sa kabilang linya. "Hintayin mo kami ni Neil, nasa may intersection na kami." Kung hindi ako nagkakamali ay sa kabilang kalsada lang iyon. Dapat pala ay dumiretso na ako kanina sa Starbucks para iwas abala. Kakilala ko kasi iyong isang staff sa airport kaya ayon, napasabit ng konti yung bibig ko. "Okay po hintayin ko na po kayo—ano ba kuya?!" inis na sigaw ko habang mahigpit na hinahawakan ang phone at bag ko. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa lalaking nasa harap ko, sino pa ba? Eh di yung snatcher. Nag-end call tuloy yung call! Bwiset kasing lalaki ‘to eh, may sasabihin pa ako kay Lolo! "Akin na ang

Eliz’s Point of View Blah blah blah. Ang boring. Noong nasa Japan ako ay madalas kaming mag-experiment sa laboratory. Samantalang dito naman sa Pilipinas, puro discussion at lessons. I-suggest ko kaya kay Lolo Sevastian na i-renovate ang lab para magamit ng mas maraming estudyante? Nakakpagod din kasing umupo ng mahabang oras. Pinagsisisihan kong sinunod ko ang utos ni Lolo na ituloy ko ang pag-aaral dito. Napansin ko din na hindi na nakikinig yung iba sa tinuturo. Kapag kasi mga formula at equation, talagang mapapatulala kana lang talaga eh no? Bakit pa nila tinuturo iyan kung sa huli ay gagawa lang din naman ng sariling formula ang mga estudyante? Saglit akong napasulyap sa wallclock at napansin na limang minuto na lamang at tapos na ang huling subject ngayong umaga. Kanina kasi ay biglang nagka-emergency meeting si Ma’am Gomez kaya maagang nag-end yung klase. "Class, dismissed." Nagliwanag ang mga mukha ng kaklase ko ng marinig iyon. Kahit naman ako, favorite ko ang dalawan

Eliz’s Point of View "Well, isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ko dito sa campus natin and besides..Ruhan is a leader of a gang group," patuloy ni Lolo kaya nagulat ako. Hindi ko alam kung anong ire-react. It’s cool but at the same time, scary. "G-gang? You mean isa siyang gang..ster? Yung mga nakikipag-basag ulo sa kalye tapos nagbubugbog ng kung sino—What the heeeck!" hindi makapaniwala kong sabi at tumingin kay Ruhan na napahilamos lang ang kamay sa mukha. Bakit? Mali ba yung description ko sa gangster? "Iyon ba ang tingin mo saken?!"inis na sigaw niya. "Well, yun ang nasa utak ko eh." Inilibot ko ang mata ko sa kung saan, baka sumabog na ang lalaking ito dahil sa akin eh. Malay ko ba kung kasali din siya sa mga illegal transaction dito sa Pilipinas. "But, don't worry dahil ang gang na kanyang mundo ay hindi masasama. Legal ang gang na kinabibilangan niya. Kung gusto mo ay sumali ka na din sa Gang na iyan—" "No! No! And absolutely not! Anong tingin niyo sakin? Yung mga nakaka

Chapter 7Eliz’s Point of ViewKaya maaga akong gumising dahil maglilibot ako sa buong campus, pero dahil sa mas pinili kong intayin yung pinsan ko, heto ako ngayon at nakatayo. Ang ending? Nalibot ko ang buong parking lot. Ang galing, di’ba?"Tss napaka-paimportante naman ng lalaking ‘yon,”Hindi ko mapigilan ang maghimutok dahil halos twenty minutes na ako dito sa parking lot at kahit anino ni Nathan ay wala.Siguro ay gumaganti ito sa akin dahil lagi ko siyang pinag-iintay. Sana pala ay sinabi ko sa kanya na may gagawin pa ako.Beep beep!It's my cousin, sa wakas.“Sorry Eliz, tanghali na ako nagising eh,” sabi niya at nagmadaling kinuha ang kanyang bag sa backseat ng kotse niya. Ano pa nga ba? Paniguradong late na ‘to natulog kagabi.Hindi na ako nagreklamo pa, siya na din ang nagdala ng bag ko na lagi naman niyang ginagawa dati pa."Look oh! Si Eliz!""Sila ba??""Magpinsan sila Angel no!""Diba apo din siya nitong may-ari ng school kagaya ni Nathan?"“Mukhang alam na nila kung si

Lyca’s point of View“Kamusta naman po si Sandra? Okay na ba ang braso niya?”Pinagmasdan ko mula sa mga dinadaanan naming mga bintana ang mga batang naglalaro sa labas. Ang iba sa kanila ay nasa playground at karamihan naman ay nasa ilalim ng napakalaking puno.“Mabuti na ang lagay ni Sandra, dalawang araw na ang nakakaraan simula noong tinaggal ang cast sa braso niya,” paliwanag ni Theresa, ang nagpapatakbo nitong bahay-ampunan.“Eh si Jacob? Hindi ba sinabi mo na may naghahanap sa kanya?” tanong ko.“Kakaalis lang ni Jacob noong isang linggo, mayaman pala ang parents niya? Ang balita ko ay nagpunta sila ng Germany.”“Ohh, mabuti naman at kahit paaano ay alam nating may maganda siyang buhay kasama ang mga tunay niyang magulang,” wika ko. Nabawasan tuloy ng gwapo dito sa ampunan, isa kasi si Jacob sa pinaka-cute at pinaka-pogi dito, bukod pa doon ay joker pa.“Kuya! Kuya Nathan!” Napalingon kaming tatlo dahil sa isang matinis na boses na uma-alingaw-ngaw sa buong hallway. Is that Jes